Ὁ τίτλος ἀφορᾶ ἐμμέσως στὴν χῶρα μας καὶ ἀμέσως σὲ ὅλον τὸν πλανήτη. Ἄν ἐξαιρέσῃ κάποιος τὴν Σικελία καὶ κάποιες περιοχὲς τῆς Νοτίου Ἰταλίας, ὅπου τὸν νόμο κάνει ἡ Μαφία ὑπὸ διάφορες μορφές, τὸν λοιπὸ πλανήτη κυβερνᾶ μιὰ ἄλλου εἴδους Μαφία, ποὺ δὲν ἔχει κάποια ὁμοιότητα μὲ τὸν «Νοννὸ» τοῦ Κόπολλα. Εἶναι, πάντως, ἐξέλιξίς της. Ἂς κάνουμε ἕνα «φλὰς μπὰκ», ὅπως λέμε στὰ σύγχρονα Ἑλληνικὰ – δηλαδὴ Ἑλληνικὰ τῆς πλάκας. Καὶ μ’ αὐτὸ ἐννοῶ Ἑλληνικὰ ὑπό τὴν πλάκα νεκροταφείου προφανῶς.

Στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ ’90 κατέρρευσε στὸν εὐρωπαϊκὸ χῶρο ὁ γραφειοκρατικὸς καὶ ἀστυνομικοκρατικὸς κομμουνισμός.
Ὁ καπιταλισμὸς θριάμβευσε ἒναντι ἑνὸς θρομβοκλεβιτικοῦ συστήματος ἀλλὰ δὲν ἐνίκησε. Ἡ νίκη ἐπὶ ἑνὸς ἀντιπάλου δὲν συνιστᾶ καὶ λύση τῶν δικῶν σου προβλημάτων. Πιθανῶς νὰ ὑπάρξῃ πολλαπλασιασμός. Ἴσως καὶ περιορισμὸς τῶν οὐσιαστικῶν ἐλευθεριῶν.
Συγκεκριμενοποιῶ: τὴν πτώση τοῦ κομμουνισμοῦ ἀκολούθησε μὲ τρόπο ραγδαῖο ὁ περιορισμὸς τῶν δημοκρατικῶν δικαιωμάτων καὶ ἡ συγκέντωσις τῆς έξουσίας καὶ τῆς οἰκονομίας σὲ χέρια ὁλίγων. Σὲ παγκόσμια σχεδὸν κλίμακα ἐγκαθιδρύθηκε ἕνας τεχνοκρατικὸς φασισμός. Μηδὲ τῆς Κίνας ἐξαιρουμένως.

Ὁ τεχνοκράτης εἵναι μικροαστὸς κι ἔχει μιὰν τάση πρὸς τὸν δικτατορισμό. Οἱ νέες τεχνοκρατικὲς δικτακτορίες, ποὺ εἵναι τοῦ συρμοῦ καὶ ἐκβάλλονται παντοῦ, στηρίζονται κοινωνικὰ στοὺς μικροαστούς. Εἶναι ἡ «Δικτατορία τῶν Διευθυντῶν» ἢ ἡ «Δικτατορία τῶν Συμβούλων». Αὐτῶν ποὺ στὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στὶς Η.Π.Α. εἶχαν ὀνομασθεῖ «αὐτοκέφαλοι». Αὐτοὶ εἶναι τὸ νέο Διευθυντήριο, ποὺ σ’ αυτό ὑποτάσσονται σταδιακὰ καὶ οἱ μεγαλοαστοὶ καὶ οἱ προλετάριοι. Στοὺς τελευταίους προστίθενται καὶ οἱ προλετάριοι τοῦ πνεύματος, ποὺ ἐξοβελίζονται συνεχῶς ἀπό τὴν διαρκῶς ἐξελισσομένη τεχνολογία.

Ἡ νέα κυρίαρχη τάξις – παρὰ τὴν ὓπαρξη κεβερνήσεων – εἶναι ἡ Διευθυντικὴ Τάξις. Αὐτὴ δίνει ἐντολὲς καὶ οἱ πολιτικοὶ τὶς ἐκτελοῦν. Σὲ περίπτωση ζημίας τὰ σπασμένα τὰ πληρώνει ὁ λαός, πάντα κατὰ τὸ παροιμιακὸ «δὲν μέτρησε σωστά». Καὶ ἀκολούθως θρηνεῖ «Ἐλεῆστε με τὸν φουκαρά»!

Ἡ Διευθυντικὴ Τάξις δὲν στηρίζεται στὸν στρατὸ καὶ στὴν οἰκονομία. Στηρίζεται σὲ προγράμματα ἀναπτύξεως. Χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνῃ πάντα καὶ παντοῦ ἀνάπτυξη. Πᾶσα ἀπόκλισις σημαίνει ἀποκλεισμό. Ὅλοι πρέπει νὰ τρέχουν στὸν ἲδιο ρυθμό. Ἡ νὲα μορφὴ ἐξουσίας δὲν χρειάζεται πολιτικὴ σκέψη, πολιτικὸ στοχασμό. Χρειάζεται τὴν Μαγειρικὴ τῶν Ἀριθμῶν. Ἡ πολιτικὴ σκέψις εἶναι προϊὸν εὐγενῶν κεφαλῶν, ἀνεξάρτητα, ἀπό καταγωγὴ καὶ κοινωνικὴ τάξη. Τὴν πολιτικὴ σκέψη θὰ ὑποκαταστήση ἡ ἱκανότης τοῦ «μετρεῖν». Καὶ ἡ εὐημερία θὰ εἶναι ὑπόθεσις σωστοῦ μετρήματος. «Τῇ γαστρὶ μετρεῖν τὴν εὐδαιμονίαν», ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι. Δηλαδή, ἀπό τὸ πάχος ἢ τὴν ἰσχνότητα τῆς κοιλίας μετριέται ἡ εὐδαιμονία.
Στὴν ἀρχαῖα Ἀθήνα μάλιστα ὑπῆρχε εἰδικὴ κατηγορία δημοσίων ὑπαλλήλων ποὺ ἐλέγοντο μετρονόμοι. Ἀποστολή τους ἦταν νὰ ἐλέγχουν τὰ μέτρα καὶ τὰ σταθμὰ ποὺ χρησιμοποιοῦσαν οἱ πωλητὲς στὴν άγορά.

Μιὰ μορφὴ μετρονομίας ἀρχίζει νὰ ὑποκαθιστᾶ τὴν δημοκρατία. Οἱ σύγχρονοι μετρονόμοι δὲν θὰ εἶναι ἰσόβιοι. Θὰ εἶναι έναλλασσόμενοι ἀλλ’ οἱ ἀμοιβές τους θὰ εἶναι παχυλότερες καὶ ἀπὸ τὸν Γαργαντούα. Ὡστόσο, ἡ ἐξουσιαστικὴ αὐτὴ κάστα δὲν θὰ ἔχη συμπάγεια. Θὰ εἶναι ρευστὴ καὶ ἡ ρευστότης αὐτὴ θὰ ἀνακλᾶται σ’ ὅλα τὰ κοινωνικὰ στρώματα τῆς γῆς. Ἡ ἐθνικὴ οἰκονομία – καὶ αὐτὸ γιὰ κάθε κράτος – ἀπό μιὰ διευθυντικὴ ἰδιοτροπία θὰ μεταβάλλεται σὲ … κλόουν!

Σαράντος Καργᾶκος

εἰκόνα