Πρόσφατα διαβάσαμε ότι η ανεργία στην ευρωζώνη τον Σεπτέμβριο του 2015 διαμορφώθηκε στο 10,8%, έναντι αντίστοιχης ανεργίας 25% στην Ελλάδα. τον Ιούλιο του ιδίου έτους.
Τα νούμερα αυτά για τους Έλληνες πολιτικούς δε σημαίνουν πολλά πράγματα.
Το πρόβλημα αυτό δεν μπορούν και δεν ξέρουν να το επιλύσουν, γιατί οι περισσότεροι είναι άεργοι από κούνια και διαθέτουν λεφτά.
Θεωρούν ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας το Ασφαλιστικό σύστημα.
Και ετοιμάζονται να κάνουν τις σχετικές «μεταρρυθμίσεις» έως τον Φεβρουάριο αυτού του έτους.
Δεν προβληματίζεται κάποιος από αυτούς για το γεγονός ότι στατιστικά σε οποιαδήποτε μέση τετραμελή οικογένεια υπάρχει ένα άνεργο μέλος.
Νοιάζονται περισσότερο για τον «παππού» και την «γιαγιά», έστω και αν πρόκειται για εξηντάρηδες, παρά για την ζωντανή οικογένεια, που βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία και δεν μπορεί να παράξει το οτιδήποτε λόγω ανεργίας.
Το πρόβλημα της ανεργίας αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την κοινωνία μας και πρέπει να επιλυθεί άμεσα.
Η ανεργία μοιάζει με μία μολυσματική αρρώστια, που πλήττει ένα ζωντανό πληθυσμό.
Χρειάζεται για την θεραπεία της μία πολιτική-φάρμακο για να την περιορίσει στον μέσο όρο της στην ευρωζώνη (10,8%).
Ένα παρόμοιο ποσοστό σημαίνει ότι 89,2% του πληθυσμού εργάζονται.
Αν μία παρόμοια κοινωνία θέλει να ονομάζεται ανθρώπινη, αρκεί ένας φόρος 12,1% επί των αποδοχών των εργαζομένων για να καλύψει πλήρως την απώλεια εισοδήματος των ανέργων.
(12,1%=10,8/89,2).
Αντίθετα στην περίπτωση της Ελλάδας, με ανεργία 25%, ο αντίστοιχος φόρος θα πρέπει να είναι 33,3%. (33,3%=25/75)
Αν επιβάλλετο ένας παρόμοιος φόρος στους Έλληνες, αυτό θα σήμαινε ότι η συνολική φορολόγησή τους θα έφτανε σε μέσο όρο το 85,3%
Αθροίστε φόρο εισοδήματος 26%, κρατήσεις για σύνταξη 20%, εισφορές για φαρμακευτική περίθαλψη 6% και τον νέο φόρο 33,3% και θα βρείτε αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα.
Μπορεί να ζήσει κάποιος μόνο με το 14,7% των ακαθαρίστων εισοδημάτων του;
Όχι βέβαια.
Αναγκαστικά λοιπόν θα πρέπει να αδιαφορήσουμε για το 25% των ανέργων;
Μπορούμε να αδιαφορήσουμε για την μάνα, τον πατέρα ή για ένα από τα δύο παιδιά της τετραμελούς μας οικογενείας;
Οποιοσδήποτε λογικός οικογενειάρχης δεν θα μπορούσε ηθικά να διαλέξει μία παρόμοια λύση.
Θα προτιμούσε ίσως να μην πληρώσει κάποιον από τους παραπάνω φόρους ή να καταναλώσει τις αποταμιεύσεις του.
Αλλά μία κοινωνία με φοροδιαφυγή ή εισφοροδιαφυγή τουλάχιστον στο 33,3% δεν μπορεί να επενδύσει συλλογικά για το μέλλον.
Δεν μπορεί όμως ούτε και ο πολίτης να αποταμιεύσει ατομικά.
Η κατάσταση αυτή είναι απόλυτα αδιέξοδη και δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ.
Οι πολιτικοί απεφάσισαν ως λύση να περιορίσουν την ανεργία σε κάποιο παιδί της οικογενείας, δηλαδή στα νεότερα μέλη της οικογενείας.
Απόδειξη: H καταμετρημένη ανεργία των νέων κάτω των 25 ετών διαμορφώθηκε τον Ιούλιο στην Ελλάδα στο 48,6%.
Η λύση αυτή είναι ισοδύναμη με έναν φόρο 48,6% στα συνολικά εισοδήματα των νέων, που αμοίβονται όμως κατά κανόνα με μικρότερους μισθούς από τον μέσο όρο του πληθυσμού.
Το αποτέλεσμα αυτής της υπερφορολογήσεως είναι ότι τελικά οι νέοι δεν θα μπορέσουν να δημιουργήσουν σύντομα οικογένεια και να αυτονομηθούν οικονομικά.
Επιπλέον δεν θα έχουν κίνητρο να δουλέψουν, καθώς οι μέσες κρατήσεις για φόρους και εισφορές διαμορφώνονται στο 52% του εισοδήματος τους (=26+20+6).
Οι κρατήσεις αυτές εκτός από υπερβολικές είναι και κοινωνικά άδικες.
Σκεφθείτε μόνο ότι οι σημερινοί νέοι θα πάρουν ως αντάλλαγμα μία πενιχρή σύνταξη στα 67 τους χρόνια.
Οι παροχές του κράτους προς αυτούς μέχρι τότε θα είναι σχεδόν μηδενικές, εφόσον δεν είναι ήδη οικογενειάρχες, δεν έχουν κάνει παιδιά και συνήθως στις μικρές ηλικίες δεν παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Το κράτος ήδη φαντάζει στα μάτια τους σαν ένας άχρηστος και πολυδάπανος δυνάστης, που τους βλέπει ως αναλώσιμα υποζύγια και αδιαφορεί για τις ανάγκες τους και τα όνειρα τους για το μέλλον.
Τι θα συμβεί λοιπόν στο μέλλον;
To πιο πιθανό ενδεχόμενο είναι να γίνει κάποια σιωπηλή, αλλά αποτελεσματική, επανάσταση:
Οι πολίτες σταδιακά θα πάψουν να πληρώνουν φόρους και εισφορές.
Οι πολιτικοί όμως θα συνεχίζουν να επιβάλλουν όλο και περισσότερους φόρους και θα κάνουν ανούσιες «μεταρρυθμίσεις», υπογράφοντας Μνημόνια.
Οι συσσωρευμένοι απλήρωτοι φόροι ξεπερνούσαν τον Νοέμβριο τα 83,6 δισεκατομμύρια ευρώ.
Για να γίνει αντιληπτό το ασύλληπτο ύψος του ποσού, συγκρίνατέ το με το ύψος του συνόλου των καταθέσεων σε Ελληνικές τράπεζες.
Τον Οκτώβριο οι καταθέσεις ήταν μόλις 121,1 δισεκατομμύρια ευρώ.
Απλά τόσο μεγάλες ληξιπρόθεσμες οφειλές είναι αδύνατο να πληρωθούν.
Αυξήθηκαν κατά 11,83 δισεκατομμύρια ευρώ το 2015.
Με τον ρυθμό αυτό αυξήσεως, σε τρία χρόνια και 2 μήνες ακριβώς, δηλαδή λίγο καιρό πριν την λήξη της περιόδου χάριτος των δανείων του μνημονίου, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές θα ξεπερνούν τις καταθέσεις στις τράπεζες.
Στο μεταξύ διάστημα, κάθε νέα υπερφορολόγηση αυτή την τριετία θα συντομεύσει σημαντικά το κρίσιμο χρονικό διάστημα για την εμφάνιση της «Επαναστάσεως».
Όταν η παλλαϊκή στάση πληρωμών επεκταθεί σημαντικά, ούτε ένα σημερινός πολιτικός θα μπορέσει να πείσει τους Έλληνες ότι η εξακολούθηση εξυπηρετήσεως του δημόσιου χρέους μπορεί να είναι εφικτή ή ακόμα και επιθυμητή μετά το 2018.
Τα παραμύθια για «απαραίτητες» θυσίες για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ δεν θα θεωρούνται πειστικά.
Και τότε θα φανεί το πρόσωπο, που θα κάνει την αναπόφευκτη ρήξη με τους δανειστές,.
Θα καταργήσει σε μίαν ημέρα το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών των πολιτών.
Ταυτόχρονα θα κρατικοποιήσει το σύνολο του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Ελλάδος.
Θα κηρύξει Σεισάχθεια για τα υπέρογκα τραπεζικά χρέη των πολιτών.
Γνωρίζω ότι δεν εμπιστεύεστε σήμερα κάποιον πολιτικό, αν και μερικοί από αυτούς μιλούν με αόριστο τρόπο για πολλά από τα παραπάνω.
Το πρόσωπο όμως αυτό θα το εμπιστευθείτε, γιατί δεν θα είναι κατ’ επάγγελμα πολιτικός.
Δεν θα προσπαθεί να σας πείσει για τις απαραίτητες θυσίες και για την ανάγκη εφαρμογής Μνημονίων.
Τα χέρια του δεν θα είναι λερωμένα με το αίμα αθώων Ελλήνων πολιτών.
Οι τσέπες του δεν θα περιέχουν ευρώ, αλλά ούτε και δραχμές.
Δεν θα εκπροσωπεί συνταξιούχους, αλλά νέους εργαζομένους και ανέργους.
Θα τον καταλάβετε γιατί θα ξεχωρίζει.
Δεν θα μιλάει πολύ, αλλά θα γνωρίζει τι πρέπει να κάνει και πώς θα το κάνει.
Θα είναι Πρόεδρος και όχι Πρωθυπουργός…
Νομίζετε ότι δεν θα εμφανισθεί σύντομα;
Περιμένετε λίγο.
Πρέπει πρώτα να εμφανισθεί ο «χαλασμός» και να αποδειχθεί στην πράξη η ανικανότητα του σημερινού πολιτικού συστήματος.
Με Υπουργό Εσωτερικών έναν πραγματικό τυφλό, μας λείπει μόνο ένας κασιδιάρης και μία νέα προσφυγή στις κάλπες με νέο «αναλογικό» εκλογικό νόμο για να αλλάξουμε το «Σύνταγμα» κατ’ εντολή των δανειστών μας.
Το ζητούσαν οι δανειστές από την εποχή του ΓΑΠ και είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να συζητήσουν οι Θεσμοί τον περιορισμό του δημοσίου χρέους της Ελλάδας.
Θα σας το σερβίρουν σύντομα οι πολιτικοί σας αρχηγοί και τότε θα καταλάβετε την αλήθεια:
Η νέα Βουλή δεν θα ξαναμπορέσει να βγάλει αυτοδύναμη κυβέρνηση, αν ταυτόχρονα προσπαθεί να περάσει επώδυνες μεταρρυθμίσεις.
Η περίοδος, που θα είναι σαν να μην υπάρχει κυβέρνηση, πλησιάζει…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.