Ἀπὸ τότε ποὺ θυμᾶμαι τὸν ἑαυτό μου ἀκούω γιὰ πρωθυπουργοὺς ποὺ εἶχαν στὰ χέρια τους μεγάλες εὐκαιρίες νὰ ἀλλάξουν τὴν χώρα, ἀλλὰ τίς ἄφησαν νὰ περάσουν ἀνεκμετάλλευτες, τίς ἐξόδευσαν ἄδικα καὶ ἀσυλλόγιστα.
Ἐπίστευα καὶ ἐγὼ κάποτε σὲ αὐτὸν τὸν ἀφελῆ ἐξωραϊσμό. Τοὐλάχιστον μέχρι καὶ τὸ πλανητικῶν διαστάσεων φιάσκο τοῦ ἀνεκδιηγήτου Καραμανλῆ, αὐτοῦ ποὺ θὰ ἔκανε τὴν ἐπανίδρυσι. Μετὰ σταμάτησα νὰ τὸ πιστεύω.
Ἡ χώρα δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξῃ καὶ δὲν εἶναι στὸ χέρι τῶν δῆθεν χαρισματικῶν ἀρχηγῶν, ποὺ κατὰ καιρούς μας ἀναλαμβάνουν. Ἡ χώρα εἶναι ἀπὸ χρόνια τώρα μικροαστικὸς πολτός, ἀδιαφοροποίητος. Ἔδαφος ἀκατάλληλο γιὰ τὴν συγκρότησι κρισίμου μάζης, ἱκανῆς νὰ ἀποκτήσῃ συλλογικὲς ἐπιδιώξεις, ποὺ νὰ ξεπερνοῦν τὸν στενὸ προσωπικὸ ὁρίζοντα ἑνὸς ἑκάστου τῶν μελῶν της.
Δὲν εἴμαστε ἀνίκανοι ὁ κάθε ἕνας ξεχωριστά. Ἁπλᾶ, τὰ μεγάλα πράγματα καὶ οἱ μεγάλες ἀλλαγὲς γίνονται ἀπὸ συλλογικότητες καὶ ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ γίνουμε συλλογικότητα. Καὶ καμμιὰ συγκολλητικὴ οὐσία δὲν φαίνεται στὸν ὁρίζοντα.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.