Είναι παραδεκτό διεθνώς ότι τα παιδιά παύουν να πιστεύουν στα παραμύθια σε ηλικία 8-9 ετών. Μόνο στους Έλληνες αυτό παίρνει κάπου 70 έως 80 χρόνια παραπάνω…

– Πανηγυρίζαμε όταν μπήκαμε στο ασφαλές λιμάνι του ΝΑΤΟ. Φάγαμε μια 7χρονη χούντα στην μούρη, χάσαμε την μισή Κύπρο, τα Ίμια και μόλις χάσαμε και το

μισό Αιγαίο ενώ Σκοπιανοί και Αλβανοί μας πουλάνε τσαμπουκά.
– Πανηγυρίζαμε όταν μπήκαμε στην στοργική αγκαλιά της ΕΟΚ. Χάσαμε σχεδόν όλες τις βιομηχανίες και τα δικά μας πολυκαταστήματα και εισάγουμε αγροτικά προϊόντα από το Μαρόκο και το Ισραήλ.
– Πανηγυρίζαμε όταν μπήκαμε στον σκληρό πυρήνα των ισχυρών οικονομικά χωρών με το ευρώ. Χάσαμε δουλειές, μισθούς, συντάξεις, λιμάνια, αεροδρόμια και βρεθήκαμε να χρωστάμε από πάνω και τα κέρατά μας.
– Πανηγυρίζουμε (από ανθρωπιά) που ως εξαθλιωμένοι πολίτες μιας διαλυμένης χώρας φορτωνόμαστε και τις «παράπλευρες απώλειες» των πολέμων των άλλων. Κάπου ένα εκατομμύριο «πρόσφυγες» από 72 χώρες, με την ελπίδα μήπως μας δώσουν και κάποιο Νόμπελ.

Να δώσω και πάλι τον λόγο στον Δημόκριτο:
Για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η λογική αλλά η συμφορά.