Ἡ …«ἀδέσμευτη» …δημοσιογραφία μὲ τὰ …«τυχερά» της!!! (γ)

Ἡ ...«ἀδέσμευτη» ...δημοσιογραφία μὲ τὰ τυχερά της!!!Γράφει ὁ Νῖκος Ῥούσσης

συνέχεια ἀπό

Ἡ …«ἀδέσμευτη» …δημοσιογραφία μὲ τὰ …«τυχερά» της!!!

Ἡ …«ἀδέσμευτη» …δημοσιογραφία μὲ τὰ …«τυχερά» της!!! (β)

…Ας πάμε και παρακάτω, να μιλήσουμε και για τους «αριστερούς»

  • 1988: Οδηγούμενος σε αναγκαταστική απόλυση από τα ΝΕΑ τον Μάρτιο και έχοντας μείνει ένα εξάμηνο στην ανεργία αντιλήφθηκα, ότι στο Λαμπρακιστάν είχε πέσει βαρειά η απόφαση του Δικαστηρίου να μου καταβάλλουν αποζημίωση για τα 12 χρόνια που έφαγα εκεί μέσα, εργαζόμενος για όλα του τα έντυπα και όχι μόνον για την περίοδο 1982-88 που δούλεψα στα ΝΕΑ.
    Από κάτι μισόλογα, όμως, πήρα χαμπάρι ότι, το πρώτο όνομα (τότε) της έντυπης δημοσιογραφίας, δεν επρόκειτο να βρεί άλλη δουλειά σε δημοκρατικό φύλο, καθόσον είχε ενταχθεί σε μία «μαύρη λίστα» και κανείς δεν ήθελε τότε, να δυσαρεστήσει τον άρχοντα του Τύπου.
    Με τον Νίκο τον Τσαγκρή, που είχε αναλάβει την διεύθυνση της εφημερίδας «Η ΠΡΩΤΗ», μετά την αποχώρηση του Λουκούργου Κομίνη, είμαστε φίλοι από το Συγκρότημα, εκτιμούσα αυτόν και την πρώτη του γυναίκα, για τα βασανιστήρια και τις αγωνιστικές περγαμηνές που είχαν στην περίοδο της δικτατορίας.
    Αναγκάσθηκα, όμως, να τα σπάσω μαζί του, εκεί γύρω στο 1986, που ο μακαρίτης ο Κομίνης έστησε την «ΠΡΩΤΗ» και ο Τσαγκρής μού έδειξε υπερηφάνως την επιταγή, μ’ ένα πολύ αξιοσέβαστο ποσό για την εποχή, προκειμένου να κάνει την μεταγραφή του από το Συγκρότημα Λαμπράκη στην απογευματινή εφημερίδα της Αριστεράς του μικροεργολάβου, τότε, Χρήστου Καλογρίτσα.
    Ήταν γνωστά στον «φίλο» μου τα βασανιστήρια και οι απόπειρες μειώσεως της δουλειάς μου από τον στιβαρό Λυκούργο, από την στιγμή που πληροφορήθηκε ότι, εγώ ήμουν πίσω από ρεπορτάζ της εφημερίδας «Το Ποντίκι», με το οποίο απεκαλύπτετο ότι την περίοδο της δικτατορίας, ο κομμουνιστής αυτός, ήταν εκφωνητής ειδήσεων της ΥΕΝΕΔ και επικεφαλής Συντάξεως του περιοδικού που εξέδιδε, την ίδια περίοδο, η Χωροφυλακή.
    …και θεώρησα προσβολη το γεγονός ότι, ο «φίλος» μου με πούλησε για χρήμα στο καταχείμωνο, προτιμώντας να ακολουθήσει τον δυνάστη μου.
    Δεν θέλω να σε ξέρω, του είχα πεί τότε.
    Αυτός, ωστόσο, με πήρε τηλέφωνο τον Οκτώβριο του 1988 και μου πρότεινε, ως διευθυντής πλέον της ΠΡΩΤΗΣ, να πάω να εργασθώ, ως ελεύθερος ρεπόρτερ, εκεί.
    Απεφάσισα να πάω, θέτοντας ως προϋπόθεση ότι θα δούλευα, όπως συνήθιζα, μόνος μου και ότι δεν θα δεχόμουν λογοκρισία στα ρεπορτάζ μου.
    Γνώρισα τον Καλογρίτσα, γνώρισα τον διευθυντή Λογιστηρίου της εφημερίδας, τον Αντώνη Μαλάμη (γνωστό για την δράση του, ως επικεφαλής των ΚΝΑΤ στις μάχες εναντίον των εξωκοινοβουλευτικών αριστερών), που αργότερα είχε κάτι τραβήγματα με μία ΜΚΟ που είχε στήσει και ροκάνιζαν το κρατικό χρήμα («Αλληλεγγύη» αν θυμάμαι καλά, την έλεγαν).
    Γνώρισα και τον «αριστερό» Στέργιο Πιτσιόρλα, που ήταν σύμβουλος της εκδοτικής αυτής προσπάθειας και ο οποίος ήταν στέλεχος του ΣΥΝ, κολλητός του Νίκου Κωνσταντόπουλου και σήμερα έχει «καταντήσει» να είναι επικεφαλής στο ΤΑΙΠΕΔ, υπεύθυνος για την εκποίηση του δημοσίου πλούτου, με εντολές των αριστεροχριστιανιστών.
    Τους παρέδωσα όλη την δικογραφία του σκανδάλου Κοσκωτά, μέσα από την οποία απεκαλύπτετο ότι, όσο ο ιδιοκτήτης της Τραπέζης Κρήτης είχε την εύνοια του Ανδρέα και τις καταθέσεις των ελληνικών ΔΕΚΟ για ενίσχυση, τον έγλειφαν (όλοι είχαν πάει στην μεγάλη δεξίωση που είχε κάνει, πριν ν΄ αποκαλυφθεί το σκάνδαλο) και μετά που πήρε των οματιών του, με το αεροπλάνο του Σαλιαρέλη, για την Γιούζα, άλλαξαν τις καταθέσεις τους και έπεσαν να τόνε φάνε.
    Ύστερα από ένα τετραήμερο ταξίδι σε Βρυξέλλες-Λουξεμβούργο, τους απεκάλυψα την ενεργό εμπλοκή της κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ στο λαθρεμπόριο όπλων προς τους εμπολέμους Ιράν και Ιράκ, όπου οι μίζες καταβάλλονταν σε διεθνούς φήμης μεσάζοντες (Άνταμ Σμίθ και Κασσόγκι), πολύ πριν φέρουν σε πέρας την θλιβερή αποστολή τους.
    Τους απεκάλυψα την ύπαρξη της εταιρείας MEDIT FIN στο Λουξεμβούργο, που ανήκε  στον Γιώργο και Σταύρο Κοσκωτά και είχε τον ίδιο λογιστή με αυτόν της Τραπέζης Κρήτης (Μουρελάτος) και η οποία, με εμβάσματα που είχε δεχθεί στο Λουξεμβούργο από την αμερικανική εταιρεία της Μαφίας Μέριλ Λύντς, είχε αποπειραθεί να αγοράσει και την Τράπεζα Κεντρικής Ελλάδος, που είχε περάσει στον έλεγχο του κράτους, όταν ο Γιωργάκης είχε αναγορεύσει τον Γιώργο Κοσκωτά, πρόεδρο της Ενώσεως Νέων Ελλήνων Επιχειρηματιών.
    Είμαστε όλοι ευχαριστημένοι, μέχρι την στιγμή που με κάλεσε ο Καλογρίτσας στο γραφείο του, παρουσία των Τσαγκρή-Μαλάμη και μου είπε, να φύγω για το …Χάρλεμ, να πάω να συναντήσω τον Κοσκωτά που ήταν ήδη έγκλειστος εκεί και να του πάρω συνέντευξη.
    Τέτοιο πολύωρο ταξίδι κύριε Καλογρίτσα μου, χωρίς τσιγάρο και ποτό, δύσκολα θα το βγάλω, του είπα.
    …και συμπλήρωσα: Νομίζω ότι δεν θα έχει να μας πεί κάτι καινούργιο ο Κοσκωτάς.
    Όχι ο …Κοσκωτάς, με διέκοψε. Ο κύριος Κοσκωτάς είπε, εξηγώντας ότι ο τέως ιδιοκτήτης της Τράπεζας Κρήτης, τον είχε δανείσει εν λευκώ 400 εκατομμύρια δραχμές, χωρίς να ζητήσει ούτε καν μία επιταγή…
    Και έτσι κατάλαβα ότι, ο άνθρωπος που με χρήματα της αμερικανικής μαφίας ήθελε να αλώσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, με τις ευλογίες του Ανδρέα, είχε ενισχύσει αφιλοκερδώς την μοναδική απογευματινή εφημερίδα της Αριστεράς και δεν πήγα στο ΓιουνάΪτετ ΣτέΪτς οφ Αμέρικα….
  • 1990: Μη ικανοποιώντας την απαίτηση του Φλωράκη, να φιλοξενήσει σε τέσσερις σελίδες της εφημερίδας την ομιλία του, ο Τσαγκρής εξαναγκάζεται σε παραίτηση, η ομιλία μπαίνει και διευθυντής της «ΠΡΩΤΗΣ» αναλαμβάνει ο Παύλος Τσίμας, άγνωστο Κνιτάκι της εποχής τότε και άνευ ετέρας δημοσιογραφικής περγαμηνής και εμπειρίας.
    Πήγα τον είδα κι άρχισα τα δικά μου, περί αποκλειστικών ρεπορτάζ για να πάρει η εφημερίδα τα επάνω της, καθόσον είχε αρχίσει κυκλοφοριακά να κατρακυλά.
    Με κοίταγε με εκείνο το σπινθηροβόλο βλέμμα του βοδιού, κουνούσε το κεφάλι του επάνω κάτω και μετά από ένα μήνα, έκλεισε την εφημερίδα, κλείδωσε τα γραφεία και μας πέταξε στον δρόμο.
    Και έτσι κατάλαβα πως άλλα τα μάτια του (καπιταλιστή) λαγού και άλλα της (αριστερής) κουκουβάγιας.

Ἡ …«ἀδέσμευτη» …δημοσιογραφία μὲ τὰ …«τυχερά» της!!! (γ)(συνεχίζεται)
Καθότι σας έχω προειοδοποιήσει: «Να φοβάστε τον άνθρωπο που δεν έχει να χάσει ούτε τις αλυσσίδες του».

Ῥούσσης Νῖκος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply