Τί σημαίνει ἐμπόλεμος κατάστασις γιά ἕναν λαό;
Μποροῦν ὅλοι, διαρκῶς, νά τελοῦν ἐν ἐγρηγόρσει σέ μίαν τέτοιαν κατάστασιν; Μποροῦν ὅλοι, σέ κάθε σημεῖον, νά παραμένουν μαχητές, κάθε στιγμή;
Εἶναι ὅλοι ὑποχρεωμένοι νά πολεμήσουν;

Ναί, μποροῦν καὶ πρέπει κι ἐπιβάλλεται!
Μόνον ποὺ ὁ κάθε ἕνα ἐξ αὐτῶν ἔχει νὰ παίξῃ τὸν δικό του, μοναδικὸ ῥόλο, ἀνεξαρτήτως τῶν φόβων του, μὰ πάντα βάσει τῶν ἱκανοτήτων του.
Ὁ Στρατιώτης θὰ κρατᾶ τὸ ὅπλο καὶ ὁ Γεωργὸς τὸ ἡνί.
Ὁ ὁπλουργὸς θὰ κατασκευάζη τὸ ὅπλο καὶ ὁ ὑποδηματοποιὸς τὰ ὑποδήματα.
Ὁ μάγειρας θὰ μαγειρεύη καὶ ὁ σιδερᾶς θὰ δημιουργῆ.
Ὅλοι ὅμως ὀφείλουν νὰ ἔχουν τὸν κοινὸ σκοπὸ καὶ μὲ τὰ ἔργα τους νὰ ἐξυπηρετοῦν καὶ νὰ ὑπηρετοῦν τὸν κοινὸ ἀγῶνα.

Δὲν γίνεται ὁ ποιητὴς νὰ γίνῃ στρατιώτης, ἀλλὰ οὔτε κι ὁ στρατιώτης ποιητής.
Δὲν γίνεται ὁ ἡλικιωμένος νὰ πολεμᾶ στὰ χαρακώματα, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὸ βρέφος νὰ πετᾶ χειροβομβίδες.
Δὲν γίνεται ἡ δασκάλα νὰ σχεδιάζῃ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις, ἀλλὰ οὔτε ὁ μαθητὴς νὰ ἐπανδρώνει στρατόπεδα. Ὅλοι ὅμως, ὁ κάθε ἕνας, βάσει τῶν ἱκανοτήτων του καὶ τῶν ταλέντων του, μπορεῖ καὶ πρέπει καὶ ὀφείλει νὰ ὑπηρετῇ ἀπὸ τὴν δική του θέσιν τὸν κοινὸ ἀγῶνα.
Αὐτὸ σημαίνει ἡ ἐπιστράτευσις.

Ἡ γυναῖκα τῆς Πίνδου μετέφερε στὴν πλάτη της τὸν χειμῶνα τοῦ 1940-1941 ἀμέτρητα ἐφόδια γιὰ τὸν στρατό μας. Δὲν μποροῦσε ὅμως νὰ πάρῃ τὴν θέσιν τοῦ ἐκπαιδευμένου, γιὰ αὐτὴν τὴν δουλειά, πολεμιστοῦ. Ὄχι διότι στὴν ἀνάγκη δὲν θὰ τὸ ἔκανε, ἀλλὰ διότι ἐκείνην τὴν στιγμὴ ἡ ἀνάγκη ἦταν ἄλλη καὶ ἐκεῖ ὄφειλε νὰ προσφέρῃ.

Ἐμπόλεμος κατάστασις σημαίνει κοινὴ στάσις γιὰ ὅλον τὸν λαό, κοινὸς ἐχθρός, ἀπομόνωσις τῶν δολιοφθορέων καὶ δίχως διαμαρτυρίες συνεργασία. Λίγοι θὰ εἶναι οἱ στρατηγοὶ καὶ περισσότεροι οἱ στρατιῶτες. Δὲν θὰ εἶναι ὅμως μόνον οἱ στρατιῶτες αὐτοὶ ποὺ θὰ πολεμοῦν, ἀλλὰ ὅλοι, ἀπὸ τὴν δική τους θέσιν ὁ καθείς.
Αὐτὸ σημαίνει ἐμπόλεμος κατάστασις.

Ἐὰν ὅλοι, ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ τὴν δική του θέσιν, συνεργήσουν, ἔχουν σοβαρὲς πιθανότητες νὰ ὑπερνικήσουν κάθε ἐχθρο.
Πρὸς τοῦτον, γιὰ τὴν ὥρα, ἄν καὶ δὲν θὰ ἔπρεπε, στὴν χώρα μας δὲν τελοῦμε ὅλοι μας ἐν ἐμπολέμῳ καταστάσει, ἐφ΄ ὅσον ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς τραβᾶ τὶς δικές του γραμμές. Κι αὐτό, ποὺ φαντάζει ὡς ἀνυπέρβλητον ἐμπόδιον, συνιστώντας στὴν πραγματικότητα προδοσία, δὲν εἶναι κάτι ποὺ θὰ μείνη ἔτσι, ἀλλὰ γιὰ τὴν ὥρα, ἔως ἐκείνην τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ ὁμονοήσουν, αὐτοὶ ποὺ πρέπει νὰ ὁμονοήσουν, θὰ εἶναι ἔτσι. Θὰ βλέπουμε δῆλα δὴ μίαν εἰκόνα διαλύσεως καὶ καταστροφῆς, διότι στὴν οὐσία, αὐτὸ ποὺ συμβαίνει εἶναι ἡ ἀποκοπὴ ἐκείνου τοῦ τμήματος τοῦ πληθυσμοῦ, ποὺ αἰσθάνεται τμῆμα μίας ὁμάδος καὶ τὸ ὁποῖον εἶναι ἱκανὸ καὶ ἀποφασισμένο νὰ πολεμήσῃ γιὰ πανάρχαια ἰδανικά.
Μίας ὁμάδος ποὺ γιὰ τὴν ὥρα δὲν φαίνεται νὰ ἔχῃ ταὐτότητα, ἀλλὰ καὶ ταὐτότητα διαθέτει καὶ πολεμικὴ θὰ ἀναπτύξη καὶ προετοιμάζεται πυρετωδῶς γιὰ αὐτό, τὸ σημαντικὸ γεγονός, ποὺ θὰ ὁδηγήση τὴν Ἀνθρωπότητα στὴν ἀνάκτησιν τῆς Ἐλευθερίας της.

Ὁ Συναγερμὸς ἔχει σημάνει.
Ὁ κάθε ἕνας ποὺ τὸν αἰσθάνεται γνωρίζει πῶς, γιατί, πότε θὰ ἐνεργήση.
Ἄλλος στὸ πεδίον τῶν μαχῶν κι ἄλλος στὰ μετόπισθεν, μὰ ὅλοι στὴν ὑπηρεσία τοῦ κοινοῦ Ἀγῶνος γιὰ τὴν Ἐλευθερία. Κι ἐὰν ἀκόμη δὲν μποροῦμε νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε, δὲν πειράζει…
Τὰ γεγονότα θὰ μᾶς ὑποχρεώσουν νὰ ἐκφράσουμε αὐτὸ ποὺ οἱ ἀνάγκες τοῦ ἀγῶνος  ἀπαιτοῦν ἀπὸ ἐμᾶς.
Διότι τώρα πιά, εἶτε τὸ ἀντιλαμβανόμεθα εἶτε ὄχι, ἡ Ἐλευθερία τοῦ Ἀνθρώπου, εἶναι ὁ Ὑπέρτατος Ἀγών, ποὺ θὰ δόσουμε, μὲ ἢ χωρὶς τὴν …συγκατάθεσίν μας. Ἢ θὰ γίνουμε μέρος ἐκείνου τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου ποὺ θὰ πολεμήση ἢ δὲν θὰ ἔχουμε χῶρο στὰ ὅσα οἱ μάχες θὰ ἐπιφέρουν.
Τὰ ὅποια ἐπιτεύγματα κερδίζονται, δὲν χαρίζονται.
Καὶ σήμερα μποροῦμε νὰ κυττᾶμε ἀπογοητευμένοι γύρω μας καὶ νὰ μὴν διακρίνουμε πολεμιστές.
Μὰ οἱ πολεμιστὲς εἶναι ἤδη ἐδῶ κι ἀγωνίζονται.

Ὅσο γιὰ τὶ θὰ συμβῇ μὲ τοὺς ἀπέχοντες…
…ἂς μὴν μᾶς ἀπασχολῇ. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἡ ἴδια ἡ Φύσις ξέρει καλλίτερα νὰ μεταχειρίζεται κάθε πλάσμα ποὺ δὲν ἀκολουθεῖ τοὺς κανόνες της.

Φιλονόη

εἰκόνα