Ὅσο κάποιος φοβᾶται, πάντα θὰ ὑπάρχη κάποιος νὰ τὸν φοβίζῃ…

Στὴν ζωὴ μοῦ μέχρι σήμερα, ἔχω μπλέξει σὲ καβγᾶδες τέσσερεις φορές. Ἡ τελευταία φορὰ ἦταν, ὅταν ἤμουν περίπου 22 χρονῶν. Δὲν τοὺς εἶχα προκαλέσει ἐγώ, ἀλλὰ τοὺς εἶχα ἀποδεχθεῖ, ἀφοῦ δὲ μποροῦσα νὰ κάνω κάτι ἄλλο.

Θὰ ἀναφερθῶ στὴν πρώτη φορά, ποὺ ἦταν στὸ Λύκειο, διότι ἐμπεριέχει καὶ ἕνα δίδαγμα περὶ φόβου, ποὺ μοῦ ἐχρησίμευσε πολὺ στὴν μετέπειτα ζωή μου. Φαντάζομαι, ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἐσᾶς θὰ ἔχετε κάποιαν ἀνάλογο ἐμπειρία ἀπὸ τὰ μαθητικά σας χρόνια.
Ἦταν, λοιπόν, κάποιος συμμαθητής μας τότε στὴν Ἀ΄λυκείου, δυνατὸς καὶ νευρώδης, τσαμπουκᾶς καὶ προκλητικὸς πρὸς ὅλους. Εἶχε πάντα τὸ ζωνάρι του λυμένο γιὰ καβγᾶ καὶ γιὰ τὸ παραμικρό σου ζητοῦσε τὸν λόγο. Ἦταν μάγκας καὶ κακὸς στὰ μαθήματα καὶ εἶχε καταφέρει νὰ ἐξελιχθῃ σὲ φόβητρο ὅλων, ἕνας μικρὸς τύραννος. Εἶχε δείρει καὶ ἕναν δύο, εἴχαμε λουφάξει ὅλοι. Προσωπικὰ τὸν ἀπέφευγα γιὰ νὰ μὴ μπλέξω.

Μιὰν ἡμέρα, παρ’ ὅλα αὐτά, ἡ ζωή μας ἔφερε ἀντιμέτωπους. Γιὰ κάποιον ἀσήμαντο λόγο, ποὺ ἐκεῖνος θεώρησε σημαντικό, ἄρχισε μιὰ φραστικὴ διένεξι καὶ συνέχισε νὰ μὲ προκαλῇ μὲ ὕβρεις γιὰ τὴν μάννα μου καὶ σπρωξίματα. Ἡ ὀργή μου, ἀνάκατος μὲ τὸν φόβο, μὲ ἔκανε νὰ θέλω νὰ τοῦ ἀντισταθῶ. Αὐτὸ τὸν ἄναψε περισσότερο, ὅμως ἐκτύπησε τὸ κουδούνι γιὰ τὸ πέρας τοῦ διαλείμματος καὶ ἔτσι σταμάτησε, δίδοντας μοῦ «ῤαντεβοὺ» γιὰ μονομαχία ἔξω ἀπὸ τὸ σχολεῖο, ὅταν θὰ σχολούσαμε. «Θὰ σὲ περιμένω, νὰ σὲ σκίσω!» μοῦ ἔλεγε μεγαλόφωνα ὥστε νὰ ἀκούσουν ὅλοι, κάνοντας χειρονομίες. Ἔτσι καὶ ἔγινε!

Ὅλοι μὲ εἶχαν ξεγραμμένο καὶ τὸ νέο διεδόθη ἀπὸ στόμα σὲ στόμα. Θὰ εἴχαμε καὶ θεατὲς τοῦ ξυλοδαρμοῦ μου. Τέλος πάντων, ἐπέρασε ἢ ὥρα, σχολάσαμε. Καθυστέρησα σκοπίμως νὰ κατεβῶ, μήπως φύγει, ἀλλὰ τὸν εἶδα νὰ μὲ περιμένῃ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα. Ἦταν μαζεμένοι καὶ ἄλλοι. Πῆρα τὴν ἀπόφασι νὰ τὰ παίξω ὅλα γιὰ ὅλα. Ὅσες φάω καὶ ὅσες ῥίξω, ἄει σοικτήρ!
Μόλις βγῆκα μὲ ἐπλησίασε μὲ θριαμβευτικὸ χαμόγελο καὶ βλέποντας μὲ νὰ μὴν ἀντιδρῶ, ἄρχισε νὰ μοῦ τρίβῃ τὸ πρόσωπο. Συγκέντρωσα ὅλες τίς δυνάμεις μου, ἔκανα ἕνα βῆμα πίσω καὶ τοῦ ἔδωσα μιὰ στὸ πρόσωπο! Μόνο μιά! Δὲν ἐχρειάσθη δευτέρα!

Ὑπάρχουν καὶ μάρτυρες νὰ τὸ βεβαιώσουν. Ἔχετε δεῖ ἄνθρωπο νὰ σηκώνεται ἀπὸ τὸ ἔδαφος; Ἦταν αὐτός! Ἔφυγε στὸν ἀέρα καὶ ἔπεσε στὸ ῥεῖθρο τοῦ πεζοδρομίου μὲ τὸ κεφάλι καὶ ἔμεινε ἀκίνητος. Χέστηκα ἐπάνω μου ἀπὸ τὸν φόβο ὅτι τὸν σκότωσα! Περισσότερο ἐπειδὴ μοῦ ἔλεγαν οἱ ἄλλοι «Τὸν σκότωσες ῥὲ σύ, φύγε!». Τὴν κοπάνησα καὶ ἐγὼ φοβισμένος, ὅτι πάει, τὸν σκότωσα! Θυμᾶμαι, ὅτι εἶχα πάει νὰ κρυφθῶ στὸ σπίτι τῆς γιαγιᾶς μου, περιμένοντας μὲ ἀγωνία ἀπὸ λεπτὸ σὲ λεπτὸ νὰ κτυπήσῃ τὸ κουδούνι ἡ ἀστυνομία! Φυσικά, τίποτα τέτοιο δὲν ἔγινε!

Τὸ ἄλλο πρωί, πῆγα στὸ σχολεῖο μὲ ἀνησυχία γιὰ νὰ μάθω τὰ νέα. Ἦταν ἐκεῖ αὐτὸς μιὰ χαρὰ καὶ φοροῦσε μαῦρα γυαλιά. Εἶχε μείνει μόνο ἀναίσθητος. Οἱ ἄλλοι μὲ κυττοῦσαν ἐντυπωσιασμένοι. Μὲ ἐπλησίασε μὲ τὸ ἴδιο κουτσαβάκικο ὕφος, ἀλλὰ χωρὶς νὰ μὲ ἀκουμπήσῃ καὶ ἔβγαλε τὰ γυαλιά, γιὰ νὰ μοῦ δείξῃ τὸ κατάμαυρο, μελανιασμένο μάτι του. Μοῦ εἶπε, ὅλο πληγωμένη μαγκιά: «Αὐτὸ ἐδῶ, θὰ μοῦ τὸ πληρώσῃς!» καὶ ἔφυγε.
Περιττὸ νὰ πῶ, ὅτι δὲν μὲ προεκάλεσε ξανά, ἀλλὰ τὸ κυριότερο εἶναι, πὼς ἔπαυσαν νὰ τὸν φοβοῦνται καὶ οἱ ἄλλοι.

Σᾶς διηγήθηκα αὐτὴ τὴν μικρὴ ἱστορία, ὄχι γιὰ τὰ πρόσωπα ποὺ πρωταγωνιστοῦν, ἀλλὰ γιὰ τὴν κατάστασι ποὺ ἐκφράζει. Ἡ ὁποία, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, μοιάζει θαῤῥῶ καὶ μὲ τὴν πολιτική μας κατάστασι, μὲ τὸν φόβο καὶ μὲ τίς ἀπειλὲς ποὺ δεχόμεθα. Ἴσως νὰ μπορῇ νὰ δώσῃ καὶ κάποιο σχετικὸ δίδαγμα. Πὼς ὅσο ὑπάρχουν ἐκβιαζόμενοι, θὰ ὑπάρχουν καὶ ἐκβιαστές. Καὶ πὼς ὅσο κάποιος φοβᾷται, πάντα θὰ εὑρίσκεται κάποιος γιὰ νὰ τὸν φοβίζῃ….

Γεράσιμος Γ. Γερολυμᾶτος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

8 thoughts on “Ὅσο κάποιος φοβᾶται, πάντα θὰ ὑπάρχη κάποιος νὰ τὸν φοβίζῃ…

  1. Πω πω! Τι παλληκαρι εισαι ρε Απελλη;
    Μια, μπαμ και κατω ε;;;;

    Εχασες ομως ποντους με κεινον τον αλλο τον Ολυμπιο καραγκιοζη που τωρα ψαχνεται μαζι με τους Νικολοπουλαιους για καινουργιο κωμμα.

  2. Εμ και συ χειροτερη απ’ την Πυθια εχεις καταντησει.
    Καντο μας λιανα.
    “Λιανά” ειπα οχι Λιανα.

      • Εγω τους κατηγορω που η Ελενη Μιχαλολιακου απλωνει την μουγαδα της στον ιδιο Ηλιο που απλωνει την δικια της και η Μαγδα Φυσσα.
        Αν ειναι δυνατον η συνομωτρια που δεν μετακομιζει.

Leave a Reply