Πέρισυ, με είπε «σύντροφο» και με απέλυσε από το ΑΠΕ…τηλεφωνικά, στέλοντάς με αδιάβαστο στην ανέχεια, εκτελώντας εντολές εκείνων που τον έκαναν πρόεδρο στο Εθνικό Πρακτορείο Ειδήσεων της χώρας, γιατί δεν γούσταραν την κριτική μου εναντίον της κυβερνήσεως των αριστεροχριστιανιστών.
Και με παρέπεμψε και στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ διότι, όπως ισχυρίσθηκε, προσέβαλα με τα σχόλιά μου στο φεϊσμπουκ την τιμή και την υπόληψη του.

Ποιά τιμή και ποιά υπόληψη δηλαδή, μπορεί να έχει ένας «άνθρωπος» που, για χρόνια στο παίζει φίλος, έρχεται, για να το αποδείξει, στον γάμο σου και μόλις έβαλε τον κώλο του στην συριζοκαρέκλα, σε στέλνει αναίτια στον αγύριστο, αδιαφορώντας για το αν εσύ, η γυναίκα σου που γνώρισε και το παιδί σου, θα έχουν να φάν;
Δεν ξέρω, πέστε εσείς, γιατί τον έχω ικανό να με ξαναπαραπέμψει στο Πειθαρχικό.

ΥΓ: Εννοείται ότι η φωτογραφία και το σχετικό σχόλιο θα ενσωματωθούν στην «απολογία» που ετοιμάζω, για να καταλάβουν οι συνάδελφοι του Πειθαρχικού «με ποιόν έχουν να κάνουν»…

……..

ΥΓ 3 : Τα όσα στοιχεία αναφέρονται στην 40χρονη δημοσιογραφική μου πορεία, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, να τα κρατήσετε και να τα βάλλετε στην νεκρολογία μου, όταν με το καλό για πολλούς ψοφήσω, διότι δεν αποκλείεται να βγούν κάποιοι και να πούν :
«Πέθανε ένας δημοσιογράφος, που δεν τον ήξερε κανένας»

Έτσι κλείνω την «απολογία» μου στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ, για την γνωστή υπόθεση.
Ολόκληρη αύριο, μόλις την πάρουν και πρωτοκοληθεί!

Ῥούσσης Νῖκος
10 Ἰουλίου 2016

«ἀπολογία» Νίκου Ῥούσση, 11 Ἰουλίου 2016:

Την ….υπομονή σας παρακαλώ.
Πέρυσι τον Νοέμβριο, με αφορμή ένα πικρόχολο σχόλιο που ανάρτησα στο φέϊσμπουκ, ο διορισμένος από την κυβέρνηση πρόεδρος του ΑΠΕ Μιχάλης Ψύλος και η διορισμένη από τον ίδιο εκπρόσωπος των εργαζομένων Ασπασία Βελονάκη, με παρέπεμψαν στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, ζητώντας την …τιμωρία μου, για παραβίαση των κανόνων της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Στην προανακριτική διαδικασία ΥΠΕΡ μου κατέθεσαν, ο πρώην διευθυντής της Ελευθεροτυπίας Βαγγέλης Παναγόπουλος, ο τέως πρόεδρος και Γενικός Διευυθυντής του Πρακτορείου Ηλίας Μάτσικας και ο πρώην πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Φωτορεπόρτερ Δημήτρης Μεσσήνης.

ΕΝΑΝΤΙΟΝ μου κατέθεσαν οι Φώτης Νάκος, Δημήτρης Κεφαλάς, Γιώργος Μαζιάς, Ελπίδα Κοντσάκη, Χρίστος Καλουτζόγλου και Φίλιππος Κουνέλης, που άπαντες δήλωσαν ότι είτε δεν με γνωρίζουν προσωπικά είτε μ’ έχουν ακούσει μόνο στο τηλέφωνο.

Παρ’ όλα αυτά εξέφρασαν άποψη υπέρ της απολύεσώς μου από το ΑΠΕ, κάποιοι (που δεν τους ξέρω) με χαρακτήρισαν μη συνεργάσιμο, υποστήριξαν μετα βεβαιότητας ότι «τα κείμενα μου δεν είναι τα καλλίτερα που έχουν διαβάσει» και μετέφεραν στους «δικαστές» ότι, ο Ψύλος έγινε «μώβ» όταν διάβασε το σχόλιο μου και η Βελονάκη έκλαιγε και δεν είχε λέει πρόσωπο να δεί την κοινωνία.
Συγκινητικά όλα αυτά δεν λέω, αν δείς ότι οι τρείς από δαύτους, είναι εργαζόμενοι στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων …
Σήμερα παρελήφθη από την Γραμματεία του Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ η (επίτηδες) πολυσέλιδη “Απολογία” μου και πήρε τον αριθμό πρωτοκόλλου 437/11.07.16.
Επειδή, όπως μου είπαν, αυτή θα κοινοποιηθεί μόνο στα μέλη του Πειθαρχικού και επειδή εγώ είμαι υπέρ της διαφάνειας και ταγμένος χούλιγκαν του “όλα στο φώς” και επειδή, ακόμη, αυτή η “απολογία” αποτελεί δικό μου κείμενο και πνευματική ιδιοκτησία, σας την παραδίδω δημόσια και καλή ανάγνωση.

«ΑΠΟΛΟΓΙΑ» ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΣΣΗ
Προς το Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ
Στρασβούργο, 10 Ιουλίου 2016.

Αγαπητοί συνάδελφοι
Είμαι αναγκασμένος, ύστερα από 40 συναπτά έτη στις δημοσιογραφικές επάλξεις, να μπώ στην διαδικασία της «απολογίας» ενώπιον σας, ύστερα από την έγκλιση που κατέθεσαν εναντίον μου ο διορισμένος από την κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ ως πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής του ΑΠΕ Μιχάλης Ψύλος και η «διορισμένη», από τον προαναφερθέντα, εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων Ασπασία Βελονάκη.

Είμαι παράλληλα αναγκασμένος, να αυτοσυστηθώ για το ποιός είμαι και το ποιά είναι η πορεία μου στον δημοσιογραφικό χώρο, τέσσερις δεκαετίες, μιας και οι μάρτυρες που κατέθεσαν εναντίον μου στην όλη ελεγκτική διαδικασία από το Πειθαρχικό Συμβούλιο, δήλωσαν ευθαρσώς και ενυπόγραφα, ότι άλλοι εξ αυτών δεν με γνωρίζουν καθόλου προσωπικά και άλλοι μόνον μέσω…τηλεφώνου.

Δεν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη σημασία αν, οι εν λόγω μάρτυρες που επιστρατεύθηκαν από την διοίκηση του ΑΠΕ, να στηρίξουν την εναντίον μου δίωξη, δεν με γνωρίζουν.
Την περίοδο 1982-86 με γνώριζαν κατ’ όνομα, τουλάχιστον 1.000.000 αναγνώστες της εφημερίδος «ΤΑ ΝΕΑ», όπου εργάσθηκα ως ελεύθερος πολιτικός συντάκτης, από τα 4-5 εβδομαδιαίως αποκλειστικά μου πρωτοσέλιδα.
Με γνώρισαν, κατ’ όνομα τουλάχιστον, οι δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες της εφημερίδος «Η ΠΡΩΤΗ», την περίοδο 1988-90, όταν γέμισα τις σελίδες της με αποκαλύψεις για το σκάνδαλο Κοσκωτά, για την εμπλοκή της Ελλάδος στο σπάσιμο του εμπάργκο όπλων προς Ιράν και Ιράκ και βέβαια, με γνώρισαν προσωπικά, συνάδελφοι που βλέπω σήμερα να είναι μέλη του Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ και εργασθήκαμε μαζί, στα ίδια γραφεία σ’ αυτήν την εφημερίδα.
Με γνώρισαν, ακόμη, από το όνομα, την φωνή και την φάτσα μου, οι εκατοντάδες χιλιάδες ακροατές και τηλεθεατές, του ραδιοφώνου και της τηλεοράσεως του Σκάι, την περίοδο 1990-92, όταν απεκάλυπτα όλες τις πτυχές της σκανδαλώδους πωλήσεως της ΑΓΕΤ Ηρακλής, από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, στον «μαφιόζο» Πανσαβόλτα και όταν, κάθε μεσημέρι, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων είχα πάντα κάτι καινούργιο και άγνωστο ρεπορτάζ να παρουσιάσω.
Με γνώρισαν, με εξετίμησαν και με εξέλεξαν, για την διετία 2002-2004, ως Διεθνή Γενικό Γραμματέα της Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, οι πλέον των 3.500 Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι-μέλη της Ενώσεως.
Με γνώρισαν, οι ολίγοι ενδεχομένως αλλά απαιτητικοί, τηλεθεατές του Καναλιού της Βουλής, επί μία δεκαετία, από τις δεκάδες τηλεοπτικές συνεντεύξεις και τα τηλεφωνικά ρεπορτάζ που έκανα, ως απεσταλμένος της Τηλεοράσεως της Βουλής ή ως ανταποκριτής της από το Στρασβούργο.
Όπως με γνώρισαν και εξετίμησαν την προσφορά μου, οι δεκάδες τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι που, για λογαριασμό και με έξοδα του Συμβουλίου της Ευρώπης, προσκάλεσα σε ταξίδι, στο Στρασβούργο και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, την δεκαετία 1996-2006 όπου, κατόπιν διαγωνισμού, είχα «κερδίσει» την θέση του Εκπροσώπου Τύπου του Συμβουλίου της Ευρώπης στην Ελλάδα.
Ελπίζω ότι εσείς με γνωρίζετε και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα να με ….αναγνωρίσετε.

Επί της ουσίας όμως…
Τι του συνέβη, άραγε, ΑΥΤΟΥ του Ρούσση και άρχισε να βρίζει και να προπηλακίζει τον Μιχάλη Ψύλο και την Ασπασία Βελονάκη, μέσω ενός μέσου κοινωνικής δικτυώσεως, απευθυνόμενος σε φίλους και ενδιαφερόμενους;
Η απάντηση είναι απλή.
Με έπνιξε η οργή και η αγανάκτηση όταν, ένας που με αποκαλούσε «φίλο και σύντροφο» και προς επιβεβαίωση της φιλικής μας σχέσεως είχε έλθει (όπως φαίνεται στην συνημμένη φωτογραφία) να παραστεί στον γάμο μου, τον Μάϊο του 2002, με απέλυσε τηλεφωνικά, επικαλούμενος οικονομικές αναπροσαρμογές στο ΑΠΕ.
Η αντισυναδελφική και κυνική αυτή του ενέργεια, μου στέρησε το ποσό των 800 ευρώ που έπαιρνα τον μήνα από το ΑΠΕ με ΔΠΥ, μ’ αποτέλεσμα να μην έχω τους επομένους μήνες του 2015 να πληρώσω το ενοίκιο του σπιτιού μου στο Στρασβούργο, όπου κατοικώ από το 2006, με την γυναίκα μου και τον ανήλικο γυιό μου.
Κλονίσθηκε σοβαρά η υγεία μου, από το αναπάντεχο αυτό «στραπάτσο» και αν δεν υπήρχαν κάποιοι φίλοι, στην Ελλάδα, στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες να με συντηρήσουν με δανεικά, μέχρι που αναγκάσθηκα να βγώ στην σύνταξη, δεν θέλω να φαντασθώ που θα είχα καταλήξει εγώ και η οικογένεια μου.

Δυστυχώς για εμένα, εκείνο το πρώτο τρίμηνο του 2015, η τότε πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, όπως όλοι γνωρίζετε, είχε ρίξει «μαύρο» στο Κανάλι της Βουλής και είχε αφήσει απλήρωτους και μετέωρους τους 15 περίπου δημοσιογράφους που δούλευαν για το καθημερινό Δελτίο Ειδήσεων.
Μαζί μ’ αυτούς και εμένα, που εισέπρατα κάθε μήνα σκάρτα 1.000 ευρώ για την συνεισφορά μου στο καθημερινό δελτίο ειδήσεων του Σταθμού, μ’ αποτέλεσμα η ψυχική και οικονομική μου κατάσταση να κατέλθει σε τραγικό επίπεδο.
Στο Κανάλι της Βουλής, εργαζόμουν με σύμβαση έργου που ανανεωνόταν κάθε χρόνο, αρχικά ως απεσταλμένος του (2006-2010) και μετέπειτα (2010-2015) ως ανταποκριτής του στο Στρασβούργο, με δραστηριότητα που αναγνωρίσθηκε και από το Ίδρυμα Μπότση, στις 14 Μαϊου 2009, όταν με βράβευσε με το βραβείο κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ «Γιάννης Φάτσης», «για την πληρότητα καλύψεως και την αντικειμενική προβολή θεμάτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην τηλεόραση και στον τύπο»
Αυτό το αναφέρω ως απάντηση, σ’ έναν από τους επιστρατευμένους από την σημερινή διοίκηση του ΑΠΕ μάρτυρες κατηγορίας μου που, όπως είδα στην κατάθεσή του, ισχυρίζεται ότι «τα κείμενα μου δεν ήταν και τα καλλίτερα» που είχε διαβάσει ενώ εγώ, αυτόν, ούτε τον ξέρω ούτε τον έχω ακούσει ποτέ στο τηλέφωνο.

Η «ιστορία» μου με το ΑΠΕ και η «εμπλοκή» Ψύλου
Ξεκίνησα να συνεργάζομαι με το ΑΠΕ, αμειβόμενος με το «κομμάτι», από την εποχή όπου πρόεδρος ήταν ο αείμνηστος Ανδρέας Χριστοδουλίδης και το 2010, όταν πρόεδρος και γενικός διευθυντής του Πρακτορείου ήταν ο Ηλίας Μάτσικας, αποφασίσθηκε να λειτουργώ ως ανταποκριτής του ΑΠΕ-ΜΠΕ στο Στρασβούργο, με μηνιαία αμοιβή 500 ευρώ μικτά-400 ευρώ καθαρά.
Όταν ο Ηλίας Μάτσικας αντικαταστάθηκε στην θέση του προέδρου από τον Αντώνη Σκυλλάκο, ο τελευταίος, αναγνωρίζοντας, προφανώς, την αμεσότητα και την πληρότητα των καθημερινών, σχεδόν, ανταποκρίσεων μου προς το Πρακτορείο, χωρίς να μου πει τίποτα, αύξησε τις μηνιαίες μου αποδοχές σε 1.000 ευρώ μικτά-800 ευρώ καθαρά, έναντι ΔΠΥ και χωρίς σύμβαση και κάλυψη ασφαλιστικών εισφορών.
Τους τελευταίους μήνες του 2014 και ενώ οδεύαμε προς τις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, διεπίστωσα ότι δεν υπήρξε ούτε μία Σύνοδος της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που να μην δημοσιεύει ρεπορτάζ υπογεγραμμένα από τον ίδιο στο ΑΠΕ, άλλοτε ως απεσταλμένος του Πρακτορείου στο Στρασβούργο και άλλοτε, γράφοντας για το τι έγινε στο Στρασβούργο από την ….Αθήνα, ο τότε εκπρόσωπος των εργαζομένων του ΑΠΕ Μιχάλης Ψύλος.
Σε αντίθεση δε, με άλλους συναδέλφους από το ΑΠΕ που -όπως είναι άγραφος δημοσιογραφικός νόμος- με ενημέρωναν για την άφιξη τους στο Στρασβούργο, για να αποφύγουμε την αλληλοκάλυψη των θεμάτων, ο Μιχάλης Ψύλος κατέφθανε στο Στρασβούργο, αγνοούσε την ύπαρξη του ανταποκριτή του Πρακτορείου και κατά προτίμηση, «καπάρωνε και προέβαλε» τα θέματα που είχαν να κάνουν με τον Σύριζα και τον ευρωβουλευτή του Νίκο Χουντή.
Αποκορύφωμα αυτής της αντισυναδελφικής και εν πολλοίς ύποπτης και υποβολιμιαίας εναντίον μου συμπεριφοράς του, ήταν όταν το Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο επισκέφθηκε, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως τότε, ο Αλέξης Τσίπρας, για να παραδώσει στον τότε Επίτροπο Όλι Ρεν την «Μαύρη Βίβλο» της ελληνικής οικονομίας.
Ως ο μοναδικός Έλληνας ανταποκριτής στο Στρασβούργο (ΑΠΕ, Κανάλι της Βουλής, Ελευθεροτυπία) ζήτησα, μέσω του Νίκου Χουντή, να μου παραχωρήσει ο Αλέξης Τσίπρας μία ανοικτή συνέντευξη.
Ο Χουντής με ενημέρωσε ευγενικά ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα έδινε καμμία συνέντευξη στο Στρασβούργο αλλά την επομένη ημέρα, όλο το πανελλήνιον είδε συνέντευξη του στο ΑΠΕ και στον…Μιχάλη Ψύλο από το Στρασβούργο, που είχε γραφτεί στην Αθήνα!!!
Εμφανώς ενοχλημένος από την κοροϊδία, όχι τόσον προς εμένα αλλά κυρίως προς το αναγνωστικό κοινό του ΑΠΕ, άρχισα να γράφω ειρωνικά και καυστικά σχόλια στην προσωπική μου ιστοσελίδα στο φέϊσμπουκ, που απευθύνεται σε διαδικτυακούς «φίλους» και όσους θέλουν να ακολουθούν και να διαβάζουν τα γραφόμενα μου.

Τους πρώτους μήνες του 2015, όπου τα ηνία της διακυβερνήσεως της χώρας ανέλαβε η συγκυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ, διάβασα στο δημοσιογραφικό σάϊτ «Τυπολογίες», ότι κλείδωσε για την θέση του προέδρου και Γενικού Διευθυντή του ΑΠΕ ο …Μιχάλης Ψύλος.
….και σχολίασα αποκάτω, επωνύμως ότι, «επόμενο είναι να ανταμοιφθεί ο Μιχάλης Ψύλος, για τα όσα έκανε τόσον καιρό πριν, σε βάρος της δουλειάς συναδέλφων του, για να προβάλει τον Αλέξη Τσίπρα και τον Σύριζα».
Αντίδραση δεν υπήρξε, ούτε σε αυτό το σχόλιο ούτε και στα όσα σχετικά και με άλλη «γλώσσα» δημοσίευσα στην ιστοσελίδα μου στο φέϊσμπουκ.

Κάποιες ημέρες αργότερα, ωστόσο, με πήρε τηλέφωνο εδώ στο Στρασβούργο, ο Αντώνης Σκυλλάκος, μου είπε ότι δεν έκανα καθόλου καλά να βάλω αυτό το σχόλιο στις «Τυπολογίες», μου μετέφερε την έντονη ενόχληση του Μιχάλη Ψύλου που, εν τω μεταξύ ήταν έτοιμος να αναλάβει την προεδρία του ΑΠΕ και μου διεμήνυσε…
«Έχε υπόψιν σου, αυτό δεν θα στο συγχωρήσει ποτέ»!
Και μολις ανέλαβε ο Ψύλος με απέλυσε από το …τηλέφωνο.

Συνέχισα, από την ιστοσελίδα μου στο φέϊσμπουκ, τα χολερικά και εν πολλοίς προσβλητικά μου σχόλια, τόσον για τον Ψύλο όσον και γενικότερα για την κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ και μία πρώτη αντίδραση ήταν, κάποιοι «άγνωστοι» να με μπλογκάρουν και να μην έχω πρόσβαση στο φεϊσμπουκ για ένα μήνα.
Τίποτα επίσημο και καμμία άλλη αντίδραση ή απόπειρα διώξεώς μου.
Στην συνέχεια δε, κατέφυγα με αγωγή εναντίον του ΑΠΕ στα δικαστήρια, ζητώντας αποζημίωση και την διαφορά εκείνων που ελάμβανα ως αποδοχές και εκείνων που όφειλε, με βάση τις ΣΣΕ, να μου δίνει το Πρακτορείο, ως αμοιβή ανταποκριτή του στο Στρασβούργο.
Αυτά μέχρι τον Οκτώβριο του 2015 όπου, σε επικοινωνία που είχα, μέσω ανταλλαγής ιδιωτικών μηνυμάτων στο φέϊσμπουκ, με τον διαδικτυακό μου φίλο και εργαζόμενο, ως αθλητικό ρεπόρτερ, στο ΑΠΕ Γιώργο Μανταίο, πληροφορήθηκα, για πρώτη φορά, την …ύπαρξη της Ασπασίας Βελονάκη, ως εκπροσώπου των εργαζομένων στο ΑΠΕ και την «λατρεία» που, σε κάθε αφορμή, προέβαλε σε κοινή θέα στο φέϊσμπουκ για τον Μιχάλη Ψύλο.

Όπως θα δείτε στα συνημμένα αποσπάσματα αυτού του διαδικτυακού διαλόγου που σας επισυνάπτω, οι σχετικές αναρτήσεις της Ασπασίας Βελονάκη, που μου κοινοποίησε ο Γιώργος Μανταίος, μαζί με τα σχετικά του σχόλια-πληροφορίες για το «ποιόν» της εκπροσώπου, ήταν αυτά που με έβγαλαν κυριολεκτικά έξω από τα ρούχα μου και με «ενέπνευσαν» να γράψω το προσβλητικό- όπως υποστηρίζουν οι εγκαλούντες- σχόλιο μου, για την τιμή και την υπόληψή τους.
Όταν με τις πράξεις του ο Μιχάλης Ψύλος, είχε καταρρακώσει την δική μου αξιοπρέπεια, αναγκάζοντας με να ζώ με δανεικά και είχε ξευτιλίσει την δημοσιογραφικη τιμή μου, απολύοντάς με ως «άχρηστο και ως μη συνεργάσιμο», όπως υποστηρίζουν οι επιστρατευμένοι και παντελώς άγνωστοι μου μάρτυρες κατηγορίας.
Και όταν η Ασπασία Βελονάκη, ως εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΑΠΕ, δεν προέβη σε καμμία διαμαρτυρία κατά της διοικήσεως του Πρακτορείου για τις άδικες και αναίτιες απολύσεις που έγιναν και δεν έκανε ούτε καν ένα διάβημα, για τα μάτια του …συνδικαλιστικού κόσμου.

ΥΓ 1 : Εν κατακλείδι και με βάση τα όσα σας εξέθεσα παραπάνω, μόνον αδαείς περί των υπογείων διαδρομών πολιτικής εξουσίας και ορισμένων δημοσιογράφων, δικαιούνται να πούν ότι η άδικη και αναίτια απόλυσή μου από το ΑΠΕ, δεν οφείλονταν σε λόγους αντεκδικήσεως και πολιτικού ρεβανσισμού εναντίον των μη αρεστών στο νέο γκοβέρνο.
ΥΓ 2: Η επίκληση του διαλόγου μου με τον Γιώργο Μανταίο δεν γίνεται, για να σας πείσω ότι δεν «φταίει ο φονιάς αλλά ο μαντατοφόρος» αλλά για να σας δείξω ότι, υπάρχουν κι άλλοι που γνωρίζουν γι΄ αυτές τις «σχέσεις στοργής», μεταξύ του Προέδρου του ΑΠΕ και της εκπροσώπου των εργαζομένων του, αλλά δεν μιλούν δημόσια για να μην χάσουν το μεροκάμματο.
ΥΓ 3 : Τα όσα στοιχεία αναφέρονται στην 40χρονη δημοσιογραφική μου πορεία, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, να τα κρατήσετε και να τα βάλλετε στην νεκρολογία μου, όταν με το καλό για πολλούς ψοφήσω, διότι δεν αποκλείεται να βγούν κάποιοι και να πούν :
«Πέθανε ένας δημοσιογράφος, που δεν τον ήξερε κανένας»

Ευχαριστώ που με «ακούσατε»
Νίκος Ρούσσης
Mέλος της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) – Έδρα Αθήνα από το 1985
Μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (IFJ) –  Έδρα Βρυξέλλες από το 1985.
Μέλος της Ενώσεως Ευρωπαίων Κοινοβουλευτικών Συντακτών ( AJPE)– Έδρα Στρασβούργο από το 1997
Μέλος της Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (AEJ) – Έδρα Βρυξέλλες από το 1997