Η δίκη για τη διαγραφή δικηγόρου από τα μητρώα του Ταμείου Νομικών. Αίτηση για τη λήψη μέτρων για την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων). Η 846/2016 απόφαση του Διοικητικού πρωτοδικείου Αθηνών (Αλαμπάσης κατά Ταμείου Νομικών)

Ο προσφεύγων δικηγόρος επέδωσα στο καθού Ταμείο («ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ – ΤΟΜΕΑΣ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΝΟΜΙΚΩΝ (Ε.Τ.Α.Α. -Τ.Α.Ν.) την από 10 Σεπτεμβρίου 2014 εξώδικη δήλωση – αίτηση, με αίτημα να αναγνωρισθεί ο χρόνος προϋπηρεσίας μου ως μη συντάξιμος καθώς και η μη απονομή των πάσης φύσεως παροχών, δι’ αποφάσεως του προϊσταμένου των Υπηρεσιών του ΕΤΑΑ-ΤΑΝ, λόγω ασκήσεως του δικαιώματος διαγραφής μου από τα μητρώα του Οργανισμού όταν μεταβλήθηκαν τα περιστατικά από ασυνήθιστα γεγονότα, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά κλπ, που είχαν ως αποτέλεσμα την οικονομική κατάρρευση του ΕΤΑΑ-ΤΑΝ, κατά τρόπο που οι απρόβλεπτες συνθήκες που συντρέχουν να καθιστούν για εμένα, ως συμβληθέντα ασφαλισμένο, την οφειλομένη παροχή υπέρμετρα επαχθή. [η εξώδικη δήλωση – αίτηση εδώ].

Την 10/11/2014 μου επιδόθηκε η από 03/11/2014 με αριθμό πρωτοκόλλου 514/2014 απόφαση του Ταμείου, το περιεχόμενο της οποίας έχει ως εξής: «Μετά την παραπάνω εξώδικη δήλωσή σας με την οποία ζητάτε να διαγραφτείτε από τα μητρώα του ΕΤΑΑΤΑΝ και του ΤΕΑΔ και να αναγνωρισθεί ότι δεν είστε ασφαλιστέος, ούτε θα είστε στο μέλλον σε κάποιον κλάδο κυρίας ή επικουρικής ασφαλπίσεως του ΕΤΑΑ, για τους λόγους που επικαλείσθε, σας γνωρίζουμε ότι σύμφωνα με το άρθρο 7, παρ. 1 του Ν.Δ. 4114/1960, η ασφάλισή σας στο ΕΤΑΑΤΑΝ και στον ΤΕΑΔ είναι υποχρεωτική, από την ημερομηνία εγγραφής σας στα μητρώα του δικηγορικού συλλόγου μέχρι την ημερομηνία παραιτήσεώς σας από αυτά, με υποχρέωση καταβολής των εισφορών που αναλογούν για όλο το παραπάνω χρονικό διάστημα. Επίσης σας γνωρίζουμε ότι η σύνταξη χορηγείται στον ενδιαφερόμενο μετά την παραίτησή του και ύστερα από σχετική αίτηση του» [η απόφαση του ΕΤΑΑ/ΤΑΝ, εδώ].

Κατά του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ – ΤΟΜΕΑΣ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΝΟΜΙΚΩΝ (Ε.Τ.Α.Α. -Τ.Α.Ν.) καθώς και κατά της παραπάνω πράξεως απορρίψεως της αιτήσεώς μου, ασκήθηκε ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών η από 10/11/2014 Προσφυγή μου, οι ισχυρισμοί της οποίας αναλύονται σε 9 συνολικά κεφάλαια, επιδιώκοντας με αυτήβ όσα είχα ζητήσει με την αίτησή μου [η προσφυγή εδώ].

Ακολούθησε αίτησή μου για την λήψη μέτρων για την προσωρινή ρύθμιση της καταστάσεως (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) με αίτημα, μεταξύ άλλων, να υποχρεωθεί το Ταμείο Νομικών να αναγνωρίσει ότι δεν υπάγομαι στην ασφάλιση του «Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολουμένων (ΕΤΑΑ)» ανεξαρτήτως αν είμαι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ) και να διαγραφώ από τα μητρώα του, μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση για την αντίστοιχη προσφυγή μου. Η αίτηση για την λήψη μέτρων για την προσωρινή ρύθμιση της καταστάσεως, κατετέθη στο Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών στις 08/01/2016. [η αίτηση εδώ, τα σχετικά της δικογραφίας έγγραφα εδώ].

Επί της αιτήσεώς μου για την λήψη μέτρων για την προσωρινή ρύθμιση της καταστάσεως (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 846/11-03-2016 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα 30ο σε Συμβούλιο), με την οποία απερρίφθη η αίτηση (κοινοποίηση αποφάσεως 20/07/2016). Στο σκεπτικό της ανωτέρω αποφάσεως αναφέρεται ότι: «Επειδή, με το περιεχόμενο αυτό, το προσβαλλόμενο με την προσφυγή έγγραφο της Διευθύντριας Ασφάλισης, με το οποίο γίνεται απλώς αναφορά σε διατάξεις της κειμένης νομοθεσίας, σχετικά με τις προϋποθέσεις υπαγωγής στην ασφάλιση του καθού και την διάρκεια της ασφαλιστικής σχέσεως και με το οποίο γνωστοποιούνται οι διατάξεις αυτές στον αιτούντα και το οποίο δεν επάγεται καμμία έννομη συνέπεια, καθόσον με αυτό η ως άνω Διευθύντρια δεν αποφαίνεται επί αιτήματος αναγνωρίσεως δικαιώματος ή χορηγήσεως παροχής κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας περί κοινωνικής ασφαλίσεως ούτε επιφέρει μεταβολή σε κατάσταση που δημιουργήθηκε με διοικητική πράξη περί χορηγήσεως παροχής κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας αυτής, στερείται εκτελεστού χαρακτήρα και ως απλό πληροφοριακό έγγραφο δεν υπόκειται σε προσφυγή ενώπιον του διοικητικού Πρωτοδικείου κατά τις διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 1 περ. α’ του v. 702/1977 (Α 268) και των άρθρων 63 παρ. 1 και 6 παρ. 1 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (Α 97) Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. Ως εκ τούτου, η προσφυγή, που άσκησε ο αιτών κατά του ανωτέρω εγγράφου είναι προδήλως απαράδεκτη και συνεπώς η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί σύμφωνα με το εδ.β’ της παρ.4 του άρθρου 210 του Κ.Δ.Δ., να διαταχθεί η κατάπτωση του καταβληθέντος παραβόλου υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου (άρθρο 277 παρ. 9 εδ. α του Κ.Δ.Δ.) και τέλος, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων να απαλλαγεί ο αιτών από τα δικαστικά έξοδα του καθού Ταμείου (άρθρο 275 παρ. 1 εδ. ε του αυτού Κώδικα)».

Αναφορικά με τις αλληλοσυμπληρούμενες παραδοχές σκεπτικού και διατακτικού της αποφάσεως που εξέδωσε το δικάσαν Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο και, ειδικότερα, σε σχέση με τις αιτιάσεις εμού του αιτούντος περί του αντιθέτου λεκτέα τα εξής:

1. Επειδή, στο άρθρο 73 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν. 2717/1999 -Α΄ 97), ορίζεται ότι: «Αίτημα της αγωγής μπορεί να είναι α) η καταψήφιση της αξιουμένης παροχής β) η αναγνώριση της αντίστοιχης αξιώσεως». Από την διάταξη αυτήν συνάγεται ότι δεν είναι δυνατόν να ζητηθεί με αγωγή η αναγνώριση της υπάρξεως ή της ανυπαρξίας εννόμων σχέσεων ή δικαιωμάτων κοινωνικής ασφαλίσεως (βλ. Σ.τ.Ε. 3872-3874/2009, πρβ. Σ.τ.Ε. 2112/1995 επτ., ad hoc Σ.τ.Ε. 3144/2015). Συνεπώς, ορθώς θα απορρίπτοντο όλα τα αιτήματα τυχόν αγωγής που αφορούσαν σε θέματα αναγνωρίσεως υπάρξεως ή ανυπαρξίας εννόμων σχέσεων ή δικαιωμάτων κοινωνικής ασφαλίσεως, γεγονός που ερευνάται και αυτεπαγγέλτως, διότι ανάγεται στην έκταση της εξουσίας του δικαστηρίου της ουσίας επί της διαφοράς (βλ. Σ.τ.Ε. 3872-3873-4/2009, Σ.τ.Ε. 3144/2015).

2. Επειδή, τόσο από το δικόγραφο της προσφυγής όσο και η την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, όπως προκύπτει από την διατύπωση του δικογράφου αυτής και εν όψει των προβαλλομένων με αυτήν λόγων, πρέπει να θεωρηθεί ως στρεφομένη όχι αποκλειστικά και μόνον κατά της προαναφερθείσας αποφάσεως της Διευθύντριας Ασφαλίσεως του Τομέα Ασφαλίσεως Νομικών του καθού Ταμείου, αλλά και κατά του ίδιου του Ταμείου, για το «δικαίωμα» της επιβολής ασφαλιστικών εισφορών κατά τις διατάξεις της κειμένης νομοθεσίας [τόσο η προσφυγή όσο και η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, ασκήθηκαν κατά (α) του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ – ΤΟΜΕΑΣ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΝΟΜΙΚΩΝ (Ε.Τ.Α.Α. -Τ.Α.Ν.) και (β) της πράξεως απορρίψεως της αιτήσεως περί διαγραφής μου από τα μητρώα του καθού, της Διευθύντριας Ασφαλίσεως του Τομέως Ασφαλίσεως Νομικών του καθού Ταμείου].

Περαιτέρω, με την προσβαλλομένη αυτή απόφαση της Διευθυντρίας Ασφαλίσεως του Τομέως Ασφαλίσεως Νομικών του καθ’ ού Ταμείου επαναλαμβάνεται απλώς, με την εμπεριεχομένη σ’ αυτήν ως άνω διατύπωση, οι διατάξεις της κειμένης νομοθεσίας περί υποχρεωτικότητος της δημοσίου ασφαλίσεως. Επίσης, γνωστοποιείται η υποχρέωση καταβολής των εισφορών που αναλογούν από την ημερομηνία εγγραφής στα μητρώα του δικηγορικού συλλόγου μέχρι την ημερομηνία παραιτήσεως από αυτά. Τέλος, αναφέρεται ότι η σύνταξη χορηγείται στον ενδιαφερόμενο μετά την παραίτησή του και ύστερα από σχετική αίτηση του.

3. Επειδή, η από 10 Σεπτεμβρίου 2014 εξώδικη δήλωση – αίτηση, συνιστά περίπτωση που, με την ανωτέρω αίτησή μου, ο προσφεύγων προς την Διοίκηση, ΔΕΝ ζήτησα την χορήγηση βεβαιώσεως για «τις διατάξεις της κειμένης νομοθεσίας, σχετικά με τις προϋποθέσεις υπαγωγής στην ασφάλιση του καθού Ταμείου», ούτε την χορήγηση βεβαιώσεως για «την διάρκεια της ασφαλιστικής σχέσεως» αιτούμενος να μου γνωστοποιηθούν οι διατάξεις αυτές, οι οποίες (πράγματι) δεν επάγονται κάποιαν έννομη συνέπεια. Αντίθετα, κατόπιν της κοινοποιήσεως της παραπάνω εξώδικης δηλώσεως – αιτήσεως, το καθού Ταμείο απεφάνθη επί συγκεκριμένου αιτήματος ασφαλισμένου περί αναγνωρίσεως δικαιώματος σ’ αυτόν · συγκεκριμένα απεφάνθη επί του αιτήματος να αναγνωρισθεί ο χρόνος προϋπηρεσίας μου ως μη συντάξιμος καθώς και η μη απονομή των πάσης φύσεως παροχών, λόγω ασκήσεως του δικαιώματος διαγραφής μου από τα μητρώα του Ταμείου όταν μεταβλήθηκαν τα περιστατικά από ασυνήθιστα γεγονότα, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά κλπ, που είχαν ως αποτέλεσμα την οικονομική κατάρρευση του ΕΤΑΑ-ΤΑΝ, κατά τρόπο που οι απρόβλεπτες συνθήκες που συντρέχουν να καθιστούν για εμένα, ως συμβληθέντα ασφαλισμένο, την οφειλομένη παροχή υπέρμετρα επαχθή.

Συνεπώς, λόγω της προηγηθείσας από 10 Σεπτεμβρίου 2014 εξώδικης δηλώσεως – αιτήσεως, έπρεπε εξετασθεί ως προς το εκτελεστόν του χαρακτήρος της, σύμφωνα με το άρθρο 63 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (πρβλ. ΣτΕ 3404/09), αφού το Δικαστήριο, μπορούσε να σχηματίσει ασφαλή δικανική πεποίθηση για το αίτημα (της εξώδικης δηλώσεως – αιήσεως, η οποία και προσκομίστηκε) και να αποφανθεί επί της κρινομένης υποθέσεως (πρβ. 2244/2013 ΔΕΦ ΑΘ). Σε κάθε δε περίπτωση, η εκφράζουσα την βούληση του καθού Ταμείου προς εξατομίκευση και υλοποίηση τεθειμένου κανόνα δικαίου αναφορικά με υποχρεώσεις μου δημοσίου δικαίου, σε σχέση με την απόρριψη του αιτήματος που υπέβαλα με την από 10 Σεπτεμβρίου 2014 εξώδικη δήλωση – αίτηση περί διαγραφής μου από τα μητρώα του καθού κοινωνικοασφαλιστικού οργανισμού, προκύπτει ευθέως από το σώμα της προσβαλλομένης αποφάσεως της Διευθυντρίας Ασφαλίσεως του Τομέως Ασφαλίσεως Νομικών του καθού Ταμείου («Μετά την παραπάνω εξώδικη δήλωσή σας με την οποία ζητάτε να διαγραφείτε από τα μητρώα του ΕΤΑΑΤΑΝ και του ΤΕΑΔ και να αναγνωρισθεί ότι δεν είστε ασφαλιστέος, ούτε θα είστε στο μέλλον σε κάποιον κλάδο κυρίας ή επικουρικής ασφαλίσεως του ΕΤΑΑ, για τους λόγους που επικαλείσθε, σας γνωρίζουμε ότι…»). Συνακόλουθα, το έγγραφο αυτό, δεν είναι πληροφοριακού τύπου έγγραφο, στερούμενο εκτελεστότητος και, επομένως, παραδεκτώς μπορούσε να προσβληθεί με προσφυγή (2244/2013 ΔΕΦ ΑΘ).

Και στην υποθετική ακόμη περίπτωση που η εξώδικη δήλωση – αίτηση με την οποία αιτούμαι την διαγραφή μου από τα μητρώα του Τ.Ν δεν είχε προσκομισθεί, και το δικάσαν Δικαστήριο καλείτο να σχηματίσει δικανική πεποίθηση από το περιεχόμενο της προσβαλλομένης μόνον αποφάσεως (της Διευθυντρίας Ασφαλίσεως του Τομέως Ασφαλίσεως Νομικών του καθού Ταμείου), η προσφυγή και πάλι θα ασκείτο παραδεκτώς καθ’ ό μέρος στρέφεται κατά του ανωτέρω μη εκτελεστού μέρους της προσβαλλομένης αποφάσεως. Και τούτο διότι, καθ’ ό μέρος με αυτήν (απόφαση διευθυντρίας) γίνεται απλώς αναφορά στις διατάξεις της κειμένης νομοθεσίας περί υποχρεωτικότητος της δημοσίου ασφαλίσεως και γνωστοποιείται η υποχρέωση καταβολής των εισφορών που μου αναλογούν, το έγγραφο αυτό (αν και μεμονωμένα στερείται εκτελεστού χαρακτήρος), προσβάλλεται ευχερώς δικαστικά καθ’ ό μέρος καθορίζονται οι ειδικότεροι όροι και η διαδικασία εισπράξεως των οφειλομένων εισφορών, υπό την προϋπόθεση ότι προβάλλεται με την προσφυγή, ότι από το τμήμα αυτό της προσβαλλομένης αποφάσεως (εισφορές) προκαλείται σ’ εμένα συγκεκριμένη βλάβη και, ως εκ τούτου, δεν στερούμαι εννόμου συμφέροντος για την προσβολή της αποφάσεως , περίπτωση που η προσφυγή δεν είναι απορριπτέα ( ΣΤΕ 3301/2011
– Ταμείο Προνοίας Δικηγόρων Αθηνών και αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως του Δ.Σ. περί καταβολής αυξημένων ασφαλιστικών εισφορών από τους εμμίσθους δικηγόρους].

Σε διαφορετική περίπτωση, ήτοι έκδοση από την Διοίκηση πληροφοριακών εγγράφων επί συγκεκριμένων αιτημάτων των διοικουμένων, τυχόν δικανική κρίση ότι τα παραπάνω έγγραφα («πληροφοριακά») δεν υπόκεινται σε προσφυγή ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων επειδή –κρίνοντάς τα μεμονωμένα και ανεξάρτητα από το περιεχόμενο του αιτήματος – ως καθαρά πληροφοριακού τύπου έγγραφα, στερούμενα εκτελεστότητας (!), θα οδηγούσε σε προδήλως αντισυνταγματική παραβίαση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη υπό την έκφανση της προσβάσεως σε Δικαστήριο, καθ’ όσον θα μείωνε την κατοχυρουμένη από το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος παροχή δικαστικής προστασίας και θα ήταν αντίθετη προς το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ περί δικαίας δίκης και το άρθρο 14 του Ν 2462/1997 περί κυρώσεως του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Με δεδομένο ότι απέναντι μας έχουμε ένα ανάλγητο κράτος, ένα κράτος – εχθρό του, πανταχόθεν βαλλομένου, αυτοαπασχολουμένου, η υποχρέωση προσφυγής της γενεάς μας στην Δικαιοσύνη κρίνεται αναγκαία. Η γενεά μας έχει υποχρέωση να διεκδικήσει το αυτονόητο: την διαγραφή μας από τους λεηλατημένους κοινωνικοασφαλιστικούς (δήθεν) οργανισμούς, ούτως ώστε στα πλαίσια των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων μας, της ελευθέρας αναπτύξεως της προσωπικότητός μας, της συμμετοχής μας στην οικονομική ζωή της χώρας και το επίσης συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα συνταξιοδοτήσεώς μας, να αναζητήσουμε τον Κοινωνικοασφαλιστικό Οργανισμό της επιλογής μας, με αποκλειστικό κριτήριο την προσδοκία απονομής συντάξεως, ώστε να διασφαλισθεί κατά το δυνατόν, η ασφάλεια και η αξιοπρέπεια στην τρίτη ηλικία μας.

Η μάχη του ασφαλιστικού, είναι η μάχη της γενεάς μας.

Το κείμενο της 846/2016 αποφάσεως του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, εδώ.

Ἀλαμπάσης Θανάσης