Σκέπτεται τόσο, ὅσο τὸν …κομμουνισμό!

Κωμικοτραγικὲς καταστάσεις ἐβίωσα πρὸ ἡμερῶν, σὲ φιλικὸ σπίτι, ὅταν ἐξεκίνησε μία  ἐνδιαφέρουσα, ἀρχικῶς, συζήτησις, ἀναφορικῶς μὲ τὰ συμβαίνοντα, στὴν χώρα καὶ στὸν πλανήτη, γύρω ἀπὸ κοινωνικὰ καὶ οἰκονομικὰ ζητήματα.
Θέμα τῆς συζητήσεως, ὅπως πάντα, τὰ οἰκονομικὰ (φαινομενικῶς) μέτρα, ὡς «μνημονιακὴ ὑποχρέωσις», μὰ στὴν πραγματικότητα τὸ νομικὸ ἐκεῖνο πλαίσιο, πού, μὲ πρόσχημα τὶς «μνημονιακὲς ὑποχρεώσεις» αὐξάνει, πολὺ μεθοδικά, τὸ βάρος καὶ τὸ μέγεθος τῶν ἁλυσίδων μας.
Διότι τὸ νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς οἱ «μνημονιακὲς ὑποχρεώσεις» εἶναι μία σκηνοθεσία μὲ πολλὰ …«κενά», χρειάζεται κάτι ἀκόμη: τὴν συνειδητοποίησιν τοῦ μεγέθους τῆς προπαγάνδας, ποὺ ἐδῶ καὶ αἰῶνες χρησιμοποιοῦν οἱ (φερόμενες ὡς) κρατοῦσες τάξεις, γιὰ νὰ μᾶς διατηροῦν ἐν ὑπνώσει.

Ὅσο ὅμως κι ἐὰν καταπιανόμουν μὲ τὰ νομομαγειρέματα, συντόμως μὲ …ἐπανέφεραν στὰ ὅρια ποὺ ἐκεῖνοι θεωροῦσαν συμβατὰ μὲ τὴν «κοινὴ λογική» τους, ἐφ΄ ὅσον τὰ νομομαγειρέματα ἦσαν …δευτερεύοντα.
Τὰ σημαντικὰ σημεῖα, τὰ εὐκόλως παρατηρούμενα, ἀπὸ τὴν συγκεκριμένη συναναστροφή, ἦσαν τὰ «αἴτια», κατὰ τοὺς συνομιλητές μου, ποὺ περιορίζοντο στὰ οἰκονομικὰ μέτρα, κατὰ κύριον λόγο, ἀλλὰ ὄχι στὰ νομικὰ μέτρα ποὺ ἐπιβάλλονται, μὲ πρόσχημα τὰ μνημόνια.
Αἴτια ἦσαν ἡ «κακὴ Γερμανία» καὶ τελικῶς ἡ «κακὴ Εὐρώπη», ποὺ ἀνέλαβε τὴν σκυτάλη ἀπὸ τὴν «κακὴ Ἀμερική».
Ἦταν ἡ κακοδιαχείρισις τοῦ Δημοσίου χρήματος ἀπὸ τὴν κακὴ κι ἀνάλγητη «δεξιά» καὶ  ἀπὸ τὸ ἀνθελληνικό, σοσιαλιστικὸ μΠατΣοΚ.
Ἦσαν ὄλων τῶν εἰδῶν οἱ βολεμένοι, ἐξηρτημένοι καὶ ὑψηλῶς μισθοδοτούμενοι κομματικοὶ στρατοί.
Ἦσαν οἱ ἀνέντιμοι δικαστές, ποὺ «στραβώνονται» ἀπὸ τὰ NOOR1 καὶ τὸ χρῆμα ποὺ ῥέει, ἀπὸ  σκοτεινὲς διαδρομές, στοὺς λογαριασμούς τους.
Ἦσαν οἱ  ἀμέτρητοι  φοροφυγᾶδες, μικροὶ κυρίως, ποὺ δὲν ἔκοβαν ἀποδείξεις καὶ ἔκτιζαν βίλλες…
…καί, σὲ κάποιες ἐλάχιστες περιπτώσεις, ἦσαν οἱ κομματικοὶ στρατοί, ποὺ ἀθώωναν καὶ συντηροῦσαν τὴν τραπεζικὴ δικτατορία, ἀλλὰ οὐδέποτε οἱ τραπεζίτες καὶ τὸ μέσον ἐξουσίας τους ποὺ λέγεται  χρῆμα, νόμος, κράτος.

Λεπτομέρειες ποὺ οὐδεὶς ἐκ τῶν συνομιλητῶν μποροῦσε νὰ ἀφήσῃ ἔξω ἀπὸ τὰ συμπεράσματά του, ἐφ΄ ὄσον ἄλλοτε γιὰ κομματικοὺς λόγους καὶ ἄλλοτε γιὰ …ἀντιληπτικοὺς λόγους, ὁ «ἐχθρός» εἶχε φυλετικὴ ταὐτότητα (Γερμανία, Ἀγγλία, Ἀμερική), κακοδιαχείρισιν (ἐλλείμματα, πλιάτσικο) καὶ ἐργολάβους (ὑπεροκοστολογημένα δημόσια ἔργα καὶ κάθε ὕψους προμήθειες ἢ φοροδιαφυγές) ἀλλὰ οὐδέποτε  «συνωμοσιολογικές» ῥίζες καὶ φασιστικὰ τραπεζικὰ μορφώματα γιὰ νὰ κρύψῃ.
Στὴν πραγματικότητα μόνον τὸ χρῆμα ἦταν πρόβλημα, ποὺ ὅταν εἶναι ἄφθονον ὅλα εἶναι καλῶς, ἀλλὰ ὄταν μειώνεται ὅλοι στοχοποιοῦν αὐτὸν ποὺ τοὺς τὸ στερεῖ.
Λεπτομέρειες ἐπουσιώδεις δῆλα δή, τὰ ὅσα διαρκῶς ἐπανελάμβαναν, ἐφ΄ ὅσον τὸ χρῆμα ἦταν καὶ παραμένει καὶ θὰ παραμείνη τὸ μέσον καὶ οὐδέποτε τὸ αἴτιον τῶν προβλημάτων μας.

Ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε, ἀπὸ ἔνα σημεῖον καὶ μετά, ἀφήσαμε τὰ περὶ προσχημάτων καὶ περάσαμε στὰ οὐσιώδη.
Μὰ μαζὺ μὲ τὰ οὐσιώδη μᾶς προέκυψαν καὶ ἀπαξιωτικὲς προτάσεις περὶ «συνωμοσιολογιῶν» καὶ «φασισταριῶν», παρέα μὲ εἰρωνίες, ἢ ἀκομη καὶ μὲ προσβολές, ἐφ΄ ὄσον πλέον εἶναι μοναδικὴ διέξοδος κάποιου τὸ νὰ καταφεύγῃ σὲ ἀπαξιωτικὲς φράσεις, πρὸ κειμένου νὰ μὴν διαταραχθῇ ἡ πεποιθησιακή του ἰσοῤῥοπία.

Ἂν καὶ οἱ περισσότεροι συνομιλητὲς ἦσαν ἀρκετὰ καλὰ ἐνημερωμένοι γιὰ τὸ ἀντικείμενον τῆς κάθε «μνημονιακῆς ὑποχρεώσεως», ἐν τούτοις διεπιστώθη πολὺ σύντομα πὼς οἱ ἱστοὶ τῶν τραπεζιτῶν ναὶ μὲν ἦσαν ἐξηπλωμένοι παντοῦ, ἀλλὰ ἄφηναν οἱ συνομιλητές μου, μὲ κάθε τρόπο, ἐκτὸς «κάδρου» κάποια ἐπίσης δημιουργήματα τῶν τραπεζιτῶν, ποὺ εἶναι τὰ κομμουνιστικὰ καθεστώτα. Ὁ κομμουνισμὸς βλέπετε, γιὰ κάποιους, εἶναι τὸ ἱερὸν τέρας ποὺ ὅποιος τολμᾷ νὰ τὸν κρίνῃ εἶναι …«ἐχθρὸς τῆς ἀνθρωπότητος», «ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ» καὶ τελικῶς ἐχθρός ὅλων αὐτῶν τῶν λοβοτομημένων ὁπαδῶν του. Διότι τὸ πρόβλημά τους ἀρχίζει  καὶ τελειώνει στὸν ἀντίποδα τῆς «δικτατορίας τοῦ προλεταριάτου»: Στὴν «δικτατορία τοῦ φασισμοῦ». (Ἢ ναζισμοῦ ἢ ἐθνικοσοσιαλισμοῦ… Τὸ ἴδιο εἶναι γιὰ αὐτούς!!!)

Τὸ «κεφάλαιον», ὁ «ταξικὸς ἐχθρός» περιορίζεται σὲ «ἰδεολογίες», μὰ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν, ποὺ πιστεύουν αὐτὸ τὸ μύθευμα, ἀντιλαμβάνεται πὼς κάποιοι στηρίζουν αὐτὲς τὶς «ἰδεολογίες», τὶς χρηματοδοτοῦν καὶ τὶς ἐκμεταλλεύονται, καθηλώνοντας, ἐδῶ καὶ μερικοὺς αἰῶνες, τοὺς λαοὺς στὰ ἴδια δεσμά. Δεσμὰ ποὺ ἀλλάζουν «ταὐτότητα» ἀλλὰ πάντα ἐλέγχονται ἀπὸ τὰ ἴδια κέντρα ἐξουσίας.
Τὶς προπαγανδίζουν αὐτὲς τὶς «ἰδεολογίες», εἶτε θετικά, εἶτε ἀκόμη καὶ ἀρνητικά, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἀσκοῦν ἔλεγχο στὶς εὐκολόπιστες μάζες, ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ συνειδητοποιήσουν πὼς τὸ καλλίτερον μέσον γιὰ νὰ μένουν ἐλεγχόμενες, εἶναι τὰ ἴδια τὰ (καλῶς διαβρωμένα) μυαλά τους…

Ἡ συζήτησις διαρκῶς ὁδηγοῦσε σὲ ἀδιέξοδα, ὅταν ἐπέτυχα, μὲ κάποιον μὴ ἀρεστὸ σὲ πολλοὺς τρόπο, νὰ τοὺς παρουσιάσω αὐτά (σὲ γενικὲς γραμμές):

(Ἀντι) Φασισμός Α.Ε.; Ἤ… Οἱ τοκογλύφοι συσπειρώνουν τοὺς ἐχθροὺς τῶν ἐχθρῶν τους!!!

Ἡ Κόκκινη, Σιωνιστικὴ καὶ ῥατσιστικὴ Ῥωσσία τῶν τραπεζιτῶν καὶ τοῦ Τρότσκυ.

Jacob Schiff. Ὁ τραπεζίτης ποὺ χρηματοδότησε τὴν «Κόκκινη Ἐπανάστασιν»

…ποὺ εἶναι μία συγκεντρωτικὴ παρουσίασις τῶν μεθοδεύσεων τῶν τραπεζιτῶν, γιὰ νὰ στήσουν τὴν (κάθε) «κόκκινη ἐπανάστασιν» τοῦ (κάθε) Λένιν (Τρότσκυ, Στάλιν, Μάο στὴν συνέχεια…), ἀλλά, πάντα στοχεύοντας καὶ ἐπιτυγχάνοντας ἕνα: νὰ μὴν φαίνονται οἱ ἴδιοι, παρὰ μόνον οἱ καλοπληρωμένοι τους πράκτορες.
Πράκτορες, κάθε χρώματος, ταὐτότητος, «ἰδεολογίας», ποὺ τελικῶς ἐπιτυγχάνουν τὸ πασιφανές: μὲ πρόσχημα ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς «ἰδεολογίες», κρατοῦν ὅλους τοὺς λαούς, σὲ κάθε μῆκος καὶ πλάτος τοῦ πλανήτου, ὑπὸ τὸν ἀπόλυτον ἔλεγχό τους, λεηλατώντας καὶ γενοκτονώντας ἀδιακρίτως, ἰδίως ἐὰν κάποιος (φερόμενος ὡς) ἡγέτης δὲν τοὺς ἀρέσῃ.
Γιὰ αὐτὸ ἀκριβῶς ὁ  φερόμενος ὡς «ῥωσσικὸς ἐμφύλιος» ἢ ὁ φερόμενος ὡς «ἑλληνικὸς ἐμφύλιος» ἢ συριακὸς ἢ λιβυκὸς ἢ σουδανικὸς ἢ κορεατικὸς δὲν εἶναι κάτι περισσότερο ἢ λιγότερο ἀπὸ μίαν μορφὴ γενοκτονίας κι ἀνακατανομῆς περιουσιῶν, ἀλλὰ πάντα διατηρήσεως τῶν ἰδίων κέντρων ἐξουσίας, μὲ τὶς ἴδιες ἀκριβῶς βιτρίνες, ποὺ ποδοπατοῦν καὶ ἰσοπεδώνουν λαούς.
Στὴν πραγματικότητα τὰ ἴδια «τζάκια» …ἀναβαπτίζονται σὲ κάτι ἄλλο, διατηρώντας συνήθως βιαίως τὴν ἐξουσία, ἀλλάζοντας ἀπλῶς προβιές.
Γιὰ αὐτὸ ἀκριβῶς οἱ δοσίλογοι τῆς κατοχῆς ἐδῶ ἄφησαν ἀπογόνους, ποὺ ἀκόμη μᾶς ἐξαπατοῦν καὶ γιὰ αὐτὸ ἀλλάζουν τὰ ὀνόματά τους, σὲ κάθε …ἀναμπουμπούλα, πρὸ κειμένου νὰ παραμένουν διαρκῶς «μέσα στὰ πράγματα».

Ἀλλὰ ὅσο κι  ἐὰν οἱ ἔρευνές μας καταλήγουν διαρκῶς στὰ ἴδια πρόσωπα-ἐγκεφάλους, ἐν τούτοις ὑπάρχουν «στεγανά» τέτοια, ποὺ θὰ καταῤῥεύσουν τότε μόνον, ὅταν θὰ πάψουν νὰ ὑπάρχουν κομματικὲς ἀσπίδες, «ἰδεολογικές» προβιὲς καὶ «ἀριστερὰ δικαίωσις» τῶν ἀπολύτως ἐλεγχομένων ψηφοφόρων-ὁπαδῶν-μαζῶν.
Δῆλα δὴ θὰ καταπέσουν ὅλα αὐτὰ τὰ σχήματα ὅταν ἐπὶ τέλους θὰ ψοφήσουν καὶ οἱ τελευταῖες ἐλπίδες, ποὺ αὐτὰ τὰ προπαγανδιστικὰ κέντρα, καλλιεργοῦν καὶ συντηροῦν μὲ κάθε μέσον, πρὸ κειμένου νὰ μὴν στοχοποιοῦνται ἀφ΄ ἑνός, μὰ καὶ νὰ μὴν χάνουν τὴν ἐξουσία, ἀφ΄ ἐτέρου.
Γιὰ αὐτὸ ἄλλως τὲ οἱ περισσότεροι συμπολῖτες μας σήμερα, βλέποντας τὸ κομμουνιστικὸ κυβερνητικό μας μόρφωμα, ἀρνοῦνται νὰ ἀφαιρέσουν τὰ εἰσαγωγικὰ ἀπὸ τὸ «ἀριστερά», ἐφ΄ ὄσον κατὰ βάθος ἀκόμη ἐλπίζουν πὼς δὲν εἶναι ἔτσι ἡ ἀριστερὰ ἀλλὰ κάπως ἀλλοιῶς, ὅπως θὰ ἤθελαν…
…μὰ ποὺ τελικῶς ἔχουν (ἔχουμε) ἤδη κομμουνισμό, ἀλλὰ  ἀρνούμεθα νὰ τὸ ἀποδεχθοῦμε!!!

Αὐτὸ ποὺ ὅμως μοῦ ἔμεινε, σὰν πίκρα, ἀπὸ τὴν ἐν λόγῳ συναναστροφή, εἶναι κάτι πολὺ δυσάρεστον, ἐφ΄ ὅσον αὐτοὶ ποὺ πράγματι γνώριζαν ἀρκετὰ καλὴ ἱστορία, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ ἐγχώριο πολιτικοκομματικὸ παρασκήνιο, ἦσαν καὶ οἱ πλέον ἀδιαπραγμάτευτοι στὶς θέσεις τους. Ἦσαν αὐτοί, ποὺ ὅπως χιλιάδες ἄλλοι, ἀντιμετώπισαν στὴν διάρκεια τῆς ζωῆς τους τὸ ἀνάλγητο κράτος, τὴν κοινωνικὴ ἀδικία, τὶς διώξεις τῶν ἀρίστων, τὴν κομματοκρατία, τὴν προπαγάνδα καί, σὲ κάποιες ἐξαιρετικὲς περιπτώσεις, ἀκόμη καὶ τὸ μένος αὐτῶν τῶν κυκλωμάτων. Ἦσαν οἱ περισσότερο τίμιοι ἀπὸ ὄλους, ποὺ σὲ κάθε τους βῆμα ἔρχονταν ἀντιμέτωποι μὲ ὄλην τὴν βρωμιὰ τοῦ κατεστημένου, ἀλλὰ τοὺς  φυλάκισε ἰσοβίως ὁ (ἰδεατός) κομμουνισμός τους, μετατρέποντάς τους στοὺς καλλιτέρους ὑπερασπιστές-προπαγανδιστὲς τῶν δεσμῶν μας.
Στὰ μάτια τους αὐτὸ θὰ ἦταν τὸ δικαιότερον κοινωνικοπολιτικὸ σύστημα καὶ ἐλπίζουν, προπαγανδίζουν, ἀγωνίζονται γιὰ μίαν καλλιτέρα, ἀριστεροτέρα σαφῶς καὶ ἀπολύτως ὑποδουλωμένη κοινωνία.
Οἱ ἴδιοι αὐτοὶ ἄνθρωποι, ποὺ ἔδειχναν νὰ κατανοοῦν καὶ νὰ προσεγγίζουν καλλίτερα ἀπὸ κάθε ἄλλον, τὰ πραγματικὰ αἴτια τῶν σημερινῶν μας δεινῶν, ἀδυνατοῦσαν νὰ σπάσουν τὰ κομμουνιστικά τους δεσμὰ καὶ τελικῶς νὰ συνειδητοποιήσουν πὼς πίσω ἀπὸ αὐτὰ τὰ δεινὰ παρέμεναν καὶ παραμένουν τὰ ἴδια κέντρα ἐλέγχου, στὰ ὁποία οἱ ἴδιοι κρέμασαν τὶς ἐλπίδες τους…

Σαφῶς καὶ ἔχουν δίκαιον γιὰ τὶς ἐπιλογές τους, ἐφ΄ ὅσον ὅλες οἰ μέθοδοι ἐλέγχου τῶν πληθυσμῶν, παγκοσμίως, εἶναι ἡ ἔκφρασις τῆς ἀπολύτου βρωμιᾶς.
Μία βρωμιᾶς ποὺ φόρεσε τὴν προβιὰ τοῦ δυτικοῦ καπιταλισμοῦ, στὴν χώρα μας, γιὰ ὄσο ἴσχυε ὁ «ψυχρὸς πόλεμος», μὰ ποὺ στὴν πραγματικότητα δὲν ἦταν κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ σήμερα γνωρίζουμε. Ἁπλῶς τότε μᾶς ἤθελαν ἀντικομμουνιστές, προπαγανδίζοντας τέλεια ὄμως, ἔνθεν κακεῖθεν, γιὰ νὰ ἐκκολαφθοῦν οἱ κατάλληλες προϋποθέσεις τῆς κομμουνιστικοποιήσεώς μας ὑποσυνειδήτως, ὡς κοινωνίας καί, σήμερα νὰ διαπιστώνουμε, ἐκ τῶν ὑστέρων, πὼς ἡ μόλυνσις ἔφθασε στὰ θεμέλια τῶν κοινωνιῶν μας.
Κι ὅταν λέω θεμέλια ἐννοῶ τὶς ἐλπίδες τους καὶ μαζὺ μὲ τὶς ἐλπίδες τους, ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς ἐλπίδες, ποὺ ἐμπορεύονται οἱ ἐλπιδέμποροι  δυνάστες μας.

Δυστυχῶς ἔχουμε ἀκόμη μακρὺν δρόμο, ἐφ΄ ὅσον ἡ δικαιοσύνη στὴν χώρα μας ἔχει ταὐτισθεῖ μὲ τὴν κομμουνιστικοποίησίν μας.
Δυστυχῶς ἔχουμε ἀκόμη μακρὺν δρόμον, ἐφ΄ ὅσον ἀρνούμεθα νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου δὲν χωρᾶ σὲ κάθε εἴδους -ισμούς.
Δυστυχῶς ἔχουμε ἀκόμη μακρὺν δρόμο, ἐφ΄ ὅσον οἱ πλέον μορφωμένοι ἀνάμεσά μας θέτουν μόνοι τους, στοὺς  ἑαυτούς τους καὶ στὸ περιβάλλον τους, τὰ δεσμὰ κάποιου -ισμοῦ, μὴν ἀντέχοντας νὰ συνειδητοποιήσουν πὼς οἱ -ισμοί, κάθε εἴδους, μόνον δουλοποιοῦν. Δὲν ἀπελευθερώνουν.

Κι ἐδῶ εἶναι τὸ δικό μας ζητούμενον, ὡς κοινωνίας…
…νὰ διαγράψουμε κάθε εἴδους ἰδεολόγημα, ὀρθὸ ἢ λάθος, γιὰ νὰ τὰ ξαναπιάσουμε ὅλα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Ὅλα. Κι αὐτὰ ποὺ πιστεύουμε ὡς λάθος, μά, κυρίως, αὐτὰ ποὺ πιστεύουμε ὡς σωστά. Ὄχι διότι ἐμπεριέχουν σίγουρα κάτι κακό, ἀλλὰ διότι ἐμεῖς, οἰ ἴδιοι, σὰν ἄτομα, ἀπέχουμε πολὺ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἴμαστε.
Γίναμε αὐτὸ ποὺ γίναμε, ὡς ἄτομα κι ὡς κοινωνίες, γιὰ πολλοὺς λόγους, μὰ ἐφ΄ ὄσον …στραβὰ ἀρμενίζουμε, μᾶλλον στραβὰ μάθαμε τὸ …ἀρμένισμα.

sk%e1%bd%b3ptete-t%e1%bd%b9so-%e1%bd%85so-t%e1%bd%b8n-kommounism%e1%bd%b9

Φιλονόη

 

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply