Μερικοὶ κοιμοῦνται ὕπνο βαθύ…

Σχολιάζει ὁ Παναγιώτης Μπαζιωτόπουλος

Πολλοὶ ἔχουν ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν περίπτωση τοῦ πρῴην Ὑπουργοῦ τοῦ ΥΠΕΘΑ Ἄκη Τσοχατζοπούλου.
Ὠς γνωστόν, ὁ Ἄκης φυλακίσθηκε παράτυπα, μὲ ἐρμηνεία τοῦ νόμου, βάσει τοῦ ὁποίου κατεδικάσθη, διότι ξέπλυνε μαῦρο χρῆμα… ἐνῶ τὰ πολὺ βαρύτερα παραπτώματά του, τῶν μιζῶν, εἶχαν παραγραφεῖ.

Ἡ ὑπόθεσις θυμίζει τὸν Ἄλ Καπόνε ποὺ οὐδέποτε συνελήφθη γιὰ τὸ ὅτι ἦταν μαφιόζος καὶ ἐγκληματίας, ἀλλὰ ἐπειδὴ εἶχε κάποιες, ἀναλογικά, ἀσήμαντες φορολογικὲς ἀτασθαλίες…

Ὅμως τὸ ἐρώτημα παραμένει…

Ἀφοῦ ἐκρίθη ὅτι ὁ Ἄκης ἔπρεπε να φυλακισθῇ (ἔστω κατ’ ἑρμηνεία τοῦ νόμου τραβηγμένη ἀπὸ τὰ μαλλιά…) γιατί μόνον αὐτός, μεταξὺ πολλῶν καὶ γιατί μέ τέτοιαν αὐστηρότητα;

Ἡ ἀπάντησις εἶναι ἐξαιρετικὰ ἁπλῆ.

Ὁ Ἄκης οὐδέποτε ἐφυλακίσθη γιὰ τὸ ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Αὐτὴ ἦταν ἡ λέρα πρόφασις…
Δὲν μποροῦσαν νὰ τὸ παρουσιάσουν διαφορετικά... Θὰ ἦταν ἄκομψο, ἀκόμη καὶ γιὰ τοὺς κυνικοὺς ἐντολεῖς τῆς φυλακίσεώς του…
Ὁ Ἄκης Τζοχατζόπουλς ἐφυλακίσθη πρὸς παραδειγματισμόν, διότι ἐπρομηθεύθη ῥωσσσικὰ ὁπλικὰ συστήματα, ποὺ δὲν ἔπρεπε, κατὰ τὴν ἀμερικανικὴ ἀντίληψη, τῆς ὀφειλομένης δουλοπρεπείας τῆς χώρας μας πρὸς τὶς Η.Π.Α….

Ἡ χώρα μας  δυστυχῶς πρέπει καθ’ ὑποχρέωση (τεχνιτῆς ἀνάγκης συμβατότητος μὲ τὰ συστήματα τοῦ ΝΑΤΟ) νὰ ἀγοράζῃ μόνον ἀμερικανικὸ ὁπλισμὸ (ἔστω μὲ μερικὲς διανθίσεις ἀπὸ γερμανικὰ καὶ γαλλικὰ συμβατὰ ὁπλικὰ συστήματα) γιὰ δύο πραγματικοὺς λόγους (πέρα τῆς ψευδεπιγράφου συμβατότητος)…

Ὁ ἕνας εἶναι διότι πρέπει νὰ εἶναι ἄχρηστα κατὰ βούλησιν ἀπὸ τὶς ΗΠΑ ἐν καιρῷ πολέμου, ἐὰν τὰ συμφέροντα τῆς χώρας, διαφοροποιοῦνται ἐκείνων τῶν προμηθευτῶν (ΗΠΑ).
Ὁ δεύτερος εἶναι ἡ ἐπιβολὴ σὲ ὅλους ὅσους ἀνήκουν μὲ ἐξαναγκασμὸ στὸ ΝΑΤΟ, νὰ μὴ δίδουν περιθώρια θάῤῥους καὶ ἐπιῤῥοῆς στὴν ῥωσσικὴ «ἀρκούδα», ποὺ ἔχουν κατασκευάσει ὡς βολικὸ ἐχθρό, διότι μόνον ἔτσι βολεύονται οἱ πωλητὲς ὅπλων δικῆς τους (ἀμερικανικῆς) κατασκευῆς, ποὺ οὐσιαστικὰ χρηματοδοτοῦν καὶ κυβερνοῦν τὶς Η.Π.Α..

Ὅσοι πιστεύουν διαφορετικὰ εἶναι ἁπλᾶ κωμικοὶ παρατηρητὲς μιᾶς εἰκονικῆς πραγματικότητος…

Μπαζιωτόπουλος Παναγιώτης

ἐπιμέλεια κειμένου Φιλονόη καὶ φίλοι

Τι συμβαίνει με τον Άκη;

Η δίκη του τέως υπουργού Εθνικής Άμυνας, Άκη Τσοχατζόπουλου, ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας, ευρίσκεται στην τελευταία φάση της, εκείνης των απολογιών, προ της εκδόσεως της αποφάσεως. Όπως είναι γνωστό, ο πρώην ΥΠΕΘΑ καταδικάσθηκε για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος από το πρωτοβάθμιο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, μετά από μια χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία, σε ποινή καθείρξεως είκοσι ετών, χωρίς ελαφρυντικά. Κατά την προσωπική μου άποψη, εντελώς παράνομα, αφού προϋπήρξε «απόσβεση» του εγκλήματος αυτού, όπως υπεστήριξε σύσσωμος ο νομικός κόσμος της χώρας, και όχι «παραγραφή» του, «νομική πλατφόρμα» που επινόησε κάποιος «καθηγητής», μοναδικός υποστηρικτής της αντίθετης θεωρητικής θέσεως, θλιβερός και ασήμαντος υπηρέτης των τότε σκοπιμοτήτων, για να ξεπεράσει έτσι τα νομικά εμπόδια που οδηγούσαν τον πρώην ΥΠΕΘΑ, στην απαλλαγή.

Ο Άκης, 78 χρόνων σήμερα, είναι στην φυλακή τέσσερα χρόνια και πέντε μήνες, ήτοι «κατά τεκμήριο» οκτώ χρόνια και δέκα μήνες, αφού με βάση τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου που αφορά στους υπερήλικες, που καταρτίσθηκε και ψηφίσθηκε από αυτήν την Κυβέρνηση, ο χρόνος κρατήσεως ενός υπερήλικα καταδίκου, διπλασιάζεται (η μία ημέρα, ισοδυναμεί με δύο). Και επειδή, από τον νόμο, ως υπερήλικος οφείλει να υπηρετήσει τα 2/5 της ποινής του, ήτοι οκτώ έτη στα είκοσι που καταδικάσθηκε, έπρεπε ήδη να είναι ελεύθερος. Επομένως, τι συμβαίνει με τον Άκη;

Γιατί δεν είναι ελεύθερος;

Γιατί τα αρμόδια όργανα της Δικαιοσύνης δεν τον ελευθερώνουν, αλλά «ψάχνουν» να βρουν αιτίες για να του ανακόψουν την έξοδο;

Γιατί ακόμη και το δικαστήριο ενώπιον του οποίου δικάζεται, αρνήθηκε σε έναν άρρωστο άνθρωπο την αποφυλάκισή του, επικαλούμενο δήθεν τον φόβο ότι θα ξανακάνει τα ίδια εγκλήματα;

Θα ξαναγίνει Υπουργός; Είναι ποτέ δυνατόν αυτό; Αντέχει αυτό σε κάποια λογική;

Τι συμβαίνει λοιπόν;

Μήπως κάποιοι τον φοβούνται;

Θυμάμαι, από την προκαταρκτική εξέταση κιόλας, ενώπιον της Βουλής, αλλά και κατά την διάρκεια της ανακρίσεως, οπότε και προφυλακίσθηκε, όλους αυτούς που έτρεχαν πίσω του, να αγωνιούν, αν τους ανέφερε στις καταθέσεις του, φοβούμενοι ότι θα μιλήσει για να σώσει το «τομάρι» του…

Άλλοι, πάλι, σκέφτηκαν να τον εκβιάσουν, άλλοι να ζητήσουν αντάλλαγμα για να τον βοηθήσουν, όλοι όμως πίστεψαν, ότι φεύγοντας ο Άκης με τον βίαιο τρόπο αυτόν από το παιγνίδι, θα έπαιρνε πολλούς μαζί του. Κυρίως πολιτικούς, με τους οποίους κυβέρνησε επί 25 και πλέον έτη την Ελλάδα, των οποίων γνωρίζει τον βίο και την πολιτεία, αυτών που προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν τίποτα, συνεργάτες, γυρολόγους, επιχειρηματίες, κ.λ.π. «Παίκτες» που ανέκαθεν εκπροσωπούσαν το σύστημα και που συγκεντρώθηκαν και απεφάσισαν από κοινού (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ) να τον «σκοτώσουν» πολιτικά ρίχνοντας το «ανάθεμα» επάνω του, για να κρατηθούν στο παιγνίδι.

Ακόμη και η Δικαιοσύνη χρησιμοποιήθηκε. Πέρα από την πιο πάνω προφανή παρανομία που ενστερνίσθηκε, απέρριψε συλλήβδην κατά την διάρκεια της πρωτόδικης διαδικασίας, κάθε αίτημα, κάθε ένσταση, κάθε νομική και ουσιαστική προσπάθεια για να φωτισθεί η υπόθεση επί της ουσίας. Φάνηκε ξεκάθαρα, ότι ο πρώην ΥΠΕΘΑ θα ήταν το θύμα για τον εξαγνισμό της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα από το 1996 και μετέπειτα, και κυρίως η δικαιολογία για την είσοδο στην ζωή μας του ΔΝΤ και των μνημονίων.

Το ξέραμε από την αρχή της διώξεως. Παρακολουθούσαμε ανήμποροι, καθημερινά, να εκτυλίσσεται ένα σχέδιο πολιτικής εξοντώσεώς του, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το αντιμετωπίσουμε, ώσπου το σκηνικό έκλεισε πίσω μας, με την φυλάκισή του. Και όλοι απορούσαν: μα καλά, έτσι θα πάει, σαν το «σκυλί στ’ αμπέλι;» Δεν θα πει κάτι, δεν θα κτυπήσει κάποιον από τους διώκτες του;

Φευ, όμως, ο Άκης δεν μίλησε… Δεν είπε τίποτα. Παρά τις πιέσεις, τους εκβιασμούς, τις απειλές, την ψυχολογική και βιολογική του κακομεταχείριση, την φυλάκιση όλων των προσφιλών του προσώπων, τον αποδεκατισμό της οικογενείας του, ο Άκης δεν μίλησε… Επί τέσσερα και μισό χρόνια. Γιατί άραγε; Φοβάται ο Άκης το θεριό, ή το θεριό τον Άκη; Μόνο αυτός ξέρει.

Εγώ αυτό που ξέρω είναι το εξής: την τελευταία φορά που τον επισκέφθηκα στην φυλακή κατάλαβα ότι έφτασε πια στο τέλος, την «πνευματική ολοκλήρωση». Στο πρόσωπό του βασιλεύει η γαλήνη. Έφθασε στο σημείο, όπου η σοφία της ζωής συναντά το παρελθόν και εκμετρά το ζην. Είναι μεν άρρωστος και αδύναμος στο κορμί, αλλά δυνατός στο πνεύμα. Μου είπε ότι τον στοιχειώνει ο τρόπος που πέθανε ο Μένιος… Όταν έγειρε στο πλάι και είπε προς τον Πρόεδρο του Ειδικού τότε Δικαστηρίου «… αδυνατώ κύριε Πρόεδρε..». Ένοιωσα ένα ρίγος να με διαπερνά, γιατί ήμουν εκεί και το είδα…

Σκέφθηκα: πολλά έχουν ειπωθεί για τον θάνατο του Κουτσόγιωργα. Ακόμη και ότι δολοφονήθηκε από αυτούς που φοβούντο ότι θα «μιλήσει». Ίσως και να είχαν πληροφορηθεί ότι ήταν έτοιμος να το κάνει. Μήπως αυτό τελικά περιμένουν; Μήπως το «θεριό» φοβάται τον Άκη, ότι θα βγει από την φυλακή και θ’ ανοίξει το στόμα του; Όλοι, σχεδόν, από την πολιτική γενιά του, ζουν. Και πολλών τα εγκλήματα δεν έχουν παραγραφεί… Μήπως; Μήπως πάλι η κυβέρνηση έχει ένα έτοιμο, μανιτζέβελο εξιλαστήριο θύμα από το παρελθόν για να δικαιολογεί αιώνια τις κυβιστήσεις της; Μήπως;

Τι συμβαίνει τελικά με τον Άκη;

πηγὴ