Ἡ «δίκη» τῆς Νυρεμβέργης

«Δίκη» τῆς Νυρεμβέργης,

Operation Paperclip (=συνδετήρας)…….

καὶ ἔνα πιπερᾶτο κουτσομπολιό….

Ἡ «δίκη» τῆς Νυρεμβέργης

Τὸ σχέδιο γιὰ τὴν δίκη τῶν Εὐρωπαίων ἐγκληματιῶν πολέμου στὶς δίκες τῆς Nuremberg, εἶναι σύλληψις τοῦ ὑπουργοῦ ἀμύνης καὶ φίλου τοῦ Rockefeller, Henry L. Stimson. Ὁ ῥόλος τοῦ Stimson ἔχει ἐνδιαφέρον καθὼς τὸ 1942 εἶχε μπλοκάρη τὶς ἔρευνες γιὰ τὶς συμφωνίες καρτέλ, μεταξὺ κάποιων ἐκ τῶν κατηγορουμένων στὴν Nuremberg καὶ ἀμερικανικῶν ἐπιχειρήσεων.

Τὸ δικαστήριο τῆς Nuremburg, ἂν καὶ ἐμφανίζεται ἐμφορούμενο ἀπὸ ὑψηλὲς καὶ παντοδύναμες ἀρχὲς καὶ ἀξίες, εἶναι στὴν πραγματικότητα μία ἀπάτη, μία συγκάλυις καὶ μία νομικὴ μεταμφίεσις. Οἱ νόμοι, σύμφωνα μὲ τοὺς ὁποίους δικάζονται οἱ κατηγορούμενοι, ἔχουν ἐφευρεθεῖ ἀπὸ κάποιους ἰδιῶτες, μετὰ τὴν συντέλεση τῶν ἐγκλημάτων, κατὰ παράβασιν  τοῦ θεμελιώδους νομικοῦ ἀξιώματος nullum crimen, nulla poena, sine lege.

Ὁ πρόεδρος τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῶν ΗΠΑ, Harlan Fiske Stone, ἀναφέρεται στὶς δίκες τῆς Nuremberg καὶ τὶς χαρακτηρίζει ὡς ἀπάτη, τὴν ἴδια ἐποχὴ ποὺ ὁ Robert H. Jackson (Attorney General) ἀπουσιάζει διαπράττοντας τὸ περίτεχνο λυντσάρισμα στὴν Nuremberg, ὡς εἰσαγγελεύων γιὰ τὴν πλευρὰ τῶν ΗΠΑ. «Δὲν μὲ ἀπασχολεῖ τὶ κάνει ὁ Jackson μὲ τοὺς ναζί, ἀλλὰ σιχαίνομαι νὰ διαπιστώνω τὴν ὑποκρισία τῆς διευθύνσεως ἑνὸς δικαστηρίου δῆθεν σύμφωνα μὲ τὸν κοινὸ νόμο, κάτι ἀρκετὰ φαρισαϊκὸ γιὰ τὶς παλιομοδίτικες ἀντιλήψεις μου».

Οἱ καταδικασθέντες ναζὶ στὸ Nuremburg show, ἀντιπροσωπεύουν ἕνα πολὺ μικρὸ ποσοστὸ τῶν ἐνόχων. Κάποιοι ἐπιφανεῖς ναζὶ ἠγέτες, ἐκτελοῦνται καὶ κάποιοι ἀκόμη καταδικάζονται σὲ πολυετεῖς φυλακίσεις, ἀλλὰ οἱ περισσότεροι ἀπελευθερώνονται, ἀφοῦ ἐκτίσουν ἕνα μέρος τῆς ποινῆς τους, μετὰ ἀπὸ ἐντολὴ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Rockefeller καὶ δικηγόρου τῶν ναζὶ John McCloy, ποὺ συμπτωματικὰ εἶχε ἀναλάβη στρατιωτικὸς διοικητὴς τῆς ἀμερικανικῆς ζώνης στὴν κατεχομένη  Γερμανία.

Τὸ Nuremberg show ἐξυπηρετεῖ στὴν δημιουργία τῆς ψευδαισθήσεως ὅτι τὰ κακὰ παιδιὰ εὑρέθηκαν καὶ ἐτιμωρήθησαν, ἔτσι τὰ καλὰ παιδιά, ἄλλως οἱ πραγματικοὶ ἐγκληματίες, μποροῦν νὰ συνεχίσουν τὸ ἡμιτελὲς Hitler Project.

 

Ὑπάρχουν χιλιάδες ἰδιῶτες ὑπεύθυνοι γιὰ τὸν ἐφιάλτη τῶν ναζί, ποὺ δὲν ἐμφανίζονται στὴν Nuremburg. Μεταξὺ αὐτῶν καὶ οἱ χιλιάδες δολοφόνοι, βασανιστὲς καὶ πειραματιστὲς στὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ποὺ ἐξαφανίσθησαν γιὰ νὰ ἐργασθοῦν γιὰ τὴν κυβέρνηση τῶν ΗΠΑ καί τις νοτιοαμερικανικὲς δικτατορίες, ἀπὸ τοὺς Allen Dulles καὶ Heinz «Henry» Kissinger.

Ἐπίσης ἀπόντες ἀπὸ τὸ κατάστρωμα τῆς Nuremburg, καθὼς τὸ show ἀφορᾶ μόνον σὲ «Εὐρωπαίους» ἐγκληματίες πολέμου, εἶναι οἱ πιὸ βασικοὶ παῖκτες στὸ Hitler Project, συμπεριλαμβανομένων τῶν Allen καὶ John Foster Dulles, Averell Harriman, Prescott Bush, John McCloy, William Draper καὶ ἄλλων.

Ἐπίσης ἀπόντες εἷναι αὐτοὶ ποὺ χρηματοδότησαν καὶ ἐξῴπλισαν τοὺς ναζί, πρὶν καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ πολέμου, συμπεριλαμβανομένων τῶν διευθυντῶν καὶ ἰδιοκτητῶν ἐπιχειρήσεων ὅπως General Motors, Ford, Alcoa, Standard Oil, Texaco, Dupont, IT&T καὶ ἄλλων.

Ἐπίσης ἀπουσιάζουν ἐκεῖνοι ἀπὸ τὸ κίνημα τῆς εὐγονικῆς, ποὺ ἐνέπνευσαν καὶ χρηματοδότησαν τὴν ἀπάτη τῆς κυριάρχου φυλῆς, ὅπως ὁ Ford. Χαρακτηριστικὰ ὁ Baldur von Schirach, καθοδηγητὴς ναζιστικῆς νεολαίας, ποὺ κατεδικάσθη στὴν Nuremberg, ἔλεγε: «Δὲν εἶχα λόγο νὰ εἶμαι ἀντισημίτης, μέχρι ποὺ μοῦ ἔδωσαν νὰ διαβάσω τὸ βιβλίο «The International Jew» στὴν ἡλικία τῶν 17. Δὲν μπορεῖτε νὰ φαντασθεῖτε τὶ ἐπιῤῤοὴ εἶχε τὸ βιβλίο αὐτὸ στὴν διαμόρφωση τῆς σκέψεως τῆς γερμανικῆς νεολαίας».

Συμπτωματικὰ ἀθῳώνεται στὴν Nuremberg, ὁ Hjalmar Schacht, διευθυντὴς τῆς Reichsbank καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς κυριοτέρους συνεργάτες τῶν ἀδελφῶν Dulles στὸ στήσιμο καὶ τὴν χρηματοδότηση τοῦ Τρίτου Ῥάιχ.

Ἐπίσης σὲ μιὰ συγκινητικὴ ἐπίδειξη μεγαλοψυχίας, τὸ δικαστήριο ἑξαιρεῖ ἀπὸ τὴν διαδικασία τὸν Gustav Krupp, λόγῳ κακῆς καταστάσεως τῆς ὑγείας του, ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν ἀνεπανόρθωτα κακὴ κατάσταση ὑγείας καὶ ζωῆς, ποὺ προεκάλεσαν τὰ ὅπλα του σὲ ἐκατομμύρια λαϊκούς.

Περιέργως 16 ναζὶ ἰατροὶ καὶ λαμπροὶ ἐπιστήμονες, καταδικάζονται γιὰ δῆθεν ἀπάνθρωπα πειράματα.

Μά εἶναι δυνατόν νά προχωρήσῃ ἡ ἐπιστήμη χωρίς πειράματα;

Εὐτυχῶς ὅμως, φωστῆρες ὅπως ὁ Joseph Mengele καὶ ὁ Erich Traub, δὲν θὰ ἐγκαταλειφθοῦν ὡς βορὰ στὸ πλῆθος καὶ θὰ «ἀποσπασθοῦν» στὶς ΗΠΑ, γιὰ νὰ συνεχίσουν ἀπερίσπαστοι τὸ ἐπιστημονικό τους ἔργο.

Κάποιος ἀπὸ τοὺς ἰατροὺς κατηγορουμένους, εἶχε τὴν ἔμπνευση νὰ ὑπερασπισθῇ τὸ ἔργο του, λέγοντας ὅτι «κι ἐσεῖς τὰ ἴδια κάνατε στοὺς μαύρους», ἀλλὰ τὸ ἐπιχείρημα δὲν ἔπιασε καθὼς τότε «ποὺ τὰ κάναμε στοὺς μαύρους», οἱ μαῦροι ἀκόμη δὲν ἦσαν, ἀκόμη, ἐπίσημα ἄνθρωποι, ἑπομένως;;;;;

Μὲ αὐτὰ κι αὐτά, ἑπτὰ λαμπροὶ ἐπιστήμονες, ἔδωσαν κυριολεκτικὰ τὴν ζωή τους γιὰ τὴν ἐπιστήμη καὶ καταδικάσθησαν σὲ ἀπαγχονισμό.

Τὸ 1949, ὁ ναζιστὴς καὶ ἄνθρωπος τοῦ Rockefeller, John M. McCloy, ἀπὸ τὴν θέση του ὡς στρατιωτικὸς διοικητὴς τῆς ἀμερικανικῆς ζώνης στὴν κατεχομένη Γερμανία, θὰ ξεκινήση μία βιομηχανία ἀφέσεων καὶ μειώσεων τῶν ποινῶν τῆς Nuremberg, κάνοντας ἀρχὴ ἀπὸ τοὺς φίλους του, Γερμανοὺς ἐπιχειρηματίες Alfried Krupp καὶ Friedrich Flick.

Ὁ McCloy τελικὰ θὰ καταφέρη νὰ μειώσῃ δραματικὰ τὶς ποινὲς 74 ἐκ τῶν 104 καταδικασθέντων καὶ θὰ μετατρέψη ἐπὶ τὸ ἠπιότερον τὶς θανατικὲς ποινὲς 10 ἄλλων.

Οἱ Γερμανοὶ συνωμότες, συνεργάτες τῶν Rockefellers καὶ τῶν ἀδελφῶν Dulles στὴν IG Farben, θὰ ἀφεθοῦν ἐλεύθεροι μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια ἠπίας κρατήσεως, χάρις στὸ ἐνδιαφέρον τοῦ καλοῦ τους φίλου Allen Dulles.

Τελικά, τὸ μόνο ἔντιμο ποὺ προέκυψε ἀπὸ τὴν φάρσα τῆς Nuremberg, ἦταν ἡ ἀπολογία ἐνὸς ἐκ τῶν κατηγορουμένων, τοῦ Hermann Goering: «Ἀσφαλῶς ὁ λαὸς δὲν θέλει τὸν πόλεμο. Γιατί ἔνα φτωχό γουροῦνι, σὲ μία φάρμα, θά ῥίσκαρε τήν ζωή του σέ ἔναν πόλεμο, ὅταν τό καλλίτερο πού μπορεῖ νά ἐπιτύχῃ εἶναι νά ἐπιστρέψῃ στήν φάρμα του μῖσος;
Φυσικὰ οἱ κοινοὶ ἄνθρωποι δὲν θέλουν τὸν πόλεμο, οὔτε στὴν Ῥωσσία, οὔτε στὴν Βρεταννία, οὔτε στὴν Γερμανία. Αὐτὸ εἶναι κατανοητό. Ἀλλὰ τελικά, εἶναι οἱ ἡγέτες τῶν χωρῶν ποὺ καθορίζουν τὴν πολιτικὴ καὶ εἶναι πάντα ἁπλὸ τὸ νὰ παρασύρῃς τὸν κόσμο, εἴτε πρόκειται γιὰ δημοκρατία, ἢ φασιστικὴ δικτατορία, εἴτε γιὰ κοινοβούλιο ἢ κομμουνιστικὴ δικτατορία. Ὁ λαὸς εἶναι πάντα εὔκολο νὰ ἀκολουθήσῃ τοὺς ἡγέτες του. Τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται νὰ ἀκούσῃ, εἶναι ὅ,τι ὑφίσταται ἐπίθεση καὶ νὰ κατηγορηθοῦν οἱ εἰρηνικὲς φωνὲς σὰν μὴ πατριωτικὲς καὶ ὅτι ἐκθέτουν τὴν χώρα σὲ κίνδυνο. Λειτουργεῖ ἔτσι σὲ κάθε χώρα».

Ἐπίσης, παρ’ ὅ,τι ἀπὸ τὶς δίκες τῆς Nuremberg, νομολογήθηκε ὅτι τὸ νὰ γίνονται ἰατρικὰ πειράματα χωρὶς πληροφόρηση καὶ συναίνεση τῶν ….ἀνθρωπο-πειραματοζῴων, εἶναι παράνομο, οἱ ἀσθενεῖς τῶν νοσοκομείων Veterans’ Administration σὲ ὅλη τὴν χώρα, χρησιμοποιοῦνται σὰν ἰνδικὰ χοιρίδια, χωρὶς γνώση ἢ συναίνεση γιὰ ὅ,τι τοὺς συμβαίνει.

Μεταξὺ τῶν πειραμάτων ποὺ γίνονται εἶναι καὶ ἐκείνα, ὅπου διακόπτεται κάθε δοκιμὴ θεραπείας, «just to see what happens».

Γιὰ νὰ κρυφθῇ αὐτὸ ποὺ γίνεται στοὺς Ἀμερικανοὺς βετεράνους στὰ Α hospitals, ἀντικαθίσταται ἡ λέξις «experiment», μὲ τὶς λέξεις «investigation» ἢ «observation», ὅταν γίνεται ἀναφορὰ σὲ ἀποτελέσματα πειραμάτων στὰ Α (Veterans Health Administration) νοσοκομεῖα.

Συμπτωματικά, ἡ παράνομος χρησιμοποίησις τῶν Α ἀσθενῶν γιὰ πειράματα, χωρὶς τὴν γνώση καὶ συναίνεσή τους, συνεχίζεται καὶ σήμερα.

Καὶ ὅσοι …τὴν ἔκαναν νωρίς…….

Ἡ συγχώνευσις OSS καὶ Gehlen Organization στὴν CIA καὶ οἱ ἄλλες ἀμερικανικὲς ἐπιχειρήσεις γιὰ νὰ μπλοκάρουν οἱ διώξεις τῶν ναζὶ ἐγκληματιῶν πολέμου καὶ νὰ ἐνσωματωθοῦν στὶς ὑπηρεσίες τῶν ΗΠΑ, ἣ στὶς ὑπηρεσίες διαφόρων δικτατοριῶν μαριονετῶν, ἦταν μέρος τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ ναζιστικοῦ σχεδίου Odessa, γιὰ τὴν ἀπόδραση ἀπὸ τὶς διώξεις γιὰ ἐγκλήματα πολέμου, τῶν ὑψηλοβάθμων ναζιστῶν καὶ τὴν ἐγκατάστασή τους σὲ διάφορες περιοχὲς τῆς ὑψηλίου, σὲ περίπτωση ἧττας τῆς Γερμανίας.

Ἔτσι οἱ ἀναγεννημένοι ναζὶ θὰ μποροῦσαν νὰ συνεχίσουν τὴν ἐπιδίωξη τῶν στόχων τῶν πολυεθνικῶν ἐπιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων τῶν IG Farben, Standard Oil, Krupp, General Motors, Ford, IT&T καὶ Dupont, ποὺ χρηματοδότησαν τὴν ἄνοδο καὶ τὸν ἐξοπλισμὸ τῶν ναζί.

Οἱ πλέον ἐπιφανεῖς ναζὶ ἐγκληματίες πολέμου, ποὺ ἀπέφυγαν τὴν κρεμάλα καὶ προσελήφθησαν στὶς ΗΠΑ, ἤταν οἱ Gehlen, Walter Rudolph, Walter Rauff (ἐφευρέτης τῶν θαλάμων ἀερίων), Walter Emil Schreiber, Otto Skorzeny, Emil Augsburg (σπεσιαλίστας στὶς μαζικὲς δολοφονίες πολωνοεβραίων καὶ λοιπῶν ἀνεπιθυμήτων), Joseph Mengele ἄλλως «Angel of Death», Erich Traub (σπεσιαλίστας στὸν βιολογικὸ πόλεμο), Werner von Braun (ἐφευρέτης τῶν πυραύλων V1 καὶ V2), Alois Brunner (δεξὶχέρι τοῦ Adolph Eichmann) μαζὺ μὲ τέσσερις ἀπὸ τοὺς πλησιεστέρους συνεργάτες τοῦ Eichmann, καὶ ὁ Klaus Barbie, ὁ ξακουστὸς «χασάπης τῆς Lyon».

Ὁ ἀμετανόητος ἀντισημίτης Allen Dulles, εἶναι καθοριστικὸς στὴν ἄμεση προστασία ἀπὸ τὶς διώξεις, τοῦ προσωπικοῦ του φίλου καὶ μαζικοὺ δολοφόνου τῶν SS, Jospeph Mengele καὶ τοῦ Guido Zimmer, πρωταγωνιστοῦ στὴν ἐκτόπιση καὶ ἐξόντωση τῶν ἰταλοεβραίων.

Μία προσφιλὴς ὁμάδα τῶν Amerinazis εἶναι οἱ «radiation experimenters», ποὺ θὰ μεταφέρουν τὰ ἀποτελέσματα τῶν μελετῶν τους στὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως, στὴν μελλοντικὴ CIA, για τὴν ἀνάπτυξη τεχνικῶν βασανιστηρίων καὶ ὅπλων ποὺ χρησιμοποιοῦν ἀκτινοβολία. Στὴν ὁμάδα αὐτὴν ἀνήκουν μεταξὺ ἄλλων οἱ Boris Rajewski, Gerhard Schubert, Hermann Daenzer, Wolfgang Luther, Dieter Strang καὶ Arthur Demnitz.

Τὴν κρεμάλα ἀποφεύγει, χάρις στὴν εὐγενικὴ παρέμβαση τῶν ΗΠΑ καὶ ὁ Dr. Hubertus Strughold, ποὺ εἶχε διεξάγει ἐντυπωσιακὰ καὶ ὑψηλοῦ ἐπιπέδου πειράματα, σὲ «φιλοξενουμένους» τοῦ Dachau, ὑποβάλλοντας τὰ θύματά του σὲ μείωση τῆς ἀτμοσφαιρικῆς πιέσεως, μέχρι ποὺ τὰ σώματά τους νὰ ἐκραγοῦν.

Στὴν νέα τοῦ πατρίδα ὁ Strughold θὰ ἐπαναπροσδιορίση τὴν ταὐτότητά του, ὡς ὁ πατέρας τῆς ἀμερικανικῆς διαστημικῆς ἰατρικῆς.

Ἐπίσης ὁ πολυσχιδὴς Strughold διεξάγει καὶ κάποια σαδιστικὰ πειραματάκια στὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως, μὲ χάπια ποὺ βοηθοῦν τὸ μυαλὸ νὰ πάρῃ διαφορετικὲς στροφὲς ἀπὸ τὸ κανονικό, ὄχι ἀπαραίτητα πρὸς τὴν θετικὴ κατεύθυνση.

Συμπτωματικά, ἡ CIA, ἔχοντας ἐνδιαφέρον νὰ ἐντρυφήσῃ στὴν ναζιστικὴ ἐπιστήμη, θὰ χρησιμοποιήση τὰ συμπερέσματα ἀπὸ τὰ πειράματα τοῦ Strughold, στὰ πειράματα μὲ παραισθησιογόνα, ὁροὺς ἀληθείας καὶ ἐλέγχου τοῦ νοῦ, συμπεριλαμβανομένου τοῦ προγράμματος «lone assassins» (ὅπου κάποιος, κάποιαν ἡμέρα καὶ χωρὶς κάποιον λόγο, συμπτωματικά, δολοφονεῖ κάποιον ἄγνωστο, τὸν Kennedy, ἂς ποῦμε), σὲ χιλιάδες ἀνενημέρωτους Ἀμερικανοὺς καὶ Καναδούς, στο project MKUltra.

Ὅταν οἱ Γάλλοι ἀνακαλύπτουν ὅτι οἱ ΗΠΑ ἔχουν διασώσει καὶ προσλάβει τὸν Barbie, μαζικὸ δολοφόνο παιδιῶν τῶν ἑβραίων, συμπτωματικὰ ἀναλαμβάνει δράση ὁ Kissinger, ποὺ ἐξαφανίζει τὸν Barbie, μαζὺ μὲ τὸν «ἰατρό» στὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως, Joseph Mengele, μέσῳ τῆς «ratline» τοῦ Βατικανοῦ, ὅπου οἱ Κροάτες ναζὶ κληρικοί, λειτουργοῦν περίπου ὡς γραφεῖο ταξειδίων, εἰδικευμένο στὴν Νότιο Ἀμερική, γιὰ τοὺς ναζὶ ἐγκληματίες πολέμου.

Στὴν Νότιο Ἀμερική, Barbie καὶ Mengele, θὰ ἐργασθοῦν στὰ σχέδια τῆς CIA, μὲ τεχνικὲς συμβουλὲς καὶ κάθε εἴδους ἄλλη βοήθεια στὰ τάγματα θανάτου, τῶν δικτατοριῶν ποὺ ἔχουν ἐγκαταστήσει οἱ ΗΠΑ. Ἀνάλογη εἶναι ἡ ἀπασχόλησις στὶς ὑπηρεσίες πληροφοριῶν καὶ τάγματα θανάτου, τῶν φιλικῶν στὶς ΗΠΑ δικτατοριῶν, σὲ Νότιο Ἀμερικὴ καὶ Μέση Ἀνατολή.

Γιὰ ἐπιστημονικοὺς λόγους, ὁ στρατὸς τῶν ΗΠΑ, διαθέτει κάποια ἐκατομμύρια δολλάρια, γιὰ νὰ ἀγοράσῃ ἀπὸ τοὺς ναζὶ ἐπιστήμονες Hermann Becker-Freysing καὶ Siegfried Ruff, τὰ συμπεράσματά τους ἀπὸ τὰ πειράματά τους σὲ κρατουμένους στὸ Dachau, μεταξὺ τῶν ὁποίων, ἡ διατροφὴ μὲ θαλάσσιο ὕδωρ καὶ ὁ ἐγκλεισμὸς τῶν πειραματοζῴων σὲ θαλάμους χαμηλῆς πίεσεως, ποὺ προσομοιάζουν ὕψος 18 χιλιομέτρων.

Κατὰ τὰ πειράματα θὰ πεθάνουν περισσότεροι ἀπὸ 80 κρατούμενοι, ἀλλὰ θὰ ἦταν εἰς βάρος τῆς ἐπιστήμης, νὰ καταλήξῃ  ἡ ἔρευνα στὰ σκουπίδια.

Μὲ τὸ τέλος τοῦ πολέμου στὴν Εὐρώπη, ἐξαφανίζονται περισσότερα ἀπὸ $ 2 δισεκατομμύρια σὲ ῥάβδους χρυσοῦ ἀπὸ τὴν Reichsbank καὶ ὅτι συζητᾶται εὐρύτατα, ἦταν ὅτι μὲ τὰ χρήματα αὐτά, συμπτωματικά, καλύφθηκαν οἱ δαπάνες ἐγκαταστάσεως καὶ λοιπὰ ἔξοδα διαβιώσεως τῶν ναζὶ στὰ νέα τους πόστα.

Μέχρι τὴν ἀποκάλυψη ἀρχείων, σύμφωνα μὲ τὴν Freedom of Information Act, ποὺ ἐπιβεβαίωσαν τὰ σχετικὰ μὲ τὴν Operation Paperclip, οἱ κυβερνήσεις τῶν ΗΠΑ δὲν σταμάτησαν νὰ ψεύδονται, γιὰ τὸν ῥόλο τους στὴν φυγάδευση τῶν ναζὶ ἐγκληματιῶν καὶ τὴν πρόσληψή τους σὲ διάφορες ὑπηρεσίες τῆς χώρας.

Γιὰ περισσότερο ἀπὸ μισὸ αἰῶνα, τὰ ΜΜΕ τῶν ΗΠΑ, ἐπίμονα θὰ ἀποφύγουν νὰ ἐξετάσουν τὰ σχετικὰ μὲ τὴν στρατολόγηση χιλιάδων ναζὶ ἐγκληματιῶν πολέμου καὶ τὴν ἐνσωμάτωσή τους στὶς κυβερνητικὲς ὑπηρεσίες.

Οἱ ὁποῖοι ἀνεξάρτητοι δημοσιογράφοι καὶ τὰ ἐκτὸς ΗΠΑ ΜΜΕ, ποὺ ἀναφέρουν τὰ πραγματικὰ γεγονότα, ἀντιμετωπίζονται ὡς συνωμοσιολόγοι.

Μία ἀκριβὴς ἔρευνα ἐπάνω στὴν Operation Paperclip, ποὺ ἐξέδωσε τὸ 1992 ἡ συγγραφέας Linda Hunt, θὰ ἁγνοηθῆ ἐντελῶς ἀπὸ τὰ ἀμερικανικὰ ΜΜΕ.

Μέχρι τὸ 2004, ἑξήντα χρόνια μετὰ τὸ συμβάν, ὑπάρχουν ἀκόμη ἑκατομμύρια ἔγγραφα τοῦ OSS καὶ τῆς CIA, σχετικὰ μὲ τὴν ἐνσωμάτωση τῶν ναζὶ στην ἀμερικανικὴ κυβέρνηση, στὴν CIA, στὴν NASA, στὸν στρατό, στὰ ΜΜΕ καὶ στὶς ἀκαδημίες, ποὺ παραμένουν ἀπόῤῤητα.

Εἶναι λοιπόν, αὐταπόδεικτο, ὅτι τὰ ντοκουμέντα περιέχουν ἀλήθειες σχετικὰ μὲ τὸν ῥόλο τῶν ΗΠΑ στὴν φυγάδευση τῶν ναζὶ καὶ τὴν περαιτέρω χρησιμοποίησή τους, πολὺ πιὸ ἀνατριχιαστικὲς ἀπὸ ὅ,τι ἔχει ἤδη ἀποκαλυφθεῖ.

 

Καὶ ἕνα πιπεράτο κουτσομπολιό….

Ἡ κυβέρνησις τῶν ΗΠΑ γυρίζει μιὰ ταινία μὲ τίτλο «Death Stations», ποὺ ἀναφέρεται στὰ ναζιστικὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Τὸν Μάιο/1946, ὁ παρασημοφορηθεὶς μὲ τὸν μεγαλόσταυρο τῆς τάξεως τοῦ γερμανικοῦ ἀετοῦ, γιὰ τὶς ἀνεκτίμητες ὑπηρεσίες του πρὸς τὸ Τρίτο Ῥάιχ, Henry Ford, παρακολουθεῖ τὴν ταινία σὲ εἰδικὴ προβολή.

Τὸ ἐπιτελεῖο τοῦ Ford τρομοκρατεῖται μὲ τὶς ἄγριες εἰκόνες στὸ στρατόπεδο συγκεντρώσεως Majdanek, Lublin, Poland ποὺ ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ τοὺς σοβιετικοὺς τὸν Ἰούλιο 1944.

Μὲ τὸ τέλος τῆς ταινίας, ὁ Ford, ὁ μέντορας τοῦ Hitler καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικοτέρους προμηθευτὲς ὅπλων τῶν ναζί, εὑρίσκεται ἐρείπιο στὴν πολυθρόνα του, σχεδὸν ἀναίσθητος. Παρακολουθώντας ἕνα μικρὸ μέρος ἀπὸ τὶς φρικαλεότητες τῶν ναζί, γιὰ τὴν ἄνοδο τῶν ὁποίων ἤταν καθοριστικός, ὁ ο Ford, συμπτωματικά, ὑπέστη ἐγκεφαλικό, ἀπὸ τὸ ὁποῖο οὐδέποτε συνῆλθε.

Θανάσης Πολυζωίδης

πολυτονισμὸς Φιλονόη

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply