Ἀπὸ τὸ πρωΐ ἔως τὸ βράδυ, αὐτὲς τὶς ἡμερες, τὸ γερμανικὸ ῥαδιόφωνον μιλᾶ γιὰ τίς, καὶ καλά, προγραμματισμένες ἀπελάσεις λαθρομεταναστῶν. Ἐκλογὲς γὰρ σὲ λίγους μῆνες καὶ τὸ αὐγὸ ἔφθασε στὸ ἐπίμαχον σημεῖον. Ὁ κόσμος δὲν εἶναι τελικῶς τόσο χαζός, ὅσο δείχνει νὰ εἶναι.

Μετὰ τὴν πρωτοφανὴ κίνησι τῆς «ἡγέτιδος τοῦ ἐλευθέρου κόσμου», τῆς καγκελαρίου Μέρκελ τῆς καρδιᾶς μας, νὰ καταργήσῃ στὴν πράξι τὴν ἔννοια τῶν συνόρων καὶ νὰ ἐπιτρέψῃ τὴν ἐλευθέρα εἴσοδο στὴν χώρα (ἀλλά, ἀναγκαστικῶς καὶ στὴν ὑπόλοιπο Εὐρώπη, ποὺ ἐλάχιστα ἐρωτήθη) κάθε πικραμένου ποὺ μονομερῶς ἀπεφάσισε νὰ μετοικήσῃ στὰ μέρη μας, γίνεται ὅπως ὅπως προσπάθεια νὰ μαζευθῇ τὸ πρᾶγμα.

Δυστυχῶς,ὅμως, οἱ περισσότεροι ἦλθαν καλῶς δασκαλεμένοι γιὰ νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὸν «νομικό μας πολιτισμὸ» καὶ τὶς «ἀνθρωπιστικές μας ἀρχές». Λίγο πρὸ τῆς εἰσοδου των στὸν παράδεισο τῶν ἐπιδομάτων, ἐξηφάνισαν τὰ χαρτιά των.
Ἄν τὲ τώρα νὰ τοὺς ἀπελάσῃς.
Ποῦ καί πῶς;
Ἆσε δὲ ποὺ παραδόξως οἱ περισσότεροι ξέρουν πολὺ καλὰ τὰ δικονομικά τους «δικαιώματα». Μία αἴτησις ἀσύλου καὶ νὰ ἡ παράτασις. Ἐὰν ἀποῤῥιφθῇ μία ἔνστασις καὶ νὰ ἡ ἐπομένη παράτασις. Μὲ τὴν εὐλογία τῶν ἀρχῶν τὸ δικαιϊκὸ σύστημα λειτουργεῖ πλέον σὲ συνθῆκες βαρειᾶς καταχρήσεως δικαιώματος. Ὁ τύπος δὲν ἔχει πλέον κάποιαν σχέσι μὲ τὴν οὐσία. Καὶ ἐφαρμόζεται μόνον ὁ τύπος.

Στὸ μεταξύ, ἐχθές, σὲ ἕξι-ἑπτὰ γερμανικὲς πόλεις, μερικὲς ἑκατοντάδες ἀνόητοι (ἐπεὶ δὴ ἀνόητοι ὑπάρχουν σὲ ὅλες τὶς χῶρες τοῦ κόσμου, παρὰ τὴν ἄποψι τῶν δικῶν μας ῥεαλιστῶν ποὺ τοὺς θέλουν νὰ ὑπάρχουν μόνον στὴν Ἑλλάδα), ἔκαναν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, ζητῶντας νὰ μὴν ἐπιτραποῦν οἱ ἀπελάσεις Ἀφγανῶν, ἐπεὶ δή, ὅπως μᾶς εἶπαν, τὸ Ἀφγανιστὰν δὲν εἶναι ἀσφαλὲς καί, κατὰ συνέπεια, οἱ Ἀφγανοὶ ποὺ μᾶς ἦλθαν δικαιοῦνται τὴν προστασία μας καὶ μέρος τῶν βαρέων φόρων μας. Οἱ καραγκιόζηδες ποὺ υἱοθετοῦν αὐτὴν τὴν ἄποψι δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι, ὑπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες, τοὐλάχιστον 500 ἑκατομμύρια ἄνθρωποι στὸν κόσμο «δικαιοῦνται» νὰ κουβαληθοῦν στὸν παράδεισό μας, ἀσκῶντες τὸ δικαίωμα τῆς ἀναζητήσεως ἀσφαλείας. Σὰν τοὺς δικούς μας ἀφελεῖς πιστεύουν κι αὐτοὶ στὰ λεφτόδενδρα, στοὺς ἀπείρους πόρους ποὺ διαθέτει ἡ Εὐρώπη γιὰ νὰ σώσῃ τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν ἀδικία καὶ τὴν πτώχεια.
Κάτι ποὺ χρωστᾶ ὁπωσδήποτε καὶ πρέπει νὰ κάνῃ.

Ἄβυσσος ἡ ψυχὴ τῶν ἀνθρώπων. Πού, φυσικά, δὲν θὰ ὑπῆρχε χωρὶς τὴν ἐγκληματικὴ στάσι τῶν κυβερνήσεων καὶ τῆς Ε.Ε. ποὺ ἐδημιούργησαν μαζὺ τὸ πρόβλημα, προσκαλῶντας στὴν οὐσία τοὺς εἰσβολεῖς.

Ἕρμιππος Ἑρμιππίου