Ἐὰν ἀληθεύῃ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Fraport θὰ «ἐπενδύση» στὴν χώρα μας μὲ χρήματα τῶν ἑλληνικῶν τραπεζῶν, μὲ χρήματα δῆλα δὴ δικά μας, χρήματα ποὺ τὰ ἐδανείσθημεν μὲ σκληροὺς ὅρους καὶ ποὺ θὰ τὰ χρωστοῦν στὰ ἀφεντικὰ τῆς Fraport οἱ ἐπόμενες δύο καὶ τρεῖς γενεὲς ποὺ θὰ ἔλθουν μετὰ ἀπὸ ἐμᾶς, ἡ ὑπόθεσις αὐτὴ εἶναι ἡ μεγαλυτέρα ντροπὴ ἀπὸ γενέσεως ἑλληνικοῦ κράτους.
Κι ὄχι, δὲν ἐννοῶ ὅτι εἶναι σκάνδαλο, ὅπως θὰ βιασθοῦν πολλοὶ ἐξυπνάκηδες τοῦ μετώπου τῆς λογικῆς, νὰ ὑποθέσουν, γιὰ νὰ μᾶς εἰρωνευθοῦν μετὰ ὡς ψεκασμένους. Ἁπλᾶ εἶναι βαθειὰ ντροπή.
Ντροπὴ ἐπεὶ δὴ στὴν οὐσία ἀποτελεῖ τὴν μὲ τὸν πιὸ ἐπίσημο τρόπο μοιρολατρικὴ παραδοχὴ ὅτι οἱ ἄνθρωποι μὲ ἑλληνικὸ DNA εἶναι ἐγγενῶς ἀνίκανοι νὰ διοικήσουν ἔστω καὶ περίπτερο. Ὅ,τι ἀσχέτως τοῦ ἐὰν ἔχουμε τὰ χρήματα, δὲν μποροῦμε νὰ τὰ διαχειρισθοῦμε καὶ πρέπει νὰ φέρουμε ξένους νὰ τὸ κάνουν. Ὅπως, γιὰ παράδειγμα μὲ τὸ λιμάνι τοῦ Πειραιῶς. Τὸ ὁποῖον καλπάζει τὰ τελευταία χρόνια, ὄχι τόσο ἐπεὶ δὴ οἱ Κινέζοι ἔβαλαν χρήματα, ἀλλὰ ἐπεὶ δὴ προσέφεραν τὴν ὀρθολογικὴ ὀργάνωσι καὶ διοίκησι τὴν ὁποίαν ἐμεῖς, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ἐστοίχιζε, ἤμασταν ἀνίκανοι νὰ βάλουμε.
Βεβαίως ἀνίκανοι δὲν εἶναι οἱ Ἕλληνες. Ὑπάρχουν πάρα πολλοὶ σοβαροὶ ἄνθρωποι στὴν χώρα, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ τρέξουν ἀποδοτικῶς καὶ τὸ λιμάνι καὶ τὰ ἀεροδρόμια καὶ τὴν ΔΕΗ καὶ τὸν ΟΤΕ καὶ τὴν Ὀλυμπιακὴ Ἀεροπορία καὶ χίλιες δύο ἄλλες βαρειὲς οἰκονομικὲς δραστηριότητες πού, εἴτε ἐχεωκόπησαν, εἴτε ἐπωλήθησαν, εἴτε εἶναι ἕτοιμες νὰ πωληθοῦν γιὰ ἕνα κομμάτι ψωμί, ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς, δῆθεν, δὲν μποροῦμε.
Αὐτοὶ ποὺ δὲν μποροῦν εἶναι οἱ διεφθαρμένοι πολιτικοί μας καὶ τὰ παιδιά των, οἱ μετριότητες ποὺ ἀναλαμβάνουν ἐξ ὁρισμοῦ τὴν διαδοχή των. Πού, τὸ μόνον ποὺ εἶναι ἱκανοὶ νὰ κάνουν εἶναι νὰ χρησιμοποιοῦν τὸν δημόσιο πλοῦτο γιὰ τὴν τακτοποίησι τῶν κομματικῶν τους στρατῶν καὶ γιὰ τὴν ἐξυπηρέτησι, μέσῳ ἐξαγορᾶς, τῶν ἀναγκαίων τῆς ἀργομίσθου πελατείας των. Ἐξ οὖ καὶ ἡ μόνη τελικῶς λύσις εἶναι νὰ τοὺς ἀφαιρεῖται ἠ διαχείρισις καὶ νὰ ἀνατίθεται σὲ ξένους ἀναμορφωτές. Διότι κάθε τί στὰ χέρια των γίνεται στάκτη καὶ χρέη ἀγεννήτων Ἑλλήνων.
Ἐμεῖς, πιθανόν, οἱ μὴ κομματάνθρωποι, μποροῦμε. Ἀλλὰ τὰ χέρια μας εἶναι δεμένα. Καὶ ἡ μόνη μας ἐπιλογὴ εἶναι εἴτε νὰ παραμείνουμε σκλάβοι τῶν Μαυρογυαλούρων εἴτε νὰ ἀναθέσουμε τὶς ζωές μας στὴν ξένη ἐπιτροπεία. Τελευταία κάναμε αὐτὴν τὴν παραδοχὴ καὶ εἰσάγουμε ἀναμορφωτές. Κι αὐτὸ εἶναι ἡ μεγαλυτέρα, ἡ πιὸ βαρειά μας ἧττα. Ἡ παραίτησις. Τὸ ἔλλειμμα αὐτοεκτιμήσεως ποὺ ὀνομάσαμε ῥεαλισμό.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.