Μία ἄγνωστη ἱστορία

Ἀπὸ τὸν Μᾶνο Χατζηδάκη
Γεώργιος Παπαδόπουλος καὶ Νῖκος Μπελογιάννης
Μία ἄγνωστη Ἱστορία

Ὁ Νίκος Μπελογιάννης ἦταν ἀδίστακτος καί φανατικὸς «σταλινικός». Εἶχε διατελέσει κορυφαῖος συνεργάτης τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη στὴν Κατοχή. Ὁ Μπελογιάννης ἦταν ὁ ἠθικὸς αὐτουργὸς γιὰ τὶς σφαγὲς τοῦ Βαλτετσίου, τοῦ Φενεοῦ Κορινθίας, τῶν Γαργαλιάνων καὶ  ἰδίως τοῦ Μελιγαλᾶ.
Γιὰ τὴν σφαγὴ τοῦ Μελιγαλᾶ, ὁ κομμουνιστὴς Γ. Καραμούζης γράφει:
«Ὁ Ἄρης καί οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ κόμματος Κουλαμπᾶς καὶ Νίκος Μπελογιάννης εἶχαν πάρη τὴν ἀπόφαση: Ὅλοι ἔπρεπε νὰ ἐκτελεσθοῦν…»!!!
Ἐκεῖνος μάλιστα ἐνεπνεύσθη καὶ τὴν ἀρχὴ τῆς… «οἰκογενειακῆς εὐθύνης» ἡ ὁποία ὁδηγοῦσε σὲ βασανιστήρια καὶ ἐκτελέσεις γυναικοπαίδων!

Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Συμμοριτοπολέμου ἦταν «Πολιτικὸς Ἐπίτροπος» τῆς 10ης «Μεραρχείας» τοῦ Δ.Σ.Ε., «διαφωτιστής» καὶ «κομισάριος» στὰ διαβόητα «Λαϊκὰ Δικαστήρια» τοῦ ΚΚΕ, μὲ τὶς ἀμέτρητες ἐκτελέσεις «διὰ βοῆς»…

Ἀπὸ τὸν Ἰούνιο τοῦ 1950, εἶχε εἰσέλθη κρυφὰ στὴν Χώρα ἀπὸ τὸ «παραπέτασμα», μὲ σκοπὸ τὴν ἀναδιοργάνωσι τῆς ἐπαναστατικῆς δράσεως τοῦ ΚΚΕ.

Στὶς 20 Δεκεμβρίου 1950, ἡ Ἀσφάλεια εἶχε μία μεγάλη ἐπιτυχία. Κατάφερε νὰ συλλάβῃ ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἀκραία καὶ ἐπικίνδυνα στελέχη τῆς Κ.Ε. τοῦ παρανόμου μηχανισμοῦ τοῦ Κ.Κ.Ε.

Γεώργιος Παπαδόπουλος: Ὁ μόνος στρατοδίκης ποὺ μειοψήφισε

Ἡ πρώτη δίκη Μπελογιάννη ἄρχισε στὶς 19 Ὀκτωβρίου 1951, μαζὺ μὲ ἄλλους 92 κατηγορουμένους. Ἡ δίκη ἔγινε μὲ βάσι τόν Α.Ν. 509/47 ἀπὸ τὸ Ἔκτακτο Στρατοδικεῖο Ἀθηνῶν. Πρόεδρος τοῦ Στρατοδικείου ἦταν ὁ Ἀντισυνταγματάρχης Σ.Δ. Ἀπόστολος Σταυρόπουλος. Ὡς μέλη – στρατοδίκες διορίσθηκαν οἱ Ταγματάρχες Γεώργιος Παπαδόπουλος, Ν. Κομιανός, Γ. Κοράκης καὶ ὁ Λοχαγὸς Κυριακόπουλος.

Στὶς 2/11/1951 -ἐνῶ ἐξελίσσετο ἡ δίκη- ὁ Ὑπουργὸς Ἐθνικῆς Ἀμύνης Ἀλ. Σακελλαρίου ἐκάλεσε τὸν Πρόεδρο τοῦ Στρατοδικείου Σταυρόπουλο καὶ τοὺς Δικαστικοὺς Συμβούλους Ι. Σίμο, Κ. Ἀθανασούλη, Β. Πετρούλια, Ἀπ. Καρκαζὴ καὶ Ι. Κριτσέλη καὶ ἐξέφρασε τὴν ἐπιθυμία τῆς κυβερνήσεως Πλαστήρα νὰ βρεθῇ τρόπος «διακοπῆς» τῆς δίκης γιὰ μικροπολιτικοὺς λόγους!

Ὁ πρόεδρος τῆς Δίκης, Σταυρόπουλος ἀρνήθηκε. Καὶ τὴν ἑπομένη οἱ ἐφημερίδες τῆς ἀντιπολιτεύσεως «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» καὶ «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» δημοσίευαν σὲ ἄρθρα τους τὸ παρασκηνιακὸ αἴτημα τῆς κυβερνήσεως.

Ἡ «διαῤῥοή» εἶχε προέλθη φυσικὰ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Σταυρόπουλο, ὁ ὁποῖος τιμωρήθηκε μὲ 6μηνη ἀργία γιὰ «παράβασι ὑπηρεσιακῆς ἐχεμυθείας». Τὸ Πρωτοβάθμιο Ἀνακριτικὸ Συμβούλιο ἐξέτασε καὶ ὅλους τοὺς στρατοδίκες καὶ στὶς 15/12/1951 ἐξέδωσε παμψηφεῖ ἐπίσημο γνωμοδότησι ὅτι γιὰ τὴν διαῤῥοὴ δὲν εὐθύνετο οὐδεὶς ἄλλος ἐκ τῶν στρατοδικῶν.

Στὶς 16 Νοεμβρίου 1951, ἡ δίκη ἔληξε μὲ τὴν καταδίκη τοῦ Μπελογιάννη καὶ ἄλλων 11 σὲ θάνατο.

Ἀλλὰ ἐκεῖ συνέβη καὶ ἕνα περιστατικά, ἀπὸ τὰ πρῶτα γνωστὰ τοῦ χαρακτῆρος καὶ τῆς ψυχοσυνθέσεως τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου: Ὑπῆρξε ὁ μόνος στρατοδίκης ποὺ δὲν ἐψήφισε τὴν ἐπιβολὴ τῆς θανατικῆς ποινῆς στοὺς κατηγορουμένους!

«Στρατιωτικὰ μυστικὰ ἐπὶ σκοπῷ κατασκοπείας»

Ἡ δίκη εἶχε τελειώση. Καὶ ἡ ἀπόφασις ἔμενε ἀνεκτέστος.

Ἔπειτα ἀπὸ λίγες ἡμέρες ὅμως, ἡ Ἀσφάλεια ἀνεκάλυψε δύο «γιάφκες» στὴν Καλλιθέα καὶ στὴν Γλυφάδα, ποὺ ἀνῆκαν στὴν συμμορία τοῦ Μπελογιάννη. Ἐκεῖ εὑρέθησαν ἀσύρματοι γιὰ μετάδοσι κατασκοπικῶν πληροφοριῶν στὴν Βουλγαρία! Τὸ γεγονὸς ὁδήγησε σὲ διεξαγωγὴ νέας δίκης.

Ἡ δευτέρα δίκη τοῦ Μπελογιάννη καὶ ἀκόμη 29 συγκατηγορουμένων του, ἔγινε πλέον ἀπὸ τὸ Διαρκὲς Στρατοδικεῖο Ἀθηνῶν μὲ βάσι τὸν νόμο 375/36 «περὶ κατασκοπείας». Σὲ αὐτὴν δὲν εἶχε ἀπολύτως καμμία συμμετοχὴ ἤ σχέσι ὁ Γ. Παπαδόπουλος.
Κατὰ τὴν δίκη ἐκείνη κατέστη σαφὲς ὅτι τὸ ΚΚΕ εἶχε ἀρχίση τὴν προπαρασκευὴ τοῦ 4ου γύρου!
(Βλπ. στρατηγοῦ Δ. Χονδροκούκη «Ὁ Μπελογιάννης χωρὶς γαρύφαλλο»).

Ὁ τότε Γεν. Δ/ντὴς τῆς Ἀστυνομίας Πόλεων, Πανόπουλος, κατέθετε:

«Εἴχαμε διασταυρωμένες πληροφορίες ὅτι ἀπὸ τὸ «σιδηροῦν παραπέτασμα» μπαινόβγαιναν εἰδικὰ ἐκπαιδευμένοι κομμουνιστὲς μὲ διπλὸ ῥόλο: Ὁ ἕνας, νὰ μεταφέρουν ὁδηγίες ἀνασυγκροτήσεως τοῦ μηχανισμοῦ τοῦ ΚΚΕ… καὶ ὁ ἄλλος νὰ συλλέγουν πληροφορίες γιὰ ΝΑΤΟϊκὴ δραστηριότητα στὴν Χώρα μας… καὶ ἄλλες ἀπόῤῥητες στρατιωτικὲς πληροφορίες… Ἐντύπωσι μᾶς ἔκαναν τὰ σήματα ποὺ κατασχέσαμε καὶ οἱ κώδικες συνεννοήσεως. Ἐκοπιάσαμε νὰ βροῦμε τὶς κλεῖδες ἀποκρυπτογραφήσεως… Ἐπὶ κεφαλῆς καὶ γενικὸς ἀρχηγός, ὁ ἀνέκαθεν κατηγορούμενος Νίκος Μπελογιάννης…»

Καὶ ὁ ἀστυνομικὸς Ρακιντζῆς ἔλεγε:

«Ὑπάρχουν προσέτι, ἐκτὸς συνόρων τῆς Ἑλλάδος, περὶ τοὺς 30.000 κομμουνιστᾶς, οἱ ὁποῖοι ἐκπαιδεύονται στρατιωτικῶς καὶ κατασκοπευτικῶς, ἄλλοι ὡς σαμποτέρ, μὲ μόνιμον σκοπόν, ὅταν δοθῇ ἡ εὐκαιρία νὰ δράσουν στρατιωτικῶς κατὰ τῆς Πατρίδος των, διὰ μίας νέας εἰσβολῆς…»

Στὶς 1/3/1952 ἐξεδόθη ἡ καταδίκη τοῦ Μπελογιάννη καὶ ἀκόμη 3 «εἰς θάνατον» ὡς πράκτορες ποὺ μετέδιδαν «στρατιωτικὰ ἤ ἄλλα μυστικὰ ἐπὶ σκοπῷ κατασκοπείας».
Καὶ στὶς 30/3/1952 οἱ Ν. Μπελογιάννης, Ν. Καλούμενος, Δ. Μπάτσης καὶ Ἡ. Ἀργυριάδης ἐξετέλέσθησαν.

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

3 thoughts on “Μία ἄγνωστη ἱστορία

  1. Σε συνθήκες εμφυλίου οι ἀσύρματοι γιὰ μετάδοσι κατασκοπικῶν πληροφοριῶν στὴν Βουλγαρία ηταν αληθεια, ή ενέργεια πόλωσης οπως με τον Τζώρτζ Πολκ που δολοφονήθηκε στις 8 -5-1948. Ερχόταν λένε από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη και σκόπευε να επισκεφθεί την Καβάλα προκειμένου να συναντηθεί με τον Μάρκο Βαφειάδη, για μια συνέντευξη προκειμένου να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του για τα γεγονότα της εποχής.
    Τα έγγραφα της ασφάλειας δεν ειναι ο εγκυροτερος τροπος απεικόνισης της αληθειας για την πολιτική διαύγεια ενος λαού που αλληλοσπαραζόταν ήδη συνέχεια απο1915 με αιτία υποστηρικτές μόνο ξενων συμφερόντων.
    Αν στον ALEXIS λείπει η ιδέα μιας ενιαίας Ελλάδας δεν σημαινει οτι κάποιοι θα πρεπει να τον ακολουθούν στον ιδιο αδιέξοδο δρόμο.

Leave a Reply