Ὅπως γιὰ τὰ περισσότερα γεγονότα τῆς δεκαετίας 1940-49 ὑπάρχουν δύο, ἐκ διαμέτρου ἀντίθετες καταγραφές, γιὰ τὴν καταδίωξη τῶν μελῶν τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ/ΚΚΕ, ἔτσι ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ γιὰ τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια τῶν γεγονότων τῆς περιόδου 1945-46, ποὺ πέρασε στὴν Ἱστορία μὲ τὸ ὄνομα «Λευκὴ Τρομοκρατία».
Ἐγώ, μὲ τὴν δική μου ἔρευνα, ἔχω καταλήξει στὴν ἄποψη τοῦ ὅτι τοὐλάχιστον στὴν Πελοπόννησο, στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία, τὰ θύματα ἦσαν ἠθικοὶ καὶ φυσικοὶ αὐτουργοὶ ἐγκλημάτων κατὰ τὴν περίοδο τῆς ΕΑΜοκρατιάς καὶ τῆς «Κοκκίνου Τρομοκρατίας» τοῦ 1943-44 καὶ ὄχι ἁπλᾶ καὶ ἀθῴα μέλη τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ.
Ἐν ἀντιθέσει, στὴν Ἀριστερὴ ἱστοριογραφία, τὰ ἐγκλήματα τῶν θυμάτων τῆς «Λευκῆς Τρομοκρατίας», οὐδέποτε ἀναφέρονται καί, ἐπὶ πλέον, ὅλα τὰ θύματα παρουσιάζονται ὡς «ἀγωνιστὲς τῆς Ἀντιστάσεως»!
Ἕνα καλὸ παράδειγμα εἶναι ὁ Κωνσταντῖνος Στασινὸς (ἢ καπετὰν Σφελίδας), ποὺ ἀναφέρεται στὶς δημοσιεύσεις γιὰ τὴν ἐκτέλεση τῶν πέντε δασκάλων τῆς Ἀρκαδίας. Ὁ ἴδιος ἄνθρωπος ἀναφέρεται κι ἐδῶ:
«..«…Ὁ ἀνθυπολοχαγὸς Κων. Σαραντόπουλος εἶχε συλληφθῆ μαζὺ μὲ ἄλλους 12 συμπατριῶτες του Ἀρκάδες τὸν Νοέμβριο τοῦ 1943, μετὰ τὴν διάλυση τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ (ΕΣ). Εἶχαν προωθηθῆ στὸ χωριὸ Ζέλι γιὰ ἐκτέλεση ἀπὸ τὴν Πολιτοφυλακὴ τοῦ ΕΑΜ. Ἐκεῖ, ἕνας ἀπὸ τοὺς «ὑπευθύνους» τοῦ ΕΑΜ ἦταν ὁ Δημήτριος Γεωρ. Μπίσιας, ὁ ὁποῖος εἶχε τὸν ἀνθυπολοχαγὸ διμοιρίτη του στὴν Ἀλβανία καὶ προσεφέρθη νὰ τὸν βοηθήσῃ νὰ φύγῃ.
Ὁ Σαραντόπουλος τοῦ ἀπήντησε: «Μοῦ εἶπε ὁ Στασινός, ὅτι θὰ μᾶς ἀφήσουν αὔριο». Τὴν ἑπομένη τοὺς ἔσφαξαν μὲ ἀρχι-ἐκτελεστὴ τὸν Στασινό…»
Ὁ Στασινὸς (καπετὰν Σφελίδας), ἀπὸ τὸ χωριό Ἀρβανιτοκερασιὰ Αρκαδίας, ἦταν ἀπὸ τὶς πλέον ἐγκληματικὲς φυσιογνωμίες τοῦ ΕΛΑΣ Ἀρκαδίας. Ὅταν ἐβασάνιζε κρατουμένους, τοὺς ἀπειλοῦσε ὅτι θὰ τοὺς γδάρη τὸ δέρμα σὲ «σφελίδες», ὅπως τὰ σφαγμένα χοιρινά!
Τὴν περίοδο τῆς «Λευκῆς Τρομοκρατίας» εἶχε τέλος ἀνάλογο τῶν ἐγλημάτων του. Μετὰ τὴν Βάρκιζα κρυβόταν σὰν ἀγρίμι στὰ δάση γύρω ἀπὸ τὸ χωριό του. Στὶς 12 Μαΐου τοῦ 1945, συγγενεῖς θυμάτων καὶ βασανισμένων ἀπὸ τὰ γύρω χωριά, μαζὺ μὲ ἐθνοφύλακες καὶ σκυλιά, τὸν ἐκύκλωσαν καὶ τόν ἔπιασαν, τραυματία ἀλλὰ ζωντανό. Στὸ χωριὸ τὸν ἐπῆγαν νεκρὸ καὶ εἶπαν ὅτι ηὐτοκτόνησε. Ἐπάνω του εὑρέθη ἡμερολόγιο, στὸ ὁποῖο εἶχε καταχωρήση 280 δολοφονίες!
Σὲ πολλὰ βιβλία καπεταναίων καὶ ἀπολογητῶν τῆς Ἀριστερᾶς, ἀναφέρεται ὡς «ἀξιωματικὸς τοῦ ΕΛΑΣ, ἡρωϊκὸς ἀγωνιστὴς τῆς Ἀντιστάσεως καὶ τραγικὸ θῦμα τῶν παρακρατικῶν».
Οὔτε λέξις γιὰ τὴν πραγματικὴ δράση του καὶ τὰ ἐγκλήματά του!!!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.