Χάσαμε τοὺς …«je suis-δες»!!!

Δὲν εἶναι ποὺ ἔπαυσε τὸ σύστημα νὰ μᾶς προωθῇ κάθε λογῆς «je suis» τώρα τελευταία.
Εἶναι ποὺ πάντα ὑπάρχουν πολλοὶ πρόθυμοι νὰ ἀναπαράξουν κάθε προπαγάνδα τῶν χειραγωγῶν τους, μὲ μεγάλη εὐκολία καί, ἐπὶ πλέον, μὲ ἐπικριτικὴ διάθεσιν κατὰ ἐκείνων ποὺ ἀρνοῦνται νὰ τοὺς μιμηθοῦν.

Ἔτσι λοιπόν, τώρα τελευταία, μετὰ τὸ κτύπημα στὸ ἑβραιομασονικὸ περιοδικὸ τῶν Rothscild μία παγωμάρα καὶ μία ἀσάφεια διακατέχει τοὺς προθύμους παπαγάλους. Εἴδαμε τόσα καὶ τόσα τρομοκρατικὰ (ποιός ἦλθε;) κτυπήματα, σὲ διάφορες πρωτεύουσες τοῦ πλανήτου (κι ὄχι μόνον) ἀλλὰ δὲν εἴδαμε κάποιους νὰ ἀναπαράγουν τὴν ταὐτοποίησίν τους μὲ τὰ θύματα.
Κι αὐτό, ἀπὸ μόνον του, δηλώνει κάτι πολὺ σπουδαῖο: ὅταν δὲν ὑπάρχει «γραμμή» ἀπὸ τὰ κέντρα ποὺ τοὺς κατευθύνουν καὶ τοὺς ἐλέγχουν, αὐτοὶ ὅλοι οἱ πρόθυμοι μιμητὲς αἰσθάνονται ὁλίγον …χαμένοι στὸν κόσμο τους.
Κοινῶς; Ἀποκαλύπτουν τὴν …γύμνια τους, καθὼς ἐπίσης καὶ τὴν ἀνάγκη τους γιὰ ἔλεγχο ἀπὸ τοὺς καθοδηγητές τους.

Κι ἔτσι εἴδαμε τοὺς …«je suis-δες» νὰ μὴν ἐμφανίζονται στὰ τελευταία τρομοκρατικὰ (ποιός ἦλθε;;;) κτυπήματα, ἐνδεδυμένοι μὲ τὶς ἀντίστοιχες σημαῖες, ἂν καὶ πράγματι ἐναγωνίως ἀναζητοῦσαν κάποιον τρόπο γιὰ νὰ ἐκφράσουν τὸ ὅτι …συνέπασχαν καὶ συμπονοῦσαν. Δὲν τοὺς εἴδαμε νὰ κυκλοφοροῦν μὲ σημαῖες Σουηδίας, Αἰγύπτου, Συρίας, Ῥωσσίας…
Τοὺς εἴδαμε ὅλους ὅμως νὰ μεταμορφώνονται σὲ σα(χλαμα)ρ(ο)λύ.

Ἐπὶ πλέον φυσικὰ τῶν παραπάνω, πάντα ὅλως …«συμπτωματικῶς», δὲν θὰ δοῦμε κάπου τοὺς …«je suis-δες» νὰ αἰσθάνονται ὁλίγον τὶ καὶ …Ἕλληνες, ἐφ΄ ὅσον κάτι τέτοιο δὲν εἶναι …«in»!!! Δὲν θὰ τοὺς δοῦμε νὰ συμπάσχουν καὶ νὰ συμπονοῦν κάποιαν οἰκογένεια …ἰθαγενῶν ποὺ πεινᾶ ἢ ποὺ ξεπαγιάζει. Δὲν θὰ πονέσουν καὶ δὲν θὰ κλάψουν γιὰ τὸν ἄστεγο τῆς γειτονιᾶς τους. Δὲν θὰ προβληματισθοῦ γιὰ τὸ παιδὶ τοῦ διπλανοῦ τους διαμερίσματος ποὺ σβήνει ἀπὸ τὴν πείνα…
Γιὰ αὐτὸ καὶ τελικῶς ὅλοι αὐτοὶ οἱ παπαγάλοι εἶναι σὰν νὰ ἔχουν χάσει τὸ …νόημα τῆς ἄδειας ζωῆς τους, ἐφ΄ ὅσον ἀπουσία «γραμμῆς» γιὰ αὐτοὺς σημαίνει ἀπουσία …«συμμετοχῆς» καὶ …«ἀνθρωπιᾶς»!!!
Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… Ὅλοι αὐτοὶ εἶναι τόσο …«ἀνθρωπιστές», ὅσο τοὺς ἐπιτρέπει ἡ …γραμμὴ ἐντολῶν, ἀδυνατώντας νὰ ἀνοίξουν τὰ μάτια τους καὶ νὰ δοῦν γύρω τους τὰ πραγματικὰ προβλήματά μας.

Ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀναφέρω σήμερα εἶναι γνωστά.
Αὐτὸ ποὺ δὲν εἶναι γνωστὸ εἶναι πὼς ὅλοι αὐτοὶ οἱ …χαμένοι στὸν κόσμο τους …«je suis-δες» τείνουν νὰ μαζοποιηθοῦν σὲ μίαν νέα συνθήκη, ποὺ θὰ τοὺς …φιμώση ἐν τελῶς καὶ θὰ τοὺς ἐπιτρέπη νὰ …«ἐκφράζονται» μόνον ἐὰν θὰ δοθῆ ἡ σχετικὴ ἐντολή.
Καὶ εἶναι μία ἐξαιρετικὴ εὐκαιρία γιὰ αὐτοὺς νὰ ἀναρωτηθοῦν σοβαρὰ γιὰ τὸ τὶ πράγματι σημαίνει συμπαράστασις καὶ κατανόησις. Εἶναι μία πρώτης τάξεως εὐκαιρία γιὰ αὐτοὺς ὅλους, ποὺ ἔως σήμερα χρειάζονται ἀποδεδειγμένα κάποιαν …«γραμμή» γιὰ νὰ ἐκφρασθοῦν, νὰ προβληματισθοῦν σοβαρὰ γιὰ τὸ τὶ ἀκριβῶς ἦλθαν νὰ κάνουν σὲ ἐτοῦτον τὸν πλανήτη. Εἶναι μία πρώτης ἀναγκαιότητος ἀπόφασις τὸ νὰ ἐπαναπροσδιορίσουν τοὺς λόγους ὑπάρξεώς τους, τοὺς στόχους τους, τὶς προτεραιότητές τους μά, κυρίως, έπὶ τέλους νὰ συνειδητοποιήσουν πὼς ὁ κόσμος μας ξεκινᾶ, γιὰ ὅλους μας, ἀπὸ τὸ στενό μας περιβάλλον, ἀπὸ τὴν γειτονιά μας καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ καθημερινῶς συναναστρεφόμεθα. Δὲν εἶναι ὁ κόσμος μου ἡ Γαλλία ἢ ἡ Νέα Ὑόρκη ἢ ἡ Στοκχόλμη. Μπορῶ θαυμάσια νὰ εἶμαι κυριολεκτικῶς Ἄνθρωπος μὲ τὰ ἁπλᾶ, καθημερινὰ κι ἀναγκαία, ποὺ ἀπαιτῶνται γιὰ νὰ συνυπάρχω μὲ πραγματικοὺς ἀνθρώπους καὶ μετά, ὅταν θὰ ἔχω λύσῃ τὰ προβλήματά μου, τότε νὰ δῶ καὶ παρὰ πέρα. Μά ἐάν δέν ἔχω τακτοποιήση τά τοῦ οἴκου μου, πῶς ἀσχολοῦμε μέ τούς ξένους οἴκους;

Ἂς εὐχηθοῦμε λοιπὸν νὰ σταθῇ ἱκανὴ κι ἀναγκαία ἀφορμὴ ὅλη αὐτὴ ἡ σαχλαμάρα, γιὰ νὰ ἐνεργοποιηθοῦν κάποια μυαλὰ …στοκοποιημένα καὶ νὰ δράσουν οἱ κάτοχοί τους πραγματικὰ καὶ ὄχι μέσῳ …εἰκονικῆς πραγματικότητος.

Φιλονόη

εἰκόνα

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply