Γιατί ἀκόμη συζητᾶμε γιά …ἀντισυνταγματικότητες;

Ἐφ΄ ὅσον ἔτσι κι ἀλλοιῶς οὐδέποτε ἐμεῖς ἐπιλέξαμε ἤ ἐψηφίσαμε γιά Σύνταγμα;
Σέ ποιό  Σύνταγμα νά συμμορφωθοῦμε καί νά ὑπακούσουμε; Σέ ποιό Σύνταγμα ὁρκιζόμεθα; Μέ ποιό Σύνταγμα κυβερνώμεθα;
Ποιό Σύνταγμα, σὲ τελικὴ ἀνάλυσιν, εἶναι αὐτό πού θά μᾶς ἐπροστάτευε, ἐάν κι ἐφ΄  ὅσον θά μποροῦσε κάποτε νά συμβῇ κάτι τέτοιο, σέ μίαν χώρα πού τόν πρῶτο καί τόν τελευταῖο λόγο ἔχουν οἱ τοκογλῦφοι καί τά τσιράκια τους;;

Ἀρχικῶς (καὶ ὁριστικῶς) μόνον ἐκεῖνο τὸ Σύνταγμα ποὺ θὰ εἶχε συνταχθῆ μὲ γνώμονα τὴν ἄρνησιν τῆς ἰσχύος τῶν τοκογλύφων. Ἐφ’ ὅσον οὐδὲ ἕνα ψηφισθὲν Σύνταγμα, ἀπὸ ὅσα ἔως σήμερα ἔχουν ἰσχύσει, ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεως τοῦ ἑλλαδοκαφριστάν, δὲν ἀκυρώνει, δὲν διαγράφει καὶ δὲν θέτει ἐκτὸς νόμου τοὺς τόκους καὶ τοὺς τοκογλύφους, δὲν ὑπάρχει περίπτωσις νὰ συζητήσουμε γιὰ κάτι νόμιμον καὶ ἠθικόν, ὑπὸ τὸ ὁποιοδήποτε συνταγματικὸ πλαίσιον.

Πᾶμε ξανὰ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ λοιπόν.
Δὲν ὑπάρχει νομιμότης στὴν ἀναγνώρισιν τοῦ ἑλλαδοκαφριστᾶν ὡς κράτους, ποὺ (ὑποτίθεται) πὼς προστατεύει τοὺς πολῖτες του, ἐφ΄ ὅσον μὲ τὸ «καλημέρα σας» καὶ πρὶν κἂν δημιουργηθῇ κράτος (διότι ἀκόμη τελούσαμε ὑπὸ καθεστὼς ἐπαναστατικῶν δράσεων, κατὰ ἑνὸς ἀνεγνωρισμένου κράτους, ἀπὸ τὶς τότε δυνάμεις τῆς ἐποχῆς, τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας), εἴχαμε τὴν …δέουσα ἀναγνώρισιν, ὄχι ἀπὸ κράτη, ἀλλὰ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐλέγχουν τὰ κράτη: τοὺς τοκογλύφους!!!

Στὴν πραγματικότητα, παρὰ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς θυσίες καὶ τὸ αἷμα καὶ τὸν πόνο καὶ τὶς διώξεις καὶ τὶς ἀδικίες καὶ τὶς ὑπεξαιρέσεις καὶ τὶς λεηλασίες καὶ τοὺς φόνους… καί… καί… καί…
οἱ δολοπλοκίες ποὺ ἐστήθησαν πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως, παραλλήλως μὲ τὶς διεργασίες διοργανώσεως τῆς ἐπαναστάσεως, ἔδωσαν τὴν σκυτάλη τους στὶς δολοπλοκίες ποὺ ἔλαβαν χώρα κατὰ τὴν διάρκεια τῆς συστάσεως τοῦ ἑλλαδοκαφριστὰν (κι ἐξακολουθοῦν ἔως σήμερα), μὲ …«νομότυπον» τρόπο πάντα, μὲ σκοπὸ ἁπλῶς, διαρκῶς παραπλανημένοι καὶ προδομένοι, νὰ ἀλλάξουμε …ὄνομα δυνάστου, δίχως νὰ τὸ ἐννοήσουμε!
Τὰ παιδιὰ τῶν τοκογλύφων ποὺ μᾶς γενοκτονοῦσαν πρὶν (ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία, κοτζαμπάσηδες, ἐκκλησία) παρέδωσαν τὴν ἐξουσία στὰ παιδιὰ τῶν τοκογλύφων (Ἀντιβασιλεία, Βαυαρούς, βασιλεῖς, ἀλλὰ καὶ κοινοβουλευτισμό-δημοκρατία καὶ ἀνατροπὲς αὐτῆς- μὲ Μαυροκορδᾶτο, Κουντουριώτη Λάζαρο καὶ Γεώργιο, Κωλέττη, Ζαΐμη, Λόντο κλπ… κλπ… κλπ… γιὰ ἀρχή…)
…προσφέροντας στοὺς ἑαυτούς τους μίαν πίστωσιν χρόνου δύο αἰώνων…
…ἀλλὰ καὶ σὲ ἐμᾶς ἀμέτρητες ψευδαισθήσεις δημοκρατίας (μὲ τὰ ὅποια μεσοδιαστήματα δικτατοριῶν) καὶ ἄλλων …παρανοήσεων καὶ παρερμηνειῶν, ποὺ ἀκόμη καὶ σήμερα διατηροῦν στὰ κεφάλια μας ἀπόλυτο σκοταδισμό, βλακεία καὶ ἀνοησία.
Καταλήξαμε δέ, ὅλοι μας, κατὰ ἕναν περίεργον κι ἀνεξήγητον τρόπο, νὰ ὑπερασπιζόμεθα αὐτὰ ἀκριβῶς (μὲ ἐλάχιστες παρεκκλίσεις), ποὺ οἱ δυνάστες μας ἐφαρμόζουν ἐπάνω μας, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ μᾶς κρατοῦν ἐπὶ δουλείᾳ, πάντα οἰκειοθελῶς.
Καταντήσαμε, στὴν οὐσία, ὑπερασπιστὲς κάθε παραμέτρου ποὺ μᾶς καταστρέφει καὶ μᾶς δουλοποιεῖ, θεωρώντας ὡς «ἐχθρὸ τοῦ λαοῦ» κάθε ἕναν ποὺ στοιχειωδῶς σκέπτεται ὑποδεικνύοντάς μας τὶς ἁλυσίδες μας, ποὺ μόνοι μας φορᾶμε ὑπερήφανοι καὶ τὶς ἐπιδεικνύουμε χαζοχαρούμενα!
Καταντήσαμε, πρακτικῶς, οἱ ἐπισκευαστὲς καὶ συντηρητὲς κάθε κρίκου τῶν ἁλυσίδων μας!!!

Ἐν ὁλίγοις… Ὅλα αὐτὰ ποὺ ὑποστηρίζουν οἱ (διαφόρων τύπων) κρατοῦντες (σοσιαλισμοί, δημοκρατίες, ἀμεσοδημοκρατίες, βασιλεῖες, δικτατορίες καὶ ὁπωσδήποτε χέρι-χέρι μὲ  θρησκεῖες) εἶναι ἀκριβῶς τὰ ἴδια μὲ αὐτὰ ποὺ ἐμεῖς ὑποστηρίζουμε καὶ διεκδικοῦμε, ἐλπίζοντας κατὰ βάθος πὼς κάπου στὸ μέλλον θὰ ἀλλάξουν ὅλα ὑπέρ μας, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα ἐξυπηρετοῦμε τὶς συνθῆκες ἐκεῖνες ποὺ μᾶς κρατοῦν ἐν ὑπνώσει καὶ ὑπὸ τὴν ἐξουσία τους, μὲ ὅπλο καὶ ἐπιτηρητὴ …ἐμᾶς!!!
Βάζουμε μόνοι μας τὸ κεφάλι μας στὸ ἰκρίωμα καὶ τὸ …ἀπολαμβάνουμε!!!

Στὴν πραγματικότητα ὅλα αὐτὰ τὰ μέτρα καὶ σταθμὰ καταστρέφουν τὴν δυναμικότητα τῶν κοινωνιῶν, ἀλλὰ καὶ κάθε πιθανότητά τους νὰ ἀναδείξουν τοὺς ἀρίστους ἐκείνους, ποὺ στὸν τομέα τους θὰ ἀναλάβουν νὰ ἐπιλύσουν προβλήματα καὶ νὰ συμβάλουν στὸ νὰ τιμωρηθοῦν καὶ νὰ περιθωριοποιηθοῦν ὅλοι ὅσοι ἐπιβουλεύονται τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἀνεξαρτησία τῶν κοινωνιῶν.
Στὴν πραγματικότητα ἀναπαράγοντας ὅλες αὐτὲς τὶς κατευθυντήριες γραμμές, ποὺ ἄλλοι ὁρίζουν, μετατρεπόμεθα σὲ γνησίους πραιτωριανούς.
Στὴν πραγματικότητα δὲν εἴμαστε κάτι περισσότερο ἢ λιγότερο ἀπὸ …παπαγαλάκια, ὑπερασπιστὲς καὶ διαφημιστὲς τῆς αὐτῆς θεωρίας ποὺ μᾶς δουλοποιεῖ, μὲ διαφορετικὰ …περιτυλίγματα, ἀνίκανοι νὰ συνειδητοποιήσουμε τοὺς ῥόλους μας.

Αὐτὴν τὴν ἐποχὴ λαμβάνει χώρα μία ἀκόμη ἀναθεώρησις Συντάγματος.
Ἐπίσης λαμβάνουν χώρα πολλὲς πράξεις, νομικοῦ περιεχομένου, ποὺ βασίζονται στὸ ὑπάρχον Σύνταγμα, μὲ σκοπὸ νὰ ἀκυρώσουν ἢ σκέτο νὰ προσβάλουν ὅλους ἢ μέρος ἀπὸ τοὺς μνημονιακοὺς νόμους, καθὼς καὶ τὶς ἐπιπτώσεις αὐτῶν.
Ἐπίσης πολλοί, ἴσως οἱ περισσότεροι, ἔχουν ἤδη ἀποδεχθεῖ πὼς «τετέλεσθαι» καὶ πὼς ἡ Μοίρα τους, ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἐξῆς, εἶναι προδιαγεγραμμένη καὶ σαφῆς στὸ πόσο δοῦλοι θὰ παραμένουν.
Καὶ οὐδεὶς ἐξ ἀυτῶν, νομικῶν, πολιτῶν, κινημάτων καταπιάνεται μὲ τὸ ἕνα καὶ οὐσιῶδες: ἔχουμε Σύνταγμα; Ἔχουμε κράτος; Ἔχουμε Δίκαιον;
Ἐὰν ὅλα αὐτὰ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουμε, ἀλλὰ δὲν ἔχουμε, στηρίζονται στὴν λογικὴ προστασίας τῶν τοκογλύφων καὶ τῶν δικῶν τους παιδιῶν, ἐμεῖς τί ἀκριβῶς θέλουμε νά προστατεύσουμε καί νά διασώσουμε; Κάτι ἀπό τά κατάλοιπα τῶν τοκογλυφικῶν νόμων; Κάτι ἀπό τά κατάλοιπα τῶν δημοκρατικῶν νόμων; Κάτι ἀπό τά κατάλοιπα τοῦ Συντάγματος πού ἔκρυβε, ἀλλὰ σαφῶς ἐπροστάτευε-προστατεύει, τούς τοκογλύφους;

Ἔ ὄχι…
Πᾶμε πάλι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ λοιπόν.
Δὲν ἔχουμε Σύνταγμα γιὰ νὰ προστατεύσουμε, νὰ τιμήσουμε, νὰ προβάλουμε ὡς ὁριακὴ γραμμή.
Δὲν ἔχουμε κράτος γιὰ νὰ ὑπαρασπισθοῦμε, νὰ στηρίξουμε, νὰ συστρατευθοῦμε μαζύ του.
Δὲν ἔχουμε Πατρίδα γιὰ νὰ θυσιασθοῦμε στὸ ὄνομά της, νὰ περιφρουρήσουμε, νὰ διδάξουμε στὰ παιδιά μας!!!
Ἔχουμε μόνον κάτι ἄθλια καὶ σαχλὰ κουδουνισμένα, ποὺ παίζουν ῥόλους, ἐνδεδυμένα μὲ διαφόρων εἰδῶν «ἰδεολογίες», ποὺ ἀποκρύπτουν συνειδητῶς καὶ συστηματικῶς τὶς ἀλήθειες, τὴν ἱστορία μας καὶ μᾶς ἀλλοιώνουν τὶς στοιχειώδεις ἀρχὲς Δικαίου. Ἔχουμε μόνον κάτι ἀλητηρίους, μέλη τῆς αὐτῆς συμμορίς, ποὺ ἐὰν δὲν λάβουν τὴν ἀνάλογον ἔγκρισιν ἀπὸ τοὺς τοκογλύφους, δὲν εἰσέρχονται στὴν βο(υ)λή.
Ἔχουμε μόνον τὸ σκηνικὸ μίας καταῤῥεούσης παραστάσεως, μὲ πρωταγωνιστὲς κάτι σκουπίδια, ποὺ συμπεριφέρονται σὰν κατσαπλιάδες, μᾶς κουνοῦν τὸ δάκτυλο κι ἐμεῖς προσπαθοῦμε, μὲ λογικὰ ἐπιχειρήματα, νὰ ἀποδείξουμε πὼς δὲν εἴμεθα …ἐλέφαντες, ἀν τὶ νὰ τοὺς πιάσουμε ὅλους αὐτούς, μαζὺ μὲ τὰ τσιράκια τους καὶ τοὺς παρατρεχαμένους, στὸ κυνῆγι μὲ τὸ σκουπόξυλο.

Καὶ καλά, θὰ μοῦ πεῖτε… Ποῦ εἶναι τό Ἔθνος; Ποῦ εἶναι οἱ Ἕλληνες; Ποῦ εἶναι τά ἰερά καί τά ὅσια τῆς Φυλῆς;
Μέσα μας, θὰ σᾶς ἀπαντήσω. Κάθε φορὰ ποὺ κάποιο κατακάθι πιάνει στὸ στόμα του κάτι ἀπὸ την ἱερότητα αὐτῶν τῶν ἐννοιῶν, τὶς βρωμίζει.
Μέσα μας, ὅπου αἰώνων ἀγῶνες κοιμοῦνται στὶς μὴ ἐνεργοποιημένες μνῆμες, ἀναμένοντας τὴν κατάλληλον στιγμὴ γιὰ νὰ ἀναδείξουν τοὺς νέους Ἥρωες τοῦ Γένους, ὑπάρχει καὶ ἡ Πατρὶς καὶ τὸ Δίκαιον καὶ  ἡ Ἰσονομία καὶ τὸ Κράτος τὸ δικό μας καὶ οἱ Ἕλληνες καὶ ἡ Φυλὴ καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ τὰ Ἱερὰ καὶ τὰ Ὅσιά μας.
Μέσα μας τὸ Ἔθνος μας οὐδέποτε ἔσβησε, ἀλλὰ τελοῦσε (καὶ τελεῖ) ὑπὸ καθεστὼς ὑπνώσεως.
Μέσα μας ὑπάρχον καὶ οἱ ἀπαντήσεις, ἀλλὰ καὶ τὰ στοιχεῖα ἐκεῖνα ποὺ καλούμεθα πλέον νὰ ἀναδείξουμε καὶ νὰ προβάλουμε, πρὸ κειμένου κι ἄλλοι, διαρκῶς περισσότεροι, κάθε στιγμὴ νὰ ἀκυρώσουν ἐπίσης τὸ μόρφωμα τοῦ ἑλλαδοκαφριστᾶν ἀπὸ τὴν συνείδησίν τους καὶ νὰ στήσουν, ἐκ τοῦ μηδενός, τὰ πάντα.

Κι ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς δὲν τολμοῦμε, ἀκόμη, νὰ …τολμήσουμε, ἔρχονται ὅλες ἐκεῖνες οἱ …«φυσικὲς διεργασίες» ποὺ θὰ μᾶς ἐξαναγκάσουν νὰ τὸ …πάρουμε ἀλλοιῶς.

Ἔως τότε, ἂς παρακολουθοῦμε, χαμογελώντας πλέον, τὶς ὕστατες προσπάθειες τῶν γελοίων ὑποκειμένων, νὰ διατηρήσουν κάτι ἀπὸ τὴν παλαιὰ αἴγλη τῆς ἐξουσίας τους ἐπάνω μας.

Φιλονόη

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply