Ἱστορικὴ Ἀλήθεια ἀπέναντι στὴν μισαλλοδοξία τῶν «ἀπόντων»!

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΤΩΝ «ΑΠΟΝΤΩΝ»!

Ὅταν ξεκίνησα τὸ 1984 τὴν ἔρευνά μου για τὴν Κυπριακὴ Τραγωδία, οὐδέποτε φανταζόμουν ὅτι μετὰ ἀπὸ 32 ὁλόκληρα χρόνια, ποὺ σχεδὸν τὴν τελείωσα, θὰ εἶχα βλαστημήση τὴν ὥρα καὶ τὴν στιγμὴ ποὺ τὴν ξεκίνησα!

Πρῶτον γιατὶ ἀπέκτησα – χωρὶς νὰ ἔχω πολεμήσει τότε – τὰ ἴδια προβλήματα στὸν ψυχισμό μου, ὅπως κι αὐτοὶ ποὺ ἐπολέμησαν τότε… ποὺ ἐπολέμησαν πραγματικά…

Δεύτερον γιατὶ διεπίστωσα, μὲ τὸν πιὸ κατηγορηματικὸ τρόπο, ὅτι ἡ Ἑλλὰς ναὶ μὲν προορίζεται ν]ζήσῃ καὶ θὰ ζήση,  ἀλλὰ μέσα σὲ διχασμούς, σπαραγμοὺς καὶ καταστροφές… σὲ μίαν ἀτέρμονο ἐπανάληψη τῆς Ἱστορίας της, ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι εἴμαστε ἀπ’ εὐθείας ἀπόγονοι τῶν Ἀρχαίων ἡμῶν προγόνων. Μὲ τὶς ἔριδές μας, τὴν δίψα μας γιὰ προβολὴ καὶ τὶς μισαλλοδοξίες μας!

Καὶ ἐξηγοῦμαι.

Ἐγὼ προσωπικά, λόγῳ ἡλικίας, δὲν ἐπολέμησα τὸ 1974, οὔτε κάποιος ἀπὸ τοὺς κοντινοὺς συγγενεῖς μου, ὥστε νὰ μπορῇ κάποιος νὰ μὲ κατηγορήσῃ γιὰ ἰδιοτέλεια καὶ ἔλλειψη ἀντικειμενικότητος.
Δεν εἶμαι κομματικὸ στέλεχος κάπου, εἴτε στὴν μητροπολιτικὴ Ἑλλάδα εἴτε στὴν Κύπρο καὶ ἔχω  κατατάξει τὸν ἑαυτό μου πολιτικὰ στοὺς Ἀνεντάκτους Πατριῶτες, ἔτσι ὥστε νὰ μὴ μπορῇ κάποιος νὰ μοῦ προσάψῃ κομματικὲς ἢ ἁπλᾶ ἰδεοπολιτικὲς σκοπιμότητες, σὲ ὅτι ἀφορᾷ στὰ συμπεράσματα τῆς ἐρεύνης μου, σὲ σχέση μὲ τοὺς κυρίους πρωταγωνιστές, Στρατιωτικοὺς ἢ Πολιτικούς, τῆς τότε ἐποχῆς.

Ἐγὼ ἔχω τὴν κυρία δουλειά μου, μίαν οἰκογενειακὴ ἐπιχείρηση, ποὺ ξεκινᾶ τὴν πορεία τῆς ἀπὸ τὸ 1947, ἔχω περάσει ἀπὸ τὴν θέση ἀνωτάτου διευθυντικοῦ στελέχους σὲ Ἀμερικανικὴ καὶ Γερμανικὴ Πολυεθνική, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν σκεφθῇ κάποιος ὅτι ἡ ἔρευνά μου ἔγινε για βιοποριστικοὺς λόγους, γιὰ νὰ βγάλω «μεροκάματο» δηλαδή.
Ὅλα τὰ ἔξοδα αὐτῆς τῆς ἐρεύνης ἐπεβάρυναν ἐμέναν προσωπικὰ καὶ ἦταν τὸ κόστος τῶν  ἐμμονῶν μου, ποὺ ἐδημιουργήθησαν μὲ ἀφετηρία τὸν πατριωτισμό μου καὶ τὴν ἀγάπη μου για τὴν Ἱστορικὴ Ἀλήθεια καὶ μόνον….

Σὲ αὐτὴν τὴν μακρὰ πορεία μου, προσπάθησα νὰ κρατῶ μόνον καὶ νὰ χρησιμοποιῶ τὰ στοιχεῖα τὰ ὁποῖα διασταυρώνονται, ἔτσι ὥστε ὁ λόγος μου, τὰ γραπτά μου, νὰ μὴν μποροῦν να καταῤῥιφθοῦν ἀπὸ ὅποιον μπορεῖ νὰ νοιώθῃ ὅτι θίγεται, εἴτε ὁ ἴδιος, εἴτε κάποιος συγγενής του ἤ, πολὺ περισσότερο, τὸ πολιτικὸ ἢ στρατιωτικὸ ἴνδαλμά του. Καὶ πιστεύω ὅτι αὐτό, σὲ παρὰ πολὺ μεγάλο βαθμό, τὸ κατάφερα. Τοὐλάχιστον οἱ κριτικὲς ποὺ ἔλαβα καὶ ἑγὼ καὶ τὸ βιβλίο μου, «ΚΥΠΡΟΣ 1974 – Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ» μοῦ ἀνεγνώριζαν, ἀνάμεσα στὰ πολλὰ θετικά, καὶ τὴν «πρωτόγνωρη σφαιρικὴ ἀντικειμενικότητα».

Προσεπάθησα, πέραν πάσης ἀμφιβολίας, νὰ στοιχειοθετήσω τὰ «κατηγορῶ» μου ὅπως θὰ ἔκανε μία ἀνεξάρτητος ἀνακριτικὴ ἐπιτροπή, ποὺ θὰ διερευνοῦσε τὸν γνωστὸ πιὰ σὲ ὅλους, «Φάκελλο τῆς Κύπρου».
Χωρὶς κάποιον σεβασμὸ σὲ «ἱερὲς ἀγελάδες», ἄτομα δηλαδὴ τοῦ Πολιτικοῦ, τοῦ Πολιτειακοῦ, τοῦ Διπλωματικοῦ ἢ τοῦ Στρατιωτικοῦ κατεστημένου σὲ μητροπολιτικὴ Ἑλλάδα καὶ Κύπρο.

Ἐτόλμησα νὰ σκιαγραφήσω μὲ τὰ στοιχεία ποὺ συνέλεξα, ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια τὴν πορεία, τὰ αἴτια, τὶς ἀφορμὲς καὶ τοὺς πρωταγωνιστὲς τῆς μεγίστης αὐτῆς προδοσίας, γενικὰ κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ εἰδικὰ κατὰ τῆς Κύπρου, ὅπως ἐνεφανίσθησαν μὲ τὰ στοιχεῖα ἐμπρός μου!

Ἔφερα στὸ φῶς ἄγνωστες καταστάσεις καὶ ἐνέργειες, ὄλες διασταυρωμένες μὲ ἕναν καὶ μόνο σκοπό: Νά μάθουν ὅλοι τὸ τὶ ἔγινε τὸ 1974, σὲ Κύπρο, Ἄγκυρα, Οὐάσιγκτων καὶ Ἀθῆνα!!!

Γιατὶ εἶναι τοὐλάχιστον περίεργο σὲ μίαν ὁλόκληρη μητροπολιτικὴ Ἑλλάδα, οὐδέποτε νὰ ἔχῃ τιμωρηθεῖ κάποιος, γιὰ τὴν Κυπριακὴ Προδοσία (μέχρι καὶ ὁ Ἰωαννίδης ἐφυλακίσθη γιὰ ἄλλες κατηγορίες καὶ ὄχι γιὰ τὸν ῥόλο του στὸ Πραξικόπημα κατὰ τοῦ Μακαρίου, ποὺ ἄνοιξε τὴν πόρτα στους Τούρκους). Τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος δὲν ἐτόλμησε! Μᾶλλον δὲν ἐβόλευε νὰ τολμήσῃ!

Εἰς δὲ τὴν Κύπρο, ὁ μόνος ποὺ ἐδικάσθη ἦταν ὁ Νῖκος Σαμψών, διότι ἐδέχθη νὰ εἶναι ὁ δοτὸς Πρόεδρος τῆς πολιτικῆς καταστάσεως ποὺ ἐδημιουργήθη μετὰ τὸ Πραξικόπημα, βλέποντας ὅτι οἱ προοριζόμενοι γιὰ αὐτὸ τὸ ἀξίωμα, τὴν τελευταία στιγμή, ἔκαναν πίσω. Λὲς καὶ αὐτὸς ἔκανε τὸ Πραξικόπημα…

Ὅμως παρ’ ὅλον τὸν κόπο, τὸν χρόνο, τὰ ἔξοδα, πρὸ κειμένου νὰ ὁλοκληρώσω αὐτὴν τὴν ἔρευνα, ὀφείλω νὰ ὁμολογήσω ὅτι μὲ ἐπίκραναν πολλὲς συμπεριφορές, δεῖγμα τῆς ἀλλοπροσάλλου ἰδιοσυγκρασίας μας ὡς λαοῦ.

Γιὰ νὰ γίνω πιὸ σαφής, στὴν Μάχη τῆς Λευκωσ;;ιας ἀνεφέρθην στὴν Μάχη τοῦ Ἀγίου Παύλου καὶ στὴν Μάχη τοῦ Στρατοπέδου τῆς ΕΛΔΥΚ.
Στὴν πρώτη ἀνεφέρθην ἀναλυτικά, γιὰ τὸν ἀγῶνα τοῦ Ἀντιστρατήγου ἐ.ἀ. Δημητρίου Ἀλευρομαγείρου, ὅπου ὡς ἐπὶ κεφαλῆς, κατόπιν διαταγῆς τοῦ Συνταγματάρχου Ἀζίνα (Διοικητοῦ τῆς ἁρμοδίου ΑΤΔ), τῶν Δυνάμεων τοῦ 336 ΤΕ τῆς Ἀμμοχώστου καὶ τοῦ 1/211 ΤΠ τῆς Λευκωσίας, ἐκράτησε τὰ ὅρια τῆς «πράσινης γραμμῆς» τοῦ Young, στὰ πρὸ τῆς Εἰσβολῆς ὅρια, κατὰ τὸν «Ἀττίλα ΙΙ».

Καὶ ἀμέσως ἄρχισαν οἱ ἀντιδράσεις:

  • Ὑπερτονίζεται ἡ προσφορὰ τοῦ Ἀλευρομαγείρου!
  • Ἐμᾶς δὲν μᾶς ἀναφέρει κάποιος!

Ἔφθασαν δὲ σὲ σημεῖο κάποιοι νὰ ἀναφέρουν ὅτι ὁ Ταγματάρχης τότε, Δημήτριος Ἀλευρομάγειρος, δὲν ἐπολέμησε, παρὰ ἦταν στὸ ὑπόγειο τοῦ «Λῆδρα Παλᾶς» καὶ «ἔπινε τὰ οὐίσκια του»!
Λάσπη…
Κι ὅλα αὐτά γιατί; Γιατὶ κάποιοι φαντάζονται δάφνες, ποὺ δῆθεν τοὺς ἀναλογοῦν, σὲ ἕναν πόλεμο ποὺ χάσαμε… Σὲ ἕναν πόλεμο ποὺ ἡττηθήκαμε…

Ὁ Στρατηγὸς Ἀλευρομάγειρος, πάντα ταπεινός, ὅποτε μιλᾶ γιὰ ἐκεῖνο τὸ φοβερὸ 3ήμερο, ἀναφέρει τοὺς Κυπρίους Μαχητές του, χωρὶς νὰ διαχωρίζῃ τάγματα ἢ λόχους, 336 ἢ 1/211… Μιλᾶ γιὰα τὰ λιοντάρια του, χωρὶς νὰ ἐξαιρῇ κάποιον…
Ἁπλᾶ ἡ Μοῖρα τοῦ ἐπὶ κεφαλῆς εἶναι πάντα, ἐὰν τὰ πράγματα στὸ τέλος βοῦν καλῶς, νὰ πάρῃ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ὁποίας Τιμῆς μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ, ἀλλὰ κι ἐὰν συμβῇ τὸ ἀντίθετο, νὰ πάρῃ τὸ «ἀνάθεμα» καὶ τὴν «ῥετσινιά» τοῦ ἀνικάνου!

Ἒ λοιπόν, ἔτυχε στὸν Ἀγ.Παῦλο ὁ Ἀλευρομάγειρος νὰ εἶναι ἐπὶ κεφαλῆς αὐτῶν ποὺ ἄντεξαν, δηλαδὴ τῶν ἀνδρῶν τοῦ 336 ΤΕ ποὺ διοικοῦσε καὶ τοῦ 1ου  Λόχου τοῦ 211 ΤΠ, ποὺ ἔσωσε τὴν Λευκωσία στὸν «Ἀττίλα 1», ἀλλά ποὺ ἕδρασε αὐτὸ καὶ ὁ Διοικητής του, ὁ γνωστὸς «Μαυρόγιαννος» ὑπὸ τὸν Ἀλευρομάγειρο στὸν «Ἀττίλα 2».  Δηλαδὴ δὲν ἀπαξίωσε τὸν ἀγῶνα τοῦ 1/211 ΤΠ, ἁπλᾶ ὅλοι ἀνεφέρθησαν στὸν ἐπικεφαλῆς ὅλων ποὺ ἦταν ὁ Δημάτρης Ἀλευρομάγειρος.

Ἕνα δεύτερο παράδειγμα «κλασσικὴς Ἑλληνικῆς μισαλλοδοξίας» εἶναι τὸ 2ο βιβλίο ποὺ ἔγραψα μὲ τίτλο «Τὸ Χρονικὸ τῆς Μάχης τῆς ΕΛΔΥΚ 14-16/8/74», τὸ ὁποῖο ἐνεγράφη μὲ βάση τὴν λεπτομερὴ μαρτυρία τοῦ τελευταίου Στρατοπεδάρχου τῆς ΕΛΔΥΚ Ταξιάρχου ἐ.ἀ. σήμερα, Παναγιώτη Σταυρουλοοπούλου, τοῦ «πατέρα» τῶν ΕΛΔΥΚαρίων ποὺ ἐπολέμησαν τὸ 3ήμερο 14-16/8/74, ὑπερασπίζοντας τὸ Στρατόπεδό τους στὸν χῶρο δυτικὰ τοῦ Ἀγίου Δομετίου.

Ἐκεῖ ἐγνώρισα τὴν ὕπαρξη τοῦ ὅρου «Ντουφεκαλεύρης».
Τί σημαίνει «ντουφεκαλεύρης»;
Αὐτὸς ποὺ ἐνῶ διηγεῖται στὸν περίγυρό του – καὶ ὄχι μόνον – ἐπὶ 43 χρόνια «κατορθώματά» του σὲ Μάχες ποὺ ἔχει δημιουργήσει ὁ ἴδιος στὸ μυαλό του, μὲ τὴν ἐμφάνιση τῆς μαρτυρίας  τοῦ πραγματικοῦ πρωταγωνιστοῦ… νοιώθει νὰ ἀποκαθηλώνεται! Νὰ μαραίνονται οἱ «κατὰ φαντασίαν δάφνες» του.
Καὶ ὁ «Τουρκοφάγος» πλέον ἀποκαλύπτεται ὅτι τὴν εἶχε «κοπανήση» ὅταν οἱ συμπολεμιστές του ἐμάχοντο, ἤ, στὴν καλλιτέρα περίπτωση, «οὐδέποτε ἦταν ἐκεῖ» (ἴσως καὶ γιὰ λόγους πέραν τῆς δικῆς του θελήσεως).

Καὶ ἐνῶ ἐπαρουσίζε στὸν περίγυρό του φωτογραφίες του ἀπὸ τότε, ζωσμένος στὰ φυσεκλίκια καὶ τὶς χειροβομβίδες, ἀπὸ τὴν μαρτυρία ἀποδεικνύεται ὅτι …τὴν ἴδια χρονικὴ στιγμὴ τῶν μαχῶν, ἐκεῖνος ἢ ἦταν παρατηρητὴς στὰ γύρω ὑψώματα ἀπὸ τὴν μάχη, ἢ 15 χιλιόμετρα στὰ μετόπισθεν ἢ ὑπηρεσία στὰ θέρετρα τῶν Ἀξιωματικῶν.
Καὶ ἀπὸ ἀντίδραση, ἀρχίζει νὰ διαβάλῃ ἕναν ἥρωα καὶ τὴν Μαρτυρία του! Ἕναν ἥρωα ποὺ οἱ ἴδιοι οἱ συνάδελφοί του, ποὺ ἐπολέμησαν, τὸν ἀποκαλοῦν «πατέρα» τους, διότι ἐξ αἰτίας ἐκίνου καὶ τῆς κρίσεώς του, ἔζησαν τότε καὶ ζοῦν μέχρι καὶ σήμερα.

Ὑπάρχουν βέβαια τέλος καὶ οἱ  Ἄθλιοι. Ὄχι τοῦ Βίκτορος Οὐγκῶ, ἀλλὰ τῶν Ταγμάτων, ποὺ δὲν ἄντεξαν οὔτε μισὴ ὥρα καὶ διελύθησαν στὴν ἐμφάνιση τῶν Τουρκικῶν ἁρμάτων, ἀλλὰ ποὺ μετὰ τὸ ’74 τὰ στελέχη τους ἐδημιούργησαν μίαν ψευδή, στρεβλὴ ἱστορία, μὲ τὴν εὐγενικὴ χορηγία τῆς πολικο-κομματικῆς καμαρίλας. Λοιπὸν ὅλοι αὐτοὶ οἱ εὐφάνταστοι καὶ ἀνιστόρητοι τύποι, ἐδέχθησαν πλῆγμα ἀπὸ τὴν μαρτυρία πραγματικῶν γεγονότων, κάποιου πού, στὴν δύση τοῦ βίου του, δὲν ἐζήτησε τιμές, οὔτε ἀξιώματα, οὔτε τὸ ἔκανε «γιὰ τὰ ῥυάλια» (ὅπως μὲ ἐγκληματικὴ κακία κάποιοι τὸν ἐκατηγόρησαν, ἐνῶ ἐγνώριζαν ὅτι ὁ ἴδιος ἐξ ἀρχῆς ἀπεποιήθη ὅλα τὰ δικαιώματα συγγραφῆς), ἀλλὰ ἁπλᾶ ἤθελε νὰ μαθευθῇ ἡ ἀλήθεια γιὰ τοὺς γενναίους καὶ ἀδικαιώτους ἄνδρες του, ποὺ πολλοὶ ἔκρυβαν.

«Ὑπερτονίσθηκε ἡ προσφορὰ τῆς ΕΛ.ΔΥ.Κ.» κραυγάζουν μερικοί…

Μάλιστα. Προφανῶς θεωροῦν ὅτι τὸ νὰ πολεμς τρεῖς ἡμέρες, ἕνας ἐναντίον 22 πανόπλων Τούρκων καὶ ἐπὶ πλέον νὰ ἀντέχῃς, εἶναι ἀσήμαντο πρᾶγμα. Νὰ πολεμοῦν ἀσταμάτητα 318 λεβέντες ἐναντίων 6.900 Τούρκων μὲ ἅρματα, πυροβολικὸ καὶ ἀεροπορία. Καὶ νὰ ἀντέχουν 60 ὦρες. Καὶ νὰ λυγίζουν μόνον ὅταν σταματᾷ νὰ τοὺς ὑποστηρίζῃ τὸ Πυροβολικὸ τῆς Ε.Φ.!

Μάλιστα. Ἀσήμαντο πρᾶγμα νὰ χάνῃς κοντὰ 90 ἄνδρες σὲ αὐτὴν τὴν Μάχη – ἡ ὁποία διδάσκεται στὴν Βρετανικὴ Στρατιωτικὴ Ἀκαδημία ὡς «Ἡ πιὸ ἄνισος Μάχη τῶν τελευταίων χρόνων» – ἐνῶ οἱ ἀπώλειες τῶν Ταγμάτων τῶν …ντουφεκαλεύρηδων ποὺ ἀντιδροῦν καὶ ποὺ «ἄντεξαν» μόνον μισὴ ὤρα στὴν ἐπίθεση τῶν Τούρκων, νὰ εἶναι 6 ἢ 8 ἐν συνόλῳ ἄνδρες!

Γυρνώντας στὶς γειτονιὲς τοῦ Ἀγίου Παύλου ἢ στὸν Ἅγιο Ἀνδρέα Λευκωσίας, οἱ κάτοικοι θὰ σοῦ ποὺν ὅτι τὸ ’74 στὸν 2ο Ἀττίλα, μᾶς ἔσωσε ὁ «Ἀλευρομάγειρας»!

Περιδιαβαίνοντας τὶς γειτονιὲς τοῦ δυτικοῦ Ἀγίου Δομετίου, οἱ κάτοικοι θὰ σοῦ ποῦν ὅτι τὸ ’74 στὸν 2ο Ἀττίλα μᾶς ἔσωσαν τὰ παλληκάρια τῆς ΕΛΔΥΚ, ποὺ ἐκράτησαν τοὺς Τούρκους μέχρι λίγο πρὶν ξεκινήσῃ ἡ ἐκεχειρία…

Καὶ αὐτοὶ Κυρίες καὶ Κύριοι εἶναι οἱ κριτὲς ὅλων… καὶ τῶν Γενναίων καὶ τῶν Ντουφεκαλεύρηδων! Γιατὶ ἡ Ἱστορικὴ Ἀλήθεια εἶναι μία, εἶτε τὸ θελουν μερικοί, εἶτε ὄχι.

Δημητριάδης Κωνσταντῖνος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply