Γιὰ χρόνια ὁ πόνος τῶν συγγενῶν τῶν Ἀγνοηθέντων-Ἀγνοουμένων τῆς Κυπριακῆς Προδοσίας, ποὺ ἐξελίχθη σὲ Τραγῳδία, εἶναι ὄχι μόνον μεγάλος, ἀλλὰ …διαρκής!
Καὶ βέβαια δὲν εἶναι κάτι ποὺ τὸ  συνηθίζεις!!!

Ποὺ λὲς «…ἔεὲ ἐντάξει πέρασαν τὰ χρόνια, θἆναι νεκρὸς σήμερα ἀκόμη κι ἂν δὲν τὸν ἐξετέλεσαν τότε ἐν ψυχρῷ οἱ Τοῦρκοι»!
Πιθανόν. Ὅμως πῶς αὐτὸ πιστοποιεῖται; Ποῦ εἶναι τὰ ὀστᾶ του; Πῶς ἄφησε τὴν τελευταία του πνοή;
Ἐρωτήματα ποὺ αἰωροῦνται.
Καὶ βέβαια συμφωνῶ ὅτι πλέον ὅτι μάθῃς, τυπικὸ χαρακτήρα ἔχει, ἀλλὰ κλείνει μιὰ βαρειὰ πόρτα ποὺ εἶχε μείνει ὀρθάνοικτη 43 χρόνια…

Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες ἔγινε ἡ μετακομιδὴ ὀστῶν ἀνδρῶν τῆς ΕΛΔΥΚ τοῦ 1974 ποὺ ἐκηρύχθησαν σὲ Ἄγνοια (ἠγνοεῖτο ἡ τύχη τους) ἀπὸ τὸ μεσημέρι τῆς 16ης Αὐγούστου 1974 καὶ εἰδικότερα ἀπὸ τὴν στιγμὴν κατὰ τὴν ὁποία οἱ Τοῦρκοι πλέον εἶχαν μπεῖ στὸ Στρατόπεδο καὶ ὁ Στρατοπεδάρχης Ἀνχης (ΠΖ) Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος διέταξε «ἀπαγκίστρωση ἐν ἡμέρᾳ καὶ ὑπὸ τὴν ἰσχυρᾶν πίεσιν τοῦ ἐχθροῦ»…

Γιὰ κάποιους εὑρέθησαν μόνο λίγα ὀστᾶ, γιὰ κάποιους ἄλλους σχεδὸν ὁλόκληρος ὁ σκελετός. Καὶ ἐξῆλθαν καὶ συμπεράσματα ἀπὸ αὐτὰ τὰ εὐρήματα ποὺ ἐπιβεβαιώνουν ἀκόμη μία φορὰ ὅτι ἡ Τουρκία πρέπει νὰ καθίσῃ στὸ σκαμνὶ τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου γιὰ ἐγκλήματα πολέμου καὶ κατάφωρο καταπάτηση τῶν ὅσων ὁρίζει ἡ «Σύμβασις τῆς Γενεύης – περὶ Αἰχμαλώτων Πολέμου», ποὺ καὶ ἡ ἰδία ὑπέγραψε τὸ 1929.
Διότι εὑρέθησαν τὰ ὀστᾶ, σχεδὸν πλήρη, τοῦ Στρατιώτου τῆς ΕΛΔΥΚ Παπαδοπούλου, μὲ τὰ χέρια δεμένα στοὺς καρπούς, μὲ τὰ κορδόνια ἀπὸ τὰ ἄρβυλά του καὶ βέβαια μὲ τὴν ἀνθρωπολογικὴ μελέτη τους, οἱ ἐπιστήμονες κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι ἐξετελέσθη ἐν ψυχρῷ ἀφοῦ πρῶτα εἶχε κακοποιηθεῖ στὰ πλευρά, στὸ στέρνο καὶ στὰ δάκτυλα.

Λοιπὸν ὁ Στρατιώτης Παπαδόπουλος, ἐπέστρεψε μετὰ 43 χρόνια νὰ ξεκουρασθῇ στὴν πατρική του γῆ, ἀφοῦ ἐξηκριβώθη τὸ ἠρωϊκὸ καὶ συνάμα ἀποτρόπαιο τέλος του.
Ὅμως μὲ τοὺς ὑπόλοιπους τί γίνεται; Ὁ Στρατιώτης Σμυρλῆς, παραδείγματος χάριν, εἶχε δηλωθεῖ ὡς αἰχμάλωτος ἀλλὰ οὐδέποτε ἐπέστρεψε! Οἱ Τοῦρκοι οὐδέποτε ἔδωσαν ἐξηγήσεις γιὰ τὸ ποὺ εὑρίσκετο αὐτὸ τὸ παλληκάρι. Ἴσως καὶ νὰ μὴ τοὺς ἐζητήθησαν ἔτσι ὅπως θὰ ἔπρεπε. Μὲ τὴν πυγμὴ ποὺ θὰ ἔπρεπε.

Ἀλλὰ τί νὰ λέμε γιὰ τοὺς Τούρκους ποὺ ἔχουν κάθε ἔννομο συμφέρον νὰ καμουφλάρουν καὶ νὰ καταχωνιάσουν τὶς ἀνομίες τους σὲ σχέση μὲ τοὺς ἀδηλώτους αἰχμαλώτους του ’74.
Ἐδῶ οἱ δικοί μας, τελείως ἀνεύθυνα ἀνακαλύπτουν μὲ ἀλληλογραφίες Στρατιωτικῶν Ὑπηρεσιῶν μὲ Πολιτικὲς Διευθύνσεις, ὅτι οἱ Καταθέσεις ποὺ ἔδωσαν Ἀξιωματικοὶ καὶ Ὁπλίτες, ποὺ διεσώθησαν γιὰ συμπολεμιστές τους ποὺ ἠγνοοῦντο, ἐχάθησαν!!!
Ναὶ ἐχάθησαν…
Οὔτε στὸ ΓΕΣ οὔτε στὴν ΕΛΔΥΚ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εὑρίσκονται…
Καὶ οὐδέποτε ἐκινήθη ἕνας στρατιωτικὸς εἰσαγγελεύς…
Δὲν γνωρίζω ἂν ἔγινε ποτὲ Ε.Δ.Ε. ἀλλὰ ἡ οὐσία παραμένει: οἱ κατεθέσεις ἀπωλέσθησαν…
Ὅταν γίνονταν οἱ ἐκταφές, εἶπα ὅτι εἴμαστε ἡ ντροπὴ αὐτῶν ποὺ ξεθάβουμε…
Τώρα πιὰ θὰ πῶ ὅτι εἴμαστε ἡ ντροπὴ αὐτῶν ποὺ …ἀναζητοῦμε…!!!
Δυστυχῶς!!!

Ἀνηρτήθη στὸ e-MAXH-Defence ἀπὸ τὸν
Κωνσταντῖνο Ἀλεξ. Δημητριάδη
6 Ἰουνίου 2017