Γιὰ κάποιους μῆνες μετὰ τὸ σταμάτημα τῆς ἀνασκαφῆς, λεφωφορεία, ἀνέβαιναν ἔως τὸ μνημεῖον καὶ οἱ ἐπισκέπτες, ἔστῷ καὶ ἀπὸ ἀπόστασι, ἐθαύμαζαν τὸν περίβολο. Αὐτὸ κρατοῦσε, κατὰ κάποιον τρόπο, ζωντανὴ τὴν ἀνασκαφή.
Βέβαια, «οὐδὲν μονιμότερον τοῦ προσωρινοῦ» καὶ τὰ χρόνια περινοῦν.
Γιὰ τὸ ἐκεῖ χωριὸ Μεσσολακιᾶ, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν Ἀμφίπολι, αὐτὸ μεταφράζεται, μὲ μίαν κουβέντα, σὲ ἀσημαντότητα. Ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε μπελᾶς εἶναι. Τουρίστες νὰ ἔρχονται, αὐτοκίνητα, συνωστισμός, φωνές, φασαρία… Μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ καὶ αὔξησις τῆς ἐγκληματικότητος… Ἂ πᾶ πᾶ… Πιὸ καλὴ ἡ μοναξιά. Ἄλλως τὲ τὸ φεστιβὰλ Ἀμφιπόλεως καλὰ κρατεῖ. Θεάματα μόνον γιὰ τὸν λαό, γιατί ὁ ἄρτος μᾶς ἐτελείωσε. Τὸ «προσωρινό», μὲ ὑπογραφὴ τοῦ ἀρχιτέκτονος καὶ τὴν ἀνοχὴ τῆς ἀρχαιολόγου, στὴν εἰκόνα μας. Ἔτσι προεφύλαξε, κατὰ δήλωσίν του, ὁ ἀρχιτέκτων τὴν στατικότητα τοῦ μνημείου. Τό ἄλλο μέ τόν Τοτό τό ξέρετε;
Ἡ Ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται!
Πελλάνα Λακωνίας 2002 καὶ Ἀμφίπολις 2014. Ὅ,τι δήποτε ἀπὸ τὴν Πελλάνα σᾶς θυμίζει τὴν Ἀμφίπολι, δὲν εἶναι διόλου συμπτωματικό!
Θέλω νὰ ἀφιερώσω τὸ παρακάτω, στὴν δημοτικὴ ἀρχὴ τῆς Ἀμφιπόλεως καὶ στοὺς δημότες της, ποὺ κρέμονται ἀπὸ αὐτὴν.
Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ δὲν θὰ ὑπάρχη δικαιολογία, ἀλλὰ οὔτε καὶ φῦλον συκῆς πλέον. Θὰ τὸ ἀφιερώσω ἀκόμη στοὺς πονηροὺς «εἰδικοὺς» ποὺ ξέρουν τί παίζει καὶ νομίζουν ὅτι μᾶς πιάνουν κορόιδα. Κι ἐσεῖς βρὲ καλόπαιδια ἐκεῖ στὸ ΥΠΠΟ, ἀλλάξτε συνταγὴ ὅταν καταστρέφετε μνημεία. Γίνεσθε προβλέψιμοι.
ΥΓ. Εὐχαριστῶ τὸν φίλο Λάκωνα Νῖκο Μπακῆ ποὺ μοῦ ἔστειλε τὸ ντουκουμέντο.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.