«Θεοὺς σέβου»!
Τὸ τρίτο ἀπὸ τὰ Δελφικὰ Παραγγέλματα! Πιὸ σαφές, δὲν γίνεται: «Νὰ σέβεσαι τοὺς θεούς»!

Ἔχετε ὁρισμένοι ἀναλογισθῇ τό μέγεθος τῆς ἀσεβείας πού διαπράττετε ὅταν αὐτοχρίζεσθε «ἐκπρόσωποι» τῶν θεῶν, πρό κειμένου νά ἀραδιάζετε ὅ,τι σᾶς κατεβαίνει στό ξερό σας τό κεφάλι ὥστε νά δημιουργεῖτε αὐλικούς καί κλακαδώρους;;;

Πῶς τολμᾶτε ἄφρονες νά βάζετε στό ἀνίερο στόμα σας τά ὀνόματα τῶν θεῶν;

Πῶς τολμᾶτε νά διατυμπανίζετε ὅτι ὁμιλεῖτε ἐξ ὀνόματός των;

Πῶς τολμᾶτε νά παρασύρετε στήν ἀφροσύνη σᾶς ἀθῴους ἀνθρώπους;

Πῶς τολμᾶτε νά παίρνετε στόν λαιμό σάς ἀθῶες ψυχές;

Νομίζετε ὅτι οἱ θεοί ἔχουν ἀνάγκη ἀπό «ἐκπροσώπους»;

Μήπως θαῤῥεῖτε ὅτι ἔχετε φθάσῃ σέ ἄμετρα ὕψη πνευματικότητος;

Ἄθλιοι καὶ ἄφρονες, ἐὰν εἴχατε φθάσῃ σὲ μεγάλα ὕψη πνευματικότητος, θὰ ἤσασταν ταπεινοὶ καὶ σώφρονες. Ὄχι ἀλαζόνες κι ἐκμεταλλευτὲς ἀθῴων ψυχῶν.

Σωπάστε ἄφρονες καὶ μὴν συνεχίζετε τὴν ἁμαρτία σάς.
Νὰ θυμᾶστε ὅτι εἶσθε ἄνθρωποι καὶ ὅτι ἐντὸς ὀλίγου θὰ βρεθεῖτε στὸν τάφο, ὅπου δὲν ὑπάρχουν ἀξιώματα, αὐλικοὶ καὶ κλακαδῶροι.

Μεταξᾶς Γιῶργος