Λέγαμε λοιπὸν γιὰ τὸ πόσο …«καλὰ παιδία», ἀπὸ …σπίτια καὶ μὲ «ἦθος καρδιναλίων» εἶναι οἱ (φερόμενοι ὡς) ἡγέτες μας.
Ἀπὸ μεσολαβητὲς γιὰ τὶς διαπραγματεύσεις γιὰ τὰ «δάνεια τῆς Ἀνεξαρτησίας», ποὺ μᾶς ἐκληροδότησαν τὰ χρέη, ἀλλὰ ὄχι καὶ τὰ χρήματα τῶν «δανείων»…

29 Μαρτίου 1828. Ἡ νομιμοποίησις τῆς τοκογλυφίας

…ἔως …«μιζαδόρους», «μπράβους», μαχαιροβγάλτες, νταβατζῆδες, παρτάκηδες, συκοφάντες, βολεμένους καὶ …«πορτάκηδες» ἀναγνωρίζουμε στὰ πρόσωπά τους.
(Ναί, αὐτὸ τὸ εἶδος, τῶν «πορτάκηδων» ἀφορᾶ κυρίως στὰ κομματόσκυλα, ποὺ ἀναλόγως τῶν …ἐξυπηρετήσεων, θεωροῦν κάποιον ἱκανὸ -ἢ μή- γιὰ νὰ εἰσέλθῃ στὴ μεγάλη παρέα τῶν πλιατσικολόγων!!!)

Φονιάδες, μαχαιροβγάλτες καὶ ἀνθέλληνες οἱ …«ἡγέτες» μας. (α)

Σὲ ἕνα ὑπὸ σύστασιν, ἐπισήμως, κράτος, δίχως στρατό, δίχως κυβερνῶντες μὲ ἐθνικὴ συνείδησιν καὶ δίχως νόμους, ὁ μόνος νόμος ποὺ ἴσχυσε, ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεώς του, ἦταν ὁ νόμος τῆς ἐξαγορᾶς συνειδήσεων, ὁ νόμος τῆς τρομοκρατίας τῶν ὅπλων καὶ ὁ νόμος τῆς δυνάμεως ποὺ ἐπιφέρει τὸ χρῆμα καὶ οἱ πλάτες τῶν τοκογλύφων.

Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἴσχυσε ἐξ ἀρχῆς αὐτὸ τὸ ἐπίπεδον «ἤθους», φόνοι σὰν αὐτὸν τοῦ Πάνου Κολοκοτρώνη, τοῦ Ὀδυσσέως Ἀνδρούτσου καὶ τοῦ Παναγιώτη Κρεββατᾶ, ποὺ οὐδέποτε ἀνεζητήθησαν οἱ ἔνοχοι γιὰ νὰ τιμωρηθοῦν, κατέληξε μόνιμος ἀσυλία τῶν μετεχόντων στὴν κοινὴ γραμμὴ λεηλασίας καὶ τρομοκρατίας τῶν ἰθαγενῶν.

[…]…Ὁπλαρχηγὸς τῶν ἁρμάτων στὸν Μυστρᾶ ἦταν ὁ Παναγιώτης Γιατρᾶκος. Παλληκάρι γενναῖο ἀλλὰ πολλὲς φορὲς ἔπεφτε θῦμα τῆς …πλεονεξίας του ἢ τῶν συμφερόντων του, ἤ, ἀκόμη καὶ τῶν δολοπλοκιῶν.
Σὲ ἐκείνην τὴν περίπτωσι τὸν «ἐτούμπαραν» οἱ ἐπιτήδειοι κι ἐπίστεψε πὼς ὁ Κρεββατᾶς θὰ τὸν ἀντικαθιστοῦσε μὲ  τὸν Νικήτα Σταματελόπουλο.
Δὲν ἤθελε καὶ πολύ.
Στὶς 16 Νοεμβρίου τοῦ 1822 ξεκινᾶ ὁ Κρεββατᾶς ἀπὸ τὸν Μυστρᾶ γιὰ τὴν Ἑρμιόνη, μὲ ὀκτὼ ἄνδρες. Στὸ  γεφύρι τοῦ Κοπάνου, στὸν Εὐρώτα, τοὺ εἶχαν στήσῃ παγίδα ὁ Γρηγοράκης, ἀνεψιὸς τοῦ Παναγιώτη Γιατράκου καὶ ὁ Μαλαβαζάκης, τσαούσης τοῦ Γιατράκου. Εἶχαν μαζύ τους ἀρκετοὺς ὁπλισμένους.

Ὁ Κρεββατᾶς κτυπήθηκε καὶ σωριάστηκε. «Καὶ δὲν ἔφθασεν τοῦτο εἰς αὐτούς, ἀλλὰ τὸν ἔγδυσαν κατάσαρκα καὶ τὸν ἐτουφέκιζον»… γράφει στὶς 29 Νοεμβρίου τοῦ 1822 ὁ Παπαφλέσσας στὸν Νικηταρᾶ. Καὶ συνεχίζει παρακάτω: «Ὁ Γιατρᾶκος ἐξεσκέπασε τὸ πρᾶγμα φανερά, ὅτι τὸν ἐσκότωσεν ὁ ἴδιος, καθότι ὁ μακαρίτης Κρεββατᾶς ἐσκόπευε νὰ ἀφιερώσῃ τὴν ἐπαρχίαν του εἰς τὴν γενναιότητά σου, καὶ διὰ νὰ τὸν ἐκδικηθῇ ὁ Γιατρᾶκος τὸν ἐσκότωσεν. Ὅθεν ἡμεῖς πρέπει νὰ τὸν ἐκδικηθῶμεν, διότι ὁ μακαρίτης ἐσκόπευε καλὰ διὰ ἡμᾶς»….[…]

16 Νοεμβρίου 1822. Ἡ δολοφονία τοῦ Κρεββατᾶ.

Ἔνοχοι σαφῶς καὶ πάντα ὑπῆρχαν. Αὐτὸ ποὺ δὲν ὑπῆρξε γενικῶς καὶ εἰδικῶς, ἦταν τιμωρία τῶν ἐνόχων.
Μία …συνήθεια πού, ἀκόμη καὶ σήμερα, τηρεῖται εὐλαβικά!!!
Κι ἔτσι παρ΄ ὅ,τι ὅλοι ἐγνώριζαν πὼς κάτι Κοντόσταυλοι, Λουριῶτες, Ζαΐμηδες κι Ὀρλάνδοι «κατεσπάραξαν» τὰ «δάνεια τῆς Ἀνεξαρτησίας», ἐν τούτοις οὐδὲν στραβὸ προέκυψε εἰς βάρος τους. Καὶ τὶς περιουσίες διετήρησαν καὶ ἀτιμώρητοι παρέμειναν καὶ κατέληξαν, ἐπὶ πλέον, «ἐθνικοὶ εὐεργέται» γιὰ νὰ τοὺς τιμοῦμε ἀκόμη καὶ σήμερα (ὡς ἀνιστόρητοι βεβαίως βεβαίως…!!!)

«Ὁ οἶκος σου Κοντόσταυλε
μακρόθεν ὁμοιάζει
Τρίκροτον ἐξ Ἀμερικῆς
ἐξ οὖ αὐτὸς πηγάζει…»

5 Φεβρουαρίου 1828. Οἱ πρῶτοι μας τραπεζίτες.

Ἀλλά, αὐτὰ ποὺ ξεκίνησαν τότε, ὑποστηριζόμενα ἀπὸ τὰ …κουμπούρια, ἰσχύουν σήμερα καὶ ὑποστηρίζονται ἀπὸ τοὺς …«νόμους». Ἕνα Σύνταγμα κουρελόχαρτον, μὲ πολῖτες δύο καὶ τριῶν κατηγοριῶν, βάσει τοῦ ὁποίου ἡ εἰδικὴ ῤάτσα τῶν διαπλεκομένων κι ἐξηρτημένων ἀπὸ τὴν ἁλυσσίδα τῆς ἁρπακτῆς, νὰ μένῃ πάντα «ἱερή», «προστατευομένη» καὶ «ἐθνοσωτήριος».
Μά, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα δίχως νὰ τὴν ἀπειλῆ ἡ ὁποιαδήποτε τιμωρία!!!
«Νομοθετῶνται» μὲ τέτοιον τρόπο τὰ ὅσα ἀφοροῦν στοὺς «ἐκλεκτούς», πρὸ κειμένου νὰ «διαφυλαχθῇ» εἰς τὸ …«νομότυπον» ἡ γενεὰ τῶν σαρκοβόρων, μετακυλώντας τὸ κόστος τῶν ἐγκλημάτων τους στὶς δικές μας πλάτες.

Βέβαια.. Κατὰ περίπτωσιν ἔχουν καὶ …ἐκτροπές. Κάποιες ὑποθέσεις φθάνουν στὴν …Δικαιοσύνη, γιὰ νὰ καταλήξουν φυσικὰ στὰ …ἀρχεῖα, ἀθωῴνοντας ὁριστικῶς τοὺς ἀποδεδειγμένα ἐνόχους.
(Ἡ ὑπόθεσις τῆς Αἰγίνης ἄρα γέ τί νά ἀπέγινε;)
Ἀλλά, ἀκόμη κι ἐὰν τὰ ἐγκλήματά τους ἀποδεικνύονται, ὑπάρχει πάντα καὶ ἡ …παραγραφὴ αὐτῶν, γιὰ νὰ μὴν ἀνησυχοῦν τὰ σαπρόφυτα. Κι ἔτσι, μὲ συνεργὸ πάντα τὴν …Δικαιοσύνη, μεριμνοῦν γιὰ νὰ μὴν ὑποχρεωθῇ σὲ τιμωρία κάποιος ἀπὸ τὰ μέλη τῆς γνωστῆς συμμορίας τους.
Ἡ ἀλληλεγγύη, ἡ σιωπὴ μὰ κυρίως ἡ …ὁμερτά, ἐπάνω ἀπὸ ὅλα!!!

Παράδειγμα;
Κοντόσταυλος τότε… Μαντέλης καὶ Τσουκᾶτος τώρα.
Ἄλλαξε κάτι;

Ένοχος ο Μαντέλης για ξέπλυμα

Το δικαστήριο έκρινε με απόφασή του πως τα 450.000 γερμανικά μάρκα ήταν η δωροδοκία του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ για την σύμβαση ψηφιακοποιήσεως του ΟΤΕ που υπεγράφη το 1997

Ομόφωνα ένοχος κρίθηκε από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Τάσος Μαντέλης. Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για το αδίκημα ξεπλύματος «μαύρου» χρήματος, ενώ αντίθετα για το άλλο αδίκημα που τον βάρυνε οι δικαστές έκριναν ότι αυτό έχει παραγραφεί.
 
Το δικαστήριο έκρινε με απόφασή του πως τα 450.000 γερμανικά μάρκα ήταν η δωροδοκία του υπουργού Μεταφορών για την σύμβαση ψηφιακοποιήσεως του ΟΤΕ που υπεγράφη το 1997. Τα χρήματα μπήκαν, με δυο εμβάσματα, το 1998 και το 2000, από τα μαύρα ταμεία της Siemens σε τραπεζικό λογαριασμό με τον κωδικό Roccos, που ανήκε στον κουμπάρο του, Γιώργο Τσουγκράνη.

Με την απόφασή του το δικαστήριο αθώωσε τον  κ. Τσουγκράνη, ομόφωνα για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και για δωροδοκία, με την επιβαρυντική περίσταση του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου. Οι δικαστές έκριναν ότι δεν είχε δόλο με τις ενέργειές του.

Επίσης, αθώα ελλείψει δόλου κρίθηκε και η πρώην εφοριακός Αντωνία Μάρκου.

Τέλος, το δικαστήριο έκρινε ενόχους το πρώην στέλεχος της Siemens Ελλάδος Ηλία Γεωργίου για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και ενεργητική δωροδοκία με την επιβαρυντική διάταξη του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου αλλά και τον Αριστείδη Μαντά, συνεργάτη του κ. Μαντέλη, για απλή συνδρομή στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Ο τελευταίος αθωώθηκε από την συνδρομή στην δωροδοκία.

Αυτή την ώρα το δικαστήριο αποφασίζει εάν θα δώσει ή όχι ελαφρυντικά στους τρεις καταδικασθέντες κι αν θα υπαχθούν στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου τα δυο μη πολιτικά πρόσωπα, λόγω της επιστροφής στο Δημόσιο των χρημάτων της δωροδοκίας.

πηγὴ

Ὁ ἄλλος, ὁ τσουκᾶτος, λέει, δὲν ἔπαιρνε γιὰ τὴν πάρτη τὰ …«δωράκια», μὰ γιὰ τὸ κόμμα.
Ὁ παράλλος, ὁ κούλης, μαζὺ μὲ ὅλην τὴν οἰκογένειά του, λέει, δὲν ἔπαιρνε τὰ δωράκια γιὰ τὸν ἑαυτούλη του, ἀλλὰ γιὰ τὸ «ὑπέρτατον καλό μας», ποὺ καὶ πάλι ἦταν τὸ …γραφεῖο του, ἢ ἄλλως τὸ κόμμα. Κι, ἐπὶ πλέον, μετὰ ἀπὸ τὴν τόση φασαρία, ἐπέστρεψε τὸ ἕνα δωράκι, γιὰ νὰ ξε-στιγματισθῇ…
Ἦθος, ἐπάνω ἀπὸ ὅλα…!!!
Ἦθος, πυγμὴ μὰ κυρίως …«ἐθνοσωτῆρες» ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ συμπεριφέρονται σὰν κατσαπλιάδες.

πηγὴ

Πταίσματα… Πταίσματα… Πταίσματα…

Κι ἐάν, γιὰ κάποιον λόγο τὰ «πταίσματα» αὐτὰ …ἐκτραποῦν, τότε θὰ εὑρεθῇ ὁ …«κατάλληλος» δικαστής, τὴν κατάλληλο στιγμή, γιὰ νὰ ἐπαναφέρῃ στὸν ἴσιο δρόμο τῆς …λησμονιᾶς!!!
(Ποιός θυμᾶται; Τί; Πῶς; Ἕνα ἀπό αὐτά τὰ …«πταίσματα» δέν ἦταν καί τό ἐπεισόδιον στό Ἡράκλειο πρό τῶν ἐκλογῶν τοῦ 1990- ἐὰν καλῶς θυμᾶμαι-, στὴν διαδρομὴ ἀπὸ τὸ ἀεροδρόμιο πρὸς τὴν πόλιν, τοῦ Μητσοτάκη, ὅπου τοῦ ἔκλεισαν τόν δρόμο ἐξαγριωμένοι ἀγρότες; Ποιός ἦταν ὁ τραμποῦκος ὁπλοφόρος τότε πού πυροβολοῦσε; Ποιός κατεδικάσθη γιά αὐτόν τόν τραμπουκισμό;)

Το δυστύχημα στην Υμηττού και τα «συμβάντα» του αστυνομικού δελτίου μετά την μεταπολίτευση

Ιστορίες (βουλευτικής) ασυδοσίας

Στο απυρόβλητο ακόμη και για αδικήματα του Ποινικού Κώδικα

ΑΚΟΥΣΑ να την λέν ταμπούρι, άκουσα να την λέν ομπρέλα. Το πιο ενδιαφέρον ήταν όταν κάποιος την είπε άρση βαρών χωρίς Ιακώβου και, εννοείται, χωρίς Πύρρο Δήμα. Ο λόγος περί βουλευτικής ασυλίας. Έμεινα στον τελευταίο χαρακτηρισμό από τις σπαρτές κουβέντες. Η άρση βαρών, σε όποιον τομέα, θέλει πάντα κάποιον να της φωνάζει «κράτα γερά…». Πόσο μάλλον όταν τα βάρη, που καλούνται να σηκώνουν οι πατέρες του έθνους, θέλουν γενναιότητα και καθ’ ημέραν ήθος για να μην αποβαίνουν μπάρα που πέφτει και πλακώνει τους ιδίους προσωπικά αλλά και το κοινοβούλιο ως θεσμό. Ο αντίκτυπος από την αρνητική συμπεριφορά κάποιων πολιτικών μας δημιουργεί έναν επικίνδυνο… διπολισμό στην κοινή γνώμη. Από την μια μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά (σε επίπεδο προσώπων) και από την άλλη ο θεσμός του κοινοβουλίου αντιμετωπίζεται με απαξία και καταρρακώνεται το κύρος του. Με άλλα λόγια η γενίκευση είναι το δίκοπο μαχαίρι που όμως βρίσκει σημείο να ξιφουλκεί υπό την σκέπη νοσηρών φαινομένων.Πριν από λίγους μήνες, με αφορμή το θέμα της βουλευτικής ασυλίας, ο πρόεδρος της Βουλής κ. Απόστολος Κακλαμάνης (Πρακτικά Βουλής, Συνεδρίαση ΠΓ’, 12.2.98, σελ. 5.423 – 5.424) ανέφερε: «Κύριοι συνάδελφοι, σας λέγω τούτο: το κοινοβούλιο και όχι καθένας από τις χιλιάδες που πέρασαν από το κοινοβούλιο αυτό, χρησιμοποιείται ευρύτατα σήμερα σαν ένα δημόσιο πτυελοδοχείο. Ὀποιος θέλει να ξεσπάσει για κάτι, για κάτι που νοιώθει ή που πράγματι αδικείται, όποιος θέλει να βγάλει αυτό που λέει ο απλός άνθρωπος «τα οποιαδήποτε απωθημένα έχει», ξεσπάει σε αυτόν τον θεσμό, ο οποίος δεν έχει καμμία άλλη προστασία, πέραν από την εμπιστοσύνη και την απόφαση του λαού να τον προστατεύσει».* «Δέρνω και δεν πληρώνω»Λίγες ημέρες μετά, η Βουλή απέρριπτε για πολλοστή φορά την αίτηση άρσεως της ασυλίας βουλευτών. Ανάμεσα στους υπό κρίσιν ήταν ο κ. Ι. Τσακλίδης, ο οποίος είχε δηλώσει στην Βουλή απολογούμενος ότι: «Επειδή εγώ είμαι βουλευτής και έχω ασυλία, μπορώ να τον δείρω χωρίς να τον προστατεύσει η Αστυνομία. Αυτό ήθελα εκείνη την ώρα να το αισθάνεται ο διαιτητής. Περίμενε από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο ότι εγώ θα τον δείρω. Αυτό ήθελα να του δείξω με την συμπεριφορά μου, ότι μπορώ να το κάνω…». Ο βουλευτής Καβάλας είχε εισβάλει στον αγωνιστικό χώρο μετά την λήξη του ποδοσφαιρικού αγώνα Καβάλας – Ολυμπιακού (19.1.1997) και επετέθη στον διαιτητή. Το αίτημα να δικασθεί για τα αδικήματα της αυθαίρετης εισόδου στον αγωνιστικό ώρα, της βιαιοπραγίας και εξυβρίσεως σε αθλητικό χώρο έπεσε στο κενό.Ο ίδιος είχε περιγράψει την «ιερή» αγανάκτηση που τον έσπρωξε στην συμπεριφορά α λα χούλιγκαν: «Μετά την ισοφάριση της Καβάλας διέκρινα μια αγωνία του διαιτητή, ο οποίος έδινε κάποια φάουλ ανύπαρκτα (…). Έψαχνε δηλαδή εναγωνίως να πέσει κάποιος μέσα στην περιοχή της Καβάλας με οποιονδήποτε τρόπο. Σε κάποια φάση λοιπόν γίνεται μια σέντρα μέσα στην περιοχή της Καβάλας και αποκρούει ο αμυντικός κανονικότατα (…). Ξαφνικά ο σπίκερ λέει: «Αν είναι δυνατόν, νομίζω ότι σφύριξε πέναλτι»(…). Εδώ, κύριοι συνάδελφοι, δεν υπήρχε ανθρώπινο λάθος. Υπήρχε σκοπιμότητα. Το δηλώνω κατηγορηματικά, δεν έχω καμμία αμφιβολία (…)».Αλλαγή σκηνικού. Λεωφόρος Μαραθώνος. Κοινό σημείο: μια πράξη που κυριολεκτικά «πυροδότησε» το κοινό αίσθημα. Μεσημέρι Σαββάτου 27 Ιανουάριου 1996. Οι δρόμοι πλημμυρισμένοι από τις καταρρακτώδεις βροχές των ημερών. Ο βουλευτής κ. Θόδωρος Κατσίκης επιβαίνει στο αυτοκίνητό του και φθάνει στο 35ο χιλιόμετρο της λεωφόρου Μαραθώνος, όπου κάτοικοι της περιοχής διαμαρτύρονται για την «ανοχύρωτη» πόλη τους σε περιπτώσεις βροχοπτώσεων. Γίνεται φραστικό επεισόδιο ανάμεσα στον οδηγό του κ. Κατσίκη και σε έναν κάτοικο, τον κ. Γεώργιο Στ. Πλακίτση, επεμβαίνουν οι άνδρες ασφαλείας του βουλευτή. Τότε ακούγονται δύο πυροβολισμοί. Ποιος ήταν ο πιστολέρο; Είχε τραβήξει όπλο ο κ. Κατσίκης. Σύμφωνα με μαρτυρίες, είχε ρίξει στο έδαφος, μπροστά στα πόδια του Γ. Πλακίτση. Σύμφωνα με τον βουλευτή, πυροβόλησε «για να… σώσει τον πολίτη που κινδύνευε από άλλους κατοίκους με τους οποίους συνεπλάκη»!

Στις 13 Νοεμβρίου η εισαγγελική αίτηση για άρση της ασυλίας του κ. Θόδωρου Κατσίκη προσκρούει στην αντίθετη άποψη των κομμάτων της βουλής. Μαζί και οι σχετικές αιτήσεις που αφορούσαν στους: κ. Ευ. Γιαννόπουλο (για συκοφαντική δυσφήμηση, ύστερα από μήνυση εις βάρος του που υπεβλήθη επειδή σε συνέντευξη Τύπου στην Πάτρα είχε κατηγορήσει έναν πολίτη ως εμπλεκόμενο σε λαθρεμπόριο καυσίμων), κ. Φ. Χατζημιχάλη (για ανθρωποκτονία εξ αμελείας σε τροχαίο δυστύχημα που συνέβη στην λ. Συγγρού), κ. Π. Καμμένο (για απιστία όταν ήταν αντιπρόεδρος της προβληματικής εταιρείας Ελίντα ΑΕ, προτού εκλεγεί βουλευτής), κ. Ε. Μπούτα (για ηθική αυτουργία σε παρακώλυση συγκοινωνιών, κατά την διάρκεια των περυσινών αγροτικών κινητοποιήσεων), κ. Ε. Κοντομάρη (για κατάληψη αιγιαλού, όταν ήταν περιφερειακός διευθυντής Δ. Αττικής).

* Ως συνήθως, απόρριψη

Στα ταμπούρια της άρσεως ασυλίας δίνονται μάχες και οι αντιμαχόμενοι κοντράρονται στο όνομά της. Για παράδειγμα τον Απρίλιο του 1997, Πάσχα ήταν, οι «σουβλιστές» εκφράσεις είχαν την τιμητική τους. Όπως έγραφε ο μικρο-πολιτικός στα «ΝΕΑ» (23.4.97), ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Μ. Φραγκιαδουλάκης χαρακτήριζε δημοσίως τον δήμαρχο κ. Κ. Ασλάνη (επίσης ΠΑΣΟΚ) ως «αήθη, προσωρινό και εργολάβο σε μαύρες εποχές», ενώ ο δήμαρχος του αντέτεινε ότι είναι «άθλιος συκοφάντης» και τον προκαλεί να παραιτηθεί από την βουλευτική ασυλία για να τον μηνύσει. Μήλον της έριδος απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ με την οποία δεν συμφωνούσε ο δήμαρχος και διείδε παρέμβαση του βουλευτή… Το θέμα είναι ότι ζητείς δεν ζητείς την άρση ασυλίας, το αίτημα απορρίπτεται «ως συνήθως».

Δεν είναι έκπληξη να ακούμε κατά καιρούς τον κατάλογο της απορρίψεως αιτήσεων άρσεως ασυλίας που συχνά έρχονται σε συσκευασία… πακέτου. Όπως το 1990 που η αρμόδια επιτροπή της Βουλής απέρριψε σε μια συνεδρίαση αιτήματα για την άρση ασυλίας 12 βουλευτών, το 1994 απερρίφθησαν οκτώ αιτήσεις των δικαστικών αρχών για την άρση ασυλίας των κκ. Ε. Κουρτίδη (πλαστογραφία κατ’ εξακολούθησιν), Ε. Χαϊτίδη (παράβαση καθήκοντος), Δ. Πιπεργιά (πλαστογραφία, νόθευση μετά χρήσεως και διατάραξη λειτουργίας κοινωφελούς εγκαταστάσεως), Α. Ακριβάκη, (υποστήριξη εφέσεώς του κατά πρωτοδίκου αποφάσεως και απιστία κατά συναυτουργία εις βάρος της Ολυμπιακής), Π. Καμμένου (συκοφαντική δυσφήμηση διά του Τύπου), Ε. Ζαφειροπούλου (έγκαιρη καταβολή εργοδοτικών και εργατικών εισφορών στο ΙΚΑ), Γ. Καλαντζή (παράβαση καθήκοντος), Κ. Σοφούλη (απιστία από κοινού σχετικά με την υπηρεσία εις βάρος της ΕΤΒΑ).

Ο 50χρονος βουλευτής Σάμου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμηνάς πρωταγωνίστησε σε ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, με δραματικές διαστάσεις. Βουβός ο θρήνος της οικογένειας της συνεπιβάτιδός του, Έλλης Πηλίδου, που έχασε την ζωή της, δυνατή η κατακραυγή για τον βουλευτή που χρησιμοποίησε την ιδιότητά του για να ξεφύγει από τις ευθύνες του. Ο Κ. Καραμηνάς αρνήθηκε ότι οι άνδρες της Τροχαίας τού ζήτησαν να κάνει αλκοτέστ και ότι πρόβαλε την βουλευτική του ασυλία. Αρνήθηκε ότι είχε πιει περισσότερα από δύο ποτά. Αρνήθηκε ότι γνώριζε την κοπέλα που είχε στο αυτοκίνητο, υποστηρίζοντας ότι την έβλεπε για πρώτη φορά και την πήρε από τον δρόμο για να την πάει σπίτι της. Αρνήθηκε ότι έτρεχε με ταχύτητα άνω των 70 χλμ. Αρνήθηκε ότι υπήρχε και δεύτερη κοπέλα στο όχημά του. Όλα τα στοιχεία τον διαψεύδουν. Το σίγουρο είναι ότι στην κρίσιμη στιγμή φορούσε την «ζώνη ασφαλείας» της βουλευτικής ασυλίας για να γλυτώσει την πρόσκρουση με την πραγματικότητα. Που όσο βαρειές συνέπειες και αν έχει, απαιτεί γενναιότητα για να αντιμετωπισθεί. Ήδη ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας παρέπεμψε τον Κ. Καραμηνά στην Επιτροπή Δεοντολογίας του κόμματος, ενώ δεν αποκλείεται η παραπομπή του βουλευτή στο Πειθαρχικό.

Ο δικαιολογημένος σάλος που προκλήθηκε από την στάση του βουλευτή επανέφερε το ζήτημα της άρσεως της βουλευτικής ασυλίας για ποινικά αδικήματα. Το γεγονός ότι από το 1974 έχουν κατατεθεί πάνω από 600 εισαγγελικές αιτήσεις για άρση της βουλευτικής ασυλίας και έγιναν δεκτές από την Βουλή μόνο τρεις δεν είναι άνευ σημασίας. Δίνει μια στατιστική εικόνα για μια πάγια τακτική που γίνεται μπούμερανγκ για την αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου.
Μόνο τρεις φορές ψηφίσθηκε άρση ασυλίας

Από την μεταπολίτευση και εντεύθεν, μόνο τρεις φορές υπήρξε η… έκπληξη. Άρση ασυλίας για ποινικά αδικήματα έγινε για τον βουλευτή κ. Γ. Παναγιωτόπουλο (οικονομική υπόθεση με τη Βαλκάν Έξπορτ), τον κ. Αλ. Ακριβάκη (υπόθεση Μπόινγκ, όταν ήταν πρόεδρος της Ολυμπιακής) και τον Ευ. Παπανικολάου (εμπλοκή σε υπόθεση ναρκωτικών). Η τελευταία περίπτωση είχε πάρει ευρείες διαστάσεις καθώς σχετιζόταν με την αποφυλάκιση του κατηγορουμένου για ναρκωτικά κ. Ευ. Χατζάρα από το Τριμελές Εφετείο του Ναυπλίου, με την προσκόμιση πλαστών πιστοποιητικών από κρατικό νοσοκομείο. Η υπόθεση δεν αποτέλεσε μόνο παράδειγμα σκανδαλώδους αποφάσεως αποφυλακίσεως κατηγορουμένου για ναρκωτικά με παραπλάνηση του δικαστηρίου αλλά είχε αντίκτυπο και στο ελληνικό κοινοβούλιο. Ο πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας εφέρετο ότι είχε εμπλακεί στην υπόθεση και η Βουλή απεφάσισε να άρει την βουλευτική ασυλία για να ξεκαθαρισθεί το ζήτημα.
Πολιτικά παιχνίδια στο παρασκήνιο

ΣΥΧΝΑ η άρση ασυλίας μπαίνει στο παιχνίδι της γάτας και του ποντικιού. Δηλαδή οι ψηφοφορίες για την άρση ή μη χρησιμοποιούνται για την εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων. Μετρώνται οι ψήφοι και το «who is who» της ψήφου, για να αναδειχθούν οι αντιπάθειες εκ των έσω και οι ισορροπίες δυνάμεων στην εσωκομματική κονίστρα αλλά και κόντρες μεταξύ κομμάτων. Βλέπουμε λοιπόν να δημιουργείται μείζον θέμα όταν βουλευτές του ιδίου κόμματος με τον υπό κρίση βουλευτή ψηφίζουν υπέρ της άρσεως ασυλίας ή όταν βουλευτές της αντίπερα όχθης ψηφίζουν κατά της άρσεως, αν και το πρότεινε το κόμμα τους… Έτσι είχαν υπερτονισθεί οι εντυπώσεις με βάση τον αριθμό των ψήφων με τις οποίες απερρίφθησαν οι αιτήσεις για άρση ασυλίας της υπουργού Αναπτύξεως κυρίας Βάσως Παπανδρέου και του βουλευτή κ. Γιώργου Καρατζαφέρη, τον Νοέμβριο του 1996. Για την μεν υπουργό είχε ζητηθεί η άρση από τον πρώην βουλευτή κ. Στ. Στεφανόπουλο για συκοφαντική δυσφήμηση εις βάρος του, σχετικά με την υπόθεση του καζίνου στον Φλοίσβο, ενώ ο κ. Καρατζαφέρης κατηγορείτο για παράνομη κατοχή συχνοτήτων της ΕΡΤ. Τότε είχαν πάρει φωτιά οι… αριθμομηχανές συμπερασμάτων, καθώς ο κ. Καρατζαφέρης πήρε 200 ψήφους κατά της άρσεως και 18 θετικές, ενώ η υπουργός 189 κατά και 38 υπέρ.

Ανάλογα σχόλια υπήρξαν παλαιότερα, τον Ιούνιο του 1994, όταν απερρίφθη η εισαγγελική αίτηση για άρση ασυλίας του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Αγγ. Μπρατάκου, καθώς πάμπολλοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ απουσίαζαν από την ψηφοφορία. Ο βουλευτής κατηγορείτο για ηθική αυτουργία στην υπόθεση ψευδορκίας των σωματοφυλάκων του Κοσκωτά εις βάρος του Α. Παπανδρέου.

πηγὴ

Γιὰ νὰ μὴν ἰσχυρισθῶ κι ἐγώ, ὅπως ὅλοι οἱ καλοί μας δημοσιοκάφροι, πὼς ἦταν …ἐξαίρεσις τὸ κάθε ἔγκλημα ποὺ διεπράχθη ἀπὸ τὰ σαπρόφυτα.
Γιὰ νὰ μὴν ἰσχυρισθῶ κι ἐγὼ πὼς ὁ βουδούρης (γιὰ παράδειγμα), ποὺ «ἔφαγε» μίαν μητέρα τριῶν παιδιῶν, ἐκρίθη ἔνοχος γιὰ φόνο ἐξ ἀμελείας καὶ θεωρεῖται πλέον ἐπισήμως καταδικασθείς, οὐδέποτε ἐνεπλάκη μὲ τὸ …θῦμα του!!!
Γιὰ νὰ μὴν ἰσχυρισθῶ κι ἐγὼ πὼς δὲν ὑπάρχουν ἐγκλήματα κατὰ ἀτόμων, κατὰ τοῦ Ἔθνους καὶ κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητος, ἀλλὰ «κακὲς στιγμές», ὅπως ἐδήλωσε ὁ μπαλάφας, γιὰ τὸν φόνο τοῦ παιδιοῦ στὸ Μενίδι.

Τελικῶς σὲ αὐτὴν τὴν χώρα δὲν ὑπάρχουν ἔνοχοι, ὄταν ἀνήκουν στὴν …«ἐκλεκτὴ φυλὴ τῶν ἐπιστατῶν» μας.
Ἤ ὅταν γιά μία …παπαριά καίγεται ἡ κάθε πόλις μας, πρό κειμένου νά ἐξυπηρετηθοῦν τά σχέδια τῶν τοκογλύφων;
Οὔτε τιμωρίες. Μόνον λήθη, παραγραφὲς καὶ …συγχώρια!!!
Καὶ φυσικὰ ἅπαντες, δημοσιοκάφροι, κουδουνισμένα καὶ …ἐπίσημος ἱστορία γνωρίζουν μόνον ἕνα δίκαιον: τὸ δίκαιον τοῦ χρήματος!

Φιλονόη

Σημειώσεις

Πόσο σημαντικός εἶναι πιά αὐτός ὁ Ὀδυσσεύς Βουδούρης, πού γιά χάριν του τό …«ὑπερήφανον κι ἀντικειμενικόν» «πρῶτο θέμα, διέγραψε τό δημοσίευμα γιά τήν καταδίκη του;

πηγὴ

Πόσο μαλάκ@ς αἰσθάνεται κάποιος ὁποιοσδήποτε (καστανᾶς ἂς ποῦμε), ποὺ διώκεται ὡς ἐγκληματίας, μέ πρόσχημα τά κάθε λογῆς μνημονιακά πρόστιμα, ὅταν ὅλη ἡ συμμορία παραμένει στό ἀπυρόβλητον;

Περιπέτειες πολιτικών με την Δικαιοσύνη

 Δίκες για πρόκληση δυστυχήματος, περιστατικά με χειροδικία εις βάρος ακόμα και αστυνομικών, μέχρι και καταδίκες για εμπόριο ναρκωτικών, έχει καταγράψει η δημοσιογραφική πένα, πολιτικών και μάλιστα κάποιοι από αυτούς «βαρειά» ονόματα στην πολιτική σκηνή.

Ο τελευταίος κρίκος στην αξιοπερίεργη αυτή αλυσίδα, ο Κ. Κουλούρης, ο οποίος όμως όπως διαβάζουμε, έχει ξανααπασχολήσει τις αρχές.

Την δεκαετία του 1980, με το ΠΑΣΟΚ της αλλαγής να είναι αδιαμφισβήτητος ηγέτης, κάποιοι εκ των υπουργών αποδείχθηκαν βασιλικότεροι του βασιλέως!

Τροχονόμος δεν ανεγνώρισε φίλο του τότε υπουργού Α. Δροσογιάννη,ο οποίος τον συνόδευε σε στρατιωτική παρέλαση. Θέλησε λοιπόν ο άνθρωπος, κάνοντας την δουλειά του, να τον ελέγξει.

Το πλήρωσε πολύ ακριβά.

Εισέπραξε ένα μεγαλοπρεπέστατο χαστούκι αλλά και μία άκρως δυσμενή μετάθεση.

Το 1998 δύο περιστατικά αμαυρώνουν το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Αιτία, ο Γεράσιμος Γιακουμάτος αλλά και ο βουλευτής Καραμηνάς, ο οποίος στην σοβαρότερη περίπτωση σκότωσε μία νεαρή γυναίκα.

Ήταν πρώτη Ιουνίου του σωτηρίου έτους 1998, όταν ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κ. Καραμηνάς οδηγούσε πιθανότατα μεθυσμένος, όπως δείχνουν τα γεγονότα στην οδό Υμηττού.

Το ΙΧ μάρκας Μερσεντές που οδηγούσε ο 53χρονος βουλευτής Σάμου κινείτο με υπερβολική ταχύτητα, όταν βγήκε από την πορεία του, πέρασε επάνω από την διαχωριστική νησίδα και συγκρούσθηκε διαδοχικά με δύο άλλα ΙΧ και ένα φορτηγό.

Από την σύγκρουση σκοτώθηκε μία 26χρονη αδιόριστη δασκάλα και τραυματίσθηκε ο ίδιος και ο συνεπιβάτης της Μερσεντές.

Στο νοσοκομείο όπου πήγε αρνήθηκε να υποβληθεί σε αλκοτέστ ενώ δεν συνελήφθη καθώς η πράξη του ήταν πταίσμα.

Η αντίδραση του κόμματός του

Τουλάχιστον κωμική μπορεί να χαρακτηρισθεί η πρώτη αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία έκανε λόγο για «δημοσιογραφικές πληροφορίες» οι οποίες εφόσον αποδειχθούν αληθινές, τότε τις καταδικάζει.

Όσο για την ποινή που του επιβλήθηκε, αυτή κι αν είναι για γέλια ή για κλάματα.

Εφέσιμη ποινή φυλακίσεως 35 μηνών με τριετή αναστολή, χρηματική ποινή 300.000 δραχμών και αφαίρεση της άδειας ικανότητας οδηγήσεως για τέσσερις μήνες.

Ο ίδιος παραδέχθηκε ότι οδηγούσε υπό την επήρεια μέθης.

Επίσης, ο εισαγγελέας της έδρας Γ. Γεράκης ζήτησε την ενοχή του Κωνστ. Καραμηνά σύμφωνα με το κατηγορητήριο (για ανθρωποκτονία από αμέλεια και παραβάσεις του ΚΟΚ), κάνοντας λόγο για «ενσυνείδητη ενέργεια» και «ασύστολη κατανάλωση αλκοόλ».

Το σημαντικότερο όλων; Πως επισήμανε ότι «οι συνθήκες του δυστυχήματος έχουν σκιασθεί, τόσο από τον κατηγορούμενο, όσο και από τις παραλείψεις της Τροχαίας».

Όσο για τον Γεράσιμο Γιακουμάτο, εκείνος «δικαιολογείται» λόγω… οργής.

Του είχαν διαρρήξει το σπίτι και εμφανίσθηκε στις κάμερες με ένα πιστόλι στα χέρια, απειλώντας τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξεως, Γ. Ρωμαίο.

«Θα τον πλακώσω στο ξύλο όταν τον ξαναδώ στην Βουλή. Θα τον πυροβολήσω!».

Ο Σόλων Κατσίκης και τα ναρκωτικά

Το 2003 ο 22χρονος γιος του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Θ. Κατσίκη, Σόλων, συλλαμβάνεται στο βουλευτικό όχημα του πατέρα του, μαζί με δύο ακόμα φίλους του.

Ο ένας οδηγούσε χωρίς άδεια οδηγήσεως ενώ ο άλλος είχε και μικρή ποσότητα ινδικής κάνναβης.

Εις βάρος του Σ.Κατσίκη ασκήθηκε ποινική δίωξη για παράβαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, καθώς είχε παραχωρήσει το αυτοκίνητο σε έναν από τους δυο Αλβανούς, ο οποίος κατά τον έλεγχο της αστυνομίας δεν επέδειξε δίπλωμα οδηγήσεως.

Στο δικαστήριο, τόσο ο 22χρονος όσο και ο ένας από τους φίλους του, ο οδηγός του οχήματος, αθωώθηκαν, καθώς ο τελευταίος προσκόμισε άδεια οδηγήσεως.

Καταδικάσθηκε το τρίτο άτομο, τόσο για κατοχή ναρκωτικών, όσο και για παράβαση του νόμου περί αλλοδαπών, και του επέβαλε ποινή φυλακίσεως οκτώ μηνών.

Τα παιχνίδια όμως του νεαρού δεν σταμάτησαν εκεί.

Συνελήφθη για δεύτερη φορά, μετά μερικές εβδομάδες από το πρώτο περιστατικό, να κάνει ελέγχους σε πολίτες, παριστάνοντας τον αστυνομικό, μαζί με τέσσερις φίλους του.

Εναντίον τους είχε ασκηθεί δίωξη για αντιποίηση επαγγέλματος και απειλή, παράνομη κατακράτηση, ενώ ειδικά ο Σ. Κατσίκης κατηγορήθηκε και για παράνομη οπλοκατοχή.

Την νύφη την πλήρωσε ο πατέρας του ο οποίος και παραιτήθηκε.

Ο πρώην υπουργός και το εμπόριο ναρκωτικών  

Και φθάνουμε στο 2008, όπου ο πρώην σύμβουλος του πρωθυπουργού και πρώην υπουργός, Γ. Κεφαλογιάννης καταδικάζεται για υπόθεση ναρκωτικών στην οποία εμπλέκετο και ο ίδιος.

Οι κατηγορίες ανέφεραν πως είχε παρέμβει τηλεφωνικά ώστε να κάνουν δύο αστυνομικοί τα «στραβά μάτια» για καλλιεργητή κάνναβης και να απαλλαχθεί ο τελευταίος.

Μάλιστα φέρεται να είχε τάξει και διορισμό της συζύγου ενός αστυνομικού και ευνοϊκή μεταχείριση και των δύο. 

Τελικά, κρίθηκε ένοχος και τιμωρήθηκε… αυστηρά.

Πέντε μήνες φυλάκιση, εννοείται με αναστολή.

Να υπενθυμίσουμε στο σημείο αυτό και την χειροδικία του κ. Γιοβανούδα εις βάρος της φίλης του το 1998.

Ο Βαρσάμης Γιοβανούδας είχε κατηγορηθεί για ξυλοδαρμό της φίλης του αλλά η μήνυση τελικά αποσύρθηκε.

Πάντως για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, το Τριμελές Εφετείο τον τιμώρησε με 18μηνη φυλάκιση, με τριετή αναστολή.

Όχι όμως για τον ξυλοδαρμό αλλά για το πλαστό διαζευκτήριο που της είχε παρουσιάσει.

Έχει ο Κίμωνας ιστορικό βίας;

Περίπου ίδιο επεισόδιο, όπως εκείνο των λίγων ημερών πριν, σημειώθηκε πάλι στο παρελθόν και συγκεκριμένα το Φεβρουάριο του 2002 στο Γέρακα Αττικής με τον Κίμωνα Κουλούρη.

Τότε, εμφανίζεται να είχε συγκρουσθεί με φορτηγό της εταιρείας Αττικό Μετρό.

Ο οδηγός του φορτηγού κάλεσε τότε το 100.

Λίγο αργότερα έφθασε στο σημείο του ατυχήματος ένα περιπολικό οπότε και διαπιστώθηκε ότι ο βουλευτής τότε της Β’ περιφερείας της Αθήνας, δεν είχε μαζί του την αστυνομική του ταυτότητα ενώ είχε λήξει και το ασφαλιστήριο συμβόλαιό του.

Ο αστυνομικός τους ζήτησε να τον ακολουθήσουν στο αστυνομικό τμήμα, αλλά ο Κίμων Κουλούρης αντέδρασε και ανάμεσα στα άλλα, είπε στον αστυνομικό:

«Μετά βίας συγκρατούμαι να μην σε δείρω».

Ποιά ήταν η συνέχεια;

Ακολούθησε τηλεφώνημα του Κίμωνα Κουλούρη και το περιπολικό απεχώρησε.

Λίγο αργότερα, εμφανίσθηκε δεύτερο περιπολικό, παρέλαβε τον κ. Κουλούρη, τον πήγε και σπίτι του για να πάρει την ταυτότητά του και μετά τον οδήγησε στο αστυνομικό τμήμα όπου λίγο αργότερα αφέθηκε ελεύθερος.

Όσο για τον αστυνομικό του πρώτου περιπολικού μετατέθηκε στην επαρχία όπου και ευρίσκεται σήμερα.

πηγὴ