Ζῆσε ὡς ψωῤῥο-Ἕλλην καὶ μὴ σκιάζεσαι…

Πολλὲς φορὲς ἔχω τοποθετηθῇ προσωπικῶς γιὰ τὸ θέμα τῶν ὁπαδῶν. Γενικῶς τῶν ὁπαδῶν, ἀνεξαρτήτως «ἰδεολογικοῦ» ὑποβάθρου καὶ βιτρίνας. τοὺς θεωρῶ ἐν δυνάμει τραμπούκους (ἐὰν ὄχι τραμπούκους σκέτο) καὶ κατ’ ἐπέκτασιν ἐξαιρετικὰ ἐπικινδύνους γιὰ τὶς κοινωνικὲς ἰσοῤῥοπίες. Συνήθως μποροῦν νὰ διαβιοῦν γύρω μας σὲ ἐν ὑπνώσει καταστάσεις, ἀλλὰ μὲ μίαν ἁπλῆ ἀφορμή, ὄχι ἀπαραιτήτως σημαντική, νὰ μετατραποῦν σὲ σαρωτικὲς μάζες ἐκκαθαριστῶν. Καί, ἀπὸ ἐκεῖνη τὴν ἀφορμή, τὴν ἴσως καὶ ἀσήμαντον, δὲν εἶναι πολὺ μακρυὰ ἡ ἄλλη στιγμὴ ποὺ θὰ καννιβαλίζουν. Καὶ εἶναι πολλοὶ ὅλοι αὐτοί, ἀλλὰ ἀγνοῶ τὸν συνολικό τους ἀριθμός. Ὁπωσδήποτε ὅμως ἱκανοὶ νὰ μετατρέψουν σὲ κολαστήριο τὸν κόσμο μας

Πόσο μακρυά ἀλήθεια εἶναι ἐκείνη ἡ ἐποχή πού ἔδιδε ὁ πσῶῤῥας τό σύνθημα τῆς ἐκκαθαρίσεως τοῦ Ῥήνου;

Τό θεωρήσατε ἀστεῖο; Καί πόσο ἀσήμαντον θά μποροῦσε νά εἶναι ἕνα τέτοιο περιστατικό, ὅταν μετά τίς σχετικές ἀπειλές καί παραινέσεις ἀναζητοῦσαν τόν Ῥῆνο γιά νά τόν ἐκκαθαρίσουν; Καί πῶς τό ἀντιμετωπίζουμε σήμερα ὅλο αὐτό, ὅταν ἕνας μόνον ἐκ τῶν πσωῤῥο-τραμπούκων φέρεται ὡς δολοφόνος ἤδη τῆς παιδοψυχολόγου στήν Λαμία;

Καί τί εἶναι αὐτό τό κάτι πού ὠθεῖ αὐτούς τούς ὁπαδούς εὔκολα νά ἀναπαράγουν ἀπειλές, κάθε φορά πού δέν τούς ἀρέσει ὁ ἀντίλογος; Κι ἐάν εὑρεθῇ ὁ …«τρελλός» πού θά κτυπήσῃ γιά τήν …«σωτηρία» μας, πῶς θά ἀντιμετωπισθῇ αὐτό; Ὡς ἐξαίρεσις ἤ ὡς ἀναμενόμενον φαινόμενον ἐκδηλώσεως τραμπουκικοῦ ὁπαδισμοῦ;

  Πόσο εὔκολο εἶναι νά ἐπαναληφθῇ γιά τόν ὁποιονδήποτε καί μέ ὁποιανδήποτε ἀφορμή, ἰδίως ἐάν ἐμπλέκεται στό σκηνικό, παρασκηνιακῶς, κάποιο «ἰδεολογικό» ὑπόβαθρον;

Ψῶῤῥας καί ψωῤῥοέλληνες ἀπειλοῦν ἀνοικτὰ μέ ἐκκαθαρίσεις;

Φονιάδες, τραμποῦκοι καὶ ἔμποροι ναρκωτικῶν οἱ συνεργάτες τοῦ πΣῶῤῥα;

Ντροπή σου Βίκυ Χαραλάμπους!!!

Θὰ σᾶς πῶ ἐγώ. Εἶναι πολὺ εὔκολο καὶ τὸ ὅτι ἀκόμη δὲν ἔχει «σκάσῃ» εἶναι ζήτημα στιγμῆς καὶ μόνον. Στὴν ἐπομένη στιγμή, γιὰ τὸν ὁποιονδήποτε λόγο, ὁπουδήποτε καὶ μὲ τὸ πλέον γελοῖο πρόσχημα θὰ σκάσῃ καὶ θὰ σαρώσῃ τὰ πάντα  αἱματοκυλώντας μας. Καὶ δὲν ἔχει σημασία τὸ ἐὰν ὁ ἡγέτης τῶν τραμπούκων λέγεται πσῶῤῤας ἢ καρακαϋμμένος, ἀλλὰ τὸ γιατὶ τὸν ἀκολουθοῦν, γιατὶ τοῦ εἶναι τόσο πιστοὶ κάποιοι καὶ γιατὶ θὰ φθάσουν κι ἔως τὶς ἐκκαθαρίσεις, ἐὰν τοὺς ζητηθῇ.

Ἡ ἐν λόγῳ συμπεριφορὰ ἔχει μελετηθῇ προσεκτικά, στὰ βάθη τῶν αἰώνων καὶ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σπουδαιότερα ὅπλα τῆς ἑκάστοτε ἐξουσίας. Πρὸς τοῦτον καὶ βλέπουμε στρατιὲς ἀπὸ κόμματα, ὁμάδες καὶ θρησκεῖες παγκοσμίως καὶ πρὸς τοῦτον οἱ περισσότεροι πόλεμοι, τοπικοὶ καὶ παγκόσμιοι, ἔχουν ἀπὸ πίσω τους τέτοια οἰκοδομήματα, ὁμαδοποιήσεως ὁπαδῶν καὶ χρησιμοποιήσεως αὐτῶν ἐναντίον κάποιων στόχων. Ἐὰν ὅμως σήμερα ἐξετάσουμε προσεκτικὰ καὶ ψύχραιμα τὶς συνθῆκες καλλιεργείας τοῦ φανατισμοῦ, θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἦσαν ξεκάθαρο ἀποκύημα προπαγάνδας οἱ φερόμενοι ὡς ἐχθροὶ τῆς ἑκάστοτε παρατάξεως. (Κι ἐννοῶ νὰ τὸ ἐξετάσουμε μὲ ἱστορικὰ δεδομένα κι ὄχι μὲ προπαγανδιστικὲς θεωρίες καὶ λειασμένες ἱστορικὲς ἀπόψεις.)

Γιατί λοιπόν κάποιος μετατρέπεται σέ φανατικό ὁπαδό καί ἄβουλο πιόνι ὅταν οἱ συνθῆκες τό ἐπιτρέψουν; Τί εἶναι αὐτό πού δέν τοῦ ἐπιτρέπει νά σκεφθῇ καί νά κρίνῃ μέ διαύγεια τά ἔως τότε ὑπάρχοντα δεδομένα; Γιατί ἀκολουθεῖ ἀδιαμαρτύρητα κάποιον κοτσανολόγο; Γιατί χρειάζεται νά ἐνταχθῇ σέ μίαν ὁμάδα πού θά τόν μετατρέψῃ σέ μαζάνθρωπο; Μήπως εἶναι μαζάνθρωπος ἤδη καί τό ἀγνοεῖ;

Σὲ αὐτά, καθὼς καὶ σὲ ἀρκετὰ ἀκόμη ἐρωτήματα, εἶναι εὔκολο νὰ σᾶς ἀπαντήσουν οἱ σύγχρονοι γκαιμπελίσκοι, ἐὰν κι ὅταν εὑρεθοῦν σὲ κρίσεις εἰλικρινείας. Σὲ αὐτὸ ποὺ ἐγὼ μπορῶ νὰ σᾶς ἀπαντήσω, μὲ ἀπόλυτο βεβαιότητα, εἶναι ἕνα: «μία φορὰ πλανεμένος, πάντα πλανεμένος»!!! Διότι ἐὰν μίαν φορὰ κάποιος κατέληξε ὁπαδὸς καὶ χειροκροτητής, ἔχει κάθε δικαίωμα καί, φυσικὰ ὅλο ἐκεῖνο τὸ …«νοητικό» ὑπόβαθρον, γιὰ νὰ τὸ ἐπαναλάβῃ ἀμέτρητες ἄλλες. Γιὰ αὐτὸ καὶ βλέπουμε ψοφοφόρους νὰ μετακινῶνται ἔνθεν κακεῖθεν μὲ τόση εὐκολία. Γιὰ αὐτὸ καὶ βλέπουμε τοὺς ἰδίους ψοφορόρους, ὅταν τοὺς τελειώνουν τὰ κόμματα, νὰ στρέφονται σὲ πσῶῤῥες καὶ λαμπράκηδες καὶ ἄλλους παρομοίους. Γιὰ αὐτὸ καὶ μποροῦν ὅλοι αὐτοί, πολὺ εὔκολα, νὰ ἑστιάσουν σὲ τεχνητοὺς ἐχθρούς, ἀποφεύγοντας νὰ τραβήξουν τὶς «κουρτίνες» τῆς προπαγάνδας καὶ νὰ ἀντικρύσουν τὴν ἀλήθεια. Κι αὐτὸ δὲν εἶναι τωρινὸ φαινόμενον, εἶναι πανάρχαιον. Παπουλάκοι καὶ προφῆτες ὑπῆρχαν πάντα. Τὸ ἴδιο ὑπῆρχαν καὶ κορόιδα καὶ ἀκόλουθοι καὶ μάζες πιστὲς στὰ ἑκάστοτε εἴδωλα.

Ἄρα; Τί γίνεται ἀπό ἐδῶ καί πέρα; Μποροῦμε νά ἐμπιστευόμεθα αὐτούς τούς τύπους; Μποροῦμε νά τούς θεωροῦμε ἐλευθέρους πολῖτες; Μποροῦμε νά τούς βλέπουμε ἰσότιμα καί νά λαμβάνουμε ὑπ΄ ὄψιν μας τίς θέσεις τους;
Σαφῶς καὶ ὄχι. Εἵπαμε… Μία φορὰ πλανεμένος, πάντα πλανεμένος. Ἐὰν μίαν φορὰ δὲν μποροῦσε κάποιος νὰ χρησιμοποιήσῃ τὴν λογική του καὶ νὰ παραμείνῃ ἔξω ἀπὸ ὁμαδικὲς παρανοϊκότητες, τότε θὰ τὸ ἐπαναλάβῃ ἀμέτρητες φορὲς ἀκόμη καί, κατ’ ἐπέκτασιν, θὰ παραμένῃ διαρκῶς ἀποσυνθετικὸς παράγων ἀλλὰ καὶ στράτευμα ἡγετίσκων.
Τόσο ἁπλᾶ.

Δῆλα δή; Θεωρῶ πώς εἶναι ἄκυρον καί ψευδές τελικῶς τό (συνταγματικῶς κατοχυρωμένον) δικαίωμα τοῦ κάθε ὁπαδικοῦ ψηφοφόρου νά ψηφίζῃ;
Δῆλα δή ἰσχυρίζομαι πώς ὅταν κάποιος τελῇ ὑπό ἄγνοια, ἀπαιτεῖται διαρκής ἐποπτεία του ἀπό ἄλλους, πού δέν τελοῦν;
Δῆλα δή καλά μᾶς κάνουν;
Δῆλα δή προτείνω νά τεθοῦν οἱ κάθε εἴδους ὁπαδοί ὑπό αὐστηρά πλαίσια περιορισμοῦ τῆς ἐκφράσεώς τους;
Δῆλα δή ἤμασταν καί εἴμαστε ἅπαντες καλά συμπιεζόμενες καί ἐλεγχόμενες μάζες;
Δῆλα δή ἔτσι ἦταν πάντα καί ἁπλῶς τώρα πιπιλᾶμε τήν δημοκρατική μας καραμελίτσα, ἔχοντας «ἐλευθερία ἐκφράσεως» γιά νά πράττουμε αὐτά πού μᾶς καθορίζουν ἄλλοι;
Δῆλα δή  ο τεχνητοὶ ἐχθροί, οἱ «σωτῆρες» καί οἱ «ἰδεολογίες» εἶναι κατασκευάσματα γιά νά μήν βλέπουμε τίς ἁλυσίδες μας;
Αὐτό λέω;

Ἄν τὲ καλέ… Ἰσχύουν αὐτά; Ἤ μήπως ἰσχύουν καί μᾶς χρειάζεται ἐπί τέλους μία …σφαλιάρα γιά νά ἐπανέλθουμε στά αὐστηρά λογικά ὅρια τῆς φυσικῆς ἐπιλογῆς, πού ἐπιβάλλουν οἱ ἀνάγκες ἐπιβιώσεώς μας ὡς ἀνθρωπίνου εἴδους;

Ἀφῆστε λοιπὸν τοὺς ψωῤῥοπληγμένους νὰ ζοῦν τοὺς μύθους τους. Ὅλοι μας, ἀπὸ μίαν ὁπτική, ἔχουμε τὴν ψωῤῥο-ἀσθένειά μας. Ἁπλῶς κάποιοι ἀνάμεσά μας πάσχουν κάπως βαρύτερα καὶ τὸ ἐκφράζουν πιὸ ἔντονα.
Κατὰ τὰ ἄλλα σὲ ἕνα καζάνι βράζουμε ἅπαντες καί, ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ παραβράσαμε, σὲ λίγο θὰ …«σκάσῃ» ὅλο αὐτό. Ἐὰν δὲν τὸ πιάσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή, θὰ μᾶς συμβοῦν τὰ ἴδια ἀμέτρητες φορές.

Ὅσο γιὰ τὸ «μία φορὰ πλανεμένος, πάντα πλανεμένος», ναί, ἰσχύει καὶ θὰ ἰσχύῃ. Ὅσοι ἐχθὲς ἦσαν ὁπαδοὶ τῆς κάποιας ἀνοησίας, σήμερα ἐπίσης ὁπαδοὶ εἶναι μίας ἄλλης. Οὐδὲ μία ἐμπιστοσύνη σὲ αὐτὰ τὰ πρόσωπα. Παραμένουμε μακράν τους καί, προσπαθοῦμε ὅσο τὸ δυνατόν, νὰ παραμείνουμε στὰ χείλη τοῦ «βράζοντος καζανιοῦ», μήπως καὶ ἐπιτύχουμε τὴν ὥρα τῆς ἐκρήξεως, νὰ προσγειωθοῦμε μὲ τὰ ὅσο τὸ δυνατόν λιγότερα τραύματα.

Φιλονόη

Υ.Γ. Πάντα θὰ ὑπάρχουν πσωῤῥοέλληνες, μετανοῶντες καὶ μή, μεταλαλγμένοι κατὰ περίπτωσιν, ποὺ θὰ μᾶς τραβολογοῦν γιὰ νὰ συνταχθοῦμε δίπλα τους. Τὴν ἀριστεία ὅμως δὲν τὴν λαμβάνει κάποιος μὲ ἐπιφοιτήσεις, ἀλλὰ μὲ συνεχὴ κι ἐπαναλαμβανόμενον κόπο, προσήλωσιν στὴν ἀλήθεια καὶ ἔρωτα στὴν Ἐλευθερία. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἡμίμετρα καὶ μάσκες.

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply