Τὰ ἐθνικὰ κράτη στὴν Εὐρώπη:

• 1) Δὲν ἐδημιουργήθησαν μὲ φυλετικούς/ἐθνοτικούς/δημοκρατικοὺς ὅρους, ἀλλὰ ὡς βασίλεια.
• 2) Εἶναι προϊόντα ἑνώσεως περιοχῶν, ὅταν ὁ τυπικὸς στὸν ῥόλο του βασιλεὺς τοῦ μεσαίωνος ἐζήλεψε τὸν αὐτοκράτορα τῆς Ῥωμανίας ἢ τὸν Σουλτάνο.
• 3) Κράτησαν τὴν ἑνότητά τους λόγῳ ἀποικιακὴς ἐπεκτάσεως (ὅταν ἔχῃς τὴν μισὴ Ἀφρική, δὲν ζητᾶ νὰ ἀποσκισθῇ περιοχὴ τῆς μητροπόλεως, π.χ. ἡ Βουργουνδία).

Ἀντίθετα, στὶς πρῴην περιοχὲς τῆς ἀνατολικῆς αὐτοκρατορίας τὰ ἐθνικὰ κράτη ἐδημιουργήθησαν ἀπὸ ἀπόσκισι καί, γιὰ αὐτό, ἔμειναν ὑπανάπτυκτα.

Ὅταν δημιουργῇς κράτος μὲ φυλετικούς/ἐθνοτικοὺς ὅρους, σὲ περιβάλλον ποὺ ἔχει μέχρι ἐκείνην τὴν στιγμὴ ἐλευθέρα διακίνηση ἀνθρώπων καὶ ἐμπορευμάτων, προφανῶς τὸ κουτσούρεμα τῆς δραστηριότητός σου καὶ ὁ ἀλυτρωτισμὸς εἶναι ὁ κανών.

Τὰ μόνα κράτη ποὺ ξέφυγαν ἀπὸ τὸν κανόνα τοῦ τσογλανοκρατιδίου ἦσαν αὐτὰ ποὺ κυριαρχοῦσαν ἐπάνω σὲ μὴ ὁμοιογενῆ ἐθνοτικὰ σύνολα, -ἡ Γιουγκοσλαυΐα καὶ ἡ Τουρκία- καὶ αὐτὸ γιατὶ ὅταν δὲν ἐφησυχάζῃς, ἐπάνω σὲ συλλογικὰ παραμύθια, μαθαίνεις νὰ κυβερνᾷς. Εἶναι ὅμως τὰ ἴδια κράτη ποὺ ἔβλεπε μὲ μισὸ μάτι ἡ ὑπόλοιπος Εὐρώπη. Ἡ Γιουγκοσλαυΐα διελύθη καὶ ἡ Τουρκία δέχεται πιέσεις.

Οἱ ἀποσκιστικὲς τάσεις λοιπόν, ποὺ ἐμφανίζονται στὶς χῶρες τῆς Εὐρώπης, ἀποτέλεσμα τόσο τῆς ἐντάξεως στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ὄσο καὶ τῆς μή-αὐτοκρατορικῆς (=ἐπαρχιωτικῆς) κυριαρχίας τῆς Γερμανίας ἐπάνω στίς ὑπόλοιπες, δὲν εἶναι παράξενο πρᾶγμα. Ὅσοι νομίζουν ὅτι ὑπάρχουν συλλογικότητες ποὺ θὰ βάλουν μίαν φανταστικὴ σχέση ἐπάνω ἀπὸ τὴν δυσαρέσκεια καὶ ὅτι δὲν θὰ χρησιμοποιήσουν τὶς ἴδιες ἀφηγήσεις, κοιμοῦνται μὲ τὰ τσαρούχια.

Συβρίδης Γεώργιος

εἰκόνα