Νὰ μὴν βιάζονται κάποιοι νὰ σπεύσουν στὴν ὑποστήριξη τῆς ὑποθέσεως μὲ τὴν Καταλωνία, διότι βρωμᾶ ἀπὸ χιλιόμετρα. Πρόκειται γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ πραξικοπήματα ποὺ εἶχαν σχεδιασθῇ ἀπὸ τοὺς νεοταξίτες, τὴν δεκαετία ’90, καὶ πού, βάσει τοῦ παλαιοῦ σχεδίου οἱ ἀποσκιζόμενες περιοχὲς θὰ ἐγίνοντο «πολυπολιτισμικοί» θύλακες λαθρομεταναστῶν, προδοτῶν, καὶ ἄλλων φυντανιῶν.

Κι αὐτὸ συμβαίνει στὴν Καταλωνία, σπασμωδικὰ καὶ ἀποδιοργανωμένα. Πρόκεται γιὰ στημένη ὑπόθεση ἀπὸ ξένες Μ.Κ.Ο., ἐλαχίστους προδότες πολιτικοὺς συνασπιζομένους μὲ ἰσλαμιστές, καὶ νοθευμένα «δημοψηφίσματα» ὅπου ψηφίζουν λαθρομετανάστες «πολίτες».

πηγὴ

Προσέχετε μερικοὶ μερικοὶ καὶ μὴν παρασύρεσεε ἀπὸ δημαγωγούς. Διότι ἔχουν στηθῇ (ἐπὶ ΓΑΠ) πολλὲς περίεργες Μ.Κ.Ο. στὴν Ἑλλάδα καὶ ἐὰν αὔριο δεῖτε περίεργες ταραχὲς γιὰ «ἀνεξαρτησία» Θρᾴκης, Κρήτης κτλ. δὲν θὰ σᾶς ἀρέσῃ τότε καὶ πολύ…

Σιγά σιγά βγαίνουν στὴν φόρα ἐπὶ τέλους καὶ οἱ πληροφορίες γιὰ νοθεία πέραν ἀπὸ κάθε φαντασία (λὲς καὶ δὲν ἦταν δύσκολο νὰ τὸ καταλάβῃ κάποιος ὅταν ἐμαθεύθη πὼς ἐτύπωναν ψηφοδέλτια σὲσπίτια)… Περιοχὴ μὲ 470 κατοίκους ἔβγαλε 1002 ψήφους… Θαῦμα!

πηγὴ

Δὲν εἶναι φυσιολογικὴ αὐτὴ ἡ ταραχή στὴν Καταλωνία. Ὄχι μόνον γιὰ τὸ ψεύτικο δημοψήφισμα καὶ τὴν νοθεία μὲ τὶς ψήφους. Ἀλλὰ καὶ διότι σὲ μία φυσιολογικὴ ἐπανάσταση γιὰ ἀνεξαρτησία, τὸ τὶ πολίτευμα θὰ ὑπάρξῃ στὸ μέλλον εἶναι μία ζωντανὴ διαδικασία μὲ ζυμώσεις καὶ ἐνεργὴ συμμετοχή.
Ἀλλὰ στὸ ψεύτικο δημοψήφισμα ὑπῆρχε καὶ κάτι ἄλλο, ποὺ διέφυγε τῶν περισσοτέρων: ὅ,τι ὑπῆρχε ἔτοιμο καὶ σερβιρισμένο (καὶ προαποφασισμένο!) τὸ πολίτευμα: Ρεπούμπλικα!

Τὸ ψεύτικο δημοψήφισμα δὲν ρωτοῦσε ἐὰν θέλουν οἰ Καταλανοὶ νὰ ἀνεξαρτητοποιηθοῦν ἀλλὰ ἐὰν θὰ γίνουν Ρεπούμπλικα! Γιατί; Μπορεῖ νὰ θέλουν νὰ γίνουν Δουκάτο, φέρ’ εἰπεῖν. Ἀλλὰ ὄχι, δὲν ὑπάρχουν προτάσεις ἢ ἐπιλογές ἢ κάτι ἄλλο! Ἔτοιμο, σερβιρισμένο, καὶ προαποφασισμένο (καὶ εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ τοὺς πάσσαραν κάτι σὲ προτεσταντικῆς ῥοπῆς ὁλοκληρωτικὸ καθεστῶς, γνωστὸ καὶ ὡς «νορδικό μοντέλο».

Γι’ αὐτὸ ἡ ὅλη ἱστορία δὲν ἀποτελεῖ φυσιολογικὴ ἐπανάσταση καὶ βρωμᾶ ἀπὸ χιλιόμετρα…

«…Καὶ οἱ Ἀμερικανοὶ δὲν ἐπιθυμοῦσαν τὴν ῥήξη μόνον μὲ τὴν Εὐρώπη. Ζητοῦσαν ἐπίσης νὰ δημιουργήσουν μιὰν νέα κοινωνία ποὺ θὰ ἀναγεννοῦσε τὴν ἀνθρωπότητα. Ἤθελαν νὰ δημιουργήσουν μίαν νέα «γῆ τῆς Ἐπαγγελίας» ποὺ θὰ γινόταν τὸ μοντέλο τῆς παγκοσμίου Ρεπούμπλικας. Αὐτὸ τὸ ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὴν Βίβλο θέμα, ποὺ βασίζεται στὴν ἰδέα τῆς «ἐκλεκτῆς» Ἀμερικῆς, ἀπὸ τὴν ἀρχή του καὶ μέσῳ μίας δῆθεν θεϊκῆς ἐπιλογῆς ἔχει ἀποτελέσῃ το θεμέλιο τῆς «ἀστικῆς θρησκείας» καὶ τοῦ Ἀμερικανικοῦ «ξεχωριστοῦ» (exceptionalism). Συνεχίζει νὰ ἀναδύεται ξανὰ καὶ ξανὰ ὡς τὸ κύριο θέμα ποὺ διατρέχει ὅλην τὴν Ἀμερικανικὴ ἱστορία ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν Προσκυνητῶν (Pilgrims), ὅπως γιὰ παράδειγμα ὅταν ὁ θεολόγος John Cotton  ἀπὸ τὸ Massachusetts Bay ἐπρότεινε τὴν ὑιοθέτηση τῆς ἑβραϊκῆς ὡς ἐπισήμου γλῶσσα γιὰ τὶς πρῴην βρεταννικὲς ἀποικίες….»

Ἀμερικὴ ἐναντίον Εὐρώπης

Φρούριον