Θὰ ἤθελα νὰ καταθέσω κάτι τὸ ὁποῖον θεώρησα σημαντικό:
Πρὸ ἀμνημονεύτων ἐτῶν τὴν πρώτη ἡμέρα ποὺ ξεκινοῦσα τὰ μαθήματα ὁδηγήσεως – τότε ἤμουν στὸ Λονδίνο – ὁ (Ἄγγλος) δάσκαλος τῆς ὁδηγήσεως, τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ μοῦ εἶπε, ὅταν ἑγὼ ἐκάθισα στὸ τιμόνι ἦταν: «ἀπὸ ἐδῶ κι ἐμπρός, ὅταν κάθεσαι στὸ τιμόνι, θὰ σκέπτεσαι πὼς ἔχεις στὰ χέρια σου ἕνα φονικὸ ὄργανο!». Αὐτὴ ἡ παραίνεσις ἐχαράχθη στὸ μυαλό μου ἀπὸ τότε.
Γιατί τώρα σᾶς τό λέω αὐτό;
Πρὶν ἀπὸ ἡμέρες ἕνας φίλος, πολὺ πιὸ νέος ἀπὸ ἐμέναν, ξεκίνησε τὰ μαθήματα ὁδηγήσεως ἐδῶ, στὴν Ἀθήνα. Τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ τοῦ εἶπε ὁ δάσκαλος ὁδηγήσεως, μὲ τὸ ποὺ κάθησε στὸ τιμόνι, ἦταν: «Μὴν ἀνησυχεῖς. Ἔχουμε τὸν δικό μας ἄνθρωπο στὸ ὑπουργεῖο», γιὰ τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ ἔδινε ἐξετάσεις!!!
Ὅταν τὸ ἄκουσα, στό δικό μου, τὸ διεστραμμένο μυαλό, ἦλθε ὁ ἑξῆς συνειρμός:
Κυρίες καὶ κύριοι ῥωμιοί μου….
Δὲν μᾶς φταίει ὁ Γάλλος, ὁ Ἄγγλος, ὁ Ἀμερικανός, ὁ Γερμανός, ὁ Γότθος καὶ ὁ Βησιγότθος, γιὰ τὸ ἐὰν κάποιοι μᾶς πιάνουν τὸν κ@λο…
Φταίει ἡ παιδεία μας…
Ἐκεῖ εἶναι τὸ πρόβλημα!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.