Εἶναι, ξέρεις, σημεῖο ὑγείας ἡ ντροπή. Σημεῖο ὑγειοῦς συνειδήσεως… Πῶς τό λέν…;;;
Μόνον ποὺ οὐδεὶς τὴν χάνει γιὰ νὰ τὴν εὕρη κάποιος ἄλλος.
Στὶς ἄῤῥωστες ψυχές, ἁπλᾶ, δὲν ὑπάρχει.

Γιατί τά γράφω αὐτά; Γιὰ τὶς πουτάνες… Γιά τί ἀλλο;
Ὄχι ὅμως αὐτὲς τῆς Ἀχαρνῶν, ἢ τῆς Φυλῆς, ἀλλὰ γι’ αὐτὲς τῆς τηλεοράσεως…
Ἂν ἀντέχῃς ῥίξε μίαν ματιὰ στὶς τηλεοπτικὲς σειρὲς τῆς νέου τηλεοπτικοῦ προγράμματος καὶ θὰ καταλάβῃς τὸ τὶ ἐννοῶ.  Ὄχι ὅτι τὰ περυσινὰ πήγαιναν πίσω, ἀλλὰ ἐφέτος τὸ τερμάτισαν ἀδελφάκι μου. Τέτοια ξετσιπωσιά, χυδαιότητα καὶ προστυχιά, εἶναι πρωτόγνωρος. Πῶς ἀλλοιῶς νά τό πῶ;

Παρὰ τὶς διακηρύξεις τῶν καναλαρχῶν γιὰ ποιότητα καὶ παρὰ τὶς μεγαλοστομίες τῶν συντελεστῶν γιὰ τὶς «νέες» τους δουλειές, τὸ ἀποτέλεσμα τὸ βλέπεις ὁλοκάθαρα: πουτανιὰ ῥὲ φίλε… Πουτανιὰ καὶ τίποτα ἄλλο. Ὅλοι πηδιοῦνται μὲ ὅλους. Γκόμενοι καὶ γκομενάκια, ἄλλη δουλειὰ δὲν κάνουν ἀπὸ τὸ νὰ πηδιοῦνται. Δουλειὲς δὲν ἔχουν, προβλήματα δὲν ἔχουν, στενοχώριες δὲν ἔχουν… Μόνον πηδιοῦνται… Δὲν ἀσχολοῦνται μὲ κάτι ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ τὸ πήδημα. Ἅ, ναί! Ἀσχολοῦνται καὶ μὲ τὸ νὰ κάνουν τὲστ DNA γιὰ νὰ δοῦν τίνος εἶναι τὰ μούλικα.
Καὶ δὲν μιλᾶμε γιὰ ἔρωτα ἢ σὲξ ἔστω… Μιλᾶαμε γιὰ πουτανιά… Ἀπὸ πουτάνες σὲ πουτάνες καὶ τ΄ ἀνάπαλιν. «Δυνατοί» (τάχα) διάλογοι, «συγκλονιστικές» (δῆθεν) σκηνές, «ἀληθινές» (my ass) ἱστορίες, μὲ τόση χύμα χυδαιότητα, ποὺ μόνον πόρνες χωρὶς ντροπὴ θὰ μπορούσαν νὰ χρηματοδοτοῦν, νὰ γράφουν, νὰ σκηνοθετοῦν καὶ νὰ παίζουν. Ναὶ σοῦ λέω… Δὲν τοὺς ἔφθαναν τὰ γυναικουλίστικα σενάρια, τὰ ἀστεῖα γυμνασιακοῦ ἐπιπέδου, οἱ ψυχοσυναισθηματικὲς ἀναλύσεις τοῦ κώλου (voice over) καὶ τὰ γλυκανάλατα τραγουδάκια στὸ background. Πῆραν σειρὰ οἱ πουτανιὲς τώρα.

Ὄχι τσόντα, ὄχι πορνό. Πουτανιές. Ἔχει διαφορά. Στὴν τσόντα οἱ πρωταγωνιστὲς σέβονται τίς/τοὺς συμπρωταγωνιστές τους καὶ τὸν θεατή. Οἱ «συντελεστές» τῶν ἑλληνικῶν σειῶν δὲν σέβονται τὸν ὁποιονδήποτε λέμε…

Ἄρχουσα Πειραιῶς

Υ.Γ Περιττὸ νὰ βάλω φωτογραφίες. Δὲν μπορῶ νὰ τοὺς ἐξευτελίσω περισσότερο ἀπ’ ὄσο αὐτοεξευτελίζονται…