First look, first shot, first kill

1) Ο όρος «φινλανδοποίηση» περιγράφει την διαδικασία κατά την οποία μία μικρή χώρα, η οποία συνορεύει με μία μεγαλύτερη, αποκτά με συγκεκαλυμμένο τρόπο εξαρτήσεως από την ισχυρή της γείτονα. Εξαρτήσεις που την κάνουν να αντιδρά αυτόματα και ευνοϊκά σε κάθε αίτημα της μεγαλύτερης χώρας. Η υιοθέτηση αυτής της στάσεως είναι απότοκο του φόβου ότι η μικρή χώρα οδηγούμενη σε σύρραξη με τήν γείτονά της θα χάσει πολύ περισσότερα. Ο όρος αυτός αποτελεί κωδικοποίηση των ιστορικών σχέσεων της Φινλανδίας με την Σοβιετική Ένωση (Scruton 1982).

2) «Το 1995, οι εντάσεις αυξήθηκαν μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας όταν η Ελλάδα υπέγραψε την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) . Η Συνθήκη επιτρέπει στα κράτη να διεκδικήσουν χωρικά ύδατα μέχρι 12 μίλια από τις ακτές τους, διπλάσια από τα 6 μίλια που και οι δύο χώρες είχαν προηγουμένως αποδεχθεί.

Εάν η Ελλάδα επρόκειτο να επιβάλει έναν τέτοιον όριο των 12 μιλίων, θα αποκτούσε τον έλεγχο του 71,5% των υδάτων του Αιγαίου, αφήνοντας μόλις 8,5% για την Τουρκία και 20% για τις διεθνείς θαλάσσιες οδούς, σύμφωνα με μια έκθεση του 2011 από την Διεθνή Ομάδα Κρίσεων (International Crisis Group).

Τα διεθνή ύδατα θα ήταν επίσης μη συνεχόμενα, πράγμα που σημαίνει ότι η διέλευση από το Αιγαίο για την συντριπτική πλειονότητα του θαλασσίου εμπορίου της Τουρκίας, το οποίο περνά μέσα από την Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη, ενδέχεται να απαιτούσε την άδεια από τις ελληνικές Αρχές. Το 1995, η Τουρκία δήλωσε λοιπόν ότι οποιαδήποτε μονομερής επέκταση στα 12 μίλια από την Ελλάδα θα ήταν μια πράξη πολέμου (casus belli). Αποκλιμακώνοντας γρήγορα, η Αθήνα ουδέποτε επέβαλε κυριαρχία επάνω από τα 6 μίλια της, αν και εξακολουθεί να επιμένει ότι έχει 12.

Εν τω μεταξύ, και βάσει της UNCLOS, την οποία η Τουρκία δεν έχει υπογράψει, οι χώρες έχουν Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) συνδεδεμένες με την ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα τους. Και η ΑΟΖ δίνει το δικαίωμα ο κάτοχός της να εκμεταλλευθεί όλους τους πόρους της κάτω από την επιφάνεια, συμπεριλαμβανομένων των ψαριών και, ενδεχομένως, του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.

Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι τα νησιά της έχουν δική τους ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα, ενώ η Τουρκία επιμένει ότι δεν έχουν. Αντ’ αυτού, υποστηρίζει η Άγκυρα, θα πρέπει να χαραχθεί μια διαχωριστική γραμμή στα μισά της αποστάσεως μεταξύ των ακτών των ηπειρωτικών εδαφών κάθε χώρας. Δεδομένου ότι τα ελληνικά νησιά είναι απλωμένα στο Αιγαίο, αυτό θα βάλει πολλά από αυτά στην υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας και εντός της ΑΟΖ της. Αντίθετα, αν επικρατήσει το επιχείρημα της Ελλάδας, σχεδόν όλο το Αιγαίο θα γίνει μια ελληνική ΑΟΖ.

Ένα κομμάτι σε αυτήν την διαμάχη είναι το ελληνικό νησί του Καστελλόριζου, το οποίο ευρίσκεται 78 μίλια ανατολικά της Ρόδου και 170 μίλια βόρεια της Κύπρου. Αν επικρατήσει η ελληνική επιχειρηματολογία, το μικρό νησί θα αποτελέσει μια γέφυρα που θα συνδέει την ελληνική και την κυπριακή ΑΟΖ, η οποία μπορεί να μοιάζει στην Άγκυρα σαν μια στερεή ελληνική ζώνη που θα κυκλώνει αμφότερες τις ακτές της στο Αιγαίο και την Μεσόγειο.

Εν τω μεταξύ, από το 1931, η Ελλάδα διεκδικεί επίσης όριο δέκα ναυτικών μιλίων στον αέρα· μεταγενέστερες διεθνείς συμβάσεις έχουν γενικά αποτυπώσει ότι ο εναέριος χώρος είναι ο ίδιος όπως στην θάλασσα. Η Τουρκία αμφισβητεί συστηματικά το αρχικό ελληνικό αίτημα πετώντας μαχητικά αεροσκάφη μέσα στην ζώνη των 6 έως 10 μιλίων. Πράγματι, η Αθήνα αναφέρει συνεχείς παραβιάσεις του εναερίου χώρου της από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη. Η Τουρκία επίσης περιοδικά διέρχεται άμεσα επάνω από ελληνικά νησιά με πολεμικά αεροπλάνα, και η αναχαίτιση των εν λόγω αεροσκαφών οδήγησε σε αρκετούς θανάτους και συχνές παρ’ ολίγον συγκρούσεις.

Σε διάφορες χρονικές στιγμές, τόσο η Τουρκία όσο και η Ελλάδα έχουν συμφωνήσει να παραπέμψουν τις διαφορές τους επί του Αιγαίου σε νομική διαιτησία (με γενικώς απογοητευτικά αποτελέσματα για τους Έλληνες). Περαιτέρω, από το 2010, το Συμβούλιο Υψηλού Επιπέδου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας (High Level Cooperation Council, HLCC), το οποίο ιδρύθηκε το 2010 ως τμήμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», συνεκλήθη τέσσερις φορές, με το Αιγαίο ως ένα από τα πολλά θέματα που συζητήθηκαν. Από το 1976, επίσης, και οι δύο χώρες έχουν αναλάβει επισήμως να διαπραγματευθούν μια διευθέτηση της οριοθετήσεως της υφαλοκρηπίδος στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου της Βέρνης.

Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις αυτές εξακολουθούν να είναι άκαρπες. Η πιο πρόσφατη HLCC, ανακοίνωσε μια σειρά νέων εμπορικών συμφωνιών, για παράδειγμα, αλλά δεν σηματοδότησε κάποια κίνηση στο Αιγαίο.
Επιπλέον, η απροθυμία της Τουρκίας να υπογράψει την UNCLOS, κάτι που συνδέεται με την διαφορά στο Αιγαίο, βλάπτει την νομική της θέση σε διαφωνίες σχετικά με τα όρια της Μαύρης Θάλασσας και της Ανατολικής Μεσογείου.». [Πηγή: «Το χάσμα στο Αιγαίο, Πώς να ρυθμισθούν τα σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία», του Jonathan Gorvett, για το περιοδικό Foreign Affairs].

Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι (α) η Τουρκία ανακοίνωσε στον ΟΗΕ ότι ο θαλάσσιος χώρος μεταξύ των 6 ν.μ. ανατολικά των νήσων, Ρόδου, Καρπάθου, Κρήτης, δυτικά της Κύπρου και νότια του Καστελλρίζου συνιστά τουρκική υφαλοκρηπίδα, (β) δεδομένης της επίμονης αρνήσεως της Τουρκίας να υπογράψει την Διεθνή Σύμβαση της Θάλασσας του 1982, δεν αναγνωρίζει την διεθνή πρακτική για την οριοθέτηση της ΑΟΖ όχι για την Ελλάδα μόνο αλλά και για την Κύπρο, ενώ για την τελευταία αρνείται να αναγνωρίσει ακόμα και την κρατική της υπόσταση, με αποτέλεσμα την άρνηση εκ μέρους της Τουρκίας του δικαιώματος του κυπριακού κράτους σε οριοθέτηση ΑΟΖ, (γ) παρά τους τεραστίους νομικούς και πραγματικούς περιορισμούς στην Μαύρη Θάλασσα από την άρνηση της Τουρκίας να υπογράψει την Διεθνή Σύμβαση της Θάλασσας του 1982 (για να μη δεσμευθεί από αυτήν στο Αιγαίο) η στάση αυτή της Τουρκίας αποτελεί την πηγή των εντάσεων μεταξύ των δύο χωρών και τον πυρήνα της ελληνοτουρκικής διενέξεως στο Αιγαίο (δ) τα παραπάνω ζητήματα η Τουρκία θέτει μετ’ επιτάσεως στην Αίγυπτο με στόχο να μπλοκάρει την επιχειρούμενη συμφωνία Ελλάδας και Αιγύπτου για την μεταξύ τους οριοθέτηση ΑΟΖ με αποτέλεσμα η Αίγυπτος να κωλυσιεργεί την οριοθέτηση που η Αθήνα επιδιώκει, (ε) η Αθήνα υφίσταται συνεχείς παραβιάσεις του εναερίου χώρου της από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, λόγος για τον οποίο η ελληνική αεροπορία, που σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος της αμύνης της χώρας αλλά και της προασπίσεως του ζωτικού χώρου του Αιγαίου, οφείλει να είναι αξιόμαχη.

3) Στα πλαίσια της αναβαθμίσεως του αξιομάχου της Π.Α σχεδιάζεται ο εκσυγχρονισμός μέρους των αεροσκαφών τύπου F-16 που διαθέτει η χώρα. Το πρόγραμμα αφορά συνολικά την αναβάθμιση 123 μαχητικών F-16C/D Block 50 (PX II), Block 52+ (PX III) και Block 52+ Advanced (PX IV), στο επίπεδο της εκδόσεως F-16V (Viper) με ενσωμάτωση ραντάρ AESA και κεντρικής οθόνης CPD για αναβάθμιση της απεικονίσεως τακτικής καταστάσεως στο πιλοτήριο και με απαραίτητη προϋπόθεση την ενσωμάτωση ζεύξεως δεδομένων Link 16. Η αναβάθμιση κρίνεται απαραίτητη για την αποτελεσματική αναχαίτιση της τουρκικής επιθετικότητος. Σύμφωνα με τελευταίες κυβερνητικές δηλώσεις το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί σε 7 με 8 έτη, δηλαδή το 2024-2025!

Αν τελικά η Ελλάδα προχωρήσει στην αγορά του πακέτου (F-16V) αναβάθμιση των F-16, θα γίνει η τρίτη χώρα – μετά την Ταϊβάν και το Μπαχρέιν- που προχωρά σε αυτήν την συμφωνία. Σημειωτέων ότι η προμήθεια F-35 από τις αραβικές χώρες πρέπει να αποκλεισθεί στο ορατό μέλλον, ενώ F-35 αποκλείεται επίσης να προμηθευθεί η Ταϊβάν λόγω της διενέξεως με την Κίνα· για την Κίνα η προμήθεια από την Ταϊβάν του πανίσχυρου F 35 είναι casus belli. [Η Κίνα δεν αναγνωρίζει την Ταϊβάν ως ανεξάρτητο κράτος. Ως ανεξάρτητο κράτος η Ταϊβάν αναγνωρίζεται από είκοσι μόλις κράτη. Η μη αναγνώριση από την διεθνή κοινότητα της Ταϊβάν ως ανεξάρτητο κράτος είναι γιατί η Κίνα επιμένει να την θεωρεί επαρχία της. Η Ταϊβάν διατηρεί στενές σχέσεις με την Δύση, ενώ οι ΗΠΑ αποτελούν εγγυητή της εδαφικής ακεραιότητος της χώρας.]

4) Από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, την αγορά 100 αμερικανικών F-35 έναντι 16 δισ. δολ. δρομολογεί η Τουρκία. Η Άγκυρα έχει ανακοινώσει ότι σχεδιάζει να αγοράσει 100 F-35 (Joint Strike Fighter, JSF, καταδιωκτικό αεροσκάφος χαμηλής ανιχνευσιμότητος που κατασκευάζεται από την Lockheed Martin) για να αντικαταστήσει τον στόλο της που αποτελείται από F-4 McDonnell Douglas και Falcon F-16. Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Huriet η Τουρκία έχει σχεδιάσει να αντικαταστήσει τον στόλο των F-16 μέχρι το 2030.

5) Έμπειροι στρατιωτικοί αναλυτές δεν θεωρούν αποτελεσματική την λύση της αναβαθμίσεως διότι τα αναβαθμισμένα Viper δεν θα είναι σε θέση να δουν στα ραντάρ τους τα τούρκικα F-35. Η Lockheed, που θα κάνει την αναβάθμιση, κατασκευάζει και τα F-35, συνεπώς η κρατούσα άποψη επιμένει ότι η κατασκευάστρια δεν θα υπονόμευε το ολοκαίνουργιο F-35 (από το οποίο υπολογίζει πωλήσεις της τάξεως των 3.000 μονάδων) καθιστώντας το ανιχνεύσιμο από το παλαιό F-16.

O Θεόδωρος Γιαννιτσόπουλος, αντιπτέραρχος εν αποστρατεία της Πολεμικής Αεροπορίας αποδομεί όλα τα επιχειρήματα των υπέρμαχων της αναβάθμισης των F-16. Όπως χαρακτηριστικά λέει σε συνέντευξη του στο Realfm 97,8 στο πακέτο αναβάθμισης των F-16 δεν περιλαμβάνεται κανένα σύστημα IRST, επομένως η αναβάθμιση είναι άχρηστη. «Δυστυχώς αποτελεί μια αποσπασματική κίνηση. Όπως χτίζεται, έχει χτιστεί και έχει αναβαθμιστεί η απειλή από την απέναντι πλευρά, δεν αντιμετωπίζεται με μια απλή αναβάθμιση. Κάνουμε αποσπασματικά κάτι, δεν υπάρχει παράλληλη κίνηση πραγμάτων που θα πρέπει να γίνουν στο σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης της χώρας, έτσι ώστε να μπορεί να αποκαλύπτεται η απειλή».

Έχει δίκιο ο αντιπτέραρχος? Είναι πράγματι η αναβάθμιση άχρηστη όπως μερίδα αναλυτών υποστηρίζει? Είναι το F-35 απρόσβλητο? Μπορούμε να αγοράσουμε F- 35? Κι αν όχι τι θα κάνουμε τα δεκάδες F-16 που διαθέτουμε, θα τα θέσουμε σε αχρηστία?

6) Κατ’ αρχάς, αυστηρή κριτική ασκείται στο γεγονός ότι ο δαπανηρός εκσυγχρονισμός 123 μαχητικών, τριών διαφορετικών εκδόσεων (με χρονική διαφορά μεταξύ τους μία δεκαετία), έχει ως αποτέλεσμα τεράστιο χάσμα τόσο σε τεχνολογικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Έτσι διατυπώνεται η άποψη σύμφωνα με την οποία, «Με τα ίδια χρήματα (2,4 δισ. δολάρια) που κοστολογείται ο εκσυγχρονισμός 123 μαχητικών F-16, θα μπορούσαμε να αγοράζουμε περισσότερα από 20 μαχητικά F-35.»! Εκτός ότι η κοντόφθαλμη παραπάνω πρόταση παραλείπει την τεράστια επένδυση σε υλικοτεχνικές υποδομές στο έδαφος προς υποστήριξη της λειτουργίας των F-35 καθώς και την μακρόχρονη επένδυση για την διαρκή εκπαίδευση ιπταμένου προσωπικού αλλά και προσωπικού εδάφους, δεν απαντά στο βασικό ερώτημα: τα δεκάδες F-16 που διαθέτουμε θα τα θέσουμε σε αχρηστία;

Σύμφωνα με το έγκυρο «Πτήση και Διάστημα», «Το F-16 είναι ο κορμός της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Από την δεκαετία του 80, με 4 διαφορετικά προγράμματα (Peace Xenia) αγοράσαμε 170 μαχητικά F-16 C/D, 40 Block 30 με το ΡΧ Ι, 40 Block 50 με το PX II, 60 Block52+ με το PX III, και 30 Block 52+ Adv με το ΡΧ IV. Εκατοντάδες πιλότοι μας έχουν εκπαιδευθεί σε αυτά τα μαχητικά, οι Μοίρες Συντηρήσεως τα ξέρουν πλέον απέξω κι ανακατωτά, ενώ έχουμε επενδύσει πολλά χρήματα στον οπλισμό και εξοπλισμό τους. Είναι ένα αεροσκάφος που ακόμη και τώρα υπηρετεί με χιλιάδες αντίτυπα σε δεκάδες αεροπορίες, πολεμά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτου, και παρά το γεγονός ότι το πρώτο πέταξε την δεκαετία του ’70, τα τελευταία του μοντέλα δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από μαχητικά 4,5+ γενεάς.

Χώρες που δεν έχουν F-16 αλλά χρειάζονται άμεση ενίσχυση στην άμυνά τους προσπαθούν να βρουν εναγωνίως μεταχειρισμένα αεροσκάφη. Δυστυχώς τα αεροσκάφη F-16 που βγαίνουν από υπηρεσία έχουν εξαντλήσει το δομικό όριο ζωής τους, αν και υπάρχουν προγράμματα που επιτρέπουν στα αεροσκάφη να ανανεώσουν την δομική τους ζωή. Η USAF σκοπεύει να κρατήσει τα αεροσκάφη όσο το δυνατόν περισσότερο σε υπηρεσία (θα μείνουν σε υπηρεσία τουλάχιστον μέχρι το 2048 όπως έχουμε ήδη γράψει), παρά το γεγονός ότι βάζει σε υπηρεσία τα F-35. Σημειώνουμε πως η USAF εκσυγχρονίζει 841 F-16C/D σε -V. Το ίδιο κάνει η Ταϊβάν, το Μπαχρέϊν, η Κορέα, ενώ είναι προφανές πως και άλλες χώρες θα ακολουθήσουν αργά ή γρήγορα.» [Πτήση και Διάστημα, «Και γιατί δεν παίρνουμε F-35 μάστορα;», «10 ερωτήσεις και απαντήσεις για το θέμα του εκσυγχρονισμού των F-16V…».]

Κατ’ αρχήν η παραπάνω θέση είναι ορθή. Τυχόν μη αναβάθμιση των F-16 πετά στο καλάθι των αχρήστων τεράστιες επενδύσεις (σε εκπαίδευση, υλικό, ανταλλακτικά, εξοπλισμό υποστηρίξεως και συντηρήσεως και υποδομές) που έγιναν τα τελευταία 30 χρόνια.

7) Το αξιόμαχο των τουρκικών F-16. Η καθολική υπεροχή της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας σήμερα: Σύμφωνα με το έγκυρο Πτήση και Διάστημα, «Έχουμε 180 μαχητικά απέναντι σε 255. Στην πραγματικότητα όμως έχουμε μόλις 30 F-16 C/D (Block 52+ Adv) στο επίπεδο των τουρκικών F-16 (τα τουρκικά F-16 όλα τους έχουν εκσυγχρονισθεί σε επίπεδο Block 52+ Adv). Σημειώνουμε πως τα 34 τουρκικά Block 30 εκσυγχρονίζονται κι αυτά με την σειρά τους, και δεν τα «πετούν» στα σκουπίδια. Η όποια ισορροπία διατηρείται από τα 25 Μ2000-5ΜΚ2 και τα 55 Β52+. Χωρίς να είναι λοιπόν ισάξια (με την ποιότητα σε βάρος μας), έχουμε από την μία πλευρά 30+25+55=110 κι από την άλλη 255. Μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι έχει χαθεί η ισορροπία δυνάμεων στον αέρα ή πρέπει να το κάνουμε πιο «λιανά»;». [Πτήση και Διάστημα, «Και γιατί δεν παίρνουμε F-35 μάστορα;», «10 ερωτήσεις και απαντήσεις για το θέμα του εκσυγχρονισμού των F-16V…».]

8) Τα επιχειρησιακά δεδομένα μετά την αναβάθμιση των ελληνικών F-16 στην έκδοση Viper σε σύγκριση με τα τουρκικά F-16 (επίπεδο Block 52+ Adv): Σύμφωνα με το έγκυρο Πτήση και Διάστημα, «Με τον εκσυγχρονισμό, όπως αυτή την στιγμή φαίνεται πως θα κινηθεί, θα έχουμε 123 μαχητικά σαφώς ανώτερα των τουρκικών, και άλλα 25 Μ2000-5ΜΚ2. Τα 123 ελληνικά μαχητικά F-16V θα έχουν υπέρτερες δυνατότητες των τουρκικών F-16, ενώ ταυτόχρονα θα είναι πολύ πιο αποτελεσματικά στις αποστολές τους. Έτσι μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα την αντίπαλη αεροπορία». [Πτήση και Διάστημα, «10 ερωτήσεις και απαντήσεις για το θέμα του εκσυγχρονισμού των F-16V…».]

9) Το F-35 Lightning II είναι ένα μονοθέσιο, μονοκινητήριο, χαμηλής παρατηρησιμότητος μαχητικό αεροσκάφος πέμπτης γενεάς. Κατασκευάζεται από μια κοινοπραξία εταιρειών της οποίας ηγείται η Lockheed Martin με σημαντικότερους εταίρους τις Northrop Grumman και BAe Systems. Το F-35 αυτή την στιγμή ευρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο αναπτύξεως, με την πρώτη πτήση να έχει λάβει χώρα στις 15 Δεκεμβρίου του 2006.

Το F-35 ενσωματώνει χαρακτηριστικά χαμηλής παρατηρησιμότητος που το κάνουν δύσκολο να εντοπισθεί από αντίπαλα αεροσκάφη ή ραντάρ περιορίζοντας έτσι την δυνατότητα του αντιπάλου να επιτεθεί ή να αμυνθεί αποτελεσματικά. Διαθέτει εσωτερικές αποθήκες οπλισμού προκειμένου να μην προσμετράται το ίχνος ραντάρ του οπλισμού στο συνολικό ίχνος του αεροσκάφους. Βέβαια το F-35 δύναται να φέρει οπλισμό και εξωτερικά, θυσιάζοντας έτσι όμως ως ένα βαθμό την χαμηλή του παρατηρησιμότητα.

Το F-35 φέρει το ραντάρ AN/APG-81, τύπου AESA, το οποίο θεωρείται κορυφαίων επιδόσεων. Επίσης διαθέτει το συστήματα στοχεύσεως EOTS και το σύστημα προειδοποίήσεως AN/AAS-37. Αυτά σε συνδυασμό με τους προηγμένους αισθητήρες δίνουν στον πιλότο μίαν εξαιρετική εικόνα του πεδίου μάχης.

Το αεροσκάφος θα μπορεί να δεχθεί εντολές μέσω της φωνής του πιλότου μέσω του συστήματος Direct Voice Input. Επίσης θα διαθέτει σύστημα απεικονίσεως επί κάσκας (HMDS) το οποίο θα προβάλει πληροφορίες κατ’ ευθείαν στην κάσκα του πιλότου. [Wikipedia]

Το F-35 είναι το πιο δαπανηρό πρόγραμμα εξοπλισμού του Πενταγώνου, στο οποίο συμμετέχουν οι ΗΠΑ και οκτώ άλλες χώρες: η Βρεταννία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Τουρκία, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Δανία και η Νορβηγία. Το F-35 έχει επιλεγεί και από το Ισραήλ. (Ναυτεμπορική, Εκατό F-35 αγοράζει η Τουρκία από τις ΗΠΑ).

10) Δεν υπάρχει αόρατο ιπτάμενο μέσο. Κανένα αεροσκάφος δεν είναι αόρατο. Το αυτό ισχύει και για το F 35. Το F 35 είναι αεροσκάφος χαμηλής παρατηρησιμότητος, όχι αόρατο.

• I) Τα stealth αεροσκάφη δεν είναι αόρατα. Είναι ιπτάμενες μηχανές χαμηλής παρατηρησιμότητας υπό την έννοια του χαμηλού ίχνους (RCS) στα ραντάρ του εχθρού. Κατ’ αρχάς, ένα stealth σχεδιάσεως αεροσκάφους όπως το F-35 δεν είναι γενικώς «αόρατο» στα ραντάρ του αντιπάλου αλλά το ίχνος του αποκαλύπτεται σε πολύ μικρότερη απόσταση σε σύγκριση με το ίχνος που αφήνει ένα μη-stealth αεροσκάφος.
  Περαιτέρω, κάθε stealth αεροπλάνο αφήνει διαφορετικό αποτύπωμα στα ραντάρ ανάλογα με το ποιο είναι το τμήμα του αεροσκάφους που ανακλά την δέσμη του ραντάρ. Διαφορετικό είναι το ίχνος ενός F-35 στα πλευρά και το οπίσθιο τμήμα και διαφορετικό στο πρόσθιο τμήμα (το πρόσθιο τμήμα είναι σχεδόν αόρατο, ενώ το οπίσθιο και πλάγιο αφήνουν μικρό μεν αλλά ορατό ίχνος στα ραντάρ). Σύμφωνα με δημοσιεύματα που αναφέρονται στο ρωσσικό stealth μαχητικό Sukhoi PAK FA (T-50), το ίχνος του στο εμπρόσθιο τμήμα αντιστοιχεί με το ίχνος που αφήνει ένα μπαλάκι του γκολφ, το ίχνος του στο οπίσθιο τμήμα αντιστοιχεί στο ίχνος που αφήνει μια χήνα, ενώ το ίχνος που αφήνει στο πλάγιο τμήμα είναι ελαφρώς μικρότερο από το ίχνος που αφήνει το οπίσθιο τμήμα.
  Γίνεται από αυτά αντιληπτό ότι τα αεροσκάφη σχεδιάσεως stealth είναι σχετικά ευάλωτα όταν το εχθρικό ραντάρ ανακλά στην ουρά του αεροσκάφους οπότε υπάρχουν περιθώρια εντοπισμού του από δίκτυα ραντάρ που βλέπουν την ουρά του (tailside), λόγος για τον οποίο το F-35 απαιτεί επιχειρησιακή υποστήριξη (κάλυψη) από μαχητικά 4 και 4,5 γενεάς όπως τα F-16 (βλ. επόμενο κεφάλαιο).
  Επίσης, τα χαρακτηριστικά της Stealth σχεδιάσεως ισχύουν εφόσον το αεροσκάφος δεν φέρει εξωτερικό οπλισμό (το F-35 έχει σχεδιασθεί ώστε να φέρει τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό οπλισμό). Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι τα αεροσκάφη με σχεδίαση stealth γίνονται στιγμιαία αντιληπτά όταν ανοίγουν οι θύρες από τις οποίες αποδεσμεύεται οπλισμός (ρίψη βόμβας, εκτόξευση πυραύλων αέρος – αέρος ή αέρος – εδάφους).
• II) Τα παραπάνω χαρακτηριστικά χαμηλής παρατηρησιμότητος των αεροσκαφών stealth ισχύουν υπό μία προϋπόθεση: να είναι ανενεργό το ραντάρ τους, άλλως το ραντάρ τους να μην είναι ενεργό εντός της εμβελείας του εχθρικού ραντάρ! Το αυτό ισχύει και για το F-35. Άπαξ και το ραντάρ AN/APG-81 τύπου AESA του F-35 ενεργοποιηθεί, το αεροσκάφος γίνεται αμέσως ορατό. Στο σημείο αυτό κομβικό ρόλο για την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα του F-35 αναλαμβάνει το σύστημα επικοινωνίας Multifunction Advanced Data Link (MADL) του F-35 σε συνδυασμό με το σύστημα Link 16 που διαθέτουν οι αναβαθμισμένες εκδόσεις Viper του F-16 αλλά και τα ιπτάμενα ραντάρ, που επιτρέπουν την ανταλλαγή στόχων με το F-35 χωρίς το τελευταίο να έχει ενεργοποιημένο το ραντάρ του (βλ. επόμενο κεφάλαιο).
• III) Καμμιά μηχανή δεν μπορεί να κρυφθεί από συσκευές που ανιχνεύουν την υπέρυθρη ακτινοβολία. Ούτε το F-35 μπορεί. Το F-35 είναι χαμηλής παρατηρησιμότητος στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα των ραντάρ. Δεν ισχύει το ίδιο για την θερμική υπογραφή που αφήνει στον περιβάλλοντα χώρο. «Η θερμική υπογραφή του F-35, προέρχεται μεταξύ άλλων από τα ακόλουθα στοιχεία: «Ζεστά μέρη» του κινητήρος (πρυμναίο τουρμπίναs, κέντρο μηχανής, το σώμα και τα πλευρικά τοιχώματα εσωτερικού ακροφυσίου), καυσαέρια του κινητήρα (εκπομπές από την καύση, κυρίως CO2 και οι υδρατμοί), τον σκελετό, ο οποίος περιλαμβάνει όλες τις εξωτερικές επιφάνειες των φτερών, άτρακτος, κουβούκλιο, κ.λπ., καθώς και ηλιακές και επίγειες αντανακλάσεις και κύματα.». (Θεόδωρος Γιαννιτσόπουλος, αντιπτέραρχος εν αποστρατεία της Πολεμικής Αεροπορίας).
  Για την ανίχνευση της υπερύθρου ακτινοβολίας (εν προκειμένω την θερμική υπογραφή του F-35) τα αντίπαλα αεροσκάφη χρησιμοποιούν αισθητήρες IRST. Ωστόσο τα συστήματα IRST έχουν σημαντικούς περιορισμούς («το ότι ξέρω ότι κάπου εκεί έξω πετά ένα F-35 δεν συνεπάγεται και ότι μπορώ να το στοχοποιήσω, πόσο μάλλον να το καταρρίψω»). Τα συστήματα IRST είναι πιθανό να πιτρέπουν την αποκάλυψη του F-35 σε αποστάσεις της τάξεως 50 χλμ για θέαση από εμπρός. Όμως σε περίπτωση υψηλής υγρασίας και σε βροχερό καιρό η απόδοση του συστήματος IRST μειώνονται έως και κάτω από 50%, γεγονός που καθιστά το IR αποτύπωμα του F-35 εξαιρετικά θολό, άρα ασαφές.
  Περαιτέρω, τα συστήματα IRST έχουν το λειτουργικό μειονέκτημα ότι δεν μπορούν από μόνα τους να παράσχουν ακριβή εκτίμηση της αποστάσεως του F-35 και ως εκ τούτου να επιλύσουν επακριβώς την εξίσωση βολής, λόγος για τον οποίο απαιτείται η συνδρομή συστημάτων Laser που επιτρέπουν την μέτρηση της αποστάσεως. Όμως την δυνατότητα αυτή τα συστήματα laser έχουν στις πολύ μικρές αποστάσεις (της τάξεως των 3-5 χλμ), πρόσθετα δε η ενεργοποίηση του συστήματος laser θα προδώσει το αεροσκάφος, καθώς το F-35 είναι εξοπλισμένο με τελευταίας τεχνολογίας αισθητήρες τύπου Laser Alert Detector, άρα είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι φωτίζεται από Laser.
  Σημειωτέων ότι στο πακέτο αναβαθμίσρνς των F-16 Viper ΔΕΝ περιλαμβάνεται κάποιο σύστημα IRST! Επομένως ακυρώνεται ακόμη και η ελάχιστη πιθανότητα στοχοποιήσεως του F-35, και συνακόλουθα η απειροελάχιστη πιθανότητα καταρρίψεώς του (από αποστάσεις μεταξύ 3-5 χλμ) που τα συστήματα IRST θεωρητικά παρέχουν. Εν τω μεταξύ τα stealth F-35 με το SUPER ραντάρ APG-81 (250 χλμ. εμβέλεια εντοπισμού αντίπαλου αεροσκάφους) θα έχει δει και θα έχει καταρρίψει τα αναβαθμισμένα Viper πριν καν το F-35 γίνει ορατό στον ορίζοντα – ας μην ξεχνάμε το δόγμα της φονικής δράσεως του F-35: «First look, first shot, first kill»! Συνεπώς αν η ελληνική Π.Α. κληθεί να αντιμετωπίσει τουρκικά F-35, η αναβάθμιση των ελληνικών F-16 στην έκδοση Viper είναι άχρηστη.

11) Τα F-35 έκαναν «πρεμιέρα» στην άσκηση Red Flag στην έρημο της Νεβάδα. Αεροσκάφη τετάρτης γενεάς, όπως τα F-16, F-15, F-18, Α-10 κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν απειλές από το έδαφος και να αποφύγουν τον εγκλωβισμό τους από επίγεια ραντάρ.

Σύμφωνα με όσα δήλωσαν οι χειριστές τους ένας σχηματισμός τεσσάρων F-35As εξολόθρευσαν τέσσερις επιγείους στόχους σε 15 λεπτά, χωρίς να γίνουν αντιληπτά (Militaire: Τα F-35 στην Red Flag! Ποια αποτελέσματα της ασκήσεως πρέπει να μας ανησυχούν).
Τα F-16 είναι από 3- 4+ γενεά ανάλογα με τον εξοπλισμό και την έκδοση. Καμμία τύχη δεν έχουν απέναντι στα F-35 ακόμα και μετά την αναβάθμιση σε έκδοση Viper οπότε τυπικά λογίζονται ως 4ης γενεάς. Το F-35 καταρρίπτει οποιαδήποτε έκδοση F-16 πριν καν γίνει ορατό στον ορίζοντα. Ακόμα και στο ενδεχόμενο κλειστής αερομαχίας (dog fight) το F-35 καταρρίπτει το F-16 χωρίς καν να χρειασθεί να του «πάρει την ουρά» (βλ. επόμενο κεφάλαιο)! Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται στον ειδικό Τύπο, σε προσομοιώσεις των Αμερικανών κατά την άσκηση Red Flag στην έρημο της Νεβάδα, τα F-35 κατάφεραν ένα εντυπωσιακό kill ratio 15:1 εναντίον των F-16N. Σημειωτέων ότι οι πολλαπλοί αισθητήρες που διαθέτει το αεροσκάφος δίνουν οπτική 360 μοιρών από το πιλοτήριο ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών και ανεξαρτήτως αν πετά ημέρα ή νύκτα.
Βλέπε ἐδῶ:

Κατ’ άλλην άποψη, όπως αναφέρει το Business Insider, έκθεση πιλότου, μετά την δοκιμή των πανάκριβων, αοράτων F-35 σε εικονική αερομαχία, ανέφερε πως «τα συγκεκριμένα αεροσκάφη δεν είναι αρκετά ευέλικτα για να νικήσουν τους αντιπάλους τους σε ενδεχόμενη αερομαχία. Για την ακρίβεια, διαπιστώθηκε πως τα F-35 ήταν κατώτερα των F-16 και F-15, τα οποία επρόκειτο να αντικαταστήσουν, καθώς οι πολύ υψηλές ποσότητες κινητικής ενέργειας που αναπτύσσουν δυσκολεύουν τις στροφές και τους ελιγμούς» (Business Insider, The F-35’s Damning Dogfighting Report Test pilot reveals stealth fighter’s vulnerability).
Ωστόσο:

Το F 35 δεν κατασκευάσθηκε για κλειστές αερομαχίες ούτε προορίζεται για θεαματικές αερομαχίες τύπου ‘’Top Gun’’ που συνηθίσαμε να παρακολουθούμε με δέος στις ταινίες του Χόλυγουντ. Οι κλειστές αερομαχίες τύπου «dog fight» θεωρούνται ξεπερασμένες στις ημέρες μας και ως τέτοιες μπαίνουν σταδιακά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Η έννοια της κλειστής αερομαχίας δεν έχει νόημα για το F 35, καθώς ο πιλότος μπορεί να δει το εχθρικό αεροσκάφος σε 360 μοίρες, ακόμη και «μέσα» από την κοιλιά του αεροσκάφους, πριν καν το αεροσκάφος – στόχος γίνει ορατό στον ορίζοντα.

Ως προς την δυνατότητα του F- 35 να εμπλακεί σε κλειστή αερομαχία, λεκτέο ότι, τα προηγμένα ηλεκτρονικά του F-35 επιτρέπουν την προσβολή του του εχθρικού αεροσκάφους με πύραυλο BVR που εκτοξεύεται προς οποιανδήποτε κατεύθυνση (!), χωρίς δηλαδή να χρειασθεί να «πάρει την ουρά» του αντιπάλου όπως συμβαίνει στις κλασικές «dog fight» αερομαχίες, πετυχαίνοντας έτσι (με το πανίσχυρο ραντάρ AN/APG-81, τύπου AESA) να δει και να καταρρίψει τον αντίπαλο ακόμη και κάτω από τον ορατό ορίζοντα με πυραύλους AIM-120 ή Meteor, χωρίς ο αντίπαλος να το εντοπίσει ποτέ. Το F-35 έχει την δυνατότητα να κατευθύνει τους πυραύλους, AIM-120, Meteor και AMRAAM προς τον αντίπαλο στόχο ακόμα και όταν πετά σε διαφορετική κατεύθυνση από αυτόν!
Βλέπε BVR πύραυλος που εκτοξεύεται από F-35 προς οποιανδήποτε κατεύθυνση και κάνοντας εναέρια αναστροφή κατευθύνεται προς το αντίπαλο αεροσκάφος, στο 2:21 του video:

 

Το να «πάρεις την ουρά» σε ένα F-35 είναι μάταιος κόπος, αφού το ίδιο το αεροσκάφος δεν πρόκειται ουδέποτε να επιτρέψει στον αντίπαλο να το δει. Συνάγεται από τα παραπάνω ότι, αεροσκάφη τεχνολογίας Stealth όπως το F-22 Raptor και το F-35 στοχεύουν στην εξουδετέρωση του αεροσκάφους – στόχου με απομεμακρυσμένη στοχοποίηση και προσβολή του από πολύ μεγάλες αποστάσεις («αερομαχία» BVR).

Όπως το F-22 έτσι και το F-35 δύναται εύκολα να επιτύχει στοχοποίηση και κατάρριψη ακόμα και κάτω από τον ορατό ορίζοντα χάρη στην σχεδίαση stealth, το πανίσχυρο ραντάρ AESA που διαθέτει και τους τελευταίας τεχνολογίας πυραύλους για BVR προσβολές (κυρίως AIM-120, AMRAAM και Meteor).

Το F-35 δεν προορίζεται να πολεμά ως «μοναχικός λύκος», για τον πρόσθετο λόγο ότι το ίχνος του στα ραντάρ μεγαλώνει όταν στρέφει τις απολήξεις εξαγωγής των καυσίμων για να εξέλθει του εχθρικού εναερίου χώρου, οπότε, έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή του είναι άοπλο (ή δεν φέρει πλήρη οπλισμό), περίπτωση κατά την οποία χρειάζεται κάλυψη από αεροσκάφη 4ης γενεάς. Σύμφωνα με το «Πτήση και Διάστημα», «Σε ένα μελλοντικό πεδίο της μάχης απαιτούνται και αεροσκάφη 4ης γενιάς να πετούν μαζί με το F-35, πλήρως όμως δικτυωμένα έτσι ώστε να μπορούν να ανταλλάσσουν πληροφορίες και να μοιράζονται όπλα και δυνατότητες. Η USAF έχει για αυτή την «δουλειά» τα F-15/F-16/F-22, όπως και το USN τα F/A-18E/F. Οι Βρεταννοί και οι Ιταλοί έχουν με την σειρά τους το Eurofighter, οι Ισραηλινοί και οι Τούρκοι F-16 κοκ. Το mix αεροσκαφών 4ης και 5ης γενεάς είναι προφανώς αυτό που θα κυριαρχήσει στα επόμενα χρόνια στους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς των συγχρόνων αεροποριών.».

12) Η αμερικανική θεωρία μάχης που διέπει τα stealth F-22 Raptor και F-35 βασίζεται στον εντοπισμό του εχθρικού αεροσκάφους από πολύ μεγάλη απόσταση: «First look, first shot, first kill»!

Κύριο όπλο του stealth F-35 είναι το SUPER ραντάρ APG-81 (250 χλμ. εμβέλεια εντοπισμού αντιπάλου αεροσκάφους) που εγγυάται ότι το F-35 έχει δει και έχει καταρρίψει οποιοδήποτε αεροσκάφος έως 4+ γενεάς πριν καν γίνει ορατό στον ορίζοντα! Για να έχουμε μια εικόνα της τεράστιας αποστάσεως που το F-35 μπορεί να δει (και να καταρρίψει με BVR πύραυλο) το εχθρικό αεροσκάφος αρκεί να αναφέρω ότι 250 χλμ είναι η απόσταση από από τον Παρθενώνα της Ακροπόλεως των Αθηνών μέχρι τα δυτικά παραλία της Σάμου! Σημειωτέων ότι τα 120 χλμ είναι η χιλιομετρική απόσταση που η καμπυλότητα της Γης είναι αμελητέα. Σε αποστάσεις μεγαλύτερες των 120 χλμ το F-35 δεν είναι ορατό στον ορίζοντα, εξ ου και η διατύπωση «το F-35 έχει δει και έχει καταρρίψει τον εχθρό πριν καν γίνει ορατό στον ορίζοντα».

Όταν τα σύννεφα του πολέμου μαζευτούν τα αμερικανικά stealth έχουν την δύναμη του Κεραυνού. Όντας αόρατα κυριολεκτικά, πετώντας κάτω από τον ορίζοντα, αλλά και μεταφορικά, αφήνοντας αμελητέο ίχνος στα ραντάρ του εχθρού, εξαπολύουν κεραυνούς από τις εσχατιές του Κόσμου κατακεραυνώνοντας και κατακαίγοντας τον εχθρό, εξ ου και οι αφιερώσεις στις ατράκτους των αμερικανικών F-22 στον Θεό του Κεραυνού, τον Πατέρα των Θεών και των ανθρώπων Δία.

Σε όλα τα δημοσιεύματα του ειδικού Τύπου το F-35 χαρακτηρίζεται ως το «μοναδικό διαθέσιμο παγκοσμίως, όπλο πρώτης ημέρας πολέμου», καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί την πρώτη ημέρα της ενόπλου συγκρούσεως ικανό να φέρει εις πέρας την αποστολή της διεισδύσεως βαθειά στις αμυντικές υποδομές του αντιπάλου και να τις καταστρέψει χωρίς να γίνει αντιληπτό από την αυτοάμυνα του αμυνομένου.

Στην υποθετική περίπτωση που η Τουρκία αποκτήσει το F-35 αποκτά ταυτόχρονα και το πλεονέκτημα του πρώτου πλήγματος, και μάλιστα χωρίς καμμία δυνατότητα αντιδράσεως από την ελληνική Π.Α., διαπερνώντας και καταστρέφοντας όλα τα επίγεια και εναέρια ελληνικά συστήματα αμύνης. Το χειρότερο όμως είναι η δυνατότητα του ξαφνικού βομβαρδισμού των στρατιωτικών αεροδρομίων μας, γεγονός που θα επέφερε τον αποδεκατισμό της αεροπορίας μας στο έδαφος πριν καν τα αεροπλάνα μας προλάβουν να σηκωθούν στον αέρα!

Κανένα αεροσκάφος, είτε μιλάμε για το κορυφαίο – μετά το Sukhoi T-50 – σε υπηρεσία ρωσσικό Su-35 S, είτε για το F-15 (ένα πανίσχυρο μαχητικό πολλαπλών ρόλων) ή το σουηδικό Saab Gripen, ή το γαλλικό Rafale, ή το Eurofighter, έχει αποδείξει ότι μπορεί να εντοπίσει το F-35, πόσο μάλλον ότι μπορεί να το καταρρίψει με οποιοδήποτε όπλο. Ωστόσο η συζήτηση αυτή είναι καθαρά θεωρητική· η υπεροχή ενός αεροσκάφους δεν αποδεικνύεται στην θεωρία αλλά μόνο στο θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων.

[Το κορυφαίο τεχνολογίας stealth ρωσσικό μαχητικό Sukhoi PAK FA (T-50) είναι το αντίπαλον δέος των αμερικανικών F-22 Raptor και F-35. Το Τ-50 προορίζεται ως αντικαταστάτης για τα παλαιότερα (νομίζω) MiG-29 και Su-27. Όπως και το F-35, το γεγονός ότι το ρωσσικό Su Τ-50 χρησιμοποιεί τεχνολογία stealth σημαίνει ότι το F-16 (ακόμα και η αναβαθμισμένη έκδοση Viper με το πανίσχυρο ραντάρ AESA) δεν θα μπορέσει να το εντοπίσει παρά λίγα μόνο δευτερόλεπτα πριν πληγεί από απόσταση που δεν είναι ορατό. Σύμφωνα με τον Mizokami «Για κλάσματα μόνο του δευτερολέπτου θα το δει όταν ο πιλότος του F-16 αντιληφθεί ότι στοχοποιείται από βλήματα αέρος-αέρος μεγάλης εμβελείας εντοπίζοντας το T-50 μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα όταν δηλαδή ανοίξουν οι θύρες της εσωτερικής αποθήκης οπλισμού για να εξαφανισθεί πάλι από τα ραντάρ μόλις αυτές κλείσουν.»! Πέραν όμως των τεχνολογιών stealth, το T-50 είναι και μια πανίσχυρη πτητική μηχανή. Σύμφωνα με τον ρωσσικό ειδικό Τύπο «Σε μια πτήση ρουτίνας το αεροσκάφος κατάφερε να πιάσει ταχύτητα ανυψώσεως τα 384 μέτρα ανά δευτερόλεπτο! Σύμφωνα με την ρωσσική εφημερίδα Rossiyskaya Gazeta, μια τέτοια ταχύτητα ανυψώσεως θα επέτρεπε στο πολεμικό αεροπλάνο να φθάσει σε υψόμετρο ίσο με την κορυφή του Έβερεστ, το υψηλότερο βουνό της Γης, σε μόλις 23 δευτερόλεπτα!».]

Ως προς την άποψη που υποστηρίζει την προμήθεια από την Π.Α. του πανίσχυρου Sukhoi 35S για την αντιμετώπιση της απειλής από τυχόν τουρκικά F-35: Κατ’ αρχάς το ρωσσικό αεροσκάφος δεν είναι τεχνολογίας stealth. Περαιτέρω, το ραντάρ του Sukhoi, το πανίσχυρο ραντάρ ΝΙΙΡ Ν035 IRbis-E που το Su-35S φέρει κάτω από την μύτη, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την θανάσιμη απειλή του F-35, έστω και αν επιτρέπει τον εντοπισμό μη stealth στόχων στην απόσταση ρεκόρ των 400 χλμ, την παρακολούθηση 30 εναερίων στόχων ταυτόχρονα και την πραγματοποίηση ταυτοχρόνων βολών σε 8 από αυτούς!

Πρόκειται δηλαδή για ανάλογη κατάσταση με αυτήν της αναβαθμισμένης εκδόσεως Viper του F-16. Με μια διαφορά: το Su-35S διαθέτει εκτός από το πανίσχυρο ραντάρ και προηγμένο σύστημα IRST (που η ελληνική αναβάθμιση Viper δεν διαθέτει), ικανό να δει το θερμικό αποτύπωμα του F-35· ότι όμως το ρωσσικό Sukhoi είδε με τα συστήματα IRST το F-35 («ξέρω ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει ένα F-35») δεν σημαίνει και ότι το στοχοποίησε – πόσο μάλλον ότι το κατέρριψε!

[Ότι το IRST πέτυχε να δει στο περίπου το θερμικό αποτύπωμα του F-35 δεν λέει απολύτως τίποτα. Ο λόγος, επειδή με τα υπάρχοντα πυραυλικά συστήματα αέρος – αέρος δεν υπάρχει η δυνατότητα στοχοποιήσεως και καταρρίψης ενός stealth αεροσκάφους. Θεωρητικά, η στοχοποίηση και κατάρριψη ενός F-35 θα ήταν δυνατή μόνο με BVR πυραύλους αέρος – αέρος που φέρουν υπέρυθρη κεφαλή. Όμως τέτοιοι πύραυλοι δεν υπάρχουν, ούτε πρόκειται να υπάρξουν στο ορατό μέλλον λόγω ανυπέρβλητων περιορισμών στους IR αισθητήρες – όταν ένας BVR πύραυλος εφοδιασμένος με υπέρυθρη κεφαλή πετά επί 100 χιλ για να πλήξει το F-35, υπερθερμαίνονται οι πρόσθια επιφάνεια του πυραύλου, με αποτέλεσμα να αστοχεί ο υπέρυθρος αισθητήρας που βλέπει το θερμικό αποτύπωμα του F-35.]

Στον αντίποδα, μερίδα αναλυτών ισχυρίζεται ότι το Su-35 S σχεδιάσθηκε για την κατάρριψη αεροσκαφών με τεχνολογία stealth. Με το Super Flanker οι Ρώσσοι ισχυρίζονται ότι περιορίζουν δραστικά την απειλή από τις τεχνολογίες stealth. Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, αν και το F-35 θα εντοπίσει στα πανίσχυρα ραντάρ του πρώτο το Su-35, θα πρέπει για να εξαπολύσει BVR πύραυλο (AIM-120 ή Meteor) να πλησιάσει αρκετά κοντά – τόσο που το επίσης πανίσχυρο ραντάρ του Sukhoi θα εντοπίσει το F-35. Στο σημείο αυτό οι Ρώσσοι ισχυρίζονται ότι το Super Flanker διαθέτει τέτοια δυνατότητα ελιγμών που μπορεί να αποφύγει τους πυραύλους BVR του F-35! «Αν το Sukhoi είναι απρόβλεπτο, αν είναι ικανό να αλλάξει το ίχνος πτήσεως του πολύ ξαφνικά και πολύ δραματικά, και αν είναι σε θέση να κάνει αυτό κάτω από έλεγχο, τότε είναι πολύ πιο δύσκολο για τον πύραυλο του F-35 να το κάνει αυτό», λέει ο στρατιωτικός αναλυτής Sweetman. Σημειωτέον ότι, όπως έμπειροι αναλυτές υποστηρίζουν, το ρωσσικό Super Flanker διαθέτει εξελιγμένους πυραύλους αέρος-αέρος της οικογενείας Vympel που κατέχουν το παγκόσμιο ρεκόρ για το μεγαλύτερο BVR πύραυλο με το απίστευτο βεληνεκές των 400 χιλιομέτρων! Σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία το Su-35S έχει μέγιστη ταχύτητα Mach 2,5, υψηλή αυτονομία 3600 χλμ. και 12 πυραύλους Vympel, γεγονός που, σύμφωνα με τους θιασώτες της υπέροχης του Sukhoi 35S, το φέρνει σε πλεονεκτική θέση απέναντι σε ένα F-35 με εμβέλεια από 2.222 χιλιόμετρα και τελική ταχύτητα Mach 1.6, σε περίπτωση κλειστής αερομαχίας, ή αν η εμπλοκή γίνει υπό συνθήκες εγγύτητος ή οπτικής επαφής.

Ανεξάρτητα όμως με τα παραπάνω, το σημαντικότερο είναι ότι – πέραν των πολιτικών λόγων που αποκλείουν την προμήθεια ρωσσικών Su-35S από την Ελλάδα (δεν το συζητάμε για T-50, S-400 Triumph και S-500 Prometheus που πιθανόν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα F-35, όπως οι Ρώσσοι ισχυρίζονται, τα οποία είναι συστήματα που ούτως ή άλλως είναι μη αποτιμητά σε χρήμα, άρα εκτός συναλλαγής, αφού σε αυτά βασίζουν οι υπερδυνάμεις την κυριαρχία τους) – , τα Su-35 S αποκλείονται και για λόγους αδυναμίας επιχειρησιακής τους εντάξεως σε νατοϊκές αεροπορικές δυνάμεις. Ο λόγος είναι ο εξής: Τα ρωσσικά Sukhoi δεν είναι συμβατά με τα νατοϊκά συστήματα δικτυώσεως, συνεπώς δεν μπορούν να διασυνδεθούν με τα αμερικανικά F-16 και τα γαλλικά Mirage της Dassault που διαθέτει η ελληνική Π.Α. ώστε να λειτουργήσουν ως κόμβοι επικοινωνιών και διαμοιρασμού δεδομένων. Τούτο σημαίνει ότι τυχόν ένταξη των Sukhoi στην ελληνική Π.Α. θα απέκλειε ότι τα αεροσκάφη ανταλλάσσουν μεταξύ τους πληροφορίες στοχοποιήσεως, τόσο μέσω του προηγμένου MALD του F-35 όσο με την πλατφόρμα Link 16 των αναβαθμίσεων F-16 ( Viper) ή τα εναέρια ραντάρ AWACS (βλ. παρακάτω για την σημασία των συστημάτων δικτυώσεως και ανταλλαγής πληροφοριών στο σύγχρονο θέατρο επιχειρήσεων).

[Εξελιγμένα συστήματα IRST φέρουν και τα Typhoon, Rafale και Gripen τα οποία σε συνδυασμό με τα ισχυρά ραντάρ AESA έχουν αυξημένες δυνατότητες απέναντι στα F-35, αν και το πρόβλημα παραμένει: έστω ότι το είδες, πώς το καταρρίπτεις;]

Να σημειώσω επίσης ότι ήδη ευρίσκονται σε εξέλιξη έρευνες από αμερικανικές, ρωσσικές και ευρωπαϊκές εταιρείες επάνω σε τεχνολογίες πολυστατικών συστημάτων ραντάρ που λειτουργούν σε χαμηλή ζώνη συχνοτήτων (VHF/UHF) και υποτίθεται ότι καθιστούν εφικτό τον εντοπισμό stealth αεροσκαφών· το γεγονός βεβαίως του εντοπισμού ενός F-35 είναι η μισή δουλειά αφού το δύσκολο μισό της δουλειάς είναι η στοχοποίηση και η κατάρριψη, για την οποία λύση ισχυρίζονται ότι έχουν μόνο οι Αμερικανοί και οι Ρώσσοι. Πάντως πολυστατικά ραντάρ ετοιμάζονται να παρουσιάσουν στην αγορά οι, Lockheed Martin, Raytheon και Northrop Grumman, αλλά και οι ευρωπαϊκοί γίγαντες Ericsson και EADS. Σημειωτέων ότι Αμερικανοί και Ρώσσοι πειραματίζονται σε κβαντικά ραντάρ, τα οποία, σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα καθιστούν εφικτό τον εντοπισμό των αεροσκαφών τεχνολογίας Stealth, πλην όμως δεν θα επεκταθώ στις εν λόγω τεχνολογίες διότι η ανάλυσή τους εκφεύγει της θεματολογίας της αναρτήσεως.

13) Στρατιωτική ισορροπία έναντι του αντιπάλου που διαθέτει F-35 έχεις μόνο αν διαθέτεις F-35. Αποκλειομένων των T-50, S-400 Triumph και S-500 Prometheus για τους λόγους που προεκτέθησαν, μόνη εναλλακτική στην στρατιωτική υπεροπλία του αντιπάλου που διαθέτει F-35 είναι οι πύραυλοι Κρουζ, η προμήθεια όμως των οποίων αποκλείεται για την Ελλάδα.

Οι αμερικανικοί και ρωσσικοί πύραυλοι τύπου Κρουζ παράγονται σε ναυτικές και αεροπορικές εκδόσεις καθώς και σε εκδόσεις ξηράς. Είναι υποηχητικοί (πετούν με ταχύτητα περίπου 900 χλμ/ώρα), είναι αόρατοι στα ραντάρ (επειδή πετούν σε ύψος μόλις 30 μέτρων), ακολουθούν το γεωγραφικό ανάγλυφο με προεγκατεστημένους χάρτες στον (ενσωματωμένο στον πύραυλο) υπολογιστή καθοδηγήσεως, εκτελούν αυτόνομα αποφευκτικούς ελιγμούς αποφυγής τυχόν εχθρικών πυρών, έχουν βεληνεκές 800 με 2.500 χιλιόμετρα (ικανό να καταστρέψει το σύνολο των τουρκικών αεροδρομίων), μπορούν να μεταφέρουν πυρηνικές και συμβατικές κεφαλές, ενώ έχουν πολύ χαμηλό κόστος (800 χιλιάδες με 1,6 εκατομμύρια δολάρια). Η αμερικανική έκδοση πυραύλων τύπου Κρουζ είναι οι Tomahawk, ενώ η ρωσσική είναι οι πύραυλοι Kalibr. Άδεια εξαγωγής για τους Αμερικανικούς Tomahawk έχει δοθεί μόνο για την Βρεταννία.

14) Η αξία του συστήματος επικοινωνίας Multifunction Advanced Data Link (MADL) του F-35 σε συνδυασμό με το σύστημα Link 16 που διαθέτουν οι αναβαθμισμένες εκδόσεις Viper του F-16:

Σύμφωνα με το έγκυρο «Πτήση και Διάστημα», «Τα αεροσκάφη που διαθέτουν το σύστημα Link 16 θα μπορούν να «επικοινωνούν» δικτυακά, να ανταλλάσσουν στόχους, να αποκαλύπτουν απειλές, και να χρησιμοποιούν στο έπακρο διαθέσιμα όπλα και καύσιμα (για παράδειγμα, ένα F-16 να «κτυπά» στόχο με όπλο που εκτοξεύθηκε από άλλο F-16 αλλά επισημάνθηκε από το ίδιο). Και όλη αυτή η «ανταλλαγή» πληροφορίας γίνεται αυτοματοποιημένα, χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Περαιτέρω, η κατασκευάστρια εταιρεία ισχυρίζεται πως η διασύνδεση F-16V και F-35A είναι «απόλυτη», καθώς τα αεροσκάφη θα μπορούν να εκμεταλλεύονται το ένα τις δυνατότητες του άλλου».

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Northrop Grumman , «Η Northrop Grumman και η βρεταννική RAF επέδειξαν την ικανότητα διασυνδέεσεως του ψηφιακού συστήματος μεταδόσεως δεδομένων Link 16 που διαθέτει το Eurofighter Typhoon, και του Multifunction Advanced Data Link (MADL) του F-35B. Έτσι τα δεδομένα του Typhoon μπορούν να «διαβασθούν» από το format του Link 16, και να τροφοδοτήσουν τα F-35B με δεδομένα σε πραγματικό χρόνο, αλλά και το αντίστροφο, όπου τα δεδομένα του F-35B να μεταφρασθούν σε format Link 16. Τα δυο αεροσκάφη μέχρι σήμερα μπορούσαν να επικοινωνούν μέσω του Link 16, αλλά δεν μπορούσαν να μεταδοθούν κάποιες πληροφορίες (5ης γενεάς όπως αναφέρει η ανακοίνωση) από το F-35B στο Typhoon. Το F-35B ανάμεσα στα υπόλοιπα κορυφαία χαρακτηριστικά του, έχει την ικανότητα να παρουσιάζει το περιβάλλον επιχειρήσεων και τις απειλές ενοποιημένα από όλους τους αισθητήρες (με μια διαδικασία που η LM ονομάζει Fusion), ασχέτως αν προέρχονται από το ραντάρ, το IRST ή άλλους αισθητήρες. Έτσι μειώνεται δραματικά η επιβάρυνση και ο φόρτος εργασίας του πιλότου.

Σύμφωνα πάλι με το «Πτήση και Διάστημα» «Με αυτό τον τρόπο τα Typhoon θα μπορούν να δέχονται πληροφορίες από τα F-35B που πιθανότατα να προπορεύονται στον εχθρικό εναέριο χώρο, και να μεταδίδουν τις πληροφορίες στα Typhoon που ακόμη δεν θα έχουν πλησιάσει σε απαγορευμένη περιοχή (που το F-35 μπορεί να πετά πολύ πιο εύκολα). Εχθρικά αεροσκάφη μπορούν να πληγούν από τα Typhoon (με Meteor από πολύ μεγάλη απόσταση για παράδειγμα, χωρίς το εχθρικό αεροσκάφος να είναι καν στο ραντάρ του Typhoon!), χωρίς το F-35B να αποκαλυφτεί ούτε και για να αμυνθεί. Το ίδιο μπορεί να γίνει και για στόχο εδάφους, όπου F-35B βαθιά μέσα στην εχθρική ενδοχώρα (από την στιγμή που δεν μπορούν να εντοπιστούν από δίκτυα αεραμύνης) μπορεί να επισημάνει στο έδαφος στόχο ευκαιρίας, υψηλής όμως αξίας (για παράδειγμα εκτοξευτή πυραύλων εδάφους-εδάφους ή αντιαεροπορικό όπλο), και να τον κτυπήσει πάλι ένα Typhoon με όπλο μακράς ακτινάς δράσεως όπως Storm Shadow (ή κάποιο άλλο).

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε για όλους, πως πλέον οι πραγματικές επιδόσεις ενός αεροσκάφους δεν παίζουν τόσο ρόλο σε ένα σύγχρονο θέατρο επιχειρήσεων. Ο λόγος είναι απλός. Βίντεο που κυκλοφορούν στο youtube όπου πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας συνομιλούν -φωνητικά- μεταξύ τους ή με τα ραντάρ αναχαιτίσεως δεν θα επαναληφθούν σε πιθανές μελλοντικές πολεμικές αναμετρήσεις επάνω από το Αιγαίο. Τα δεδομένα στόχου μεταδίδονται πλέον ψηφιακά, και το αεροσκάφος-μαχητικό είναι ένα κομμάτι σε ένα διασυνδεδεμένο περιβάλλον όπου συμμετέχουν επίγεια και εναέρια ραντάρ, αντιαεροπορικά συστήματα, μαχητικά, στρατηγεία κοκ. Η εποχή που από τον ασύρματο μεταδίδονται φωνητικά πληροφορίες του τύπου «πρόσεχε πίσω ώρα επτά σου έρχονται» έχει περάσει ανεπιστρεπτί.» ! [Πτήση και Διάστημα: «Τι σημαίνει το F-35 για την Ελλάδα; Ας το δούμε όπως οι Βρεταννοί».]

15) Θα διακινδυνεύσω την πρόβλεψη ότι η Τουρκία F-35 δεν θα πάρει. Σημειωτέων ότι σε δημοσίευμα της εφημερίδος Μilliyet το 2012, ο κ. Γιλμάζ ανέφερε κατά την διάρκεια συνεδριάσεως του τουρκικού κοινοβουλίου ότι η Τουρκία προτίθεται να αγοράσει 100 F-35 και δύο πρώτα θα παραδοθούν το 2015 (Ναυτεμπορική, Εκατό F-35 αγοράζει η Τουρκία από τις ΗΠΑ, ημ. δημ. 23 Φεβ 2012). Ανεξάρτητα πάντως από την καθυστέρηση του προγράμματος, θα επιμείνω στην άποψη ότι οι ΗΠΑ δεν θα προμηθεύσουν F-35 στην Τουρκία, και ότι, σε κάθε περίπτωση, αν η Τουρκία πάρει κάποιαν έκδοση των F-35 δεν θα είναι η φουλ αμερικανική, βρεταννική και ισραηλινή έκδοση. Αυτονόητο είναι ότι S-400 η Τουρκία δεν θα δει ούτε στον ύπνο της. Όσον αφορά στις εξαγωγικές εκδόσεις των F-35, να σημειώσω ότι η προμήθεια ενός αεροσκάφους που μοιάζει με stealth δεν σημαίνει ότι διαθέτεις επιχειρησιακά ένα πλήρως λειτουργικό F-35.

Για παράδειγμα, το κινέζικο stealth FC-31 Shenyan είναι πιστό αντίγραφο του F-35. Το ό,τι κατασκευάζεις ή διαθέτεις κάτι που θυμίζει σε αμερικανικό ή ρωσσικό stealth σε καμμία περίπτωση δε σημαίνει ότι διαθέτεις την τεχνολογία αιχμής του F-35. Ένα πολεμικό αεροσκάφος δεν είναι απλά μια εικόνα. Είναι ενιαίο σύνολο. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Κινέζοι αδυνατούν να κατασκευάσουν κινητήρες. Κινητήρες αδυνατούν ακόμα και να αντιγράψουν με την μέθοδο της αντίστροφης μηχανικής. Οι Κινέζοι πετούν τα «stealth» τους με ρωσσικούς κινητήρες Sukhoi (παλαιοτέρας ασφαλώς γενεάς). Για το FC – 31 οι Κινέζοι ζήτησαν ρωσσικούς κινητήρες (νομίζω Saturn), αίτημα που η Ρωσσία αρνήθηκε να ικανοποιήσει.

Τεκμαίρεται από τα παραπάνω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο οι ΗΠΑ να προμηθεύσουν με τεχνολογία αιχμής τους Τούρκους, γεγονός που, μεταξύ άλλων, θα είχε σαν αποτέλεσμα την ακύρωση της καθολικής υπεροχής του Ισραήλ στον αέρα της εγγύς και μέσης Ανατολής. Και ας μην παραβλέπουμε το σημαντικότερο: οι ΗΠΑ έχουν την τεχνογνωσία να υπονομεύσουν εργοστασιακά τυχόν τουρκικά F-35 «φυτεύοντας» στα τουρκικά αεροσκάφη τεχνολογίες τύπου «Fail-safe». Τα συστήματα αυτά δύνανται να ενεργοποιούνται (μέσω δορυφόρων) από απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων έτσι που την κρίσιμη στιγμή (α) να μετατρέπουν τυχόν τουρκικά F-35 σε «μαγνήτη» για τους ισραηλινούς λ.χ. πυραύλους BVR ή για τα αντιαεροπορικά συστήματα αεράμυνας Patriot ή/και (β) το τουρκικό F-35 να ανταποκρίνεται εγγενώς με τρόπο που δεν προκαλεί καμμιά ή ελάχιστη βλάβη σε άλλους εξοπλισμούς (πχ αμερικανικούς, βρεταννικούς, ισραηλινούς, κλπ), τις εγκαταστάσεις ή τον άμαχο πληθυσμό.

Δεδομένου ότι οι Τούρκοι γνωρίζουν τους θανάσιμους κινδύνους από την εξάρτηση στην προμήθεια τεχνολογίας αιχμής από τις ΗΠΑ, σπεύδουν εσπευσμένα να αναπτύξουν εθνικό πολεμικό αεροσκάφος!

[«Η τουρκική SSM, κάτω από την προεδρεία του Τούρκου Πρωθυπουργού Αχμέντ Νταβούτογλου, απεφάσισε σύσσωμη την εκκίνηση της δεύτερης φάσεως του προγράμματος αναπτύξεωης μαχητικού αεροσκάφους εγχωρίους σχεδιάσεως (με την βοήθεια της Saab) και την διάθεση 1 δις $ για την υλοποίηση και ολοκλήρωση της προκαταρκτικής σχεδιάσεως του αεροσκάφους καθώς και των υποσυστημάτων του. Σκοπός είναι να γίνει όσον δυνατόν μεγαλύτερη εμπλοκή τουρκικών εταιρειών με την ΤΑΙ και την Aseslan να είναι κύριοι εργολάβοι. Η κεντρική ιδέα του τουρκικού εγχειρήματος είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απεξάρτηση του οπλοστασίου της χώρας από τις ΗΠΑ. Για τον λόγο αυτόν επελέγησαν ως συνομιλητές για το πρόγραμμα χώρες όπως η Σουηδία και η Βραζιλία, οι οποίες έχουν σημαντικές δυνατότητες στην αεροναυπηγική και μικρή εξάρτηση από αμερικανικές εταιρείες και το αμερικανικό κράτος. Σύμφωνα με την TAI, στην μελέτη που θα καταθέσουν τα στελέχη της στο SSM και στην τουρκική Αεροπορία θα προσδιορίζονται το κόστος και το χρονοδιάγραμμα του εγχειρήματος». (Περιοδικό «Επίκαιρα», του Γιώργου Τσιμούκη) ]

16) Ἐν κατακλείδι

Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές η τουρκική Π.Α. έχει καθολική υπεροχή έναντι της ελληνικής Π.Α.

Μετά την αναβάθμιση τα ελληνικά Viper θα έχουν υπέρτερες δυνατότητες των τουρκικών F-16, ενώ ταυτόχρονα θα είναι πολύ πιο αποτελεσματικά στο Αιγαίο.

Η ελληνική αναβάθμιση των F-16 στο επίπεδο της εκδόσεως F-16V (Viper) με ενσωμάτωση ραντάρ AESA θα επαναφέρει την ισορροπία στο Αιγαίο. Υπό έναν όρο: Να μην προμηθευτθεί F-35 η Τουρκία!

Την φονική λειτουργία του F-35 διέπει το δόγμα «First look, first shot, first kill».

Κανένα αεροσκάφος, είτε μιλάμε για το κορυφαίο ρωσσικό Su-35 S, είτε για το F-15 (ένα πανίσχυρο μαχητικό πολλαπλών ρόλων) ή το σουηδικό Saab Gripen, ή το γαλλικό Rafale, ή το Eurofighter, έχει αποδείξει ότι μπορεί να εντοπίσει το F-35, πόσο μάλλον ότι μπορεί να το καταρρίψει με οποιοδήποτε όπλο.

Το F-35 καταφέρνει σχεδόν απόλυτο kill ratio εναντίον όλων των τύπων F-16, πόσο μάλλον που στο πακέτο αναβαθμίσεως των F-16 Viper δεν περιλαμβάνεται κανένα σύστημα IRST!

Εκτιμώ ότι οι ΗΠΑ δεν θα προμηθεύσουν την Τουρκία με F-35. Μάλλον αυτό προμηνύει και η μη συμπερίληψη στην ελληνική αναβάθμιση συστημάτων IRST. Μάλλον τα ελληνικά Viper δεν θα χρειασθούν IRST.

Αν η ελληνική Π.Α. κληθεί να αντιμετωπίσει τουρκικά F-35, η αναβάθμιση των ελληνικών F-16 στην έκδοση Viper είναι άχρηστη.

Τυχόν απόκτηση F-35 από την Τουρκία θα κωδικοποιούσε τον διεθνή όρο που περιγράφει την εξάρτηση και υποτέλεια μιας αδύναμης χώρας από την ισχυρή της γείτονα, από «φινλανδοποίηση» σε «ελληνοποίηση».

Τυχόν απόκτηση F-35 από την Τουρκία θα ισοδυναμούσε με εθνική καταστροφή.

Ἀλαμπάσης Θανάσης