Γιὰ μίαν σημαία… (β)

Ποιά τελικῶς λοιπόν εἶναι ἡ σημαία μας; Ποιό εἶναι ἐκεῖνον τό σύμβολον πού θά μποροῦσε νά μᾶς ἑνώσῃ; Γιατί κάποιοι τήν καταδιώκουν;
Γιατί, ἂν καὶ τὸ μόρφωμα τοῦ ἑλλαδικοῦ κρατιδίου, ἐξ ἀρχῆς ἦταν παραμάγαζον τῶν γνωστῶν τοκογλύφων, σήμερα ἔρχονται αὐτοί οἱ τοκολύφοι νά τό ἀποδομήσουν, μαζύ μέ ὅλους τούς κοινωνικο-ἠθικούς του θεσμούς, ἀλλά καί κάθε ἐπιπέδου σύμβολον; Τί ἄλλαξε στά συμφέροντά τους γιά νά ἀνατρέψουν τόσο ἀπαξιωτικά τούς σχεδιασμούς τους; Δέν χρειάζονται πλέον τό κρατίδιόν μας; Κι ἐάν ναί, γιατί;

Τὴν εἰκόνα μοῦ ἔστειλε φίλη, μαζὺ μὲ πολλὲς ἄλλες, ποὺ δείχνουν τὰ ἐπιτεύγματα τῶν …«ἀναρχικῶν» πρακτόρων καὶ ὑπαλλήλων τοῦ πSoros.
Αὐτὴ ὅμως εἶναι ἡ μία ἄποψις.

Γιὰ μίαν σημαία… (α)

Ἂς παραμείνουμε λοιπὸν ἐπὶ τοῦ θέματός μας…
…τὸ ὁποῖον ναὶ μὲν ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι ἡ σημαία, ἡ ἱερότης της ἀλλὰ τώρα πιὰ καὶ ὁ πόλεμος ποὺ δέχεται, ἐφ΄ ὅσον, ἡ, πλέον κοινῶς ὁμολογουμένη, ἀνάγκη χρήσεώς της ὡς ἑνωτικοῦ μας συμβόλου, καθίσταται ὑπερβολικὰ ἐπικίνδυνος γιὰ τὴν κρατούσα τάξιν. Προφανῶς ἕνα ἀπὸ τὰ αἴτια ἀμαυρώσεώς της, ἀλλὰ κι ὅλος αὐτὸς ὁ πόλεμος ποὺ ἔχει στηθῇ ἐναντίον της, κρύβεται καὶ πίσω ἀπὸ τὸν ἑνωτικό της χαρακτῆρα. Πρὸς τοῦτον καὶ κάθε λογῆς κοτσανολόγος δύναται ἀτιμώρητος νὰ τὴν ἀπειλῇ, ἐφ΄ ὅσον ἕνας ὁλόκληρος χρηματοδοτικός, ἐθνομηδενιστικὸς καί, κυρίως, «ἰδεολογικός» μηχανισμὸς θὰ ξεπεταχθῇ γιὰ νὰ τὸν ὑποστηρίξῃ…
…μά, παραλλήλως, καθημερινῶς πετάγονται ἀπὸ κάθε γωνιὰ …«ἀνεξάρτητοι ἐρευνητές» γιὰ νὰ μᾶς ἀποδείξουν, μὲ ἱστορικὰ στοιχεία, τὸ πόσο πλαστὰ εἶναι τὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα γνωρίζαμε γιὰ τὴν ἱστορία μας, ἐνᾦ, ταὐτόχρονα, ὑποσκάπτουν ἀκόμη περισσότερο τὶς συνειδήσεις μας καὶ στοχοποιοῦν ξεκάθαρα τὴν ἐθνική μας ἀκεραιότητα. «Μακεδονο-σκοπιανο-λάτρες», «ἀλβανολάτρες», «τουρκολάτρες» καί, πάντα μισέλληνες, ἀπὸ κάθε γωνιὰ τῆς χώρας, μὲ κάθε πρόσχημα καὶ μὲ μόνιμο αἴτημα τὶς …αὐτονομήσεις.
Φαντάζομαι πὼς κι αὐτὸ θὰ εἶναι ἰδιατέρως …«τυχαῖον», ὅπως κι ὅλα τὰ ἄλλα.

Τὰ ἐρωτήματα πολλά, ἀναπάντητα καὶ ἑστία προβληματισμῶν.
Μία σημαία ποὺ διαρκῶς ἀπαξιώνεται καὶ προσβάλλεται μὲ ὅλους τοὺς τρόπους. Ἀπὸ τὴν ἁπλῆ καταστροφή της, ποὺ ἐπιφέρουν τὰ πρακτοράκια τοῦ πSoros, ἔως τὴν …στειλιαροποίησίν της, ποὺ ἐπίσης ἐπιβάλλεται ἀπὸ τὰ πρακτοράκια τοῦ ἄλλου, ἐπίσης, ὑποκαταστήματος τοῦ πSoros.

Μία σημαία ποὺ τείνει νὰ παύσῃ νὰ εἶναι κοινό μας σύμβολον καὶ μετατρέπεται σὲ σημεῖον στιγματισμοῦ, ἀπὸ κάθε ὁπτική. Εἴτε ὑπερασπιστικῶς εἴτε καταστροφικῶς.
Καί, σαφῶς, ὅλη αὐτὴ ἡ συμφορὰ δὲν ἔτυχε. Ὅπως πάντα ἐπέτυχε…

Μποροῦμε καί δικαιούμεθα σήμερα νά σηκώνουμε αὐτήν τήν σημαία, γιά τήν ὁποίαν ἔγιναν ἀμέτρητες θυσίες; Ἤ τελικῶς ἐξακολουθοῦμε νά παραμένουμε θύματα ἐάν ἐπιλέξουμε νά τήν ὑπερασπισθοῦμε;
Φυσικὰ καὶ οἱ ἀπαντήσεις, εἶναι, κατὰ κάποιον τρόπο, δίκοπο μαχαίρι, ἐφ΄ ὅσον ἂν καὶ ὁμολογοῦμε λίγο ἔως πολὺ ὅλοι μας πὼς ναί, αὐτὸ εἶναι τὸ σύμβολόν μας, παραλλήλως ἀρνούμεθα νὰ τὸ χρησιμοποιήσουμε καθολικῶς καί, τελικῶς, δικαιώνουμε καταληκτικῶς καὶ τοὺς ἐπισήμως, μὰ καὶ τοὺς ἀνεπισήμως, πολεμίους του. Περιθωριοποιοῦμε καὶ ἐξοβελίζουμε τὴν σημαία, ἀν τὶ νὰ περιθωριοποιήσουμε καὶ νὰ ἐξοβελίσουμε ἀπὸ τὶς κοινωνίες μας ὅλους αὐτοὺς ποὺ τὴν χρησιμοποιοῦν, μὲ δολιοφθορικὲς προθέσεις, μὲ κάθε εἴδους πρόσχημα καὶ δικαιολογία. Εἴτε εἶναι συνειδητοποιημένα ἀνθελληνικὰ μισθοδοτούμενα πρακτοράκια, εἴτε εἶναι ἠλίθιοι ὁπαδοί, ποὺ μετροῦν τὸν μπατριωτισμό τους μὲ τὸ …πάχος τοῦ στειλιαριοῦ, ποὺ ὅμως τελικῶς καὶ ἀπομειώνει καὶ στιγματίζει τὴν ἀξία τῆς σημαίας.

Κατ’ ἐμέ, γιὰ τὴν ὥρα, κι ἀπολύτως προσωρινῶς, ἔως νὰ ἀνακάμψουμε ὡς κοινωνίες (ἠθικῶς, οἰκονομικῶς καὶ πολιτειακῶς), μία λύσις πλέον ὑπάρχει. Μία λύσις ποὺ θὰ μᾶς βοηθήσῃ νὰ διατηρήσουμε μὲν ζωντανὴ τὴν σημαία, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον νὰ μὴν τὴν ἐκθέτουμε σὲ κινδύνους. Μία λύσις …παρακαμπτήριος, ποὺ θὰ μᾶς δόσῃ πιστώσεις χρόνου, πρὸ κειμένου νὰ δυναμώσουμε καὶ νὰ συνειδητοποιήσουμε, βαθύτερα καὶ ταχύτερα, αὐτὰ ποὺ μᾶς ἑνώνουν κι αὐτὰ ποὺ μᾶς κρατοῦν ζωντανούς, πρὸ κειμένου νὰ τὰ ἐνεργοποιήσουμε πρὸς ὄφελός μας, ἀναστέλλοντας, διαβρώνοντας ἤ, ἀκόμη κι ἀκυρώνοντας, τὰ σχέδια τῶν δυναστῶν μας. Μία λύσις παναρχαία καὶ δοκιμασμένη ἀπὸ ὅλους τοὺς προγόνους μας, ποὺ ἔμπαιναν σὲ μάχη μὲ ἀπόλυτες δεσμεύσεις καὶ μὲ ὁράματα ἐλευθερίας: Ἡ ἐπιστροφή μας στὰ …λάβαρα, πού, κατὰ περίπτωσιν, θὰ ἐμπεριέχουν σαφῶς τὰ προσωπικὰ σύμβολα τοῦ δημιουργοῦ τους, τὴν κοινὴ ἀντιληπτικότητα τῆς φυλῆς, τὴν πραγματική μας ἀνάγκη γιὰ ἐλευθερία καί, ὁπωσδήποτε ὄχι, ἐπὶ τοῦ παρόντος τοὐλάχιστον, κάτι ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ θυμίζουν πολυεθνικὲς …«περιουσίων» καὶ ἔξωθεν ἐξαρτήσεις.

Λάβαρα; Γιατί; Ἔχουμε πόλεμο;
Μὰ φυσικὰ κι ἔχουμε πόλεμο. Πάντα εἴχαμε πόλεμο. Οὐδέποτε πάψαμε νὰ πολεμοῦμε.
Μόνον ποὺ τώρα ὁ πόλεμος εἶναι …ἀόρατος γιὰ τοὺς πολλούς, δίχως νὰ ὑστερῇ σὲ σπουδαιότητα ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους πολέμους ποὺ ἔλαβαν χώρα στὴν Ἱστορία μας (γνωστὴ κι ἄγνωστη!). Ἕνας πόλεμος ποὺ ἤδη ξεκίνησε, θὰ τραβήξῃ σὲ μάκρος καὶ ἀριθμεῖ ἤδη πολλὰ θύματα. Ἕνας πόλεμος ποὺ θὰ καταλήξῃ νικητήριος γιὰ τὸν Ἄνθρωπο, ἀλλὰ γιὰ νὰ συμβῇ αὐτὸ πρέπει πρώτα ὅλη ἡ Ἀνθρωπότης νὰ ἐπανα-τοποθετηθῇ γιὰ τὰ πάντα, ὑπερασπιζομένη, πρωτίστως, τὴν ἀναγεννημένη ταὐτότητά της, τὸ δικαίωμα ὑπάρξεώς της καὶ τὸν κάθε, πραγματικὸ ἢ εἰκονικό, βαθμὸ Ἐλευθερίας της.
Κι ἀκριβῶς αὐτὸ πλέον εἶναι ποὺ μᾶς συμβαίνει.
Μά, ἐφ΄ ὅσον μᾶς συμβαίνει, τότε ἀπαιτῶνται καὶ τὰ λάβαρα.
Κι ἀργήσαμε…

Τί λάβαρα;
Πῶς θά μπορούσαμε νά τά χρησιμοποιήσουμε; Γιατί νά τά χρησιμοποιήσουμε; Ποῦ; Πότε; Γιά ποιόν λόγο;
Χμμμ… Τὸ ποιὰ θὰ εἶναι τὰ κάθε μορφῆς λάβαρα, εἶναι προσωπικὴ ἐπιλογὴ τοῦ κάθε ἑνὸς ἀπὸ ἐμᾶς.
Παράδειγμα τέτοιο θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι κάτι σὰν τὸ λάβαρον-σύμβολον τοῦ Γέρου μας:

Ἡ ἱστορία μίας σημαίας.

Ἕνα λάβαρον δικό του, πού, μὲ πολλὲς ἢ λίγες παραλλάξεις, θὰ μποροῦσε νὰ ἐπαν-ἐνεργοποιηθῇ, γιὰ νὰ χρησιμοποιηθῇ ὡς σύμβολον τοπικὸ τῆς γειτονιᾶς ἢ τῆς παρέας. Ἕνα λάβαρον δικῆς του ἐμπνεύσεως, ποὺ ὅμως, μὲ ὅποιες παραλλαγές του, θὰ μποροῦσε καὶ σήμερα νὰ δηλώσῃ ἀκριβῶς τὶς ἴδιες ἰδέες καὶ τὶς ἴδιες ἀποφάσεις γιὰ δράσεις, ἀλλά, ἐπὶ πλέον, θὰ παρέκαμπτε τὸ …«ἀγκάθι» τῆς σημαίας, ὅπως τίθεται σήμερα, μετὰ ἀπὸ τόσες ὑπονομευτικὲς καὶ προπαγανδιστικὲς ἐνέργειες, ἐφ΄ ὅσον πάντα ὑπῆρχαν καὶ θὰ ὑπάρχουν οἱ ἀνεγκέφαλοι ὁπαδοί, ποὺ σὲ κάτι …«οὐδέτερον» δὲν θὰ ἀντιδροῦσαν ὑπονομευτικά, μὲ τὸν ὁποιονδήποτε τρόπο.

Τὸ πότε, τὸ πῶς, τὸ γιατί, τὸ ποῦ, καθὼς καὶ τὸ ἐὰν θὰ χρησιμοποιηθῇ ἕνα λάβαρον εἶναι προσωπική μας ἐπιλογή, ποὺ ἐπὶ πλέον θὰ ληφθῇ ὅταν κι ἐφ΄ ὅσον θὰ τὸ κρίνουμε ἐμεῖς ἀναγκαῖον. Ὁπωσδήποτε ὅμως, ἂν καὶ θὰ παραμένῃ ὑπὸ τὴν σκέπη τῆς σημαίας, στὴν πραγματικότητα θὰ λειτουργῇ αὐτόνομα, γιὰ νὰ μὴν προσβάλη καὶ νὴ μὴν βλάπτῃ τὴν σημαία. Στὴν πραγματικότητα θὰ πρέπη, ἐπὶ τέλους, νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς εἶναι προτιμότερον νὰ κτίσουμε παρὰ νὰ διορθώσουμε κάτι ἡμί-κατεστραμμένο, ἐὰν θέλουμε νὰ σώσουμε τὸ «κτίσμα» ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει. Κι ἐὰν θεωρήσουμε ὡς κτίσμα τὴν σημαία, καλλίτερα εἶναι νὰ ξεκινήσουμε νὰ δημιουργοῦμε ἄλλες διαδρομὲς προσεγγίσεώς της καὶ ἀναδείξεώς της, ὡς κεντρικό μας καὶ ὑπερ-ἐθνικό μας σύμβολον, παρὰ νὰ ἀγωνιζόμεθα νὰ ἀλλάξουμε τὸ σκηνικὸ ποὺ ἔχει στηθῇ εἰς βάρος της, τὸ ὁποῖον ἐπὶ πλέον ὑποστηρίζεται κι ἀπὸ ὅλον τὸν προπαγανδιστικὸ μηχανισμὸ τῶν μέσων μαζικῆς ἐξαπατήσεως.
Προτιμῶ, γιὰ παράδειγμα, στὰ τοῦ οἴκου μου καὶ μόνον, νὰ ἐμφανίσω ἕνα σύμβολον σὰν αὐτὸ τοῦ Κατσώνη…:

 

εἰκόνα

…παρὰ νὰ προσπαθήσω νὰ πείσω τὸν κάθε ἀνεγκέφαλο γείτονά μου -ποὺ ἐπὶ πλέον ἐποφθαλμιᾶ τὴν σημαία τοῦ ἐξώστου μου – πὼς ὀφείλει κι αὐτός, ὅπως ἐγὼ καὶ πολλοὶ ἄλλοι συμπατριῶτες μας, νὰ τιμᾷ τὴν σημαία. Τὸ ἐν λόγῳ σύμβολον, ποὺ οὐδόλως στερεῖται ἱστορικότητος, δὲν συνδέεται ἀμέσως μὲ τὴν σημαία, ἀλλὰ εἶναι ἀπὸ μόνον του σημαία ἐλευθερίας. Ὁ ἀνεγκέφαλος τὸ ἀγνοεῖ καὶ δὲν τὸν προσβάλλει, ἐνῷ ἡ ἴδια ἡ ἐθνική μας σημαία μένει στὸ ἀπυρόβλητον καὶ λειτουργεῖ ὑποστηρικτικῶς ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ ἑνωτικοῦ συμβολισμοῦ. Δὲν ἀπομονώνει, διότι δὲν εἶναι μέσον δημιουργίας συγκρούσεων, δηλώνει τὶς προθέσεις μου καὶ ἀπομακρύνει τὸ βλέμμα τῶν κάφρων ἀπὸ τὶς ἀποδομητικὲς καὶ ἐθνοκαταστροφικές τους τάσεις.

Ὑπάρχουν πολλά, ἀναλόγου βαρύτητος καὶ σημαντικότητος, ἱστορικὰ σύμβολα. Σαφῶς καὶ τὰ περισσότερα ἐξ αὐτῶν ἐμπεριέχουν μασονικὲς σκιές, ἀλλά, ἐὰν τὸ καλο-ἐξετάσουμε, πάντα ἱστορικῶς, οὐδὲ ἕνα σύμβολον ἀνήκει στοὺς μασόνους. Ὅλα τὰ ἔχουν καπηλευθῇ ἀπὸ ἄλλους λαοὺς καὶ ἰδίως ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες. Ἡ χρῆσις τῶν συμβόλων, ποὺ στὶς συνειδήσεις μας ποινικοποιεῖται, ἐφ΄ ὅσον ἔχει ἐπικρατήσῃ νὰ θεωροῦνται σύμβολα τῶν σαπροφύτων τοῦ πλανήτου, ποὺ λυμαίνονται, πάντα «νομιμοπρεπῶς» τὶς ζωές μας καὶ τὶς ἐλευθερίες μας, πρέπει νὰ παύσῃ. Ὀφείλουμε, ἐπὶ τέλους, νὰ γίνῃ δικαίωμά μας ἡ χρῆσις αὐτῶν τῶν συμβόλων, ἐφ΄ ὅσον παραλλήλως θὰ καθαρθοῦν καὶ θὰ ἀποκατασταθοῦν ἱστορικῶς καὶ συνειδησιακῶς. Δὲν γίνεται, γιὰ παράδειγμα, ἡ τετραγάμμα, ποὺ ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ ἀρχαιότερα σύμβολα τῶν Ἑλλήνων, νὰ συνδέεται μὲ τὸν ἀνεγκέφαλο σιωνιστικὸ ναζισμό, μαζὺ  μὲ τὸν ἀνεγκέφαλο σιωνιστικὸ σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Τί συμβαίνει μέ τά σύμβολα; (α)

Τότε ποὺ οἱ ναζὶ (κι ὄχι μόνον) συκοφαντοῦσαν τὸν Ἑλληνικὸ πολιτισμό.

Ναζισμός, ΕΣΣΔ καὶ σβάστικα.

Οὔτε πλέον μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ ἐπιτρέπουμε στοὺς καταχραστὲς τῆς ἐξουσίας, νὰ συμπεριφέρονται ὡς ἐξουσία.
Δικαίωμα στὴν Ἐλευθερία ἔχουμε. Μᾶς πρέπει νὰ τὸ διεκδικήσουμε, ἐφ’ ὅσον πρωτίστως δομήσουμε ἀρκούντως τὸ ἐπίπεδον αὐτοεκτιμήσεως καὶ ἐνσυνειδήσεώς μας.
Μὰ μαζὺ μὲ τὴν Ἐλευθερία ἀπαιτεῖται ἡ ἄσκησις τοῦ δικαιώματος τῆς ἱστορικῆς γνώσεως, πρὸ κειμένου νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ γιατὶ πρέπει νὰ ξεκινήσουμε μά, κυρίως, τὸ ποῦ μᾶς πρέπει νὰ φθάσουμε.

Ἔχουμε μακρὺν δρόμο καί, πρὸς ὥρας,ἀπαιτεῖται νὰ ἀναζητήσουμε διεξόδους ἀπὸ τὶς ἀγκυλώσεις μας, τοὺς φόβους μας καὶ τὶς παραπληροφορήσεις μας. Ἐὰν δὲν μποροῦμε, καθολικῶς, νὰ χρησιμοποιήσουμε τὴν σημαία μας ὡς πανεθνικό μας σύμβολον, τότε ὀφείλουμε νὰ ἀναζητήσουμε τρόπους ἐντοπισμοῦ ὅλων αὐτῶν ποὺ θὰ λειτουργήσουν ἑνωτικὰ ἂν τὶ τῆς σημαίας. Ἐὰν δὲν τολμοῦμε (ἢ δὲν θέλουμε) νὰ πολεμήσουμε ἐπισήμως ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος, ἂς πολεμήσουμε ὑπὲρ τῆς Ἀνθρωπότητος. Ἐὰν δὲν μποροῦμε (ἢ δὲν θέλουμε) νὰ πείσουμε τοὺς πολεμίους τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Σημαίας νὰ λειτουργήσουν ἐπάνω ἀπὸ τὶς προσωπικές τους ἰδεοληπτικὲς ἀγκυλώσεις, τότε πρέπει νὰ ἀναζητήσουμε τεχνικὲς γιὰ νὰ παύσουν αὐτὲς οἱ ἀγκυλώσεις νὰ δημιουργοῦν ζητήματα ἐμφυλοπολεμικά. Ἐὰν δὲν ἀντέχουμε (ἢ δὲν θέλουμε) νὰ σηκώσουμε τὴν σημαία μας, ἂν καὶ τὴν θεωροῦμε ὑπέρτατον σύμβολον τοῦ Ἔθνους, τότε ἀπαιτεῖται νὰ τὴν ὑπερασπισθοῦμε …πλαγίως, ἀπὸ κάθε προσβολὴ καὶ δολιοφθορά.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς προέχει ἡ ἐπιβίωσις τοῦ Ἔθνους καὶ τῶν Ἀξιῶν του. Τὰ σύμβολα ἀποτελοῦν δηλωτικὸ χαρακτῆρα, ἀπολύτως ἐπιβεβαιωτικὸ (ἢ ὄχι) τῆς ὑπάρξεως τοῦ Ἔθνους. Δὲν προεξοφλοῦν τὴν συνέχειά του.

Οὔτως ἢ ἄλλως αὐτὰ ποὺ ἰσχύουν σήμερα θὰ παύσουν, μὲ ἢ χωρὶς τὴν δική μας συμμετοχή.
Ἐὰν ὅμως ἐμεῖς συμμετάσχουμε, ὅλα αὐτὰ θὰ παύσουν ταχύτερα καί, ἐπὶ προσθέτως, θὰ μᾶς δυναμώσουν τόσο, ὅσο χρειάζεται, γιὰ νὰ ξαναστήσουμε τὸν κόσμο μας καί, ἰδιαιτέρως τὴν Πατρίδα μας, σὲ ὑγειεῖς βάσεις τέτοιες, ποὺ νὰ μὴν κινδυνεύῃ ἀπὸ σαχλαμαράκηδες καὶ μισανθρώπους. Ἡ ἔννοια τῆς Πατρίδος ἐμπεριέχει τὴν ἔννοια τοῦ συνόλου. Τί Πατρίδα θά ἔχουμε ἐάν δέν ἐπιτύχουμε νά ἰσχυροποιηθοῦν οἱ μεταξύ μας δεσμοί κι ἐάν δέν ἐπαναδομήσουμε ἕναν πρός ἕναν ὅλους τούς κοινωνικούς μας ἱστούς;

Ἀρχὴ ὅλων μας καὶ σκοπὸς καὶ Ἱερὸ καθῆκον πρέπει νὰ εἶναι ἡ Ἀπελευθέρωσις τοῦ Ὅλου κι ὄχι τοῦ μέρους.
Ἐὰν δὲν πορευθοῦμε μὲ αὐτὸν τὸν σκοπό, δὲν ἀξίζει νὰ πορευθοῦμε.

Φιλονόη

Σημειώσεις

Ἡ ἰδέα ποὺ ἀφορᾶ στὰ λάβαρα δὲν εἶναι δική μου. Εἶναι παναρχαία:

«Γιὰ τὴν Μητέρα Γλῶσσα μας τὰ Λάβαρα κρατεῖστε…»

Κωστὴς Παλαμᾶς

Ἐνᾦ ὁ Σικελλιανός, στὴν κηδεία Παλαμᾶ, ἀναφωνεῖ, μεταξὺ ἄλλων:

«Οἱ σημαῖες οἱ φοβερὲς τῆς Λευτεριᾶς ξεδιπλωθεῖτε στὸν ἀέρα!»

Βέβαια ὁ Παλαμᾶς ἀνεφέρετο στὴν Γλῶσσα, ἀλλὰ δὲν μιλᾶ γιὰ ἕνα, μὰ γιὰ πολλὰ λάβαρα.
Ὁ Σικελλιανὸς ὅμως ἀναφέρεται ξεκάθαρα στὰ λάβαρα-σημαῖες, διαφορετικῶς θὰ μιλοῦσε γιὰ μίαν σημαία.

Κάθε χώρα ποὺ σέβεται τὸν ἑαυτόν της ἐπιδεικνύει διαφορετικὰ λάβαρα σὲ κάθε ἐκδοχὴ τῶν σωμάτων ἀσφαλείας, τοῦ στρατοῦ, τῆς ἀστυνομίας καὶ τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν.

(Ἐνδιαφέρουσες πληροφορίες μπορεῖτε νὰ δεῖτε ἐδῶ)

Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς ἐφαρμόζουν ὅλες οἱ χῶρες, σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ἐκθέτουν τὴν σημαία τους ἐν κινδύνῳ, ἀλλὰ πάντα ὑπὸ τὴν σκέπη τῆς ἐθνικῆς τους σημαίας.
Ἁπλῶς, τώρα, ὅλα αὐτά, πρέπει νὰ χρησιμοποιηθοῦν ἐπὶ τέλους γιὰ δικό μας Ἐθνικὸ ὄφελος.

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply