Ἀποσυμβολισμὸς τῆς Βεργίνας

Εἶναι πολὺ δυσάρεστο, σὲ ἐμέναν, νὰ ὑποδεικνύω τὴν δουλειὰ τῶν ἀρχαιολόγων. Τὸν τρόπο ποὺ πρέπει νὰ ἐνεργοῦν καὶ ἔτσι ἐν τέλει νὰ φθάνουν στὰ σωστὰ συμπεράσματα. Ἁπλᾶ δὲν εἶναι δική μου δουλειὰ αὐτή. Θὰ μπῶ ὅμως σὲ αὐτὴν τὴν διαδικασία, γιατὶ τὰ πράγματα ἔφθασαν στὸ ἀπροχώρητο. Μοιάζει ὁ ἀρχαῖος πολιτισμός μας, παιχνίδι σὲ χέρια παιδιῶν, ποὺ δεκάρα δὲν δίδουν γιὰ τὸ ἐὰν αὐτὸ καταστραφῇ. Τὸ ἄκρον ἄωτον αὐτῶν, εἶναι ἡ τερατώδης βεβαιότης ὅτι στὴν Βεργίνα ἀπεκαλύφθη τὸ ἀνάκτορο τοῦ Φιλίππου!!!

Ἐγχειρίδιο τοῦ σωστοῦ ἀρχαιολόγου λοιπόν.

Ἄκρη τοῦ νήματος, ἡ τεραστία νεκρόπολις τῆς Βεργίνας.
Ἡ ὕπαρξίς της ὁλοφάνερος καί, γιὰ τὴν συνέχεια, πρέπει νὰ ἀπαντηθῇ ἕνα βασικὸ ἐρώτημα: Τί ἦταν αὐτό, πού ὁδηγοῦσε σέ μεγάλη συγκέντρωση ταφῶν σὲ συγκεκριμένο μέρος; Χῶρος ἱερός, καθοσιωμένος, εἶναι ἡ ἀπάντησις καὶ ὕπαρξις ἱεροῦ ἀπαραίτητος.
Τὴν φύση τοῦ ἱεροῦ, θὰ τὴν ἀναζητήσουμε καὶ ἴσως νὰ μᾶς τὴν δώσουν οἱ τάφοι ἐκεῖ. Τὰ σύμβολα τοῦ Ἡλίου (1,2), οἱ παραστάσεις ἁρπαγῶν τῆς Περσεφόνης (3,4), οἱ σφίγγες (5) καὶ οἱ γρῦπες (5), φανερώνουν ὅτι οἱ τάφοι ἀνῆκαν σὲ μεμυημένους στὴν Καβείριο λατρεία!!! Ἡ ἀναζήτησις γιὰ Καβείριο ἱερό, εἶναι πλέον ἐπιβεβλημένη.

Αὐτὰ ποὺ λέγονται στὴν ἐκπομπή, καθὼς καὶ ἄλλα περισσότερα, ποὺ ἀποτελοῦν ντροπή, κατὰ τὰ φαινόμενα σὲ ὅλον τὸν ἀρχαιολογικὸ κόσμο.

Ὁ σιωπὼν δοκεῖ συναινεῖν!!!

Ὁρισμὸς γιὰ τοποθεσία μὲ Καβείριο, εἶναι λόφος ἢ κάποια ἅλλη περίοπτος θέσις ἐπάνω ἀπὸ τὴν πόλη. Λόφος δὲν ὑπάρχει καὶ τὸ μάτι πέφτει σὲ πρωτοχριστιανικὸ μοναστηράκι σὲ περίοπτο θέση, ἐπάνω ἀπὸ τὴν πόλη. 
Εἶναι σὲ ὅλους γνωστό, ὅτι οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ ἔκτιζαν σὲ καθοσιωμένους χώρους ἐπάνω σὲ ναούς. Ἴσως ἐκεῖ νὰ εὑρίσκεται τὸ Καβείριο ποὺ ἀναζητοῦμε. 
Οἱ τομὲς πάντως δείχνουν μεγάλο οἴκημα, τόσο μεγάλο ποὺ ξεφεύγει ἀπὸ κατοικία. Οἱ ἀρχαῖοι κατεσκεύαζαν μεγάλα καὶ πολυτελῆ κτίρια, ἐὰν ἐπρόκειτο γιὰ Ναούς. Αὐτὴ ἡ ἀρχικὴ ἔνδειξις, μένει νὰ ἐπιβεβαιωθῇ ἀργότερα.

Ἀποκαλύπτεται σὲ ὅλο του τὸ μεγαλεῖο τὸ οἴκημα καὶ ἡ ἔνδειξις γιὰ ναὸ ἰσχυροποιεῖται, ἀφοῦ ἡ εἴσοδός του εἶναι στὴν ἀνατολή!!! Ἡ ἔνδειξις γίνεται ἀπόδειξις, ὅταν τὸ πρόπυλο εἶναι καθαρὴ εἴσοδος ναοῦ (τρίβηλο). Μένει νὰ διέλθουμε ἀπὸ τὸ τρίβηλο, ὥστε νὰ ἐντοπίσουμε εὑρήματα ποὺ θὰ ἐνισχύσουν περαιτέρῳ τὴν ἀπόδειξη.

ΥΓ. Τὸ σκίτσο δείχνει τὴν περίοπτο θέση τοῦ Καβειρίου, ποὺ τὸ ὀνομάζουν «ἀνάκτορον». Τὴν λέξη Καβείριο τὴν προσέθεσα ἐγώ.

Πρὶν νὰ εἰσέλθουμε ἀπὸ τὴν εἴσοδο ὅμως, ἐντοπίζουμε, ἕνα ἐπίπεδο χαμηλότερα ἀπὸ τὸν ναό, κάτι σὰν θέατρο (1). Σὲ μίαν νεκρόπολη μὲ ἐλαχίστους κατοίκους, ἡ κοσμικὴ ζωὴ θὰ ῆταν παράδοξο. Ἄλλωστε μὲ δύο σειρὲς μόνον καθισμάτων, ἐπρόκειτο ὄχι βέβαια γιὰ θέατρο, ἀλλὰ γιὰ κάτι ἄλλο.

Ἡ ἀναζήτησις γιὰ παρόμοιο κατασκευή, θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὴν Λάρισσα. Ἐκεῖ, στὸν λόφο «πευκάκια» ὑπάρχει δίδυμος κατασκευὴ ἴσων διαστάσεων (2), ποὺ τὴν ὀνομάζουν θέατρο Β΄. Στὸν χῶρο ἐκεῖ, σύμφωνα μὲ τὸν ἀρχαιολόγο Ἀθανάσιο Τζιαφάλια, ὑπῆρχε ἱερὸ Δήμητρος καὶ Κόρης. Ὁ λόφος, ἀπὸ τὴν προσιτή του πλευρά, προστατεύετο ἀπὸ περίβολο 55,50 μέτρων καὶ ἔτσι εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ἦταν τὸ Καβείριο τῆς πόλεως.
Στὴν Βεργίνα βέβαια δὲν χρειάζονταν περίβολο, γιατὶ τὰ μάτια τῶν ἀμυήτων δὲν ἔφθαναν ἕως ἐκεῖ.
Στὴν ἴδια θέση ὑπῆρχε ἔνας χριστιανικὸς ναός, ὅπως ἀνάλογα ὑπῆρχε τὸ μοναστηράκι στὴν Βεργίνα καὶ ἀργότερα, κατὰ τὴν Τουρκοκρατία, ἐκτίσθη τὸ περίφημο τζαμὶ τοῦ Χασᾶν – Μπέη. Εἶναι γνωστὸ ὅτι τοὺς καθοσιωμένους χώρους, τοὺς χρησιμοποιοῦσαν καὶ οἱ Ὀθωμανοίί.

Δὲν ἐπρόκειτο λοιπὸν γιὰ θέατρα, ἀλλὰ γιὰ χώρους συναθροίσεως μυημένων, ποὺ δὲν ἔλειπε ἀπὸ κάποιο Καβείριο. Ἀλλοῦ, ὅπως στὴν Σαμοθράκη, ὅπου ὁ κύκλος ἔκλεινε (3), ὀνομάζουν τὸν χῶρο «θεατρικὸ κύκλο».

Ἀμέσως μετὰ τὴν τρίβηλο εἴσοδο, ὑπάρχουν τὰ θεμέλια κυκλικοῦ χώρου (βλέπε κάτοψη), ἀκριβῶς ἐκεῖ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπάρχῃ πάντα κυκλικὴ δεξαμενὴ μυήσεως. Τὴν εἰκόνα ἀναπαρασταίνουν δεκάδες νομίσματα, ὅπου ὁ ὑπὸ μύμησιν εἶναι κοντὰ στὸ Τρίβηλο, εὑρίσκεται μέσα στὴν δεξαμενὴ καὶ οἱ ἱέρειες τὸν μυοῦν. Ἡ κολυμβητικὴ στάσις τοῦ ἀνθρώώπου, φανερώνει τὸν τρόπο ποὺ ἐγίνετο ἡ μύησις.

Ἡ ὑπεύθυνος ἀρχαιολόγος, ποὺ περιγράφει τὴν εἴσοδο, χωρὶς  ὅμως νὰ τῆς δόσῃ ὄνομ,α, γράφει: 

«Ἡ πρόσβασις στὸ Ἀνάκτορο γινόταν ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴ πλευρά, ὅπου ὑψωνόταν ἕνα πραγματικὰ μοναδικὸ μνημειακὸ πρόπυλο, στὸ κέντρο μιᾶς ἐντυπωσιακῆς δωρικῆς κιονοστοιχίας! Σῴζονται μάλιστα τὰ μαρμάρινα κατώφλια τῆς τριπλῆς αὐτῆς βασιλικῆς εἰσόδου».

Σὲ παρουσίαση δική της πάλι, σχετικὴ μὲ τὸ δῆθεν ἀνάκτορο (τὸ δῆθεν πάει στὴν ἑρμηνεία τῆς ἀρχαιολόγου, γιατὶ ὁ χῶρος εἶναι ἀνάκτορο, ὅπως καὶ τῆς Σαμοθράκης!!! «Ἔστηκε δέ ἀγάλματα δύο ἐν τῷ Σαμοθρᾴκων ἀνακτόρῳ ἀνθρώπων γυμνῶν, ἄνω τεταμένας ἐχόντων τὰς χεῖρας ἀμφοτέρας εἰς οὐρανὸν καὶ τὰς αἰσχύνας ἄνω ἐστραμμένας…..», τὸ θέμα εἶναι ποιὸς ἐβασίλευε ἐκεῖ!!!) ὀνομάζει τὴν δεξαμενὴ «κυκλικὸ πρᾶγμα!!!!!!!!». Ἄλλοτε τὴν ὀνομάζει θόλο καὶ τὴν περιγράφει σὰν τὸν ἱερὸ χῶρο τοῦ ἀνακτόρου. Ὁ λόγος γι΄ αὐτό, εἶναι μία ἐπιγραφὴ καὶ ἔνα ἀνάγλυφό ποὺ εὑρέθησαν ἐκεῖ.
Ἡ ἐπιγραφὴ «ΠΑΤΡΩΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ» καὶ «μία θεὰ μὲ ἕνα φίδι»!!!!,  ὅπως τὴν περιγράφει ἡ ἰδία ἀρχαιολόγος. Βέβαια οἱ μυήσεις ἐκεῖ ἐγίνοντο στὸ ὄνομα τοῦ Πατρῴου Ἡρακλέους καὶ τῆς ἀρχιερείας Ὀλυμπιάδος.
Ὁ ὅρκος ἀπὸ τὸν μυημένο πλέον, ἐδίδετο παρουσίᾳ τους!

Περαιτέρω ἔρευνα γιὰ τὴν δεξαμενὴ μυήσεως μᾶς ἐπεφύλαξε ὅμως μεγάλες ἐκπλήξεις….

ΥΓ. Ἀρχαιολογία θὰ πή: νὰ μποροῦμε νὰ προσεγγίσουμε ὄσο δυνατὸν περισσότερο τοὺς ἀρχαίους. Ἡ ἀρχαιολογία, ὅπως τὴν ἔφτιαξαν,  κεῖται μακρὰν τῶν ἀρχαίων. Ἐκφράσεις ὅπως «τριπλῆ βασιλικὴ εἴσοδος» «ἕνα κυκλικὸ πρᾶγμα» «μία θεὰ μὲ ἕνα φίδι», καθὼς κι ἄλλες ποὺ προδίδουν ἀμάθεια, εἶναι ἐπιεικῶς ἀπαράδεκτες. Εὐχαριστῶ τὸν ἀγαπητὸ φίλο ἐρευνητὴ θεολόγο Κωνσταντῖνο Κώττη γιὰ τὸ ἀπόσπασμα τῆς Σαμοθρᾴκης.

Οἱ διαστάσεις τῆς δεξαμενῆς στὴν Βεργίνα (1), ἀποκαλύπτουν συνδέσεις μὲ πολὺ μεγάλο ἐνδιαφέρον. Εὐτυχῶς δηλαδὴ ποὺ δὲν τὴν γκρέμισαν καὶ δὲν τὴν ἐξηφάνισαν, ὅπως ἔκαναν στὸ Καβείριο τῆς Κύθνου.

Στὴν 4η φωτογραφία, εἶναι πρὸ καὶ στὴν 5η, μετὰ ἀποκαταστάσεως (πολλὲς φορές, ἔτσι ἀποκαλοῦν τὴν καταστροφὴ στὴν ἀρχαιολογία).
Ἡ δεξαμενὴ ἐκεῖ, ἦταν ἰσομεγέθης μὲ αὐτὴν τῆς Βεργίνας.

Ποιό ἦταν ὅμως τό πρότυπο γιά αὐτό τό μέγεθος;
Τὸ πρότυπο εῥίσκετο στοὺς Δελφοὺς (2) καὶ μὲ βάσηαὐτὸ κατεσκευάσθσαν πολλὲς δεξαμενὲς μυήσεως Καβειρίων (Στάγειρα – 3, Αἰζάνεια Φρυγίας, ὅπως τὴν παρουσίασα σὲ παλαιοτέρα ἀνάρτηση κ.ἅ.).
Ὄλες ἦσαν ἰσομεγέθεις!!!

Στὴν ἀναζήτησή μας ὅμως, δὲν προέκυψε μόνον αὐτό.
Ἡ ἰδία διάστασις, πολλαπλασιαζομένη μὲ τὶς 16 ἀκτῖνες τοῦ Ἡλίου, ποὺ γι’ αὐτὸ εἶναι ἱερὸς ἀριθμός, δίδει ἀκριβῶς τὸν περίβολο τοῦ μνημείου τῆς Ἀμφιπόλεως!!!
Αὐτό, πρακτικά, θὰ πῆ  ὅτι ἡ δεξαμενὴ ἐκεῖ, ποὺ δὲν εὑρέθη ἀκόμη, εἶναι ἰδία μὲ αὐτὴν τῆς Βεργίνας καὶ τῶν ἄλλων περιοχῶν φυσικά.

Ἔχουμε καὶ λέμε λοιπόν:

1. Στὴν Βεργίνα, ἀνάκτορον.
2. Στοὺς Δελφοὺς γυμάσιον.
3. Στὰ Στάγειρα, Θεσμοφόριον!
4. Στὴν Κύθνο, Ἀσκληπιεῖον.
5. Στὴν Ἀμφίπολι τύμβος ἢ τάφος.
6. Στὴν Αἰζάνεια δὲν μᾶς λέν!!!
   

Τὰ χάλια σας εἶναι ἀπερίγραπτα καὶ γι’ αὐτὸ δὲν συμμαζεύονται.

ΥΓ. Πρέπει νὰ τελειώσω τὸ αἶσχος τῆς Βεργίνας δημόσια!

Καὶ προσπερνᾶμε τὴν δεξαμενὴ μυήσεως καὶ εἰσερχόμεθα στὸ περιστύλιο τοῦ ἀνακτόρου, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀρχαία ἔννοια τῆς λέξεως (ναός).

Ἡ πρώτη αἴσθησις εἶναι, ὅτι αὐτὸ θυμίζει τὶς πρωτοχριστιανικὲς Βασιλικὲς καὶ ὁ νοῦς πάει στὴν Βασιλικὴ Γεννήσεως στὴν Βηθλεέμ. Ἐδῶ βέβαια εἶναι πολὺ μεγαλύτερο τὸ περιστύλιο καὶ ἔχει ἰδιαιτερότητες. Ἡ ματιά μας πέφτει σὲ ἕνα τεράστιο ψηφιδωτό, ποὺ ἀναπαραστᾶ τὴν ἁρπαγὴ τῆς Εὐρώπης. Τὸ γιατὶ ἡ κάθε εἴδους ἁρπαγή, συνδέεται μὲ ἱερὸ χῶρο, θὰ ἔπρεπε να τὸ ξέρουν οἱ ἐκεῖ ἀνασκαφείς. Ἐκεῖ, στοὺς παρατρεχαμένους ἢ στό ΥΠΠΟ, κάποιον θεολόγο δέν ἔχετε;

Ἐν πάσῃ περιπτώσει ὅμως, θὰ τοὺς παραπέμψω στὰ Ἄβδηρα καὶ στὸ νόμισμα τῆς πόλεως (460 π. Χ.) μὲ τὴν ἁρπαγὴ τῆς Εὐρώπης, ποὺ εἶναι τὸ ἀρχαιότερο μὲ αὐτὴν τὴν παράσταση. Ἐκεῖ ὑπάρχουν τρία μονογράμματα, ποὺ ὑπαγορεύουν ὅλην τὴν ἀλήθεια.
Τό «Ε», αὐτὸ ποὺ τὸ ξέρουμε καλλίτερα σὰν Δελφικό, τὸ «Θ» τῆς Σαμοθρᾴκης καὶ τὸ «Μ» τῆς ἱερᾶς μονάδος. Πάλι στὴν ἀρμοδιότητα θεολόγου πέσαμε, ἀλλὰ ὅπως φαίνεται, στὸ ΥΠΠΟ πρέπει νὰ τὴν ξεπάστρεψαν αὐτὴν τὴν εἰδικότητα.

Εἶναι ὁ ἴδιος λόγος, ποὺ στοὺς πλουσίους τάφους τῶν μυημένων στὴν νεκρόπολη ἐκεῖ, ὑπάρχει ἡ ἁρπαγὴ τῆς Περσεφόνης.

Εἶναι σχεδὸν βέβαιον, ὅτι νεοελληνικὰ ἐκεῖ στὴν Βεργίνα δὲν γνωρίζουν. Ἀρχαιολόγοι εἶναι βέβαια καί, ὁπωσδήποτε, ὁμιλοῦν μόνον τὴν ἀρχαιοελληνική. Ἔτσι εἶναι κατανοητὸ γιατὶ δεν «ἰδρώνει τὸ αὐτί τους» στὶς ἀντίθετες πληροφορίες ποὺ ἔρχονται στὴν νεοελληνική.

«Τοὺς δὲ θεοὺς τούτους Ῥωμαῖοι μὲν Πενάτας καλοῦσιν· οἱ δ´ ἐξερμηνεύοντες εἰς τὴν Ἑλλάδα γλῶσσαν τοὔνομα οἱ μὲν Πατρῴους ἀποφαίνουσιν, οἱ δὲ Γενεθλίους, εἰσὶ δ´ οἳ Κτησίους, ἄλλοι δὲ Μυχίους, οἱ δὲ Ἑρκείους. ἔοικε δὲ τούτων ἕκαστος κατά τινος τῶν συμβεβηκότων αὐτοῖς ποιεῖσθαι τὴν ἐπίκλησιν κινδυνεύουσί τε πάντες ἅμως γέπως τὸ αὐτὸ λέγειν. Σχήματος δὲ καὶ μορφῆς αὐτῶν πέρι Τίμαιος μὲν ὁ συγγραφεὺς ὧδε ἀποφαίνεται· κηρύκια σιδηρᾶ καὶ χαλκᾶ καὶ κέραμον Τρωικὸν εἶναι τὰ ἐν τοῖς ἀδύτοις τοῖς ἐν Λαουϊνίῳ κείμενα ἱερά, πυθέσθαι δὲ αὐτὸς ταῦτα παρὰ τῶν ἐπιχωρίων», Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασσεὺς, Ῥωμαϊκὴ Ἀρχαιολογία, Λόγος Α΄, ΞΖ΄, 3.

Ὁ Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασεὺς μᾶς ἀποκαλύπτει λοιπόν, ὅτι οἱ ἀκατονόμαστοι θεοὶ ἢ τοὺς θεοὺς τούτους (ἄῤῥητα Καβειρίων), ὀνομάζονται πατρῶοι στοὺς Ἕλληνες καὶ Πενάτες στοὺς Ῥωμαίους. Ἀπόδοις τῆς ἐπιγραφῆς «ΠΑΤΡΩΟΥ ΗΡΑΚΛΗ» ποὺ εὑρέθη στὸ κυκλικὸ πρᾶγμα, εἶναι ΚΑΒΕΙΡΙΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ. Καταλάβατε τί εἴδους ἀνάκτορο βρήκατε στήν Βεργίνα;

Νὰ μὲ συμπαθᾶτε ἐὰν τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικά μου δὲν εἶναι καλὰ καὶ ἔτσι δὲν καταλαβαίνω ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ παρακάτω: «τίειν πατρῴαις τιμαίς» ¨Ἑρμῆ χθόνιε πατρῶ ἐποπτεύων κράτη»… «πατρώων ὁμμάτων ἐπισκόπους» … «ἱερῶν πατρώων ὅσιος ὢν μορφῆς ἄτερ τέθνηκε» … «Διὸς πατρῴου βωμός» καὶ ἄλλα πολλά. Ἐσεῖς ὅμως ποὺ αὐτὴν διδαχθήκατε, ὀφείλετε νὰ ξανασκεφθεῖτε ἂν τὸ ἀνάκτορο εἶναι θεῶν ἢ τοῦ Φιλίππου.

 Τσίντσιφος Ἀστέριος