«Δίδετε ἀγῶνα ἐπιβιώσεως καὶ σᾶς συγχαόρω γιὰ αὐτό»,

εἶπε στὴν ὁμιλία του, στὸ προαύλιο τοῦ μειονοτικοῦ σχολείου Τζελᾶλ Μπαγιάρ, ὁ Ἐρντογάν.

Ναί, δίδουν ἕναν σκληρὸ ἀγῶνα ἐπιβιώσεως, ὅπως ὅλοι οἱ Θρᾷκες, μουσουλμάνοι καὶ χριστιανοί.
Καὶ τὰ κατάφεραν πολὺ καλὰ καὶ οἱ δύο τους νὰ συνυπάρξουν εἰρηνικὰ καὶ νὰ προχωρήσουν στὴν ζωή.
Καὶ δὲν μιλᾶμε μόνον γιὰ οἰκονομικὰ θέματα, ἀλλὰ καὶ θέματα δικαιοσύνης, ἀξιῶν, ἐκπαιδεύσεως, ἐλευθερίας, νοοτροπίας, ἀκόμη κι ἐλευθερίας στὸ θρησκεύεσθαι.

Γιὰ τὰ βασικὰ καὶ ἱερὰ δικαιώματα ἐπιλογῶν στὴν ζωή, τὰ ὁποῖα ὁ ἴδιος καὶ τὸ κράτος τοῦ ἀρνοῦνται νὰ παραχωρήσουν σὲ ἄλλες μειονότητες τῆς Τουρκίας, ἔρχεται καὶ μιλᾶ.
Δικαιώματα ποὺ ἀκόμη καὶ στοὺς ἰδίους τοὺς Τούρκους πολῖτες ἁπλᾶ ἀρνεῖται, διότι σκέπτονται διαφορετικὰ ἀπὸ αὐτόν.

Καὶ τὸ γέγονὸς πὼς ἀπὸ τοὺς περίπου 150.000 μουσουλμάνους προσῆλθαν μόνον γύρω στοὺς 1.000, τὰ λέει ὅλα.

Θεοφανάκης Στέφανος