Ἕνα παράδειγμα, πρόσφατο, γιὰ νὰ δεῖτε τὶ παράνοιες ἀντιγράφουν ἀπὸ τὰ ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα κοινωνικῆς καταστολῆς (συγκεκριμένα τὸ σουηδιστάν) οἱ ἐδῶ βλάκες ὑπουργοί:

«Ἀφαίρεσις ἀδείας καὶ πινακίδων γιὰ κινητό, ζώνη, κράνος καὶ ῥίψη τσιγάρου.

Ὅπως ἐτόνισε ὁ ὑπουργὸς Μεταφορῶν Χρῆστος Σπίρτζης, κατὰ τὴν παρουσίασητοῦ σχεδίου νόμου: «οἱ ἀλλαγές, στὰ πρόστιμα τοῦ Κ.Ο.Κ., ἔχουν ἐκπαιδευτικὸ περιεχόμενον κι ὄχι εἰσπρακτικὸ χαρακτῆρα.»

Προσέξατε τόν συμπεριφορικό προγραμματισμό;
Ἐὰν δὲν φορᾷς ζώνη ἢ κράνος (αὐτὸ βεβαίως δὲν θέτει κάποιον ἄλλον σὲ κίνδυνο, πλὴν τοῦ ἑαυτοῦ σου!) καί, τὸ σημαντικότερον, ἐὰν πετάξῃς τὸ τσιγάρο ἀπὸ τὸ παράθυρο τοῦ αὐτοκινήτου σου, θὰ σοῦ παίρνουν ἄδεια ὀδηγήσεως καὶ πινακίδες!

Εἴπατε κάτι;
Παρανοϊκό, ἔτσι; Μπορεῖς νὰ πετάξῃς ὅ,τι ἄλλο θέλῃς ἀπὸ τὸ παράθυρο τοῦ αὐτοκινήτου σου, τὴν χαρτοπετσέτα ποὺ ἔφαγες τὴν τυρόπιττα φερ’ εἰπεῖν. Ἀλλὰ θὰ χάνης τὴν ἄδεια ὁδηγήσεως γιὰ τὸ τσιγάρο….

Ὁμοίως γιὰ τὴν ἐπιβολὴ ψυχολογικῆς τρομοκρατίας, γιὰ μίαν ζώνη ἢ γιὰ ἕνα κράνος. Ἢ τὸ νά ἔχῃς τὸ κινητό σου, στερωμένο στὴν θήκη του, καὶ νὰ μιλᾷς (κάποτε στὶς ταινίες τῆς δεκαετίας ’80, ἦταν τὸ ἄκρον ἄωτον τῆς χλιδῆς τὸ νὰ ἔχῃς τηλέφωνο στὸ ἁμάξι καὶ νὰ μιλᾷς).

Βλέπουμε τί ἐστί συμπεριφορικός προγραμματισμός; Πιὸ σωστά, βλέπουμε τί συμβαίνει μέ τήν κυριαρχία τοῦ τρόμου; Αὐτήν τήν πολιτεία θέλουμε; Σέ καθεστῶς παρανοϊκῆς κατατρομοκρατήσεως θὰ μεγαλώσουν τά παιδιά μας; Αὐτά τά ἐκτρωματικά, ἀλλὰ καὶ ἔναν κόσμο-φυλακή, ὅπου τὸ κάθε τὶ θὰ ἀπαγορεύεται καὶ θὰ ὑπάρχη ἄκρατος ἐκφοβισμός, θά ἀφήσουμε πίσω στήν νέα γενεά;

Φρούριον