Ξεπεσμὸς καὶ μνημόνια

Τὸ πρόσφατο φρικτὸ γεγονὸς τῆς δολοφονίας μιᾶς ὁλοκλήρου οἰκογενείας στοὺς Ἁγίους Ἀναργύρους, ποὺ συνεκλόνισε τὸ πανελλήνιον, εἶναι μόνον τὸ τελευταῖο σὲ μίαν μακρὰν σειρὰ ἀπονενοημένων καὶ αἱματηρῶν συμβάντων, ποὺ παρακολουθοῦμε τὰ τελευταῖα χρόνια. Ἴσως εἶναι πιὸ τραγικό, ἐξ αἰτίας τοῦ ἀριθμοῦ τῶν θυμάτων καὶ τῆς καταλήξεως τοῦ αὐτόχειρος πατρὸς καὶ δράστου. Τὸ γεγονὸς πάντως ἐστάθη ἡ ἀφορμὴ γιὰ κάποιες σκέψεις μου, τὶς ὁποῖες θὰ διατυπώσω μὲ κάθε εἰλικρίνεια.

Τί φταίει;
Πολλοὶ λὲν ὅτι ὑπεύθυνος εἶναι ἡ κοινωνικοοικονομικὴ κατάστασις ποὺ βιώνουμε ὡς λαός. Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἡ μισὴ ἀλήθεια καί, μάλιστα, στὴν λάθος σειρά, ἀφοῦ δὲν εἶναι ἡ αἰτία, ἀλλὰ μόνον ἡ συνέπεια μὲ τὴν μορφὴ τῆς ἀφορμῆς. Ἡ πνευματικὴ κρίσις καὶ ἡ ἠθικὴ σῆψις, ποὺ εἶναι οἱ πραγματικὲς αἰτίες, δὲν ὀφείλονται στὴν φτώχεια, ἀλλὰ στὴν εὐμάρεια. Ὁ ἀθλητὴς δὲν τρέχει στὸν ἀγῶνα μὲ γεμάτο στομάχι, ἀλλὰ μὲ μισοάδειο.

Θέλετε ἀπόδειξη;
Σκεφθεῖτε ἁπλᾶ μὲ πόση φτώχεια καὶ ἐγκράτεια ζοῦσαν πρὶν ἀπὸ 70 ἢ 100 χρόνια οἱ πρόγονοί μας καὶ σὲ ποιὸ ἐπίπεδο ἠθικῆς καὶ πνευματικότητος εὑρίσκοντο, συγκριτικῶς μὲ ἐμᾶς σήμερα. Ἔτσι ἡ σειρὰ τῶν πραγμάτων, κατὰ τὴν γνώμη μου, ἀκολουθεῖ τὴν ἑξῆς διαδρομή: Μετρημένη ζωὴ καὶ ἐγκράτεια –>πνευματικότης καὶ ἠθικὴ / εὔκολος νεοπλουτισμός, εὐμάρεια καὶ καλοπέρασις, ἐνίοτε μὲ ἁρπακτὲς καὶ λαμογιές, –>Πνευματικὴ παρακμὴ καὶ ἠθικὴ κρίσις ἔως ἀνηθικότης/  τέλος, ἡ ἀπώλεια τῆς κεκτημένης εὐμαρείας καὶ ἡ οἰκονομικὴ κρίσις, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν νεο-πτώχεια,  ἔχοντας χάση ἤδη τὴν πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ βάση ἐπάνω στὴν ὁποίαν  μπορεῖ νὰ βασίζεται κάποιος, γιὰ νὰ ξεπεράσῃ τὸ σόκ, λειτουργεῖ ὡς ἔνας πυροκροτητής-ἀφορμή, ποὺ ἐνεργοποιεῖ τὰ χειρότερα ἔνστικτα τοῦ ἀτόμου, στὴν προσπάθειά του νὰ διατηρήσῃ τὸ ἐπίπεδο ζωῆς ποὺ ἔχει συνηθίση, ἀρνούμενος τὴν πραγματικότητα.

Σκεφθεῖτε… Πρίν ἀπό 70-100 χρόνια, ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἦσαν πάπτωχοι, πόσα τέτοια φονικά ἐγίνοντο; Ἐλάχιστα καὶ σπάνια. Τόσο σπάνια, ποὺ ἡ ἐντύπωσις καὶ ἡ ἀπέχθεια ποὺ προκαλοῦσαν στὸ συλλογικὸ ὑποσυνείδητο, τὰ ἔκαναν παροιμιώδη γιὰ πολλὰ χρόνια στὴν συλλογικὴ μνήμη. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τὴν τάση να ἐντυπωσιάζονται μόνον ἀπὸ τὸ πρωτόγνωρο καὶ τὸ ἐξαιρετικό. Ὅταν κάτι γίνεται ἐξακολουθητικά, παύει πλέον νὰ ἐντυπωσιάζῃ. Ὅπως γίνεται καὶ σήμερα, ποὺ ἡ ἀνθρώπινος ζωὴ ἔχει ἀπό-ἱεροποιηθῆ πλήρως καὶ οἱ θάνατοι εἶναι τόσο συνηθισμένοι, ποὺ δὲν κάνουν κάποιαν αἴσθηση καὶ λησμονῶνται τὴν ἐπομένη ἡμέρα.

Ὁ ἀντίλογος, ὅτι σήμερα τὰ φονικὰ φαίνονται περισσότερα ἐπειδὴ τὰ μαθαίνουμε ἀπὸ τὰ ΜΜΕ, ἐνῶ τὰ ἴδια ἦσαν καὶ παλαιότερα, μόνον ποὺ δὲν μαθαίνοντο, δὲν εἶναι ἰσχυρός, ἂν καὶ ἔχῃ μίαν μικρὴ δόση ἀληθείας, ἐὰν τὸ διακύβευμα εἶναι μόνον ὁ χρόνος τῆς μεταδόσεως τοῦ νέου. Αὐτὸ ποὺ σήμερα μαθαίνουμε σὲ 5′, τότε ἁπλᾶ τὸ πληροφοροῦντο ἔπειτα ἀπὸ ἑβδομάδες, ἂν δὲν διάβαζαν ἐφημερίδες. Καταλήγω, λέγοντας αὐτό. Ἡ αἰτία ὅλων αὐτῶν, ἐὰν τὴν συνοψίσουμε στὴν οὐσία της, εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι στρέψαμε τὴν πλάτη μας στὸν Θεὸ καὶ τὸν βγάλαμε ἀπὸ τὴν ζωή μας….

Γερολυμᾶτος Γ. Γεράσιμος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply