Καμμία «ἡμέρα μνήμης» γιὰ τὶς χιλιάδες ἰθαγενῶν τῆς Ὠκεανίας, ποὺ ἐξόντωσαν Εὐρωπαῖοι

Μᾶλλον ἔχει διαφύγει στὴν διεθνὴ κοινότητα αὐτὴ ἡ Γενοκτονία…

Ἔχει διαφύγει καὶ στοὺς ἐπαγγελματίες «ἀνθρωπιστές», «ἀντιῤῥατσιστές», ὑπερασπιστὲς τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων».

Οἱ Εὐρωπαῖοι ἔποικοι ἔφτασαν στὴν Τασμανία, ἕνα νησὶ ἴσης ἐκτάσεως μὲ τὴν Ἰρλανδία, τὸ 1800. Ἐκεῖ ζοῦσαν περίπου 5.000 Τασμανοί, σὲ ἀπόλυτη ἀπομόνωση ἀπὸ κάθε ἄλλην ἀνθρώπινη ἐπαφή, γιὰ 10.000 χρόνια. Ἦσαν κυνηγοὶ – τροφοσυλλέκτες καὶ δὲν διέθεταν μεταλλικὰ ἐργαλεῖα, γεωργία, κτηνοτροφία καὶ γραπτὴ γλῶσσα. Μόλις οἱ λευκοὶ εὑρέθησαν ἐκεῖ ξεκίνησαν νὰ τοὺς ἐξοντώνουν. Οἱ ἰθαγενεῖς εἶχαν ἐπικηρυχθῆ ἀπό τις ἀρχές μὲ πέντε (5) λίρες γιὰ κάθε ἐνήλικο καὶ δύο (2) λίρες γιὰ κάθε παιδί. Τὸ 1876 πέθανε ἡ τελευταία Τασμανή, ἡ Truganini.

Στὴν Αὐστραλία πάλι οἱ ἔποικοι ἔφθασαν τὸ 1788. Ἐκεῖ ζοῦσαν περίπου 300.000 Ἀβορίγινες.

Τὸ 1921 εἶχαν μείνει μόνον 60.000. Οἱ λευκοὶ ἄποικοι ἐπεδόθησαν σὲ σφαγές, βιασμοὺς καὶ ἁρπαγές, κατὰ τοῦ γηγενοῦς πληθυσμοῦ. 
Ἀπὸ τὸ δεύτερο μισὸ τοῦ 19ου αἰῶνος ἔως καὶ τὸ 1970 (!) παιδιὰ Ἀβοριγίνων (αὐτὰ ποὺ ἦσαν λιγότερο μαῦρα),  ὑφᾳρπάζοντο ἀπὸ τὶς οἰκογένειές τους, πρὸ κειμένου νὰ δεχθοῦν τὴν κατάλληλη παιδεία τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ ἐν γένει νὰ «ἐξανθρωπισθοῦν».

Μέχρι καὶ τὰ μέσα τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος μποροῦσες νὰ σκοτώσῃς ἕναν μαῦρο, σὰν νὰ σκότωνες ἕναν σκύλο.

Σπανὸς Πανορμίτης