Ὕπνος βαθὺς καὶ (πρό)-αἰώνιος ποὺ μᾶς ἀρέσει…

Μοῦ λέει λοιπὸν νὰ ἐξακολουθήσω ἀμέριμνη τὸν ὕπνο μου γιὰ νὰ μὴ ταράξω τὴν (ἐπισήμως) λεηλασία, μὰ στὴν κυριολεξία (ἀνεπίσημο) γενοκτονία μου.
Μοῦ λέει λοιπόν, γιὰ μίαν ἀκόμη φορά, νὰ βγάλω τὸν σκασμό, νὰ ἐξακολουθήσω τὸν ὕπνο μου καὶ νὰ μὴν ἀνησυχῶ γιὰ κάτι. Τὸ ἔγκλημα θὰ ὀλοκληρωθῆ καθ’ ὅσον ἐγὼ θὰ κοιμᾶμαι ἀμέριμνη….
Ἔτσι μοῦ λέει…
Κι ἔχει δίκαιον… Ἀπόλυτο!!!
Μοῦ ζητᾶ στὴν πραγματικότητα νὰ ἐπαναλάβω ὅλα ὅσα ἐδῶ καὶ αἰῶνες ἀμέριμνη καὶ κοιμισμένη καὶ χαζοχαρούμενη πράττω…
Γιατί ξαφνιάζομαι καί ὀργίζομαι λοιπόν;
Μήπως διότι μοῦ θυμίζει πώς εἶμαι ὁ μοναδικός λαός παγκοσμίως πού δέν θέλησε νά κληρονομήσῃ, νά διατηρήσῃ καί νά ἐπαυξήσῃ τήν κληρονομία του;.

Μοῦ λέει συνοπτικῶς πὼς ἐὰν ξυπνήσω θὰ ταραχθῶ καὶ δὲν κάνει…
Μοῦ λέει καὶ πάλι, διὰ στόματος τοῦ ἐκπροσώπου τῆς ἀστυνομίας (ποιός ἦλθε;) πὼς πάλι θὰ μείνουν ἀτιμώρητα τὰ ἐγκλήματα καὶ πὼς πάλι οἱ ἐγκληματίες θὰ κυκλοφοροῦν ἐλεύθεροι, κουνώντας μου τὸ δάκτυλο. Αὐτὸ μοῦ λέει.
Μοῦ λέει ἐπίσης πὼς δὲν πρέπει νὰ ξαφνιάζομαι, διότι δὲν κάνει νὰ χαλάσω τὴν γενικοτέρα ὑπνηλία τοῦ κόσμου μου καὶ πὼς κακῶς ἐξοργίζομαι, διότι ἔτσι συνέβαινε πάντα καὶ ἁπλῶς ἐγώ, ἡ συνένοχος, τὸ ἀποδεχόμουν γιὰ νὰ μὴν ξεβολεύομαι.
Μοῦ λέει, ἐπισήμως πλέον, πὼς εἶναι προτιμότερον νὰ πεθαίνω στὸν ὕπνο μου, παρὰ στὸν ξύπνιο μου, γιὰ νὰ μὴν χαλῶ τὴν καλὴ ἐξέλιξιν τῶν εἰς βάρος μου σχεδιασμῶν.
Μοῦ λέει, γιὰ μίαν ἀκόμη φορά, πὼς ἀποτελεῖ μέρος τοῦ μηχανισμοῦ καταστολῆς κι ἐλέγχου μου ὅλος ὁ κρατικὸς μηχανισμὸς καὶ πὼς κακῶς τώρα ξαφνιάζομαι, ἐφ’ ὅσον ἀναστατώνεται ἡ γενικοτέρα ἀποχαύνωσις.
Μοῦ λέει τέλος, ἐμμέσως ἀλλὰ σαφῶς, πὼς δὲν ἄλλαξε κάτι στὸ ἑλλαδοκαφριστάν τους καὶ πὼς ἁπλῶς ἐγὼ, ἐλπίζοντας στὴν ἐλεημοσύνη τους, γιὰ μίαν ἀκόμη φορὰ ἔπεσα θῦμα τῆς βλακώδους ἐλπίδος μου.

Ξεχνῶ βέβαια κι ἐγώ… Ξεχνῶ εὔκολα…
Ξεχνῶ πὼς διαβιῶ ἐν μέσῳ μίας ἐπαναλήψεως ὅλων τῶν εἰς βάρος μου ἐγκλημάτων, ἀγνοώντας πὼς αὐτὸ ποὺ σήμερα ἀντιλαμβάνομαι δὲν εἶναι ἡ ἐξαίρεσις, ἀλλὰ ὁ κανών.
Ξεχνῶ πὼς ἀκόμη ἐξακοκολουθεῖ ἡ ἀρχαιοκαπηλία ποὺ διαπράττεται ἐδῶ καὶ αἰῶνες ἀτιμώτητα εἰς βάρος μου.
Ξεχνῶ ἀκόμη καὶ τὶς (πρόσφατες) γερμανικὲς κτηνωδίες ποὺ ἐπίσης ἀτιμώρητες παρέμειναν καὶ παραμένουν, παραγραφόμενες ὅπως κάθε προηγουμένη.
Ξεχνῶ πὼς ἠ ἀτιμώρητος κι ἐκ παραλλήλου λεηλασία τῆς γλώσσης μου τώρα κορυφώνεται
, γιατὶ κοιμόμουν ἀδιαφορώντας καὶ πὼς ἐγὼ οὔτε ποὺ εἶδα τὸ ἔγκλημα, διότι κυττοῦσα ἀλλοῦ ὅταν ἄνοιγα τὰ μάτια μου.
Ξεχνῶ ἐπίσης πὼς κοιμόμουν ὅταν παραχαράκτες τῆς Ἱστορίας μου, μονίμως ἀτιμώρητοι, λοβοτομοῦσαν τὰ παιδιά μου.
Ξεχνῶ φυσικὰ πὼς κοιμόμουν 
ὅταν χαζοχαρούμενα άπεποιήθην τοῦ κληροδοτήματός μου ποὺ λέγεται Ἑλλὰς καὶ ποὺ ὄχι μόνον δὲν ἐτιμώρησα τοὺς ἐνόχους καὶ τοὺς πρωταιτίους, ἀλλὰ ἀρνοῦμαι, ἀκόμη καὶ σήμερα νὰ συνειδητοποιήσω πὼς κατέληξα συνεργὸς στὴν μεγίστη εἰς βάρος μου γενοκτονία.
Ξεχνῶ εὔκολα… Ξεχνῶ… Ξεχνῶ γιατὶ αἰῶνες τώρα κοιμᾶμαι…
Ξεχνῶ καί, ξαφνικά, ἐν μέσῳ ἑνὸς διαλείμματος τοῦ ὕπνου μου, διαπιστώνω πὼς ἐνᾦ ἐγὼ κοιμόμουν, τὸ αἶμα μου ἔῤῥεε καὶ ῥέει ποτάμι, ἀλλὰ οὐδέποτε θέλησα νὰ σταματήσω τὴν αἱμοῤῥαγία μου, διότι ὁ ὕπνος μου ἦταν σημαντικότερος…

Ξεχνῶ πὼς ἀτιμώρητος παραμένει κάθε ἐκδοχὴ τοῦ ἀφελληνισμοῦ μου, ποὺ ἡ σιωπὴ ἐπίσης τὸν ἀποκρύβει νομίμως, γιὰ νὰ μὴν μοῦ χαλάσῃ τὸν ὕπνο μου.
Ξεχνῶ πὼς ὅλα αὐτά, ποὺ σήμερα ἀντιλαμβάνομαι, «πατοῦν» ἐπάνω σὲ ἕνα ἄλλο εἰς βάρος μου ἔγκλημα, ποὺ ἐπίσης ἀτιμώρητα «νομιμοποιοῦσε» τὴν …«νομιμότητα» τῶν «δανείων τῆς Ἀνεξαρτησίας», ὡς πρόσχημα καὶ μόνον, πρὸ κειμένου, ἐγὼ ἡ κοιμισμένη, νὰ μὴν ἀντιληφθῶ πὼς ξεσκίζουν τὶς σάρκες τῆς φυλῆς μου, ἁπλῶς καὶ μόνον γιατὶ ἐπέλεξα νὰ κοιμᾶμαι.
Ξεχνῶ πὼς πρόκειται γιὰ τὸν ἴδιον μηχανισμὸ ποὺ «νομοτύπως» 
κεφαλοποιοῦσε τοὺς τόκους γιὰ νὰ μὲ ὑποχρεώσῃ νὰ σκύβω τὸ κεφάλι καὶ νὰ τοὺς πληρώνω μὲ τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν μου καὶ πάλι τὴν ὥρα ποὺ κοιμόμουν..
Ξεχνῶ πὼς μὲ πανομοιότυπον τρόπο κοιμόμουν καὶ σιγοῦσα μετὰ ἀπὸ τὴν δολοφονία τοῦ (κάθε) Ὀδυσσέως…
Ξεχνῶ πὼς ἐπιλέγοντας τὴν σιωπὴ κι ἐξακολουθώντας τὸν ὕπνο μου παρέμενα καὶ παραμένω σιωπηλῶς σύμφωνη τοῦ κομματιάσματός μου.

Δὲν εἶναι λοιπὸν φίλε μου ἡ ὁδηγία τῆς ἀστυνομίας νὰ ἐξακολουθήσουμε τὸν ὕπνο μας, ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον μᾶς τὴν πέσουν τὰ …προστατευόμενά της.

ΝΑ ΠΡΟΣΠΟΙΕΙΣΤΕ ΟΤΙ ΚΟΙΜΑΣΤΕ μόνον σε περίπτωση που σας κλέβουν…
Σε περίπτωση βιασμού να προσποιείστε οργασμό! Οι ευπαθείς στο έγκλημα κοινωνικές ομάδες, σπάζονται άμα κοιμάστε στο σεξ και γίνονται πιο βίαιοι.

Δεν έχει πάτο η ξεφτίλα της αστικής D€mocratijias!

Ῥῆγος Νικόλαος

Εἶναι ποὺ ἀκριβῶς τὸ ἴδιο συμβαίνει, ἐδῶ καὶ σχεδὸν δύο αἰῶνες (ἐπισήμως, ἀλλὰ ἐδῶ καὶ πάρα πάρα πολλοὺς αἰῶνες ἀνεπισήμως), μὲ κάθε «λίστα Λαγκάρτ», καθὼς καὶ μὲ κάθε εἰς βάρος μας ἔγκλημα, ποὺ οἱ ἔνοχοί του δὲν ὑπάρχουν καὶ ποὺ μὲ μίαν δικαιοσύνη συνεργό, ἀκόμη κι ἐὰν ὑπάρξῃ ἔγκλημα, φροντίζουν ἅπαντες νὰ παραγραφῇ μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες…

Δὲν εἶναι καλέ μου ἡ συμβουλὴ ἀπὸ μόνη της, ποὺ οὔτως ἢ ἄλλως ἀποτελεῖ μέρος τῶν ἀνακοινώσεων (κι ὄχι πλέον τῆς διαπιστώσεως) τοῦ καταῤῥέειν. (Οὐδέποτε κάτι περισσότερο!!!)
Εἶναι ποὺ μεγάλο τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ μας ἀκόμη κυττᾶ τὸ σύμπτωμα κι ὄχι τὴν οὐσία τῶν προβλημάτων μας.
Καὶ τὸ πρόβλημά μας δὲν εἶναι ἡ (ἐπὶ τέλους) διάλυσις τοῦ ἑλλαδικοῦ μορφώματος, ἀλλὰ ἡ ἐμμονὴ πολλῶν ἀπὸ ἐμᾶς νὰ τὸ διασώσουν, μὴ ἀντιλαμβανόμενοι πὼς συμβάλλουν στὴν ἐξακολούθησιν τῆς δουλείας μας, ὑπὸ τὸ ἴδιο καθεστώς.

Δὲν εἶναι  ποὺ τοὺς πληρώνουμε, ὅλους αὐτούς, μὲ τὸ αἷμα μας γιὰ νὰ φροντίζουν, τάχα μου, γιὰ τὸ καλό μας καὶ πού, εὐθαρσῶς πλέον, μᾶς δηλώνουν πὼς αὐτὸ εἶναι τὸ «χρέος» μας καὶ πὼς γιὰ αὐτὸ ἤλθαμε στὸν μάταιο ἐτοῦτον κόσμο.
Εἶναι ποὺ μᾶς ἀρέσει αὐτὴ ἡ κατάστασις, ἐφ΄ ὅσον πονᾶμε τόσο ὅσο νὰ ἀντέχουμε καί, τελικῶς, νὰ τὴν ἀνεχθοῦμε (θεωρητικῶς) γιὰ ὅσο θὰ μᾶς ὑποδεικνύουν οἱ δυνάστες μας…
(Ἐκτὸς ἀπροόπτου βεβαίως βεβαίως…!!!)

Νὰ κοιμηθοῦμε λοιπὸν γιὰ λίγο ἀκόμη… Γιὰ τόσο ὅσο χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ τελειώσουν, λέει, μὲ ἐμᾶς.
Ἤ μήπως ὄχι;
Δὲν ξέρω… τώρα μαθαίνω…
Ὑπάρχει ἄρα γέ κάτι πού θά μέ βγάλη ἀπό ὕπνο αἰώνων, γιά νά μάθω ἐπί τέλους πώς ἡ ζωή μου μοῦ ἀνήκει, πώς ἡ κληρονομιά μου δέν χαρίζεται καί πώς δικαίωμα ζωῆς στόν πλανήτη ἔχουν μόνον ὅσοι, μὲ κάθε τίμημα, παραμένουν ξύπνιοι;
Θὰ δείξη… Συντόμως…

Φιλονόη

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply