Διαβάζω ὅτι ἡ κατανάλωσις πλαστικῆς σακκούλας ἔχει μειωθῆ δραματικά, ἀκόμη καὶ σὲ καταστήματα ποὺ τὴν προσφέρουν δωρεάν. Ὄχι μόνον ἐκεῖ ποὺ τὴν χρεώνουν.

Ἀπὸ τὴν σκοπιὰ αὐτῶν ποὺ τὸ ἐπέβαλαν τὸ μέτρο, ἦταν ἀπολύτως ἐπιτυχημένο. Ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
Μὲ ἔνα φιρμάνι κατάφεραν καὶ ἄλλαξαν τὶς καθημερινὲς συνήθειες, τὸν τρόπο ζωῆς, ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, ἂν καὶ εἴχαμε μάθη (καλῶς ἢ κακῶς) μὲ τὴν πλαστικὴ σακκούλα ἐπὶ δεκαετίες.

Αὐτὸ σημαίνει βιοπολιτική, ὅπως τὴν ᾣρισε ὁ Φουκῶ: τεχνικὲς διαχειρίσεως καὶ ῥυθμίσεως τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου τῶν ἀνθρωπίνων πληθυσμῶν ἀπὸ τὴν ἑκάστοτε ἐξουσία.

Εἶναι τρομακτικὴ ἡ δύναμις ποὺ ἔχουν ἐπάνω μας. Ὄχι ἁπλᾶ ὑπακούσαμε ἀλλὰ ἐσωτερικεύσαμε τὴν ἐντολὴ ποὺ μᾶς ἔδωσαν. Κάναμε μόνοι τὸ βῆμα παραπέρα: φοβόμαστε νὰ ζητούσουμε σακκούλα ἀκόμη καὶ ἐκεῖ ποὺ εἶναι δωρεάν.
Κι ὅμως, ἀρνούμεθα νὰ τὸ παραδεχθοῦμε. Λέμε παρηγορητικὰ ψέμματα στὸν ἑαυτό μας συντηρώντας ἀνοήτους μύθους γιὰ τοὺς δῆθεν ἀσυμμορφώτους καὶ ἀπειθάρχους Ἕλληνες, ποὺ σαμποτάρουν τὸ κράτος σὲ κάθε τους βῆμα.
Οὔτε σαμποτὰζ οὔτε παθητικὴ ἀντίστασις, οὔτε κάτι ἄλλο.
Μόνον ἡ κοινωνικὴ ἔρημος τῆς ὑπακοῆς.

Ἐξοργισμένος Ἕλλην