Ὑπάρχει δικαίωμα νομιμότατον καὶ ἠθικότατον στὴν αὐτοάμυνα

Ποία εἶναι ἡ νομικὴ ἔννοια τῆς ὑπερβάσεως τῆς ἀμύνης;

Σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 23 τοῦ Ποινικοὺ Κώδικος ὁ ποινικὸς νομοθέτης προέβλεψε τὰ ἑξῆς:

«Ὅποιος ὑπερβαίνει τὰ ὅρια τῆς ἀμύνης τιμωρεῖται, ἐὰν ἡ ὑπέρβασις ἔγινε μὲ πρόθεση, μὲ ποινὴ ἐλαττωμένη (ἄρθρο 83), καὶ ἐὰν ἔγινε ἀπὸ ἀμέλεια, σύμφωνα μὲ τὶς διατάξεις τὶς σχετικὲς μὲ αὐτήν. Μένει ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΣ καὶ δὲν τοῦ καταλογίζεται ἡ ὑπέρβασις, ἐὰν ἐνήργησε μ’αὐτὸν τὸν τρόπο ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου του ἣ τῆς ταραχῆς ποὺ τοῦ προεκάλεσε ἡ ἐπίθεσις».

Ὁ νομοθέτης στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀναφέρει ὅτι ἡ ἐπίθεσις ποὺ δέχεται ἕνα ἄτομο θὰ πρέπη νὰ εἶναι ἄδικος καὶ παράνομος.
Περίπτωσις ληστείας δηλαδή.

Ἡ ἐντολοδοτουμένη ποινικοποίησις τῆς αὐτοαμύνης

Ἡ ποινικοποίησις τῆς αὐτο-ἀμύνης καὶ ἡ οὐσιαστικὴ κατάργησις τοῦ οἰκογενειακοῦ ἀσύλου εἶναι ἐνδεικτικὴ τῆς πολυμόρφου ἐχθροπαθείας τοῦ ἐθνοκτόνου καθεστῶτος κατὰ τῶν γηγενῶν. Οἱ τελευταῖοι ὅμως παλιμπαιδίζοντες ἀδυνατοῦν νὰ συλλάβουν τὴν ὁλότητα καὶ ἐπικινδυνότητα τῶν ἐντολοδοτικῶν καθεστωτικῶν προθέσεων. Δὲν ἀντιδροῦν καὶ οὔτε πρόκειται νὰ ἀντιδράσουν ἀναλόγως !

Τὰ αὐτονόητα

Ὅλοι λίγο-πολὺ γνωρίζουμε ὅτι ἐὰν ἔνα ἔγκλημα (π.χ φόνος) τελεσθῇ ἐν καταστάσει ἀμύνης, ὁ δράστης δὲν τιμωρεῖται. Ὁ Ποινικὸς Κώδιξ ὁρίζει ῥητὰ ἄλλωστε ὅτι «δὲν εἶναι ἄδικος ἡ πρᾶξις ποὺ τελεῖται σὲ περίπτωση ἀμύνης». Ἡ ῥύθμισις αὐτὴ εἶναι αὐτονόητος συνέπεια τῆς αἰσθήσεως αὐτοσυντηρήσεως καὶ τῆς ἀνάγκης τοῦ κάθε ἑνὸς νὰ προστατεύσῃ τὸν ἑαυτό του ἣ καὶ τρίτους ἀπὸ ἐπιθέσεις.

Ὁ νομικὸς ὁρισμὸς τῆς ἀμύνης εἶναι ὁ ἑξῆς: Ἄμυνα εἶναι ἡ ἀναγκαία προσβολὴ τοῦ ἐπιτιθεμένου, στὴν ὁποίαν προβαίνει κάποιος, γιὰ να ὑπερασπισθῇ τὸν ἑαυτόν του ἣ ἄλλον ἀπὸ ἄδικο καὶ παροῦσα ἐπίθεση ποὺ στρέφεται ἐναντίον τους…

  • 1ον. Κατ’ ἀρχὰς θὰ πρέπη ἡ ἐναντίον μας ἐπίθεσις νὰ εἶναι ἄδικος καὶ παράνομος.
    Ἔτσι π.χ κάποιος ποὺ πυροβολεῖ τὸν δικαστικὸ κλητῆρα, ποὺ ἔρχεται νὰ τοῦ κατασχέσῃ πράγματα, δὲν εἶναι σὲ ἄμυνα, διότι ὁ κλητῆρας λειτουργεῖ στὰ πλαίσια τοῦ Νόμου καὶ κατόπιν ἐντολῆς.
     
  • 2ον. Ἔπειτα θὰ πρέπη ἄμυνα καὶ ἐπίθεσις νὰ ταὐτίζονται χρονικὰ ἢ τοὐλάχιστον νὰ εἶναι πολὺ κοντά.
    Ἔτσι π.χ ἐὰν κάποιος μᾶς πυροβολήσῃ καὶ φύγῃ, δὲν νοεῖται νὰ τὸν βροῦμε μετὰ ἀπὸ μία ..ἑβδομάδα στὸ καφενεῖο καὶ νὰ τὸν πυροβολήσουμε ἐξ ἐπαφῇς, ἐνῶ ἐὰν π.χ ὁ δράστης κυνηγᾷ τὸ θῦμα ἐπὶ ὦρες, ἡ ἄμυνα εἶναι δυνατή, γιὰ ὅσον χρόνο ὑφίσταται αὐτὴ ἡ κατάστσις, διότι ἐδῶ ἡ ἐπίθεσις ἔχει διάρκεια! Ἐπίσης ἐὰν τὸ θῦμα π.χ καταφέρῃ νὰ ἀφοπλίσῃ τὸν ἐπίδοξο δράστη, ἡ ἐπίθεσις λογικὰ ἔχει τελειώση,  ὁπότε ἐὰν στὴν συνέχεια τὸν σκοτώσῃ, θὰ ἔχη πρόβλημα.
  • 3ον καὶ βασικότερον, ἡ ἄμυνα ὀφείλει νὰ εἶναι ἡ ἀναγκαία, ὅπως λέει ὁ Νόμος καὶ ἐδῶ εἶναι ἔνα λεπτὸ σημεῖο, ποὺ μπορεῖ καὶ δημιουργεῖ στὴν πράξη προβλήματα στὸν ἀμυνόμενο, διότι ἐὰν ἔχουμε ὑπέρβαση τοῦ ἀναγκαίου ὁρίου καὶ μέτρου, ἡ πρᾶξις ἀμύνης μπορεῖ νὰ κριθῇ ὡς ἄδικος καὶ νὰ τιμωρηθῇ. Ἔτσι, γιὰ παράδειγμα, ἐὰν μᾶς ἐπιτεθῇ κάποιος μὲ ὕβρεις, ἡ ἄμυνα μὲ ..πυροβολισμό, προφανῶς ὑπερβαίνει τὸ μέτρο καὶ θὰ τιμωρηθοῦμε γιὰ ἀνθρωποκτονία μὲ πρόθεση (ἴσως μὲ ἐλαφρυντικό). Τὰ ὅρια βέβαια δὲν εἶναι πάντα τόσο εὐδιάκριτα, ἀλλὰ συχνὰ πολὺ λεπτά, γι’ αὐτὸ ὁ Νόμος ἀναφέρει ὁρισμένα κριτήρια, βάσει τῶν ὁποίων θὰ κριθῆ τὸ ἀναγκαῖον μέτρον τῆς ἀμύνης καὶ αὐτὰ εἶναι: ἡ ἐπικινδυνότης, τὸ εἶδος, ὁ τρόπος καὶ ἡ ἔντασις τῆς ἐπιθέσεως, ἡ βλάβη ποὺ ἐπεδίωκε ὁ ἐπιτιθέμενος καὶ οἱ λοιπὲς περιστάσεις.

Ὅποιος ὑπερβαίνει τὸ ἀναγκαῖον μέτρον ἀμύνῃς, τιμωρεῖται, ἐὰν ἡ ὑπέρβασις ἔγινε μὲ πρόθεση, μὲ ποινὴ ἐλαττωμένη, ἐνῶ ἐὰν ἔγινε ἡ ὑπέρβασις ἀπὸ ἀμέλεια, μὲ τὴν ποινή, ποὺ προβλέπεται γιὰ τὸ ἀντίστοιχο ἔγκλημα ἐξ ἀμελείας.

‘Ἐὰν ὅμως ἡ ὑπέρβασις ὀφείλεται στὸν φόβο καὶ τὴν ταραχή, ποὺ τοῦ προεκάλεσε ἡ ἐπίθεσις, τότε μένει ἀτιμώρητος! Ἔτσι, γιὰ παράδειγμα, ἐὰν διαπιστώσῃ κάποιος ἔντρομος μέσα στὴν νύκτα ὅτι ἔχει μπῆ διαῤῥήκτης στὸ σπίτι του καὶ τὸν πυροβολήσῃ, ἀκόμη κι ἐὰν ὁ ἐπίδοξος λῃστὴς ἦταν ἄοπλος, τότε βάσει τῶν περιστάσεων, θεωρῶ ὅτι ὁ ἀμυνόμενος, θὰ πρέπη νὰ κριθῇ ἀτιμώρητος, (σ.σ. ἄλλο τὶ πρέπει καὶ ἄλλο τὶ θὰ γίνη στὴν πραγματικότητα – δικάζουν ἄνθρωποι, ὄχι μηχανές) διότι ἦταν προφανῶς φοβισμένος καὶ δὲν μποροῦσε μέσα στὸ σκοτάδι νὰ διακρίνῃ τὸ ἐὰν ὁ εἰσβολέας ὀπλοφοροῦσε ἢ ὄχι!

Να σημειωθῇ τέλος ὅτι ἐὰν κάποιος προκαλέσῃ μὲ πρόθεση τὴν ἐπίθεση τοῦ ἄλλου, γιὰ νὰ τὸν πλήξῃ, δῆθεν σὲ κατάσταση ἀμύνης, τότε θὰ τιμωρηθῆ κανονικὰ γιὰ τὸ ἒγκλημα.

Ἡ οὐσία τοῦ μείζονος προβλήματος τῆς ἀτιμωρήτου ἐγκληματικότητος εἶναι διττή:

  • 1ον. Εἰς τὰ πλαίσια τῆς νεοταξικῆς ῥήσεως «ἀπὸ τὸ χάος θὰ προκύψη ἡ Νέα Τάξις», αὐτὴ διευκολύνεται ἀπὸ τὸ ἐθνοκτόνο καθεστὼς ἐντολοδοτικῶς βάσει τοῦ παγκοσμιοποιητικοῦ σχεδίου τῆς τρομοκρατήσεως καὶ ψυχολογικῆς ἐξουθενώσεως τῶν μαζῶν διὰ τὴν ἀποδοχὴ τοῦ ἐπερχομένου ὁλοκληρωτικοῦ ἐταιρικῶς δουλοπαρικοῦ Ὑπερκράτους.
  • 2ον. Ἡ πλημμεληματικὴ τιμωρία τῶν εἰσβαλόντων ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀλλοτρίων ληστῶν (ληστεία = κακούργημα κατὰ τὸν ποινικὸ κώδικα) καὶ ἡ κακουργηματικὴ ποινικοποίησις τῆς αὐτο-ἀμύνης τῶν γηγενῶν (αὐτοάμυνα = ἀτιμώρητος κατὰ τὸν ποινικὸ κώδικα, ὅταν ἀντιμετωπίζῃς ληστή) διὰ τῆς ipso facto καταργήσεως τοῦ οἰκογενειακοῦ ἀσύλου, καταδηλοῖ τὸν καθεστωτικὸ ἐκτοπισμὸ τῶν γηγενῶν καὶ τὴν προτιμησιακὴ μεταχείρηση ποὺ τυγχάνουν οἱ ἀλλόφυλοι εἰσβολεῖς! Τοῦτο ὀφείλεται στὴν ἀφαίρεση τῶν (οὕτως ἢ ἄλλως οὐδέποτε ἀναφερθέντων) κληρονομικῶν ἐκ τῶν προγόνων ἐθνικῶν δικαιωμάτων τῶν γηγενῶν καὶ τὴν ἐπιβολὴ τῶν ἰσχυόντων μόνον διὰ τοὺς εἰσβολεῖς ἰσλαμο-ἐποικιστὲς καὶ τοὺς ἐπήλυδες γύφτους καὶ παντοειδεῖς κακοὺργους ὑποκριτικῶς «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων». Τὰ τελευταῖα («ἀνθρώπινα δικαιώματα») εἶναι μέσα τῆς ὑποδουλώσεως καὶ βαθμιαίας ἐξοντώσεως τῶν Εὐρωπαίων.

Κάθε οἰκογένεια ὀφείλει να ἐκπονήσῃ ἕνα σχέδιο ἀμύνης καὶ προστασίας τῶν μελῶν της καὶ τῆς οἰκίας της , καθὼς ὀφείλει νὰ μεριμνήσῃ καὶ γιὰ τὸν ἐξοπλισμὸ ποὺ εἶναι ἀναγκαῖος γιὰ νὰ τὸ πράξῃ μὲ ἐπιτυχία.
Μά, κυρίως, χρειάζεται ἕνα σχέδιο ἐξαφανίσεως τῶν στοιχείων ποὺ ἴσως φέρουν σὲ δύσκολη νομικὴ θέση τὸν ἀμυνόμενο μετὰ ἀπὸ ἐπιτυχὴ ἄμυνα. Γιατὶ σαφῶς καὶ δὲν ἔχει τὴν ἴδια ἀξία ἡ ζωὴ τοῦ νοικοκύρη μὲ τὴν ζωὴ τοῦ εἰσβολέως.

Κ. Γεώργιος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply