Ὥρα σκυλεύσεως νεκρῶν

Ἕνας θρῆνος (πρόσκαιρος* φυσικά…!!!) ἔχει σηκωθῆ στὴν χώρα.
Ἕνας νέος ἄνθρωπος, ὁ σμηναγὸς Γεώργιος Μπαλταδῶρος, ἀπωλέσθη αἰφνιδίως ἐχθές, γιὰ τοὺς ὁποίους (ἐπισήμως κι ἀνεπισήμως, ἀληθεῖς κι ἀληθοφανεῖς) λόγους.
Ἡ ἀπώλεια μεγάλη γιὰ τοὺς οἰκείους τους μὰ καὶ γιὰ ὅλους μας.
Πάντα εἶναι μεγάλη ἡ ἀπώλεια ὅταν χάνεται ἕνας ἄνθρωπος καὶ ἰδιαιτέρως ἕνας νέος ἄνθρωπος.

Ὁ θρῆνος ποὺ ἀπὸ ἐχθὲς σηκώθηκε ἔχει πολλαπλὰ αἴτια. Προσωπικά, κοινωνικὰ κι ἐθνικά.
Ἐκτὸς τοῦ ὅ,τι συζητᾶμε γιὰ ἕναν νέο παλληκάρι, ἐπίσης γνωρίζουμε πὼς ἐπρόκειτο γιὰ ἕναν ἄρτια ἐκπαιδευμένο ἀξιωματικὸ τῆς Πολεμικῆς μας ἀεροπορίας, καθὼς ἐπίσης καὶ γιὰ ἕναν οἰκογενειάρχη, ποὺ ἡ οἰκογένειά του τὸν χρειαζόταν περισσότερο ἀπὸ ποτέ, ἐφ΄ ὅσον τὰ παιδιά του εἶναι ἀνήλικα καὶ ἀπολύτως ἐξαρτώμενα ἀπὸ τὸν ἀπωλεσθέντα γονέα τους.
Ὁ θρῆνος ἄλλως τέ, πάντα, εἶναι ἀναγκαῖος καὶ σεβαστὸς στὴν ἀπώλεια…

Ὅμως…
Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν θρῆνο σηκώθηκε καὶ ἡ σκόνη τῆς σκυλεύσεως, ἀπὸ κάθε πλευρά, ἔνθεν κακεῖθεν, ἀποδεικνύοντας (δυστυχῶς μας) πὼς περισσότερο ἀπὸ ὅλα μᾶς ἀπασχολεῖ τὸ φαίνεσθαι παρὰ τὸ εἶναι.

Κι ἐξηγοῦμαι…
Ναί, κάποιοι, ἐλάχιστοι (εὐτυχῶς) ξεκίνησαν νὰ ἐκτοξεύουν κορῶνες περὶ τῶν ὅσων (ἐλαχίστων) ἀντιλαμβάνονται, προσβάλλοντας, κατὰ κύριον λόγο, μνήμη νεκροῦ, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν τὸ παλληκάρι εἶναι ἢ ὄχι, γιὰ ὅσους ἀπὸ ἐμᾶς, ἕνας ἀκόμη ἀτυχῶς θυσιασμένος ἥρως.
Κορῶνες ἀνεξαρτήτως ἰδεοληψίας, προθέσεως καὶ βλακείας, ποὺ ὅμως ἐστάθησαν ὡς ἀφορμὴ γιὰ νὰ ξεκινήσουν οἱ γνωστές μας κοκκορομαχίες, περὶ τοῦ ποιὸς εἶναι ποιός, τοῦ τὶ πρεσβεύει καὶ τὸ ἀπὸ ποῦ πληρώνεται. Κορῶνες περιττὲς ποὺ ἐπεκτείνουν τὴν προσπάθεια σκυλεύσεως, ἀκόμη κι ἀπὸ αὐτούς, ποὺ ἐπισήμως ὑπερασπίζονται τὴν μνήμη τοῦ νεκροῦ.
Διότι ξεχάσαμε πὼς στὸν θρῆνο ἐπιβάλλεται ἡ σιωπὴ κι ὁ σεβασμός. Τὸ ξεχάσαμε φωνάζοντας περισσότερο ἀπὸ τοὺς (ἐπισήμους) σκυλευτές, συνεργώντας (μᾶλλον ἐν ἀγνοίᾳ μας) στὴν ὑβριστικὴ καὶ μισάνθρωπο διαδικασία τῆς σκυλεύσεως.

Τὸ ὅ,τι ὁ σμηναγὸς Γεώργιος Μπαλταδῶρος ἔπεσε ἐν ὥρᾳ ὑπηρεσίας τὸ γνωρίζουμε.
Τὸ ὅ,τι τὸ παλληκάρι, ἐπὶ πλέον, ἔκανε καὶ τὸ καθῆκον του, εἶναι ἐπίσης γνωστόν.
Τὸ ὅ,τι ὅμως περισσότερο ἀπὸ ὅλους αὐτὴν τὴν στιγμή, βιώνουν τὴν ἀπώλειά του, οἱ πολὺ κοντινοί του ἄνθρωποι (γονεῖς, σύζυγος, παιδιά, συνάδελφοι, φίλοι) εἶναι κάτι ποὺ δὲν μᾶς ἀπησχόλησε καὶ πολύ. Γίναμε αὐτοβούλως τιμωροί, κριτὲς καὶ …διαφημιστὲς ὅλων αὐτῶν (τῶν ἐλαχίστων) ποὺ βλακωδῶς προσέβαλαν τὴν μνήμη τοῦ νεκροῦ, ἀδυνατώντας νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς καταλήγουμε κι ἐμεῖς μέρος τῆς …φασαρίας καὶ τοῦ θορύβου, ποὺ ἐπίσης καταντᾶ νὰ σκυλεύεται τὴν μνήμη ἑνὸς νεκροῦ.
Διότι στὸν θάνατο ἀπαιτεῖται σιωπὴ καὶ σεβασμός.
Σιωπὴ καὶ σεβασμός!!! Μόνον!!!

‘Ρὰν πράγματι ἔχουμε ἀγωνία γιὰ νὰ ἀνακαλύψουμε τὸ ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ εὐθύνονται καὶ γιὰ αὐτὴν τὴν δολοφονία (ναί, δολοφονία!!!), ἀλλὰ κι ἐὰν πράγματι θέλουμε νὰ τιμήσουμε τὸν νεκρό, ἂς βγάλουμε τὸν σκασμὸ ἐπὶ τέλους. Ὑπάρχει ὁ χρόνος γιὰ νὰ γίνουν αὐτὰ ἀργότερα.
Τώρα μόνον σιωπὴ ἀπαιτεῖται!
Μόνον!!!

Φιλονόη

* Πρόσκαιρος… ναί… Δύο τρεῖς ἡμέρες θὰ κρατήση γιὰ τοὺς πολλοὺς καὶ μετὰ θὰ ξεχασθῆ γιὰ πάντα. Μόνον οἱ δικοί του θὰ κουβαλοῦν ἰσοβίως τὴν πληγή.

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply