Ουδέποτε κατάλαβα τον πολιτικό και κοινωνικό ντόρο, που κάνουν οι γκέη (όπως τους λένε οι τσοπάνηδες του τόπου μας) και οι λοιποί τρανσοειδείς. Η διαχείριση του αφεδρώνος στον καθένα μας είναι ιδιωτική υπόθεση. Άλλος προσέχει τον κώλο του και τον χρησιμοποιεί κατά φύσιν (δηλαδή αντλεί ηδονή μόνο από το κλάσιμο και το χέσιμο) κι άλλος τον κάνει πολλαπλών χρήσεων για άντληση ακόμα περισσότερης ηδονής.
Περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, που λέει ο λόγος.

Από εκεί και πέρα όμως τι δουλειά έχει η Πολιτεία να ψηφίζει νόμους, να παντρεύονται τούτοι οι παρά φύσιν ηδονοθήρες κι έτσι να καρπώνονται τα πλεονεκτήματα ενός κανονικού ζευγαριού και πάρα πέρα τι φταίνε τα δυστυχισμένα ορφανά των Ιδρυμάτων, να μπορεί ο κάθε κρατικός μανδαρίνος να τα προσφέρει βορρά σ΄ αυτούς τους Αγίους, κατά τα άλλα, ανθρώπους.

Αναγνωρίζω ότι τα προβλήματα των γκέηδων είναι πολλά. Το βασικό για παράδειγμα είναι πού θα βρούν βαρβάτο. Επίσης η συντριπτική πλειοψηφία των εργοδοτών δεν θέλει στην δουλειά τέτοιους ξεφωνημένους παρεκλίνοντες. Οι γονείς, που έχουν κυρίως αρσενικά, τους αποφεύγουν γιατί είναι τόσο λυσσάρηδες, που μπορούν να κολάσουν και να αποπλανήσουν όχι μόνο τους μαλθακούς εφήβους της σήμερον, αλλά και τον ίδιο τον Όσιο Αντώνιο, ου μην αλλά και τον Αμβρόσιο ακόμα. Όμως όλα αυτά τα προβλήματα αφορούν την κλίνη τους.

Το μόνο πρόβλημα, που μπορεί να τους ταλαιπωρήσει εκτός κλίνης και να χρειασθούν κλινική υποστήριξη είναι αυτά του κατωτέρου άκρου του απευθυσμένου ήγουν στο δακτύλιο του αφεδρώνος τους. Τούτο το θείο δώρο στον άνθρωπο, με μια υπερβολική παρά φύσιν χρήση μπορεί να πάθει μεγάλη ζημιά. Η επιστήμη όμως λύνει τα προβλήματα του κώλου. Στην χώρα μας η πρωκτολογία έχει θαυμαστή ανάπτυξη και μπορεί να βοηθήσει τα μέγιστα τους καταχραστές της κωλοτρυπίδας τους.

Όμως με θλίψη βίωσα τα καμώματα της Κυβερνήσεως για τα λοιπά προβλήματά τους, όπως διατείνονται δηλ. για το ονοματάκι τους, όταν έχουν «δυσφορία φύλου» και θέλουν να το αλλάξουν, για τον γάμο τους μην και μείνουν μπακούρια και -παραπέρα- την αναδοχή για την διαιώνιση του συμπαθούς είδους τους (μην τυχόν και ξεμείνουμε από γκέηδες).

Σύμφωνα με τις λεγόμενες νεωτερικές κατακτήσεις των ατομικών ελευθεριών, ουδείς έχει δικαίωμα να τους στερήσει τις όποιες «εν θαλάμω» επιδόσεις τους, αλλά και ουδείς μπορεί να απαγορέψει στον λαό –και σε εμένα- να τους λέει ανώμαλους και διεστραμμένους. Και η κάθε κυβέρνηση καλά θα κάνει να ασχολείται με τα τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα του τόπου μας και όχι με τους κώλους των γκέηδων.

Χουλιαρᾶς Ἀλέξανδρος