Θυσιασμένοι λαοί στά πετρελαϊκά συμφέροντα; (β)

Οἱ λαοὶ δὲν θυσιάζονται στὰ πετρελαϊκὰ συμφέροντα.
Οἱ λαοὶ δὲν θυσιάζονται γιὰ νὰ μεγαλώσουν τὶς περιουσίες τους αὐτοὶ ποὺ ἤδη τοὺς τὶς λεηλάτησαν.
Οἱ λαοὶ θυσιάζονται μόνον γιὰ νὰ παραμένουν θύματα αὐτῶν ποὺ διαχειρίζονται τὶς τύχες τους.
Οἱ λαοὶ θυσιάζονται γιὰ νὰ μὴν ἀντιληφθοῦν πὼς θυσιάζονται ἀδίκως, πρὸ κειμένου κάποιοι νὰ διατηρήσουν ἀκεραία τὴν ἐξουσία τῶν λαῶν στὰ χέρια τους καί, φυσικά, οὐδέποτε οἱ λαοὶ νὰ τὸ κατανοήσουν καὶ νὰ ἀντιδράσουν, πρὸ κειμένου νὰ φθάσουν στὴν ἀνεξαρτησία τους.

Οἱ λαοί, δῆλα δὴ ἐμεῖς, οὔτως ἤ ἄλλως, θυσιάζονται γενικῶς, ἀδιακρίτως καὶ μὲ πολλὲς προφάσεις, πανεύκολα καὶ δίχως ἐνοχές.
Οἱ λαοὶ εἶναι ἀναλώσιμοι γιὰ τὰ σαπρόφυτα τῆς ἐξουσίας.
Τὸ σημαντικότερον ὅμως ὅλων εἶναι πὼς συνήθως οἱ λαοὶ αὐτοβούλως θυσιάζονται, ἐφ΄ ὅσον παγιδεύονται μέσα σὲ ἀμέτρητα ἰδεολογήματα καὶ (ψευδο-) σκοποὺς ἢ κατασκευασμένες «ἐθνικὲς ἀνάγκες» ἤ, ἴσως ἀκόμη καὶ σὲ ἐθνικο-ἀπελευθερωτικὲς κραυγές.
Οἱ λαοὶ εἶναι ἐργαλεῖα γιὰ τοὺς ἐξουσιαστὲς καί, ἐνίοτε, εἶδη πρὸς ἐξαφάνισιν.

Τὸ σημαντικότερον ὅπλον διαχειρίσεως τῶν λαῶν λέγεται χρῆμα.
Προσοχὴ ὅμως!!!
Ἂν καὶ τὸ χρῆμα παραμένῃ, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, μέσον, ἔχει μετατραπῆ στὶς συνειδήσεις τῶν λαῶν σὲ σκοπό, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν εἶναι διακριτὴ ἡ ἀλήθεια ἀπὸ τὴν προπαγάνδα. Πρὸς τοῦτον κι ὅταν προσπαθοῦμε νὰ ἐρευνήσουμε ἱστορικὰ ζητήματα καὶ νὰ ἀπαντήσουμε σὲ ἀσαφῆ ἐρωτήματα, πάντα, σκοντάπτουμε ἐπάνω σὲ μίαν μεγάλη ἀπάτη ἢ ἕνα στρατήγημα ὑφαρπαγῆς πλούτου, ποὺ «δικαιολογεῖ» κάθε γενοκτονία. Ἐὰν δὲν ξεκαθαρίσουμε μέσα μας τὴν ἔννοια τοῦ χρήματος, κρατώντας μόνον τὰ χρήσιμα καὶ τὰ ἀναγκαία, οὐδέποτε θὰ ἐπιτύχουμε, ὡς λαοί, νὰ ἀπεμπλακοῦμε ἀπὸ τὸν ἱστὸ τῆς παραπληροφορήσεώς μας, νὰ θέσουμε καθαροὺς σκοποὺς στοὺς ἑαυτούς μας, ἀλλὰ ἐνισχυτικὰ καὶ στὶς κοινωνίες μας καὶ νὰ βαδίσουμε σταθερὰ πρὸς τὴν Ἐλευθερία. Ἐὰν δὲν κατανοήσουμε, σὲ νέες, ὑγιεῖς βάσις, τὸ τὶ ἀκριβῶς εἶναι Ἐθνικό, οὐδέποτε θὰ διαφύγουμε τῶν παγίδων καὶ τῆς ἐξαπατήσεως.

Καί εἶναι ἡ μόνη «ἱστορική» ἐκδοχή πού τήν «φιλτράρει» τό χρῆμα; Ἤ μήπως ὄχι;
Μήπως τελικῶς γνωρίζουμε λάθος ὅλην τήν ἱστορία μας;
Καί τί ἀκριβῶς ῥόλο παίζει σέ αὐτό ἡ «Ἐθνική Τράπεζα» τῶν Rothschild;

Ἡ Ἐθνικὴ Τράπεζα …κερνᾶ ἱστορία!!!

Αὐτὸ ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἐρευνήσουμε εἶναι τὸ ποιὸς κρατᾶ τὴν Ἀρχή.
Κακὰ τὰ ψέμματα… Αὐτὸς ποὺ κρατᾶ τὴν Ἀρχή, εἶναι κι αὐτὸς ποὺ ἐκδίδει τὸ χρῆμα καὶ τὸ διαχειρίζεται πρὸ κειμένου νὰ ἐξακολουθήσῃ νὰ κρατᾷ τὴν Ἀρχή μόνος του. Δὲν ἀρέσκεται σὲ …ἐκπτώσεις τῆς ἐξουσίας του.

Ἡ μία καὶ μοναδικὴ ἀνάγκη τῶν λαῶν στὸ ζήτημα τῆς αὐτοδιαχειρίσεως δὲν ὑφίσταται, ἡ προσοχὴ τῶν λαῶν διασπᾶται μὲ ὅλους τοὺς τρόπους, πρὸ κειμένου νὰ μὴν διακρίνουν τὸ σκηνικὸ ποὺ τοὺς κρατᾶ ὑποτελεῖς. Τὰ ἰδεολογήματα, τὰ κόμματα καὶ οἱ …ἐπαναστάσεις εἶναι προσφορὰ τοῦ κρατοῦντος μηχανισμοῦ, πρὸ κειμένου νὰ ἔχουμε διεξόδους, αὐστηρῶς ὅλως ἐλεγχόμενες.

Μὲ πρόσχημα ἀνεπισήμως τὸ χρῆμα κι ἐπισήμως τὸν κάθε (συνήθως τεχνητό) ἐθνικὸ (κι ὄχι μόνον) κίνδυνο, σπεύδουμε ἐμεῖς οἱ λαοὶ νὰ καταθέσουμε κάθε ῥανίδα τοῦ αἵματός τους. Αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς ἐμεῖς, ὡς Ἕλληνες, καθὼς φυσικὰ καὶ ἅπαντες οἱ λαοὶ τοῦ πλανήτου, θὰ ἀκινητοποιηθοῦμε ἀναμένοντας τὶς ἐξελίξεις. Αὐτὸ σημαίνει μόνον πὼς ἐπὶ τέλους καλὸ εἶναι νὰ γνωρίζουμε καὶ τὰ τεχνητὰ αἴτια, ἀλλὰ καὶ τοὺς τεχνητοὺς σκοποὺς τῆς κάθε μας θυσίας μας. Ἄλλο εἶναι νὰ θυσιαζόμεθα γιὰ τὴν Ἐλευθερία κι ἄλλο νὰ θυσιαζόμεθα γιὰ τὶς …«ἐλευθεριάζουσες ἰδέες» ποὺ μᾶς κρύβουν τὸ μονοπάτι γιὰ τὴν Ἐλευθερία.

Τὸ χρῆμα, οἱ διαπλοκές, οἱ λεηλασίες εἶναι παρελκόμενα, εὔχρηστα ἐργαλεία καὶ οὐδέποτε σκοπός, γιὰ τοὺς πραγματικοὺς ἐξουσιαστὲς τοῦ πλανήτου, ἐφ΄ ὅσον, οὔτως ἢ ἄλλως, αὐτοὶ ἐκδίδουν τὸ (κατ’ ἐπίφασιν) χρῆμα, αὐτοὶ τὸ διαχειρίζονται κι αὐτοὶ τὸ διανέμουν κατὰ τὸ (δικό τους) δοκοῦν.
Γιατί λοιπόν νά δημιουργήσουν πολέμους μέ σκοπό τό χρῆμα, ἐφ΄ ὅσον οὔτως ἤ ἄλλως τούς ἀνήκει;
Μήπως τελικῶς πίσω ἀπό τό χρῆμα κρύβεται κάτι ἄλλο, πιό σπουδαῖο, πού δέν θέλουν νά βλέπουμε;

Θυσιασμένοι λαοί στά πετρελαϊκά συμφέροντα;

Συνεπῶς;
Σημαντικότατον τὸ ἐρώτημα καὶ ἐκ τῆς ἀπαντήσεως θὰ κριθῆ τὸ ἐὰν δικαιούμεθα, ἤ ὄχι, νὰ συζητᾶμε γιὰ Ἐλευθερία ἢ γιὰ κάτι ποὺ θὰ τὴν θυμίζη, ἀλλὰ μόνον θὰ μᾶς καθησυχάζη.
Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… Κάθε πλάνη μας, κάθε λάθος ἀντίληψίς μας μά, κυρίως, κάθε λάθος ἐκτίμησις τοῦ σκοποῦ μας, μᾶς ὁδηγεῖ στὸ ἀλλοιώνεται ὁ ἴδιος ὁ σκοπός μας. Κτυπώντας στὸν …γάμο τοῦ Καραγκιόζη δὲν σημαδεύεις τὸν ἐχθρό. Τὸ ἐχθρὸ τὸν σημαδεύεις κυττώντας τον στὰ μάτια.

Φιλονόη

Σημειώσεις

Ὀφείλουμε πρωτίστως νὰ διαχωρίσουμε μέσα μας τὸ Ἐθνικό μας χρέος ἀπὸ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ἐξυπηρετοῦν τὶς μεθόδους ἐξαπατήσεώς μας γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε τὸ ποθούμενον. Ὀφείλουμε καταληκτικῶς νὰ ἀναγνωρίσουμε τὸ ἀναγκαῖον ποθούμενον, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ νὰ μετατραπῇ, συνειδητῶς, ἀπὸ ἀτομικὸ σὲ συλλογικὸ σκοπό, κάθε τὶ ποὺ λειτουργεῖ ὑπὲρ τοῦ συνόλου, ἐνᾦ παραλλήλως καταργεῖ κι ἀκυρώνει τὶς μεθόδους ἐξαπατήσεως τοῦ συνόλου.
Τὸ πῶς καὶ τὸ πότε καὶ τὸ ποῦ θὰ συμβῆ αὐτὸ ὅμως, ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον ἀπὸ τὸν βαθμὸ αὐτογνωσίας τῶν λαῶν.

Τὰ προσχήματα ἐκεῖνα ποὺ χρησιμοποιῶνται γιὰ νὰ φθάσουν στὸ νὰ ὁδηγήσουν αὐτοβούλως στὴν θυσία τοὺς λαοὺς εἶναι ἀμέτρητα καὶ παραμένουν πανομοιότυπα ἐδῶ καὶ χιλιάδες χρόνια, ἀλλάζοντας μόνον τὰ ὀνόματά τους, ἀλλὰ οὐδέποτε τὶς τακτικές τους. Ὅλα αὐτὰ τὰ ψευδεπίγραφα προσχήματα καθίστανται γελοιότητες, ὅταν κι ἐφ΄ ὅσον διαπιστωθῆ ἡ πλεκτάνη, ποὺ ἔχει ἐδῶ καὶ αἰῶνες δομηθῆ εἰς βάρος μας. Σημαντικὸ σημεῖον ἀναγνωρίσεως τῶν κανόνων ἐλέγχου μας ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὰ πρότυπα ποὺ ἐμεῖς, ὡς λαοί, υἱοθετοῦμε, καθὼς φυσικὰ καὶ μὲ τὰ (ὅποια) πλαστὰ «ἱερὰ καὶ ὅσια» Ἕνας ἀκόμη δείκτης ἀναγνωρίσεως τῆς ὑπάρξεως τέτοιων προσχημάτων εἶναι τὸ πανάρχαιον ἐρώτημα: «ποιός κερδίζει;». Συνδυαστικὰ λοιπὸν μὲ τὴν ἱστορικὴ ἔρευνα, τὴν συνειδησιακὴ αὐτογνωσία, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐθνικὴ ἢ φυλετικὴ ἐπιβίωσιν, μποροῦμε ξεκάθαρα νὰ διακρίνουμε, βῆμα τὸ βῆμα, τὸ ποῦ πράγματι ὀφείλουμε νὰ φθάσουμε, ἀπομακρυνόμενοι σταθερὰ ἀπὸ τὸ ποῦ μᾶς ἔπεισαν πὼς θὰ ἔπρεπε νὰ φθάσουμε.

Μελετώντας κάπως προσεκτικότερα τὴν Ἱστορία θὰ διακρίνουμε εὔκολα πὼς ἕνας διαπλεκόμενος μηχανισμός, σὰν ἱστός, παραμένει πανομοιότυπος ἐδῶ καὶ αἰῶνες, ἀρνούμενος νὰ σεβασθῇ προαιώνιες ἀρχὲς κι ἀξίες. Μὲ ὅπλα του τὴν (κάθε μορφῆς κι ἐπιπέδου) βία, τὸ χρῆμα καὶ καταληκτικῶς τὰ ἴδια τὰ κράτη, σήμερα φαντάζει ἀλώβητος κι ἀνίκητος. Ὁ ἐν λόγῳ μηχανισμὸς ὅμως ἔχει καὶ τρωτὰ καὶ φθορές, μὰ κυρίως ἔχει τόσο πολὺ ἐξωκείλη σὲ ζητήματα ἤθους καὶ δικαίου, ποὺ καταντᾶ πλέον στὴν ἐποχή μας νὰ αὐτοδιαλύεται καὶ νὰ καταῤῥέῃ, ἐφ΄ ὅσον ἀδυνατεῖ νὰ συγκρατήσῃ τὸν ἱστό, ποὺ ὁ ἴδιος ἔστησε γιὰ νὰ ἐλέγχῃ τὰ θύματά του.  Πρὸς τοῦτον καὶ ἕνα πρὸς ἕνα, ὅλα ἐκεῖνα τὰ προσχήματα ποὺ μᾶς διατηροῦσαν ἐν ὑπνώσει, ἐν καταστολῇ καὶ ἐν δουλείᾳ, γιὰ αἰῶνες, καταῤῥέουν μὲ πάταγο, ἀποδεικνύοντας πὼς δὲν θὰ κρατήση γιὰ πολὺ ἀκόμη αὐτὴ ἡ τακτικὴ ἐλέγχου μας, ἀλλὰ καὶ πὼς ὁ πανικὸς τῶν κρατούντων μεγιστοποιεῖται τόσο πολύ, ποὺ τὰ λάθη του διαδέχονται σταθερὰ τὸ ἕνα τὸ ἄλλον.

Αὐτὸς ὁ διαπλεκόμενος ἱστός, μὲ τοὺς κατὰ τόπους κλωνοποιημένους μηχανισμούς του, ὄχι μόνον ἀπέτυχε στὸ νὰ κυβερνήσῃ τοὺς λαοὺς μὲ κάποιους, ἂς ποῦμε, ἀξιοπρεπεῖς κανόνες, ἀλλὰ ταὐτοχρόνως σήμερα, μέσα στὸν πανικό του γιὰ τὴν πολυεπίπεδο ἐπερχομένη  καταστροφή του, μετατρέπεται σὲ κάτι ἀπροκαλύπτως ἀπεχθὲς καὶ ἐχθρικό, γιὰ ὅλο καὶ μεγαλύτερο τμῆμα τῆς ἀνθρωπότητος. Σὲ κάθε μεριὰ τοῦ πλανήτου, γιὰ τοὺς ὁποίους τοπικοὺς λόγους, διακρίνεται πλέον σαφῶς ὄχι μόνον ἡ δυσαρέσκεια καὶ τὸ μῖσος τῶν λαῶν, ἀλλὰ ἡ ἀπόλυτος ἀποφασιστικότης. Κι αὐτὴ ἡ ἀποφασιστικότης σταδιακῶς γιγαντώνεται, ἀκυρώνοντας τὰ συστήματα ἐλέγχου καὶ δυναμώνοντας τὴν ἀνθρωπότητα.

Ἕνα ἁπλὸ παράδειγμα, γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὴν διαφορά…
Ἐμεῖς βλέπουμε σήμερα τὴν ΑΟΖ γενικῶς καθὼς καὶ τοὺς ὑδρογονάνθρακές της. Ἐκ πείρας γνωρίζουμε πὼς ἐμεῖς, οἱ Κύπριοι, ἀλλὰ καὶ ἅπαντες οἱ λαοὶ τοῦ πλανήτου οὐδέποτε θὰ ἀπολαύσουμε κάτι ἀπὸ τὰ κέρδη αὐτῶν τῶν ἐκμεταλλεύσεων. Ἀντιθέτως μάλιστα, ἐμεῖς θὰ πληρώσουμε ὅλα τὰ γ@μησιάτικα τῶν ἐξορύξεών, τῆς φυλάξεώς τους, τῆς προστασίας τους, τῶν περιβαλλοντικῶν καταστροφῶν τους, τῆς ὑπερ-ἰσχυούσης διαπλοκῆς τους,τῆς προπαγάνδας τους μὰ καί, κάποιοι ἄλλοι, θὰ καααααάθονται καὶ θὰ εἰσπράττουν.

Ἡ λεπτομέρεια ὅμως, ποὺ ἐμεῖς πρέπει νὰ προσέξουμε εἶναι ἄλλη. Δὲν εἶναι τόσο ἡ μεθόδευσις, τὸ παρασκήνιον, οἱ δολοπλοκίες ποὺ ἔχουν στηθῆ γύρω ἀπὸ τὸ ζήτημα τῶν ὑδρογονανθράκων (κι ὄχι μόνον), μὲ φαινομενικὸ σκοπὸ τὸ κέρδος, ἀλλὰ τὸ ποῦ ἀκριβῶς ὁδηγεῖ αὐτὸ τὸ κέρδος.
Ναί, βεβαίως πολλοὶ βολεύονται χρηματιζόμενοι στὴν ἁλυσίδα τῆς διαφθορᾶς, ἀλλὰ κάποιος/κάποιοι εἶναι ποὺ κρατᾶ/κρατοῦν σταθερὰ τὸν ἔλεγχο τῶν ἀποφάσεων. Αὐτός/αὐτοὶ ποὺ κρατᾶ/κρατοῦν γιὰ τὸν ἑαυτό του/
τοὺς ἑαυτούς τους τὸ ἀποκλειστικὸ δικαίωμα στὶς ἀποφάσεις, ἁπλῶς χρησιμοποιεῖ/χρησιμοποιοῦν τὸ χρῆμα πρὸ κειμένου νὰ θωρακίζῃ/θωρακίζουν τὴν ἰσχύ του/τους. Τὸ ἴδιο τὸ χρῆμα ὅμως ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι …καροτάκι γιὰ τοὺς χαχόλους, ἐφ΄ ὅσον οὔτε τρώγεται, οὔτε πίνεται, οὔτε ἀναπνέεται. Τὸ χρῆμα ἦταν, εἶναι καὶ θὰ παρεμείνη ἐργαλεῖον καὶ ὄχι αὐτοσκοπός. Σὲ αὐτοσκοπὸ μετατρέπεται διότι ὑπάρχουν ὑπεραρκετοὶ ἠλίθιοι γύρω μας ποὺ θὰ σπεύσουν νὰ τὸ θεοποιήσουν.

Κατ’ αὐτὴν τὴν λογικὴ λοιπὸν ἔχουμε ἤδη πολλὰ νὰ προσμετροῦμε, νὰ καταγράφουμε καὶ νὰ ἀναλύουμε, ἀλλὰ ἐπὶ τέλους καλὸ εἶναι νὰ ξεφύγουμε γιὰ λίγο ἀπὸ τὰ γεγονότα, τὰ παρασκήνια καὶ τὶς προπαγάνδες, ἀναφορικῶς μὲ τὸ ποιός/ποιοὶ κάνει/κάνουν ἐπισήμως παιχνίδι στὴν ΑΟΖ μας ἢ στὴν ΑΟΖ τῆς Κύπρου.
Τὰ γαλλόπαιδα-«σύμμαχοί» μας, μαζὺ μὲ τὰ ἀμερικανά-«συμμάχους» μας, ἔσπευσαν νὰ δεσμευθοῦν γιὰ τὴν προστασία τῶν συμφερόντων τῶν πετρελαϊκῶν Total και ΕΝΙ στὸ οἰκόπεδον 11 τῆς κυπριακῆς ΑΟΖ. Τὸ ἐν λόγῳ κοίτασμα ὅμως  μᾶς προέκυψε ὀλίγον πτωχόν, λέει…
…κι ἔτσι δὲν μᾶς προέκυψε μεγάλο κόψιμο τῶν ἐμπλεκομένων.

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Θυσιασμένοι λαοί στά πετρελαϊκά συμφέροντα; (β)

  1. Κύττα, Φιλονόη, αὐτὸ ποὺ λὲς σὺ κάπως “περισπούδαστα”, νὰ τὸ πῶ ἐγὼ ἐλαφρῶς ἁπλούστερα; Φταίει ὁ κόσμος, δῆλα δὴ ὁ λαός. Καὶ αὐτό, ἐπειδὴ ὁ λαὸς μετατρέπει τὸ χρῆμα σὲ αὐτοσκοπό. Στὰ πλαίσια του Βουδισμοῦ π.χ. κυριαρχεῖ τὸ πρόσταγμα: “Μὴ κυττᾶς τί ἔχεις. Νὰ κυττᾶς τί εἶσαι”. Ὡραῖα! Καὶ ἐρωτῶ ὡς ἐπιστήμων καὶ ὡς ἄνθρωπος: Ποιὸς κύτταξε αὐτὸ νὰ τὸ κάνη πράξη; Ὁπότε ἐρχόμαστε στὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ: Γενεὰ ἄπιστος καὶ διεφθαρμένη [πού, ἐλπίζω, θὰ ζήσουμε γιὰ νὰ δοῦμε τὸ τέλος της]. (Τὰ μετὰ τὸ “διεφθαρμένη” εἶναι δικά μου, ὄχι τοῦ Χριστοῦ.)

Leave a Reply