Προχθὲς ἔκανα πάλι μίαν παρέμβαση στὸ κανάλι Capital στὴν ἐκπομπὴ τοῦ ἐξαιρετικοῦ καὶ ἀδεσμεύτου Πατριώτου Δημοσιογράφου Δημήτρη Σούγλη μὲ τίτλο «Ἡ ἀλήθεια καίει».

Τὸ θέμα τῆς ἐκπομπῆς ἤταν ἡ διαφαινομένη ἢ ὄχι ἐπανέναρξις τῶν συνομιλιῶν μεταξὺ Ἀκιντζὶ (στὰ ἑλληνικὰ «Ἐπιδρομέως») καὶ Προέδρου τῆς Κυπριακὴς Δημοκρατίας κ. Ἀναστασιάδη, στὸ πλαίσιο ποὺ καθορίζει ὁ παντελῶς «ἀνεύθυνος» Ο.Η.Ε., διὰ τοῦ Πορτογάλου νέου Γενικοῦ Γραμματέως του, Ἀντόνιο Μανουὲλ ντὲ Ὀλιβέιρα Γκουτέρες.

Προσκεκλημένοι ἦσαν τρία στελέχη πολιτικῶν κομμάτων τῆς Κυπριακὴς πολιτικῆς σκηνῆς (τὴν προηγουμένη εἶχε καλέση ἄλλους τρεῖς), τῶν Οἰκολόγων, τῆς Ἀλληλεγγύης καὶ τοῦ ΕΛΑΜ.

Ἅναψα τσιγάρο καὶ κάθισα νὰ τὴν παρακολουθήσω. Στὰ 20 λεπτὰ ποὺ εἶχαν κάνη μίαν πρώτη τοποθέτηση ὅλοι, ἤθελα ἐπειγόντως πιεσόμετρο…

Γιατὶ τότε ξαναεπιβεβαιώθηκαν ὁρισμένα πράγματα, ποὺ εἶναι γνωστά, ἀλλὰ μᾶς διαφεύγουν λόγῳ κεκτημένης «ὀξείας κομματοσκυλίτιδος».

Ἐμεῖς «οἱ καλαμαράδες» ὅπως ἔχω ξαναπῆ, ἔχουμε λόγο γιὰ τό «τι μέλλει γενέσθαι» στὸ νησὶ καὶ λόγῳ ἐνοχῶν καὶ λόγῳ ἐθνικῶν συμφερόντων, ἀλλὰ ἐπάνω καὶ πρώτα ἀπὸ ὅλα, λόγῳ τῶν «ποταμῶν αἵματος» ποὺ ἔχυσαν παλληκάρια ἀπὸ τὴν μητροπολιτικὴ Ἑλλάδα γιὰ τὴν Ἐλευθερία τῆς Κύπρου…

Μὲ βάση αὐτὴν τὴν αὐθαίρετο δική μου παραδοχή, γράφω αὐτὸ τὸ ἄρθρο ποὺ διαβάζετε ἤ ποὺ θὰ ἀγνοήσετε.

Λοιπόν, ξαναγυρνώντας στοὺς συνομιλητὲς τῆς ἐκπομπῆς κατάλαβα μερικὰ πράγματα ποὺ θὰ σᾶς τὰ ἀναφέρω, ἀλλὰ ποὺ σὲ αὐτὰ ἡ κεντρικὴ ἰδέα εἶναι: «…πᾶμε στὸ ἄγνωστο μὲ βάρκα τὴν ἐλπίδα!»

Καὶ ἐξηγοῦμαι: Πᾶμε νὰ ξεκινήσουμε πάλι μίαν «λανθασμένη» – κατὰ τὴν γνώμη μου – διαπραγμάτευση, χωρὶς νὰ ξέρουμε ἀπό ποῦ ξεκινᾶμε, ποῦ θὰ προχωρήσουμε καὶ ποῦ θέλουμε νὰ καταλήξουμε. Πᾶμε νὰ ξεκινήσουμε μίαν διαπραγμάτευση, χωρὶς νὰ ἔχουμε καταλήξη στὸ ἐσωτερικό μας γιὰ τὸ ποιὸ εἶναι τὸ ἐπιθυμητὸ γιὰ ἐμᾶς. Ποιός εἶναι ὁ στόχος μας… (ἐκτὸς ἐὰν στόχος θεωρεῖται τὸ νὰ εὑρεθῇ λῦσις, ποὺ «λύσις νὰ εἶναι κι ὅ,τι νἆναι»!

Ξέρετε γιατί μιλᾶμε πάντα γιά τό «Βαθὺ Κράτος τῶν Τούρκων» καί τί ἐννοοῦμε μέ αὐτό;

Βάζω ὅ,τι θέλετε στοίχημα φίλοι μου, ὅτι οἱ περισσότεροι Ἕλληνες, Ἑλλαδίτες καὶ Κύπριοι, δε]ὲν ξέρουν τὶ σημαίνουν οἱ δύο λέξεις «Βαθὺ Κράτος»!

«Βαθὺ Κράτος» κυρίες καὶ κύριοι, εἶναι ἡ ἀπαρέγκλιτος Στρατηγικὴ καὶ Πολιτική, ποὺ παρὰ τὴν ἐναλλαγὴ προσώπων στὴν ἐξουσία, παραμένει ἡ ἴδια καὶ ἀπαράλλακτη ὡς πρὸς τὴν φιλοσοφία της, τὶς βασικὲς ἀρχές της καὶ τοὺς στόχους της…

Εἶναι κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο – ἴσως τὸ μόνο – θαυμάζω τοὺς Τούρκους!

Καὶ ἐρχόμαστε στὸν ἀντίποδα, τὴν δική μας πλευρά, σὲ Ἀθῆνα καὶ Λευκωσία. Καλὰ ἡ Ἀθῆνα εὑρισκομένη πάντα τραγικὰ ἐγκλωβισμένη σὲ μίαν λογικὴ κατευνασμοὺ πρὸς τὴν Τουρκία ἀπὸ τὸ 1974 καὶ μετά, μὲ μίαν μόνο ἀναλαμπὴ τὸ 1987, παραμένει πάντα στὸ περιθώριο τῶν ἐξελίξεων, τηρώντας ἀμυντικὴ στάση. Εἶναι δεδομένο ὅμως, κατὰ τὴν ἄποψή μου, ὅτι ἡ Ἑλλὰς εἶναι εἰλικρινὴς ὅταν λέῃ ὅτι πλέον ἐὰν ὑπάρξῃ ἄλλη φορά, ἡ Κύπρος δὲν θὰ «κεῖται μακράν»!

Ὅμως ἀφήνει – καὶ σωστὰ – τὴν πρωτοβουλία στὴν Κύπρο καὶ τὴν πολιτική της ἡγεσία.

Ἡ Λευκωσία ὅμως, ποὺ ζεῖ ἄμεσα τὸ πρόβλημα τῆς παρανόμου Στρατιωτικῆς Εἰσβολῆς καὶ παρανόμου Κατοχῆς τοῦ ἐδάφους της πῶς ἀντιδρᾶ;

Ἡ Λευκωσία προχωρᾶ ἀπὸ τὸ 1977 καὶ μετά, διαχρονικὰ σὲ λάθος προσέγγιση στὸ ὅλο πρόβλημα, μὲ τὸ νὰ ἔχῃ «ἀτύπως» ἀποδεχθῆ τὰ δεδομένα ποὺ ἐδημιούργησε ἡ Εἰσβολὴ τοῦ 1974, ἀποδεχομένη  δικοινοτικὲς διαπραγματεύσεις προτοῦ νὰ λυθῇ τὸ θέμα τῆς Κατοχῆς. Εἶναι σὰν νὰ ἀποδέχεται – ἄτυπα πάντα – ὅτι ὑπάρχει καὶ δεύτερο Κράτος στὴν Κύπρο, τὸ ὁποῖο εἶναι ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον δημιούργημα παρανόμου στρατιωτικῆς Εἰσβολῆς.

Ἄλλο λάθος τῆς Λευκωσίας εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἐδέχθη – ἂν καὶ Κυρίαρχο Κράτος, διεθνῶς ἀνεγνωρισμένο, ἰσότιμο μέλος τῆς Εὐρωπαϊκὴς Ἑνώσεως καὶ τοῦ Ὀργανισμοὺ Ἠνωμένων Ἐθνῶν, νὰ ὑποβιβάζῃ τὴν ὑπόστασή της σὲ «Ἑλληνοκυπριακὴ Διοίκηση» καὶ τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας της σὲ ἐπὶ κεφαλῆς τῆς «ἑλληνοκυπριακῆς διοικήσεως». Ἐξισώθηκε δηλαδὴ ὁ θύτης μὲ τὸ θῦμα καὶ κάθονται ἰσότιμα στὸ ἴδιο τραπέζι νὰ δοῦν «πόσα ἀπὸ τὰ κλοπιμαῖα θὰ κρατήση ὁ κλέπτης»!

Μέγα λάθος εἶναι ἡ υἱοθέτησις μιᾶς πολιτειακῆς φόρμουλας μὲ τὸν τίτλο «Δικοινοτικὴ Διζωνικὴ Ὁμοσπονδία» χωρὶς νὰ ἔχουν διασφαλισθῆ τὰ παρακάτω:

• ὅτι Κύπριοι καὶ Τουρκοκύπριοι γνωρίζουν τὶ σημαίνει κατὰ πρῶτον ὁ ὅρος «Ὁμοσπονδία».
• ὅτι Κύπριοι καὶ Τουρκοκύπριοι ἔχουν ἰδίαν ἀντίληψη περὶ τῶν ἀρμοδιοτήτων καὶ τῶν συναρμοδιοτήτων τῆς Κρατικὴς Ἀρχῆς καὶ Ὑποστάσεως (τὸ λὲν καὶ «κράτος-γέφυρα») αὐτοῦ τοῦ Ὁμοσπόνδου Κράτους.
• ὅτι Κύπριοι καὶ Τουρκοκύπριοι ἔχουν ἰδίαν ἀντίληψη περὶ τῶν ἀρμοδιοτήτων καὶ τῶν συναρμοδιοτήτων τῶν συνιστώντων ὁμοσπονδιακῶν κρατιδίων ποὺ τὴν ἀποτελοῦν.

Συζητᾶμε ἐνῶ ἐμεῖς θεωροῦμε, ὅτι πρέπει νὰ γίνῃ ἕνα Ὁμόσπονδο Κράτος κατὰ τὰ πρότυπα τῆς Γερμανίας ἢ τῶν ΗΠΑ καὶ οἱ Τουρκοκύπριοι (ἢ μᾶλλον καλλίτερα ἡ Τουρκία, γιατὶ στὴν οὐσία – ἂς μὴν γελιόμαστε – μὲ τὸ βαθὺ κράτος τῆς Τουρκίας διαπραγματευόμεθα) ἔχουν στὸ μυαλό τους κάτι ποὺ εἶναι ὄχι Ὁμοσπονδία, ἀλλὰ Συνομοσπονδία. Οἱ Τοῦρκοι μάλιστα κατὰ τὸ «καλαμαρίστικο» ῥητὸ «ἡ π…. θέλει νὰ κρυφθῇ ἀλλὰ ἡ χαρὰ δὲν τὴν ἀφήνει», πρόσφατα διὰ τοῦ Πρωθυπουργοῦ τους, τὸ ἐδήλωσαν ξεκάθαρα ὅτι ἐπιθυμοῦν Συνομοσπονδία.

Μὲ ὅλα αὐτὰ ποῦ σᾶς ἀνέφερα τί ἐννοῶ;

Ἐννοῶ ξεκάθαρα ὅτι δεν ὑπάρχει Ἐθνικὸ Σχέδιο Λύσεως.

Οὐδεὶς μπορεῖ νὰ πῇ ξεκάθαρά τὶ λύση ζητᾶμε!

Ἀρκούμεθα σὲ κινήσεις τακτικῆς καὶ μάλιστα ὅταν τὸ πρόβλημα εἶναι ἐμπρός μας. Λῦσις ἀπελπισίας…

Ἔχει ξεκαθαρίση ὁ πολιτικός κόσμος τῆς Κύπρου, τὶ εἴδους λύση ζητᾶ;

Ἔχει ξεκαθαρίση ὁ πολιτικός μας κόσμος σὲ ποιό σημεῖο εἴμαστε μετὰ ἀπὸ 44 χρόνια κατοχῆς καὶ ποῦ θέλουμε νά φθάσουμε μὲ αὐτὴν τὴν διαπραγμάτευση;

Ἔχουμε καθορίση ποιά εἶναι τὰ πλεονεκτήματά μας ποῦ σὲ αὐτά μποροῦμε νά ποντάρουμε;

Ἔχει καθορίση ὁ πολιτικός κόσμος ποιές εἶναι οἱ «κόκκινες γραμμές» σέ αὐτήν τήν διαπραγμάτευση;

Ἔχει δεσμευθῆ ὅλος ὁ πολιτικός κόσμος νά μήν προχωρᾷ σέ δηλώσεις καὶ κραυγὲς ἔξω ἀπό τό Ἐθνικὸ Συμβούλιο, πολλὲς φορὲς γιὰ μικροκομματικὰ ὀφέλη καὶ ὄχι γιὰ τὴν οὐσία, ποὺ τὸ μόνο ποὺ προσφέρουν εἶναι νά μᾶς ἐμφανίζουν διχασμένους καί νά μᾶς ἀποδυναμώνουν σέ αὐτήν τήν διαπραγμάτευση;

Θὰ σᾶς πῶ ἑγώ: ὄχι. Τίποτα ἀπὸ ὅλα αὐτά.

Βαδίζουμε σὲ μίαν πορεία, μακρὰ θὰ ἔλεγα, πρὸς τὴν ἐξεύρεση μιᾶς λύσεως, στὴν βάση ἐνὸς πολιτειακοῦ συστήματος ποὺ οὐδεὶς ἔχει ἀναλύση γιὰ τὸ τὶ πραγματικὰ σημαίνει καὶ ποῦ, σὲ αὐτὴν τὴν διαπραγμάτευση, θὰ πρέπη νὰ σταματάμε νὰ λέμε ναὶ καὶ νὰ ξεκινήσουμε τὰ μεγάλα ὄχι…

• Ἐρωτᾶς τοὺς πολιτικοὺς τοῦ ΔΗ.ΣΥ. καὶ σοῦ λὲν ναὶ στὴν Δ.Δ.Ο., ἀλλὰ καταλαβαίνεις ὅτι οὐδείς τους ξέρει ποῦ πρέπει νὰ σταματήσουμε νὰ δίδουμε πρὸ κειμένου νὰ ἐπιτευχθῇ αὐτὴ ἡ συμφωνία!
• Ἐρωτᾶς τοὺς πολιτικοὺς τοῦ Α.Κ.Ε.Λ. καὶ εἶναι σὰν νὰ μιλᾷς μὲ …Συμβούλους τοῦ Ἀκιντζὶ καὶ τοῦ Ἐρντογάν!
• Ἐρωτᾶς τοὺς πολιτικοὺς τοῦ ΔΗ.ΚΟ. καὶ σοῦ λὲν ναὶ στὴν Δ.Δ.Ο. ἀλλὰ μὲ ἄλλο περιεχόμενο, χωρὶς νὰ σοῦ λὲν τὸ τὶ σημαίνει γιὰ αὐτοὺς ΔΔΟ καὶ βέβαια χωρὶς νὰ σοῦ ἀναλύουν ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ «ἄλλο περιεχόμενο»!
• Ἐρωτᾶς τοὺς πολιτικοὺς τῆς Ἀλληλεγγύης καὶ σοῦ ἀπαντοὺν ὅτι εἶναι κατὰ τῆς Δ.Δ.Ο., ἀλλὰ ὑπεστήριξαν στὶς Προεδρικὲς Ἐκλογὲς κάποιον ποὺ ἦταν …ὑπέρ!
• Ἐρωτᾶς τοὺς πολιτικοὺς τῆς Ε.Δ.Ε.Κ. καὶ σοῦ ἀπαντοὺν ὅτι εἶναι κατὰ, ἀλλὰ δὲν προτείνουν κάτι ἐφικτό!
• Ἐρωτᾶς τοὺς πολιτικοὺς τῆς Συμμαχίας Πολιτῶν καὶ σοῦ λὲν ὅτι εἶναι κατὰ, χωρὶς νὰ ἐξηγοῦν γιατὶ στὸ παρελθὸν ὁ Πρόεδρός τους φέρεται νὰ ἀρθρογραφοῦσε ὑπὲρ καὶ τὶ ἄλλαξε ἀπὸ τότε!
• Καλά, τοὺς Οἰκολόγους δὲν τοὺς ἐρωτᾶς… Ἔχουν μείνη στὴν ἐποχὴ τῶν Χίππυς, μὲ τὰ πολὺ ὄμορφα συνθήματα «Peace – Love – Music» καὶ «μὴν μοῦ πειράζετε τὴν Καρρέτα-Καρρέτα»!
• Καί, φθάνοντας στὸ Ε.ΛΑ.Μ., ἐρωτᾶς καὶ βλέπεις μίαν σταθρεά, παντελῶς ἀρνητικὴ στάση ἀπέναντι στὴν διαπραγμάτευση, εἴτε γιὰ τὴν Δ.Δ.Ο. εἴτε γιὰ ὁ,τιδήποτε ἄλλο, ποὺ κατ’ ἐμὲ εἶναι ὑπὸ τὶς περιστάσεις καὶ ἡ πιὸ σωστὴ καὶ συνεπής. Ὅμως δὲν ὁδηγεῖ σὲ λύση!
  

Αὐτὴ εἶναι ἡ Πολιτικὴ κατάστασις στὴν Κυπριακὴ Πολιτικὴ σκηνὴ καὶ κατὰ συνέπειᾳ στὴν Κυπριακὴ Κοινωνία, ποὺ τόσο πολὺ ἡ πολιτικὴ καὶ ὁ κομματισμὸς τὴν ἐπηρεάζει.

Ξέρω, ξέρω, τὶ θὰ μοῦ πεῖτε: «Καλὰ τὰ λὲς ῥε καλαμαρᾶ, ἀλλὰ δὲν μᾶς λὲς καὶ τὸ τῖ μᾶς προτείνεις!»

Σωστό. Θὰ σᾶς πῶ γιατὶ δὲν ἔχει οὐσία μόνον νὰ καταγγέλω καὶ νὰ κριτικάρω, χωρὶς νὰ προτείνω καὶ τὸ τὶ πρέπει, κατ’ ἐμέ, νὰ γίνῃ.

• Κατ’ ἀρχάς, νὰ μαζευθοῦν ὅλοι οἱ πολιτικοὶ ἀρχηγοὶ στὸ Προεδρικὸ σὲ μίαν σύσκεψη ὅπου θὰ παρθοῦν οἱ ὁριστικὲς ἀποφάσεις, ἀφοῦ πρῶτα ἀκουσθοῦν οἱ γνῶμες ἀπὸ εἰδικοὺς σὲ θέματα Στρατηγικῆς ὅπως ὁ Νῖκος Λυγερός, ὁ Στρατηγὸς ὁ Κλόκκαρης, ὁ Δρ. Ἀνδρέας Θεοφάνους, εἰδικοὺς Τουρκολόγους, εἰδικοὺς στὶς Διεθνεῖς Σχέσεις ὅπως ὁ Δρ. Κώστας Κέντας, ἡ Διοίκησις τῆς Ε.Φ., Διπλωμάτες κ.ἅ.
  Οἱ ὁριστικὲς ἀποφάσεις θὰ ἀφοροῦν στὸ τὶ μποροῦμε καὶ στὸ τὶ δὲν μποροῦμε, πρακτικά, νὰ διαπραγματευθοῦμε σὲ ἕνα τραπέζι συνομιλιῶν ποὺ θὰ μᾶς ἐπιβληθῆ, σὲ θέματα ἐδαφικοῦ, ἐγγυήσεων, ἀποζημιώσεων, ποσοστώσεων, διακυβερνήσεως, θεσμῶν καὶ ἀρμοδιοτήτων τους κλπ.
• Θὰ ξεκαθαρισθοῦν μιᾶς καὶ  διὰ παντὸς οἱ «κόκκινες γραμμές» τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ὥστε ἐὰν φθάσουμε νὰ πιεσθοῦμε νὰ τὶς παραβιάσουμε, νὰ προτιμήσουμε νὰ ἀποχωρίσουμε ἀπὸ τὶς συζητήσεις.
• Θὰ ἀποφασισθῆ τὸ ποιὰ θὰ εἶναι ἡ συμπεριφορὰ τῶν κομμάτων κατὰ τὴν διάρκεια τῆς διαπραγματεύσεως.
• Νὰ διερευνηθοῦν ἐὰν ὑπάρχουν πέραν τῆς Ἑλλάδος κι ἄλλοι Στρατηγικοὶ Σύμμαχοι γιὰ τὴν Κύπρο καὶ μέχρι ποῦ μπορεῖ νὰ φθάσῃ ἡ ὑποστήριξίς τους.
• Νὰ ζητήσουμε νὰ ἐνημερωθῇ τὸ Εὐρωκοινοβούλιο καὶ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἐπιτροπὴ ὅτι ἡ Κύπρος πλέον – ἀνεξάρτητα τοῦ ἐὰν θὰ τὴν ἀκολουθήση καὶ ἡ Ἑλλὰς – εἶναι διατεθειμένη νὰ μπλοκάρῃ μὲ ΒΕΤΟ κάθε χρηματοδότηση καὶ κάθε ἐνταξιακὴ συνομιλία μὲ τὴν Τουρκία, ἐὰν αὐτὴ δείξῃ τὴν συνήθη ἀλαζονεία της ὡς κατακτητὴς καὶ τὴν ἀδιαλλαξία της σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ στὴν ἀντιμετώπιση τῆς Κυπριακὴς Δημοκρατίας.

Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα πρακτικά, γιὰ νὰ καθίσουμε στὸ τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων, θὰ πρέπη πρῶτα νὰ γίνουν ἀποδεκτὰ καὶ νὰ ἐπιλυθοῦν τὰ παρακάτω:

• Νὰ γίνῃ ἀποδεκτὸ ἀπὸ τὸν Γ.Γ. τοῦ Ο.Η.Ε. ὅτι τὸ Κυπριακὸ εἶναι πρόβλημα Εἰσβολῆς καὶ Κατοχῆς καὶ ὅτι ἡ ἐπίλυσις θὰ πρέπη νὰ βασίζεται στὸ πνεῦμα ποὺ καθορίζουν τὰ ψηφίσματα τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ Ὀργανισμοῦ, ἀλλοιῶς δὲν ἀναγνωρίζουμε ὁποιονδήποτε μεσολαβητή.
• Νὰ λυθῇ ἀπὸ πλευρᾶς τῆς Τουρκίας τὸ ἀνοικτὸ θέμα-πληγὴ τῶν Ἀγνοουμένων τοῦ ’74. Μὲ τὸ θέμα «Ἀγνοούμενοι» ἀνοικτὸ καμμιὰ συζήτησις δὲν μπορεῖ νὰ ξεκινήσῃ. Τέλος.

Ξέρω, ξέρω… Θὰ μοῦ πεῖτε: «τί λές ῥέ πελλοκαλαμαρά;»

Σᾶς φαίνονται ἀδιανόητα ὅλα αὐτὰ καὶ σουρεαλιστικά. Ἔεε; Συμφωνῶ. Μοῦ φαίνονται τὸ ἴδιο καὶ ἐμέναν, παρ’ ὅ,τι τὰ γράφω ἑγὼ ὁ ἴδιος. Ὅμως σᾶς ἐρωτῶ: Τά δοκιμάσαμε;;;

Οὐδέποτε!!! Εἴμαστε μονίμως μὲ τὰ σώβρακα κατεβασμένα καὶ σκυφτοί…
Δὲν δημιουργοῦμε τὶς ἐξελίξεις… Παρακολουθοῦμε κι ἀκολουθοῦμε τὶς ἐξελίξεις…
Καιρὸς πλέον νὰ ἀλλάξῃ αὐτὸ τὸ τροπάριον…

Καὶ σὰν «κερασάκι στὴν τούρτα», προτείνω «Κλείσιμο τῶν Ὀδοφραγμάτων» γιὰ ὅσον καιρὸ θὰ ὑφίστανται οἱ διαπραγματεύσεις καί, ἀναλόγως τῆς πορείας ποὺ θὰ ἔχουν, αὐτὸ τὸ κλείσιμο νὰ μπορῇ νὰ γίνῃ καὶ μόνιμο (καὶ ἂς στενοχωρηθοῦν οἱ ἐκδρομεῖς τοῦ Κατακλυσμοῦ, ποὺ ἔτρεξαν νὰ περάσουν τὸ τριήμερό τους ὑπὸ τὴν σκιὰ τῶν ἀγαλμάτων τοῦ Κεμὰλ Ἀτατούρκ.

Ἐξυπακούεται ὅτι θὰ πρέπη νὰ ἐφαρμοσθῇ καὶ τὸ μέτρον τῆς ἀφαιρέσεως τῶν Διαβατηρίων τῆς Κυπριακὴς Δημοκρατίας, ἀπὸ ὅλους ὅσους ἀπὸ τοὺς Τουρκοκυπρίους δὲν ὑπογράφουν Δήλωση Ἀναγνωρίσες τῆς Κυπριακὴς Δημοκρατίας, ὡς τοῦ μόνου ἐπισήμου Κράτους καὶ Ἀρχῆς στὸ νησί. Τέλος.

Ἀλλοιῶς θὰ ἀνοίξω μαγαζὶ καὶ θὰ πουλῶ φέσια…

Κωνσταντῖνος «Μαυροσκούφης» Δημητριάδης

Πρώτη δημοσίευσις στὴν ἐφημερίδα ΜΑΧΗ FREE PRESS καὶ στὸ ἱστολόγιο MAXH DEFENCE της 3/6/2018.