Ἱστορίας ἐκμάθησις ἐκ τῆς μυθιστορίας γίνεται;

Θεωρητικῶς ὄχι…
…ἀλλά, σὲ κάποιες εἰδικὲς περιπτώσεις, ναί, γίνεται…!!!

Σήμερα τὸ θέμα μας ἡ ἱστορία τῆς Μικρασιατικῆς Ἐκστρατείας, τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς καὶ τὰ πέριξ αὐτῶν γεγονότα, ποὺ ἔχουν, στὴν πραγματικότητα, παγιώση μίαν εἰδικὴ συμπεριφορὰ ῥαγιαδισμοῦ στὶς μετέπειτα (φερόμενες ὡς) κυβερνήσεις τοῦ Ἑλλαδοκαφριστᾶν. Καὶ αὐτὴν τὴν μυθιστορία, ποὺ μᾶς ταξειδεύει μὲ ἰδιαιτέρα φροντίδα στὰ ἱστορικὰ γεγονότα, τὴν ὑπογράφει ὁ φίλος καὶ φίλος τῆς σελίδος μας Δημητριάδης Κωνσταντῖνος, μέσα ἀπὸ τὸ τελευταῖο του πόνημα «Τὸ ὄνειρο πνίγηκε στὸν Σαγγάριο» (ἐκδόσεις Πελασγός, Ἰωάννου Γιαννάκενα).

Ἐγνώριζα τὸν Κώστα ὡς ἕναν ἰδιαιτέρως ἐπίμονο καὶ φιλαλήθη ἱστορικὸ ἐρευνητή, ποὺ ὡς κεντρικὸ θέμα τῶν ἐρευνῶν του εἶχε κυρίως τὴν Κύπρο καὶ τὰ γεγονότα τῆς προδοσίας τοῦ 1974. Σήμερα ὅμως καλούμαι νὰ ἐπανατοποθετηθῶ καὶ νὰ …ξανα-συστηθοῦμε, ἐφ΄ ὅσον ἡ πρώτη του μυθιστορηματικὴ προσπάθεια, κατ’ ἐμέ, μετατρέπεται σὲ ἕνα ἰσχυρότατον ἱστορικὸ ὄχημα, ποὺ δίδει τὴν δυνατότητα σὲ ὅλους αὐτούς, ποὺ δὲν ἀρέσκονται στὴν ἱστορικὴ ἔρευνα, νὰ προσεγγίσουν τὶς ἱστορικὲς ἀλήθειες μὲ ἄλλην ὁπτική. Κι ἀκριβῶς γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο πλέον ἀρχίζω νὰ πιστεύω πὼς ναί, γίνεται ἕνα μυθιστόρημα νὰ μετατραπῇ σὲ μέσον ἐκμαθήσεως τῆς Ἱστορίας.

Ἡ παρουσίασις τῶν γεγονότων, μέσα ἀπὸ τὴν μυθηστορικο-πλαστικὴ ἐκδοχὴ τοῦ Κωνσταντίνου Δημητριάδου, οὐδόλως ἀλλοιώνει τὰ ἴδια τὰ γεγονότα, ἐνᾦ, ἀντιθέτως, πατώντας ἐπάνω τους, μᾶς μεταφέρει πολλὲς πληροφορίες, ποὺ ἡ ἐπίσημος ἱστορικὴ ἄποψις ἀγνοεῖ ἢ προσπερνᾶ. Αὐτὸ συμβαίνει διότι ξαφνικὰ ἕνας ἱστορικὸς ἐρευνητής, ἰδιαιτέρως «ψαγμένος», στὴν προσπάθειά του νὰ μοιρασθῇ τὶς γνώσεις του, τὶς ἐνσωματώνει σὲ ἕνα σενάριον μέν, ἀπολύτως προσηρμοσμένον δὲ στὰ γεγονότα τῆς ἐποχῆς.

Ὅλα αὐτὰ βέβαια ποὺ ἀνέφερα ἔως τώρα εἶναι, λίγο ἔως πολύ, γενικολογίες. Πρὸς τοῦτον θὰ σταθῶ στὰ τρία σημαντικότερα (κατ’ ἐμέ) κεφάλαια τοῦ βιβλίου, τὸ 5ον, τὸ 6ον καὶ τὸ 7ον, ὅπου μέσα σὲ ἐλάχιστες ἀναλογικῶς σελίδες, μεταφερόμεθα, κυριολεκτικῶς, σὲ μίαν ἄλλην ἐποχή. Γινόμαστε, κατὰ κάποιον τρόπο, κι ἐμεῖς, διὰ μέσου τῆς γραφίδος τοῦ Κώστα, μετέχοντες τῶν γεγονότων ἤ, ἀκόμη, καὶ νέοι ἄνδρες, ἀξιόμαχοι, γεμάτοι σθένος καὶ ὄνειρα, ποὺ πατώντας στὰ Ἱερὰ χώματα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὀνειρεύονται μόνον ὅλα αὐτὰ ποὺ τοὺς ὑπεσχέθησαν οἱ, κατὰ κύριον λόγον, ἀνίκανοι καὶ ἀνόητοι πολιτικάντηδες. Γινόμαστε κι ἐμεῖς κύτταρα ἐκείνου τοῦ …«ὀχήματος» πού, στὴν κυριολεξία, στρατιωτικοί, πολιτικοὶ καὶ «ἀγαπημένοι» μας σύμμαχοι, ἐχρησιμοποίησαν, μὲ ὅλους τοὺς τρόπους, γιὰ νὰ κερδίσῃ ὁ καθεὶς ἐξ αὐτῶν τὰ δικά του προσωπικὰ ὀφέλη.

Μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν διαδικασία τῆς ἀναγνώσεως-συμμετοχῆς μας, ὅπου παύουμε νὰ εἴμαστε ἀπόμακροι παρατηρητὲς τῶν γεγονότων καὶ μετατρεπόμεθα σὲ μετέχοντες τῶν γεγονότων, βιώνοντας, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἔως τὸ τέλος, κάθε συναίσθημα ὀργῆς, θυμοῦ, ἀπελπισίας, ντροπῆς, ἀγανακτήσεως, ἀλλὰ καὶ ἱκανοποιήσεως, ποὺ ὅλα αὐτὰ τὰ παλληκάρια ἐβίωσαν, τελικῶς καταλήγουμε νὰ ξανά-ζήσουμε, μίαν ἀκόμη φορά, ὅλες τὶς προδοσίες ποὺ ὑπέστη ἡ φυλή μας, ἀπὸ ἐγχωρίους, εἰσαγωμένους καὶ ἐξωγενεῖς καραγκιόζηδες, ποὺ ἐμπρὸς στὰ συμφέροντά τους (ἀτομικά τους, ἐπιχειρηματικά τους καὶ ἐθνικά τους) ὁδήγησαν ὁλόκληρο τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων σὲ μίαν ἐκ τῶν χειροτέρων γενοκτονιῶν του.

Μέσα ἀπὸ αὐτὰ τὰ κεφάλαια παρακολουθοῦμε μὲ ἀγωνία ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἄνδρες, νὰ ἀγωνίζονται, νὰ πολεμοῦν καὶ νὰ πεθαίνουν μὲ τὴν ἀπορία. Γιατί;
Κάποιοι ἐξ αὐτῶν πολεμοῦσαν ἤδη πλέον τῆς δεκαετίας. Ἦσαν κουρασμένοι μέν, ἀλλὰ οὐδέποτε παρητήθησαν τοῦ κοινοῦ σκοποῦ. Μόνον ποὺ αὐτὸς ὁ σκοπός, ἂν κι ἔδειχνε κοινός, οὐδέποτε ἦταν. Ἂλλος ἦταν ὁ σκοπὸς τῶν ἁπλῶν ἀξιωματικῶν καὶ στρατιωτῶν καὶ ἄλλοι, πολλοί, πάρα πολλοί, οἱ σκοποὶ αὐτῶν ποὺ ᾤριζαν τὶς τύχες τοῦ στρατοῦ, ἐφ΄ ὅσον κάθε ἕνας ποὺ κατεῖχε κάποιο μικρὸ ἢ μεγάλο ἀξίωμα, κατέληγε νὰ συν-ὑπηρετῇ τὰ κατ’ αὐτὸν συμφέροντα τοῦ τόπου (
ἀλλὰ οὐδέποτε τὰ ἴδια τὰ συμφέροντα τοῦ τόπου καὶ τῶν ἀνθρώπων του), ἐκ παραλλήλου μὲ τὰ ἀτομικά του. Καί, ὅλα αὐτά, συνήθως, μὲ μπόλικες ἰδεοληπτικὲς ἐκδοχές, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ …«δικαιολογήσουν» ὅλες τὶς συμφορές, ἀρκεῖ νὰ μὴν ὑπάρχῃ …εὐθύνη. Στὴν πραγματικότητα ὅλοι αὐτοί, ἄλλος λόγῳ τῆς βλακείας του, ἄλλος λόγῳ τῆς ἀνικανότητός του καὶ ἄλλος λόγῳ τῶν συνειδητῶν του δολιοφθορῶν, συνήργησαν ἅπαντες στὸ νὰ φθάσουμε στὸ μεγάλο κακό.

Συμ-πορευόμενοι μὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἄνδρες, σὲ ἀγνώστους τόπους, ἀρχίζουμε νὰ κατανοοῦμε τὸ γιατὶ ἐπέστρεψαν ἐλάχιστοι. Διότι αὐτὰ τὰ παλληκάρια εἶχαν νὰ ἀντιμετωπίσουν ἐκτὸς τῶν δεδηλωμένων ἐχθρικῶν δυνάμεων, δύο ἀκόμη, ἐσωτερικούς, ἐχθρικοὺς μηχανισμούς: τὶς δολιοφθορὲς τῶν κεφαλῶν τους καὶ τὶς δολιοφθορὲς τῶν συναδέλφων τους. Ἀπὸ τὴν μία δῆλα δὴ τοὺς κομματάρχες καὶ τὰ μαντριά τους καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλην τοὺς …«ἰδεολογικούς» διαφωτιστές τους.

Διαβιώντας ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνδρες μακρὰν τῶν πολιτικῶν γεγονότων μέν, ἀλλὰ μέσα στὰ πεδία τῶν μαχῶν, ἀνακαλύπτουμε τοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους ἀντελαμβάνοντο τὶς βίαιες συνθῆκες, ἐφ΄ ὅσον βίωναν στὸν πετσί τους τὸ ἀποτέλεσμα τῆς κάθε προδοσίας, τοῦ κάθε ξεπουλήματος καὶ τῆς κάθε κωλοτούμπας, ἀγνοώντας, σὲ ἐκείνες τοὐλάχιστον τὶς στιγμές, τὰ αἴτια τοῦ κακοῦ. Πλήρωναν μὲ τὶς ζωές τους τὰ ἀμέτρητα λάθη, ἀγωνιζόμενοι ὄχι μόνον νὰ ἐπιβιώσουν, ἀλλὰ καὶ νὰ κρατήσουν τὸ ὄνειρο τοῦ γένους ζωντανό, ἀγνοώντας πὼς αὐτὸ εἶχε γίνῃ ἤδη ἕνα ξεσκισμένο παλιόχαρτο γιὰ ὅλους τοὺς ταγούς.

Ἡ ἀνάγνωσις δὲ τοῦ ἐν λόγῳ βιβλίου, ὅταν τελειώσῃ τὴν πρώτη φορά, εἶναι μόνον ἡ ἀρχή. Ἐκτὸς τῶν συναισθημάτων ποὺ ἀποῤῥέουν τῆς ἀναγνώσεως, γεννᾶται μία ἀνάγκη νὰ ἐμβαθύνουμε ἀκόμη περισσότερο, ἐφ΄ ὅσον συνειδητοποιοῦμε πὼς οἱ ἀμέτρητες κι ἐπαναλαμβανόμενες προδοσίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἦσαν μόνον ἔναν ἀκόμη ἐπεισόδιο στὶς διαχρονικὲς προδοσίες κατὰ τῆς φυλῆς μας. Καὶ τότε, θέλοντας καὶ μή, ἐπιστρέφουμε στὸ βιβλίο, ὄχι πλέον γιὰ νὰ τὸ ἀναγνώσουμε ἐκ νέου, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ μελετήσουμε βαθύτερα καὶ οὐσιαστικότερα καὶ νὰ ἀλλάξουμε, σιγά-σιγά, μίαν πρὸς μίαν, ὅλες τὶς ἀπόψεις μας γιὰ τὰ γεγονότα, γιὰ τὰ αἴτια καί, φυσικά, γιὰ τὸ εἶδος τῶν (φερομένων ὡς) κυβερνώντων μας.

Φιλονόη

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply