Ἄκουγα πρὶν λίγες ἡμέρες στὸ γερμανικὸ ῥαδιόφωνο τὴν ἀνακοίνωση τῆς Ἑνώσεως Βιομηχάνων. Θέμα; Πόσοι κατηρτισμένοι, ἀνωτέρας μορφώσεως, λείπουν ἀπὸ τὴν γερμανικὴ οἰκονομία καὶ σὲ ποίους τομεῖς.

Ἡ ἀνακοίνωσις ἔλεγε ὅτι ἡ Ἕνωσις προσδοκᾷ ὅτι τὰ κενὰ θὰ καλυφθοῦν ἀπὸ προσέλευση νέων ἐργαζομένων ἀπὸ τὶς γειτονικὲς χῶρες τῆς Ἑνώσεως. Καί, ὡς κερασάκι, ὅτι τὸ πρόβλημα θὰ ἀντιμετωπισθῆ καὶ ἀπὸ τὴν συμμετοχὴ τῶν προσφύγων στὴν ἀγορὰ ἐργασίας.

Τὶς τελευταῖες δύο δεκαετίες ἡ Γερμανία ἔχει στὴν κυριολεξία «ῥουφήξη» τὴν μορφωμένη νεολαία τῶν γειτονικῶν της χωρῶν. Σήμερα ἔχει φθάση σὲ ἱστορικὰ ὑψηλὰ ἀπασχολήσεως, μὲ τὰ ποσοστὰ τῆς ἀνεργίας νὰ προσεγγίζουν σὲ ὁρισμένα κρατίδια, ὅπως ἡ Βαυαρία, τὸ μηδέν.

Ἀντί νὰ ζητᾷ καὶ ἄλλους εἰσαγομένους ἐργαζομένους, γιὰ νὰ συντηρήσῃ τὸ περιστασιακὸ ἀνταγωνιστικὸ πλεονέκτημα τῆς οἰκονομίας της, γεγονὸς ποὺ συντηρεῖ τὴν κατάσταση καχεξίας στὴν ὁποίαν ἔχουν περιέλθη πολλοὶ ἀπὸ τοὺς συμμάχους της στὴν ὑπόλοιπο Εὐρώπη, (εἶναι καὶ αὐτοὶ οἱ συστημικοὶ λόγοι τοῦ κακοσχεδιασμένου εὑρῶ βλέπετε, ποὺ μέχρι πρόσφατα ἦταν ταμποῦ νὰ τοὺς ἀναφέρῃ κάποιος, ἀλλὰ πιὰ ὅλο καὶ περισσότεροι σοβαροὶ μιλοῦν γιὰ αὐτούς), δὲν θὰ ἦταν ἴσως καλλίτερο νά μεταφέρῃ κάποιες ἀπό τίς δραστηριότητες στίς ὁποῖες ὑπάρχει λειψανδρία στίς προβληματικὲς χῶρες;

Ἡ ἀλληλεγγύη δὲν γίνεται στὰ λόγια. Οὔτε ἡ οἰκονομικὴ ἕνωσις γίνεται στὰ χαρτιά. Ἐὰν ἡ κ. Μέρκελ πιστεύῃ στὴν Εὐρώπη ἂς κάνῃ αὐτό. Ἂς δημιουργήσῃ συνθῆκες κάτω ἀπό τις ὁποῖες τὸ νὰ ἐπενδύῃ κάποιος στὴν Γερμανία θὰ εἶναι τὸ ἴδιο σὰν νὰ ἐπενδύῃ στὴν Ἑλλάδα. Μὲ ἰδίους ὅρους ἀπασχολήσεως, ἴδια συνταξιοδοτικά, ἴδια ἐργασιακὰ καὶ κοινωνικὰ κεκτημένα.

Ἀντ΄αὐτοῦ μιλᾶμε γιὰ ἐνοποίηση καὶ ἀλληλεγγύη καὶ στὴν πράξη κάνουμε βήματα ἀκριβῶς στὴν ἀντιθέτο κατεύθυνση. Ῥουφᾶμε τὸ αἷμα τοῦ ὑποτιθεμένου ἀδελφοῦ γιὰ νὰ ἔχουμε ἀπόθεμα ἀσφαλείας τὴν ὥρα ποὺ τελικὰ θὰ ἀναγκασθοῦμε νὰ πολεμήσουμε μαζύ του.  Ἐπειδὴ δὲν πιστεύουμε αὐτὰ ποὺ λέμε καὶ δὲν ἐργαζόμεθα στὴν κατεύθυνση τῆς πραγματοποιήσεώς τους. Καὶ στὴν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ μας ξέρουμε ὅτι κάποτε θὰ πολεμήσουμε.

Ἕρμιππος Ἑρμιππίου