Ἀξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ.

Παίρνω τὸ θάῤῥος νὰ σᾶς γράψω αὐτὴ τὴν ἐπιστολή, διότι οἱ τελευταῖες ἡμέρες, εἰδικὰ ἐκείνη μὲ τὸ διάγγελμα περὶ τέλους τῶν μνημονίων, ἔχει φέρει τὴν συζυγική μου ζωὴ σὲ ἕνα τέλμα, ἕνα ἀδιέξοδο.

Ἀπὸ τὴν ὥρα τοῦ διαγγέλματος, οὐσιαστικά, ἔχω χάση τὸν σύζυγό μου…

Ὁ Ἀδωνις ἔχει χάση, πλέον, κάθε ἐρωτικὸ ἐνδιαφέρον καὶ ὡς ἐκ τούτου κάθε ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν ζωή.

Ὅταν τὰ μνημόνια ἦσαν ἐν ἰσχίθ, οὔτε Viagra, οὔτε Cialis, οὔτε κάτι ἄλλο χρειαζόμασταν….

Ἁπλὰ διάβαζε δύο σελίδες ἀπὸ τὰ μνημόνια καὶ γινόταν turbo.

Εἰδικὰ μὲ ἐκεῖνο τοῦ Σαμαρᾶ, δὲν τὸν ἐπάλευα σᾶς λέω.

Ὅμως, ἀπὸ προχθές, ὁ σύζυγός μου ἂν καὶ καταβάλῃ φιλότιμες προσπάθειες, δὲν μπορεῖ.. ἁπλὰ δέν… Μόνον κάθεται ἐκεῖ ὅπου ἐδιάβαζε καὶ κλαίει γοερά…..

Εἶμαι μία δυστυχιΖμένη γυναῖκα…

Μὲ καταστρέψατε.

Μὲ τιμὴ

Εὐγενία Μανωλίδου-Γεωργιάδου
Διὰ χειρὸς Ἐμμανουὴλ Ζαμπέτα.

Σημείωσις: Τὸ κείμενον εἶναι σατυρικό.