Ἀντηχεῖ ὁ Γράμμος ἀπὸ τὰ τραγούδια!!!

29 Αὐγούστου 1949.
Νίκη τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ ἐπὶ τῶν κομμουνιστῶν στὸν Γράμμο. Τέλος τοῦ τριετοῦς Ἐφιάλτου!

Τὸ τρίτο καὶ τελευταῖο μέρος τῶν ἐπιχειρήσεων τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ ἐναντίον τοῦ λεγομένου ΔΣΕ, ὁ ΠΥΡΣΟΣ Γ’, μὲ ἀντικειμενικὸ σκοπὸ τὴν κατάληψη τοῦ τελευταίου ὀχυροὺ τῶν ἀνταρτῶν, τὶς ὀροσειρὲς τοῦ Γράμμου, ἄρχισε μὲ πολὺ καλοὺς οἰωνοὺς καὶ ἀρίστη προετοιμασία για τὸν Ἑλληνικὸ Στρατὸ στὶς 25 Αὐγούστου. Οἱ ἡμέρες ἡσυχίας ποῦ ἐπηκολούθησαν τῆς Νίκης στὸ Βίτσι, στὶς 17 Αὐγούστου, εἶχαν ὅμως δώσῃ τὴν εὐκαιρία καὶ στοὺς ἀντάρτες νὰ προετοιμασθοῦν καὶ νὰ ἀναμένουν τὸν ἀντίπαλο μὲ ὑψηλὸ ἠθικό. Μάλιστα, ὁ Ζαχαριάδης σὲ μήνυμα ποὺ ἔστειλε πρὸς τοὺς μαχητὲς τοῦ ΔΣΕ στὶς 20 Αὐγούστου περιέλαβε καὶ ἕνα πολὺ γνωστὸ σύνθημα: «Ἐδῶ μποροῦμε καὶ πρέπει νὰ θάψουμε τὸν μοναρχοφασισμό», μίαν παραλαγὴ ἐκείνου ποὺ εἶχε χρησιμοποιήσῃ νωρίτερα, τὸ 1948, «ὁ Γράμμος θὰ γίνῃ ἡ ταφόπετρα τοῦ μοναρχοφασισμοῦ».

Παρὰ τὶς ἀπειλὲς τοῦ Ζαχαριάδου τὸ πρωϊνὸ τῆς 29ης Αὐγούστου βρῆκε τὸν ΔΣΕ ὁλοκληρωτικὰ ἡττημένο, καὶ τοὺς μαχητές του νὰ ὑποχωροῦν σὲ ὅλα τὰ μέτωπα μὲ κατεύθυνση τὴν Ἀλβανία. Κάπου 8,500 ἕως 10,000 ἀντάρτες πέρασαν στὴν Ἀλβανία. Μαζύ τους μετέφεραν καὶ 1,500 τραυματίες, ἐνῶ πίσω τους ἄφησαν περπισσοτέρους ἀπὸ 1,000 νεκρούς. Ἀπὸ τοὺς τελευταίους ποὺ ἐπέρασαν στὴν Ἀλβανία ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς Μπάτρας τὴν νύκτα τῆς 29ης Αὐγούστου ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Ζαχαριάδης.

Στὴν Ἀλβανία προσπάθησαν νὰ ἀναδιοργανωθοῦν σκεπτόμενοι νὰ συνεχίσουν τὸν ἀγῶνα. Σύντομα ὅμως ὁ ἡγέτης τῆς Ἀλβανίας Χότζα τοὺς διέταξε νὰ ἀφοπλισθοῦν. Στὴν συνέχεια μὲ ῥωσσικὰ πλοῖα μετεφέρθησαν στὶς ἄλλες κομμουνιστικὲς χῶρες, καὶ κυρίως στὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση στὴν περιοχὴ τῆς Τασκένδης.

Ἔτσι τελείωσε ἡ προδοτικὴ ἀνταρσία τοῦ ΚΚΕ, ποὺ δυστυχῶς ἀρκετὰ ἀργότερα ὁνομάσθηκε ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες πολιτικοὺς Ἐμφύλιος, παρὰ τὴν συμμετοχὴ μεγάλου ἀριθμοῦ Σλαύων στὶς τάξεις τοῦ ΔΣΕ, τὸ γεγονὸς ὅτι ἕνα μεγάλο ποσοστὸ τῶν ἀνταρτῶν ἦσαν βιαίως στρατολογημένοι, τὴν ἀμέριστο βοήθεια τῶν βορείων γειτόνων μας Ἀλβανῶν, Βουλγάρων καὶ Γιουγκοσλαύων πρὸς τοὺς ἀντάρτες, τὸ γεγονὸς ὅτι τὴν λεγομένη Κυβέρνηση τῶν Ἀνταρτῶν οὐδέποτε τὴν ἀνεγνώρισε  κάποιο κράτος καί, τέλος, τὸ γεγονὸς ὅτι στὴν Ἀνταρσία συμμετεῖχε ἕνα πολὺ μικρὸ ποσοστὸ τοῦ λαοῦ, μόνον ἀπὸ μικρὰ χωρία, κυρίως ὀρεινῶν καὶ οὐδέποτε οἱ μεγάλες μάζες τοῦ λαοῦ τῶν πόλεων. Ἦταν καθαρὰ μία περίπτωσις ἀνταρτῶν, συμμοριτῶν δηλαδή, ποὺ οὐδέποτε εἶχε κάποιαν πιθανότητα νίκης ἢ καταλήψεως καὶ διατηρήσεως, τῆς ὁποιασδήποτε μεγάλης πόλεως.

Πέραν ὅμως αὐτοῦ, τὸ ΚΚΕ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἀνταρσόας, εἶχε λάβῃ δημοσίως ἀντεθνικὴ καὶ προδοτικὴ θέση «ὑπὲρ τῆς αὐτοδιαθέσεως τῆς ἑλληνικῆς Μακεδονίας καὶ ἀποσχίσεώς της ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα».

Ὅλα αὐτὰ δὲν ὑποδηλοῦν Ἐμφύλιο, ἀλλὰ προδοτική,  ξενοκίνητο Ἀνταρσία!

Αἰωνία ἡ Μνήμη τῶν Νέων τῆς Ἑλλάδος ποὺ ἔπεσαν στὸν Ἀγῶνα κατὰ τῶν Κομμουνιστῶν! Μπουγᾶς Ἰωάννης