Καθὼς μεγαλώνῃς συντηρητικοποιεῖσαι ἐνᾦ ἐκφράζῃς ὅλο καὶ πιὸ ἀποφασιστικὰ ὅλο τὸ ἀπόφθευγμα μίας ὁλοκλήρου τάξεως ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νὰ σὲ κάνουν νὰ σιγήσῃς καὶ νὰ μὴν πῇς τὰ αὐτονόητα καὶ τὰ χρηστά.

Εἶχα τὴν ἐντύπωση, ὅτι ἡ κρίσις, μὲ ὅλα της τὰ ἀρνητικά της, τοὐλάχιστον θὰ ἔκανε καλὸ σὲ μία καινούργια γενεὰ Ἑλλήνων, ποὺ θὰ ἀνδρώνονταν μέσα στὴν κρίση.
Δυστυχῶς ἔπεσα ἔξω κατὰ κράτος.

Ἡ νέα γενεὰ Ἑλλήνων συνεχίζει τὶς πρακτικὲς τῶν πατεράδων τους σὲ μία καινούργια ἀναγέννηση τοῦ φαινομένου τῆς ἑλληνικῆς παρακμῆς.

Εἶδα καὶ πάλι, αὐτὴ τὴν ἑβδομάδα ἐνωρὶς τὸ πρωὶ (5.30-6.30), στρατιὲς Ἑλλήνων νεαρῶν, ἡλικίας 16-25 ἐτῶν, νὰ εὑρίσκονται ἔξω ἀπὸ νυκτερινὰ κέντρα, τὰ ὁποῖα μόλις ἐσχόλασαν, σὲ κατάσταση μέθης.

Εἶναι τὰ ἴδια παιδιὰ (κυρίως τῆς μεσαίας τάξεως) τὰ ὁποία ἀφοῦ ἐτελείωσαν τὰ πανεπιστήμια, ὅπου τὰ περισσότερα «σπουδάζουν» ἀμφιβόλου ποιότητος «ἐπιστῆμες», ἐξεχύθησαν στὰ ἑλληνικὰ «νησάκια», μὲ συντόμους ἐπαναπατρισμούς, γιὰ νὰ προσπορίσουν ἀπὸ τὶς χειμαζόμενες οἰκογένειές τους τὰ ἀπαραίτητα χρήματα, γιὰ νὰ συνεχίσουν τὸ ἀνέμελο δίμηνό τους καὶ νὰ ἐπιστρέψουν, «ἀνανεωμένοι», στὸ «ἐπιστημονικό» τους ἔργο.

Αὐτὰ εἶναι δείγματα ἐκφυλισμοῦ μὴ ἀναστρεψίμου μορφῆς μεταστατικοῦ καρκίνου ποὺ ἐκληρονόμησαν ἀπὸ τοὺς γονεῖς τους τῆς γενεᾶς τοῦ Πολυτεχνείου.

Δὲν μπορῶ παρὰ νὰ ἀναφέρω τὶς ἐμπειρίες μου ἀπὸ τὴν πανεπιστημιακὴ ζωή μου στὶς ΗΠΑ, ὅπου οἱ συμφοιτητές μου ἐπέστρεφαν μετὰ τὶς καλοκαιρινὲς διακοπές τους, κατάκοποι ἀπὸ τὶς θερινές τους ἐργασίες, γιὰ νὰ συνεχίσουν τὸ ἔργο τους, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν οἰκονομική τους κατάσταση.

Νὰ ἐπαναλάβω, γιὰ πολλοστὴ φορά, ὅτι τὴν μεγαλυτέρα παιδεία ποὺ μπορεῖ νὰ προσφέρῃ ὁ γονιὸς στὰ παιδιά του, εἶναι ἡ παιδεία τῆς πρωινῆς ἀφυπνίσεως.

Ἡ, οὕτως ἢ ἄλλως, ἐλλειματικὴ ἑλληνικὴ κοινωνία συνεχίζει ἀπρόσκοπτα τὴν πορεία της πρὸς τὴν καταστροφή.

Σὲ κανένα ἄλλο μέρος τοῦ δυτικοῦ τουλάχιστον κόσμου  παρατηρεῖται αὐτὴ ἡ μπουρδελοποίησις ἐμπρὸς στὰ μάτια τῶν κοινωνιῶν.

Συνεχίστε ἀκάθεκτοι τὸ βαρέλι δὲν ἔχει πάτο.

«Ἕνας»

εἰκόνα