Καλὸ θὰ ἦταν νὰ μὴ μιλήσουμε πλέον γιὰ τὸ πῶς θὰ ἀποδοθῆ ἡ τιμωρία, ἀπὸ τὴν μεγάλη, «σιωπηρή» πλειοψηφία, τοὺ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Ἀπὸ τὰ «ἐθνίκια» καὶ τοὺς «πατριδοκαπήλους», ὅπως ἀδιάντροπα ἀποκαλοῦν τὸν ἁπλὸ κόσμο οἱ κυβερνῶντες.

Αὐτὸς ὁ κόσμος ὅμως, ποὺ ἀντιδρᾶ, ἐκφράζει ἢδη τὴν ὀργή του, γιατὶ ἁπλῶς πονᾶ καὶ ἀρνεῖται τὴν παράδοση τῆς χώρας του στοὺς δανειστὲς καὶ στὴν θέληση τῶν «ἰσχυρῶν», καθὼς φυσικὰ καὶ στὸ ὁλοκληρωτικὸ ξεπούλημα (χάρισμα) τῆς Πατρῖδος μας, σὲ ὅσους τὴν ἐποφθαλμιοῦν.

Καὶ εἶναι πολλὰ αὐτὰ ποὺ χαρίζονται.
Ἀπὸ λιμάνια καὶ ἀεροδρόμια, ἔως καὶ ἀρχαιολογικοὺς χώρους περιλαμβάνει τὸ πλιάτσικο.
Ἀπὸ ΑΟΖ καὶ θαλάσσια σύνορα, μέχρι παράδοση ὀνόματος, ἱστορίας καὶ ἐμπορικῶν σημάτων στοὺς Σκοπιανούς, περιλαμβάνει τὸ χάρισμα.
Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ μία πρωτοφανὴ καὶ βιαία ἀπαξίωση τῆς θελήσεως τοῦ ἁπλοῦ Ἕλληνος.

Δίδεται ὅμως ἔτσι ἡ εὐκαιρία στὸν κόσμο νὰ καταλάβῃ, ἐπὶ τέλους, τὸ τί τοὺς ἔκαναν τόσα χρόνια, καθὼς φυσικὰ καὶ νὰ συνειδητοποιήσῃ τὴν βαθεία περιφρόνηση ποὺ νοιώθουν γιὰ τὸν λαὸ αὐτὸν ποὺ τοὺς ἐστήριξε καὶ τοὺς ἀνέδειξε στὰ ὑψηλότερα κλιμάκια τῆς χώρας, ὡς δῆθεν «προστάτες» του.

Κάπως ἔτσι θὰ διασπασθοῦν ὁριστικὰ στὰ «ἐξ ᾦν συνετέθησαν».

Μία φυσικὴ κατάληξις ἐξ ἄλλου.

Θεοφανάκης Στέφανος