Γιατὶ ὁ ῥόλος της εἶναι ἀκριβῶς αὐτός: νὰ συγκεντρώνῃ ἐπάνω της ὅλα τὰ βλέμματα γιὰ τὰ κακῶς κείμενα, γιὰ τοὺς τραμπουκισμοὺς ἢ ἀκόμη καὶ γιὰ ἐγκλήματα, πρὸ κειμένου νὰ τρομοκρατεῖται ὁ μέσος πολίτης, ποὺ πράγματι εἶναι πατριώτης καὶ νὰ συνδέῃ τὸν πατριωτισμὸ μὲ τὸν τραμπουκισμό.
Ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ λειτουργεῖ στὴν πραγματικότητα ὡς ἀπαγορευτικὴ ἀσπὶς γιὰ νὰ συνενωθοῦμε, μὲ ἀπολύτως πατριωτικὰ κριτήρια.

Ὅταν, γιὰ λόγους προσωπικοὺς ἢ τραμπουκικοὺς ἢ σκέτο ποδοσφαιρικοὺς στὸ Πέραμα εἴχαμε τὴν δολοφονία Φύσσα, ἔσπευσαν ἅπαντες οἱ χρυσαυγῆτες, καὶ ὁ ἀρχηγός τους πρωτίστως, νὰ ἀναλάβουν τὴν εὐθύνη.
Πολιτικὴ εὐθύνη λέει, γιὰ ἕνα ἔγκλημα τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου, ἀπὸ ἕνα πρῴην μέλος τοῦ ΚΚΕ (Ῥουπακιᾶς) καὶ τότε μέλος τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς!!!

Καὶ ἅπαντες οἱ ὑποστηρικτές τους, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ἀσχέτων, ἔμειναν ἄναυδοι νὰ ἀναρωτῶνται γιὰ τὸ ἐὰν ἔχουν νὰ κάνουν μὲ ἠλιθίους ἀνθέλληνες ἢ σκέτο ἀνθέλληνες.

Γιὰ νὰ καταλάβουμε πόση ζημία -καὶ μόνον ζημία- κάνει ὁ συρφετὸς τῶν καθυστερημένων τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, ἂς ἀναλογισθοῦμε τώρα, πόσον ῥόλο παίζει ἡ δολοφονία τοῦ Φύσσα στὴν διαμόρφωση, αὐτὴν τὴν στιγμή, τῆς προπαγάνδας γύρω ἀπὸ τὸν θάνατο τοῦ Ζὰκ Κωστοπούλου, ὅταν πῆγαν τότε νὰ ὑποστηρίξουν ὅτι τὸν σκότωσαν γιὰ ποδοσφαιρικοὺς λόγους καὶ ἐξευτιλίσθησαν.

Σὲ αὐτό, τὸ προηγούμενο, πατοῦν σήμερα πολλὲς ἱστοσελίδες, γιὰ νὰ συναρτήσουν ὅτι οὔτε ὁ θάνατος τοῦ Ζὰκ ἦταν γιὰ ληστεία, ἀλλὰ μία φασιστικὴ δολοφονία.

Τουσιάδης Δημήτρης

Ὁ πατέρας τοῦ Φύσσα, εἶπε ἐξ ἀρχῆς γιὰ τὸ «ἀπολιτίκ» χύμα τοῦ χαρακτῆρος τοῦ, σίγουρα, ἀδικοχαμένου παιδιοῦ του.

Ἔχουν περάση πέντε (5) χρόνια καὶ οἱ κομπάρσοι τῆς ψευδοαριστερᾶς, δὲν ἔχουν καταφέρη νὰ ἡρωοποιήσουν τὸν Παῦλο Φύσσα, ἂν καὶ παραξοδεύτηκαν σὲ χρόνο καὶ χρῆμα.

Ἡ αἰτία εἶναι ἁπλή.

Ὁ Παῦλος Φύσσας, μέχρι καὶ τὴν ἡμέρα τῆς δολοφονίας του, δὲν εἶχε τὸ παραμικρὸ ἀντιναζιστικὸ παρελθόν. Ἡ σχέσις ἀντιπαλότητός του μὲ τοὺς τραμπούκους ναζιστὲς τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, ἦταν σχέση τσαμπουκά, σὰν τὸ νταηλίκι τῶν ζωναράδων, ποὺ μέχρι πρὶν 100 χρόνια, ἅπλωναν τὸ ζωνάρι στὸν δρόμο, κι ὅποιος τὸ πατοῦσε τὸν τσάκιζαν στὸ ξύλο, ἀκόμα καὶ μέχρι θανάτου.

Τὸ ὅ,τι δολοφόνος τοῦ Παύλου Φύσσα, εἶναι ἕνας τραμποῦκος-νταὴς τῆς ναζιστικῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, ὁ κόσμος ξέρει, ὅτι δὲν εἶναι ἀρκετό, γιὰ νὰ τὸν ἐπιβάκῃ μία ὁμαδούλα, ὡς σύμβολο ἀντιναζισμοῦ καὶ ἥρωος.

Καὶ ὁ κόσμος δὲν συμμετέχει σὲ αὐτὴν τὴν τραμπουκικὴ ἀντιπαλότητα, δύο τοπικὰ γνωστῶν περιπτώσεων, οἱ ὁποῖοι ἔτυχε νὰ συνυπάρχουν σὲ γνωστὰ στέκια. Τὴν διαγράφει!!!

Αὐτοὶ ποὺ ἤθελαν μεταξὺ Περάματος καὶ Κερατσινίου, νὰ δείξουν τὸ ποίου τὸ νταηλίκι εἶναι ποιὸ γερό, δὲν τοὺς ἐχώριζε ὁ ναζισμός. Τοὺς ἐχώριζε μισὸ τσιγάρο δρόμος!!!

Μπαρμπανῖκος

Ἀπὸ τὴν ἄλλην καὶ μόνον ποὺ στὰ στειλιάρια τους ἔχουν τοποθετήση τὴν Ἑλληνικὴ σημαία κι ὄχι αὐτὴν τοῦ κόμματός τους, ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς …συναδέλφους τους τραμπούκους…

Χρυσαυγουλάκια μας ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ παραιτηθεῖτε!!!

…ἀποδεικνύει πὼς ὅσο ἀνεγκέφαλοι κι ἐὰν εἶναι οἱ ὁπαδοί τους, οἱ (φερόμενες ὡς) κεφαλές τους λαμβάνουν ἀπὸ τὰ ἴδια κέντρα ἐντολές, πρὸ κειμένου νὰ μισήσουμε ὅ,τι ἑλληνικό, ἐφ΄ ὅσον συμβάλλουν (ἰδίως αὐτοί) τὰ μέγιστα στὸ νὰ ἀποδομηθοῦν ὅλοι οἱ παράγοντες ἑνώσεώς μας, προεξαρχούσης τῆς σημαίας.

Ἐννοεῖται πὼς ὅταν σβήνουν τὰ εἰκονοσκόπια (ἢ …«νεοελληνιστί» κάμερες) ἐπίσης συμπεριφέρεται (καί) ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ ἀκριβῶς ὅπως καὶ τὰ ὑπόλοιπα μέλη τῆς συμμορίας τῶν τριακοσίων: ἑνωτικῶς γιὰ τὴν …πάρτη τους!!!

Ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ ἀγαπᾶ καὶ τὴν …Λιάνα Κανέλλη!!!

Ἐμπλέκουν λοιπὸν τὴν Χρυσῆ Αὐγὴ (καί) στὸν θάνατο κωστοπούλου, διότι ἡ ἰδία ἡ Χρυσῆ Αὐγή, ποὺ ἀνέλαβε τὴν «πολιτικὴ εὐθύνη» γιὰ μίαν, ἀπολύτως ἐνδό-τοπικὴ (καὶ ὄχι ἰδεολογική, πολιτικὴ ἢ κομματική) διαφορά, τὴν δολοφονία Φύσσα, ἔδωσε, σὲ ἀγαστὴ συνεργασία μὲ τὰ κέντρα δολιοφθορᾶς καὶ προπαγάνδας, ξεκάθαρα πολιτικο-κομματικὴ χροιά, σὲ κάτι ποὺ ἦταν ἕνα ἁπλὸ …νταηλίκι.
Ἀνέλαβε ὁ (φερόμενος ὡς) ἀρχηγός τους τὴν πολιτικὴ εὐθύνη γιὰ νὰ ἐπισφραγίσῃ κάτι ποὺ ἀπὸ καιρὸ ἐπεδίωκαν τὰ ἀνθελληνικὰ κέντρα νὰ ἐπιτύχουν: νὰ ἀποκτήσουν σημεῖον ἀναφορᾶς γιὰ νὰ συνδέσουν τραμπουκισμοὺς μὲ πολιτικὲς διώξεις τῶν πραγματικῶν τους ἐχθρῶν. Καὶ οἱ πραγματικοί τους ἐχθροὶ εἴμαστε ἐμεῖς, ἀκόμη κι ἐὰν ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὴν (κάθε) Χρυσῆ Αὐγή.

Ἐπέτυχαν λοιπόν, στὴν οὐσία, ἀπολύτως μόνοι τους (καὶ πρὸς μεγάλην ἀπογοήτευσιν τῶν ὁπαδῶν τους) νὰ συνδέσουν ἕναν τραμπουκισμὸ μὲ μίαν δολοφονία καὶ νὰ δώσουν στίγμα καὶ σημεῖον ἀναφορᾶς γιὰ κάθε ἐπερχόμενον τραμπουκισμό, στιγματίζοντας ταὐτοχρόνως κάθε ἕναν ἀθῷο καὶ ἀπονήρευτο ὑποστηρικτή τους, μὲ κάτι ἄσχετον.
Μά, καταληκτικῶς, μὲ ὅλην αὐτὴν τὴν παραπληροφορία, ἐπέτυχαν νὰ στιγματίσουν τὸν ἴδιον τὸν ἔμφυτο Πατριωτισμό μας, ἐπιβάλλοντάς μας νὰ τιθέμεθα εἰς θέσιν …ἀπολογίας, κάθε φορὰ ποὺ κάτι συμβαίνει. Ὑπερασπιζόμενοι ἐμεῖς τὰ αὐτονόητα, καταλήγουμε …ἀκραῖοι, διότι μία κάποια Χρυσῆ Αὐγὴ ἔχει φροντίση γιὰ αὐτό.

Κατὰ τὴν αὐτὴν λογικὴ σήμερα ἐπανέρχονται γιὰ νὰ ἀνακινήσουν θέματα ἀνύπαρκτα, συνδέοντας ἕναν ἀπελπισμένο φουκαρᾶ, ποὺ ἀπὸ παιδὶ ἔπεσε στὰ δίκτυα τῶν ναρκεμπόρων καὶ τῶν σωματεμπόρων, ὁ ὁποῖος, στὴν προσπάθειά του νὰ ἐπιβιώσῃ (ναί, ἀκόμη καὶ ἡ ληστεία, γιὰ αὐτόν, ἦταν μέσον ἐπιβιώσεως), κατέληξε ἀβοήθητος.
Διότι ὁ (κάθε) Ζᾶκ αὐτὸ ἔκανε καὶ κάνει, μὲ τὴν ὑψηλὴ ἀνοχὴ τῶν κρατικῶν μηχανισμῶν: καθημερινῶς, ἀπελπισμένος, προσπαθεῖ νὰ ἐντοπίσῃ καὶ τὶς ἀναγκαῖες δόσεις τῶν ναρκωτικῶν του, μὰ καὶ τὸν κάποιον, πρόσκαιρο (βάσει οἰκονομικῆς συναλλαγῆς) ἐρωτικὸ σύντροφο. Παιδιὰ ἀπελπισμένα, ποὺ κάθε στιγμὴ γίνονται θύματα ἐκμεταλλεύσεως …«σεβασμίων κυρίων» μὲ φουσκωτὰ πορτοφόλια, ἀστοχοποιήτων καὶ ἀνωνύμων διαρκῶς, ποὺ ἐμπρὸς στὰ πάθη τους νὰ καλύψουν τὰ βίτσια τους, ποδοπατοῦν τὶς ἀνθρώπινες ὑπάρξεις, πολλαπλασιάζοντας τοὺς «Ζᾶκ» τοῦ κόσμου μας.

Τὸ νὰ ἐμπλέκεται λοιπὸν σὲ κάθε προσπάθεια ἐπιβιώσεώς μας τὸ ὄνομα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, ἢ σὲ κάθε προσπάθεια ἀντιδράσεώς μας στὴν βιαία καταστολή μας, ἢ ἀκόμη καὶ σὲ κάθε ἑνωτικὴ κίνησίν μας, δὲν εἶναι τυχαῖον: συμβαίνει γιὰ νὰ τρομοκρατήσουν καὶ νὰ στοχοποιήσουν τὸν κόσμο, πρὸ κειμένου νὰ καταλήξῃ ὁριστικῶς καὶ αὐτοβούλως …πτῶμα, ποὺ θὰ χορτάση τὴν πείνα κάθε ὄρνιου.

Φιλονόη

εἰκόνα