Ὄχι βέβαια!!! Διότι γιὰ  νὰ σωθῇ ὁ κόσμος μας ἀπαιτῶνται ἐλεύθεροι, στὸ πνεῦμα, Ἄνθρωποι.
Ποίου εἴδους ἐλευθερία ἀναγνωρίζετε ἐσεῖς στήν παρακάτω εἰκόνα;

Ἡ εἰκόνα εἶναι «ἁλιευμένη» ἀπὸ τὸν Ἀντώνιο Δρογώση καὶ ἀγνοῶ τὸ ποῦ ἀκριβῶς ἔγινε ἡ λῆψις της.
Πρώτη ἐμφάνισις φαίνεται στὸ twiter ἐδῶ. Φωτογράφος φαίνεται κάποιος Miroslav ZELJKOVIĆ.
Ἐκ πρώτης ὄψεως -καὶ σὲ μίαν, ἐκ τοῦ προχείρου, ἔρευνα- ὅμως φαίνεται νὰ εἶναι ἀπὸ κάποιαν εὐρωπαϊκὴ χώρα, ἀλλὰ διάβασα ἐπίσης (σὲ κάποιες δημοσιεύσεις) πὼς ἀπεικονίζει σκηνὴ στὸ Ἰράν, ἀλλὰ δὲν εἶμαι βεβαία.

Τὸ νὰ βλέπουμε τὰ μὲν παιδιὰ καὶ τὰ δέ, σὲ μίαν μόνον εἰκόνα ποὺ καταγράφει τὴν ἀπόλυτο ἐξαθλίωσιν, εἶναι σὰν μαχαιριὰ στὸ στομάχι. Ἀποδεικνύει δὲ ἡ φωτογραφία αὐτὴ πὼς ἡ κατάστασις στὸν πλανήτη ἔχει περάση πρὸ πολλοῦ πέρα ἀπὸ τὰ ἀναγκαία ὅρια καὶ γιὰ νὰ ὑπάρξουν πιθανότητες ἀλλαγῆς τῆς ὑπαρχούσης καταστάσεως, ἀπαιτῶνται πολὺ δραστικὲς ἀποφάσεις καὶ ἔργα τέτοια, ποὺ πολὺ πιθανὸν νὰ πονέσουν τοὺς πολλούς.

Ἀναγνωρίζετε τήν ἐλευθερία τοῦ στερημένου καί (σαφέστατα) πεινασμένου παιδιοῦ; Ἀναγνωρίζετε κάποιο ὄν πού θά μποροῦσε μεγαλώνοντας, νά κάνῃ ἤ νά αἰσθανθῇ κάτι ἄλλο πέραν τοῦ νά παραμένῃ χρήσιμο πιόνι; Πόσες φορές στήν ἱστορία τοῦ πλανήτου οἱ πεινασμένοι ἀνέτρεψαν τίς συνθῆκες πού τούς καθιστοῦσαν πεινασμένους; (Μὴν μοῦ πεῖτε κάτι γιὰ τὴν γαλλικὴ  «ἐπανάστασιν», διότι θὰ γελάσω πολύ…!!!) Πόσες φορές κατόπιν μίας, ἀκόμη κι ἐλεγχομένης, ἀνατροπῆς ἄλλαξε κάτι ὑπέρ τῶν πεινασμένων; Πόσοι πεινασμένοι ἐπέτυχαν νά ξεπεράσουν τίς ἀγκυλώσεις τους, τά πάθη τους, τίς ἐμμονές τους, τίς φοβίες τους, τίς προσκολλήσεις τους καί, καταληκτικῶς, τόν σκόπελο τῆς ἀνυπάρκτου αὐτοεκτιμήσεώς τους, γιά νά μετατραποῦν σέ ἡγέτες δικαίους καί φωτισμένους;
Ἡ συνήθης κατάληξις αὐτῶν ποὺ μεγαλώνουν σὲ συνθῆκες στερήσεως, εἶναι ἡ στερημένη ἀντίληψις. Ἄτομα ὅμως τέτοια καταλήγουν εὔκολα νὰ χειραγωγοῦνται μὲ διάφορα προσχήματα («ἰδεολογικά», θρησκευτικὰ ἢ καὶ οἰκονομικά!).

Ἀπὸ τὴν ἄλλην…
Στὸ πίσω μέρος τῆς φωτογραφίας κάποια ἄλλα παιδιὰ παίζουν ἀνέμελα. Μήπως αὐτά τά παιδιά, μεγαλώνοντας, θά συνειδητοποιήσουν τήν ἀνάγκη τῆς ἀνατροπῆς τοῦ καθεστῶτος; Μά γιατί νά τό κάνουν, ἰδίως τώρα πιά πού ἡ ἐπιλογή «στρατοπέδου» καθορίζει σαφῶς τήν ἐπιβίωσιν; Μήπως θά γίνουν …ἐπαναστάτες, ἐάν δέν ἔχουν κάτι νά χάσουν; Μήπως, ἀκόμη κι ἐὰν γίνουν …ἐπαναστάτες, θά φροντίζουν νά τό κάνουν μέ …ἐγγυήσεις; Καί πόσο …ἐπαναστάτες θά εἶναι ἐάν λάβουν ἐγγυήσεις;
Κι ἐάν, κατ’ ἐξαίρεσιν, κάποιο ἀπό αὐτά τά παιδιά πράγματι θά ἐπιτύχῃ τό …παράλογον, πόσες πιθανότητες ἔχει νά ἐπικρατήσῃ, ἐφ΄ ὅσον (ἀκόμη, δυστυχῶς μας) τό χρῆμα γιά κάποιους δέν εἶναι μέσον ἀλλά …θεός;

Ἡ ἀλήθεια λοιπὸν ἀγαπητοί μου εἶναι ἡ ἐξῆς: τὰ παιδιὰ δὲν εἶναι ἡ ἐλπὶς τοῦ κόσμου μας. Ἡ ἐλπὶς τοῦ κόσμου μας εἶναι ἡ διάσωσις καὶ διάδοσις τῆς ἀληθείας, μὲ ὅλους τοὺς τρόπους. Κι αὐτὸ ἀδυνατοῦν νὰ τὸ πράξουν μόνα τους τὰ παιδιά, ἐὰν δίπλα τους (ἢ κοντά τους) δὲν ὑπάρχουν συνειδητοποιημένοι ἐνήλικες καὶ ἀποφασισμένοι ἀγωνιστές.
Ἡ ἐλπὶς τοῦ κόσμου μας εἴμαστε ὅλοι μας. Εἶναι τὸ νὰ μιλᾶμε, παντοῦ, διαρκῶς γιὰ τὶς ἀλήθειες, ὁρατὲς καὶ μή.
Ἡ ἐλπὶς τοῦ κόσμου μας κρύβεται σὲ μιαν πραγματικότητα: στὴν ἀτομική μας εὐθύνη. Ἐὰν ὁ καθεὶς ἀπὸ ἐμᾶς συνειδητοποιήσῃ τὴν εὐθύνη ποὺ τοῦ ἀναλογεῖ, τότε θὰ πράξη καὶ τὰ ἀναγκαία ἐκεῖνα ποὺ ἀπαιτῶνται, πρὸ κειμένου νὰ μετατραποῦμε ὅλοι μας σὲ …φορεῖς πληροφορίας καί, τελικῶς σὲ μοχλοὺς ἀσκήσεως τῆς ἀναγκαίας πιέσεως, γιὰ νὰ ἐπέλθουν οἱ ζητούμενες ἰσοῤῤοπίες.

Ἐὰν λοιπὸν συνειδητοποιήσουμε αὐτὴν τὴν πραγματικότητα, εἶναι ζήτημα ἐλαχίστου χρόνου τὸ νὰ ὁλοκληρωθῇ ἡ κατακρήμνησις τῶν σαπροφύτων ὁριστικῶς καὶ ἀμετακλήτως.
Θά κυττᾶμε λοιπόν θλιμμένοι ἤ θά πράξουμε, ὅσα ἀπαιτῶνται, ἀπολύτως ἀποφασισμένοι;

Φιλονόη.

Σημείωσις

Τὸ παραπάνω εἶχε γραφῆ ἤδη ὄταν ἔγινε γνωστὸ πὼς ἕνα …προσφυγόπουλο (;;;), ἡλικίας 11 ἐτῶν ἐπετέθη σὲ ἑννεάχρονο Ἑλληνόπουλο, μὲ τὸ ξυραφάκι τῆς …ξύστρας!!! Τὸ συμβάν, ἀπὸ μόνο του, μαρτυρᾶ πάρα πολλά, ποὺ δὲν θέλω νὰ σχολιάσω.
Μόνον μερικὰ ἐρωτήματα καταθέτω.
Ἒάν κρατοῦσε τραπεζομάχαιρο ἤ κάτι ἀκόμη πιό ἐπικίνδυνο, τί θά γινόταν; Καί γιατί ἕνα παιδί νά χρειάζεται φονικά ὅπλα γιά νά ἀντιμετωπίσῃ ἄλλα παιδιά; Ποιός ὁ λόγος πού ἀντιμετωπίζονται τά παιδιά σάν παιδιά ὄταν ἐγκληματοῦν, ἰδίως σέ περιβάλλοντα τέτοια πού δέν ὑπάρχουν ὄπλα, μά καί φιλοπολεμικές διαθέσεις; Νά συγκρίνω μέ τήν Συρία καί τόν μισθοφορικό στρατό τῶν τοκογλύφων ISIS τό συμβάν; Τά τά ὅσα συνέβησαν προμηνύουν κάτι ἄλλο; Κι ἐάν ὄχι, τότε γιατί τόσα …προσφυγόπουλα «ἀνήλικα» μέσα σέ πραγματικά ἀνήλικα;